เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 230
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 231
ชีหยวนยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย มองพวกเขาด้วยสายตาเรียบเฉย “ก็ใช่ ข้าให้พวกเจ้าปกป้องข้ามาตลอดทาง ซึ่งตลอดทางนี้ พวกเจ้าก็ปกป้องข้าแล้วมิใช่หรือ? เพียงแต่ตอนนี้ ข้าจะไม่ไปต่อแล้ว ดังนั้นพวกเจ้าก็ไม่ต้องปกป้องแล้ว”ปาเป่าที่ปกติเป็นคนอารมณ์ดี และนับถือชีหยวนเป็นอย่างมากมาโดยตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นความกล้าหาญ สติปัญญา หรือวิธีการทำงาน คุณหนูใหญ่ชีต่างจากหญิงสาวทั่วไปโดยสิ้นเชิงแต่คราวนี้ เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา “คุณหนูใหญ่ชี นี่ท่านกำลังล้อพวกข้าเล่นอยู่หรือ?”คนจำนวนมากที่เดินทางมาพร้อมชีหยวน เตรียมพร้อมที่จะคุ้มกันนางไปตลอดเส้นทางสู่ฝูเจี้ยนแต่ตอนนี้ หลังจากที่ชีหยวนตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางอย่างกะทันหันโดยไร้เหตุผล กลับบอกให้พวกเขาเดินทางต่อไปเอง ส่วนนางจะไม่ไปแล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน?ในขณะที่พวกเขากำลังโกรธ ชีหยวนกลับมีท่าทีที่ผ่อนคลายจนแปลกจากปกตินางบอกให้พวกเขาใจเย็นลง รอจนพวกเขาทั้งสองคนสงบสติอารมณ์ได้ จึงพูดขึ้นเบา ๆ “ข้าไม่ได้ล้อพวกเจ้าเล่น แต่การที่ข้าสั่งเปลี่ยนเส้นทางเองนั้น เพราะข้าต้องการหลอกล่ออ๋องฉีให้มาที่นี่”อ๋องฉี...ปาเป่ากับลิ่วจินสบตาก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 232
“ไม่อย่างนั้นเล่า?” ลิ่วจินหรี่ตามอง กัดฟันแน่นแล้วตัดสินใจแน่วแน่ “นางไม่ให้ความร่วมมือ เจ้าจะทำอะไรได้? จะให้มัดนางไว้ก็ทำไม่ได้ ทำได้แค่ช่วยนางถ่วงเวลาอ๋องฉีไปก่อน ไปกันได้แล้ว!”เสียงลมพัดผ่านหูอย่างรุนแรง ชีหยวนโน้มตัวลงต่ำแนบไปกับหลังม้า ควบม้าลัดเลาะไปตามเส้นทางเล็ก ๆ อย่างรวดเร็วในขณะเดียวกัน บนเส้นทางหลวง กลุ่มคนอีกกลุ่มก็กำลังเร่งควบม้าพุ่งไปในทิศทางที่นางจากมาทั้งสองกลุ่มถูกคั่นด้วยภูเขาลูกหนึ่ง ระยะห่างระหว่างพวกเขาก็ยิ่งห่างออกไปเรื่อย ๆลมพัดรุนแรง ไม่นานนักหลิ่วจิงหงที่อยู่บนหลังม้ารู้สึกว่ามือและเท้ากำลังจะถูกแช่แข็ง ทนไม่ไหวต้องสั่งให้ขบวนหยุดพักทันทีที่เขาหยุด ผู้ดูแลที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบส่งถุงน้ำมา ให้เขาดื่มน้ำอุ่นหนึ่งอึกสีหน้าของหลิ่วจิงหงซีดเผือด เขายื่นมือไปลูบใบหน้ากับหูที่เหมือนถูกแช่แข็งของตน ก่อนจะย่ำเท้าอยู่กับที่แล้วเอ่ยถาม “ยังอีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึงศาลาพักม้าจุดถัดไป?”คนรับใช้รีบตอบกลับว่า “ท่านผู้สืบทอด อย่างน้อยต้องถึงเวลาค่ำจึงจะไปถึงศาลาพักม้าถัดไปขอรับ”การเดินทางในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ช่างเป็นความทรมาน หลิ่วจิงหงอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงเล็
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 233
โรงเตี๊ยมในตัวตำบลแห่งนี้สะอาดเรียบร้อยดี เนื่องจากอยู่ในเขตแดนจงหยวน อีกทั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฝนตกต้องตามฤดูกาล เหล่าชาวบ้านที่นี่ล้วนอยู่ดีกินดี จึงทำให้โรงเตี๊ยมมีผู้คนเดินเข้าออกไม่ขาดสายชีหยวนนั่งอยู่ในห้อง ฟังหัวหน้าผู้คุ้มกันพูดหัวหน้าผู้คุ้มกันมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาซับซ้อน “คุณหนูใหญ่ พวกเราใช้คนจากสองสาขา ทั้งเหอหนานและเหอเป่ย รวมทั้งหมดสามสิบหกคน เพื่อปกป้องคุณหนูเพียงคนเดียว...”ในใจเขาครุ่นคิดถึงตัวตนของชีหยวนแม้ว่าสภาพบ้านเมืองในตอนนี้จะสงบสุขพอสมควร แต่เด็กสาวคนหนึ่งที่เดินทางเพียงลำพัง กลับจ้างผู้คุ้มกันจำนวนมาก อีกทั้งยังจ่ายเงินอย่างใจกว้าง นางดูเหมือนไม่กังวลเลยว่าจะมีใครมุ่งร้ายต่อนางชีหยวนส่งเสียงอืมในลำคอ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ “สามสิบหกคน รวมกับสาวใช้ที่พวกเจ้าช่วยข้าหามาให้ข้า ทั้งหมดเป็นเงินเท่าไร?”หัวหน้าผู้คุ้มกันอ้ำอึ้ง ก่อนจะประเมินในใจอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ แล้วจึงตอบว่า “การคุ้มกันท่านตลอดเส้นทางนี้ จะอย่างไรก็ต้องใช้เงินไม่น้อยกว่าห้าพันตำลึงเงิน”ห้าพันตำลึงเงิน หากหักต้นทุนออกแล้ว สำนักคุ้มกันของพวกเขายังสามารถทำกำไรได้ถึ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 234
นางพูดพร้อมยื่นตั๋วเงินส่งให้หวงเหวินจวิ้น “คำพูดของข้า ผู้คุมกันหวงเข้าใจหรือยัง?”ตอนนี้ยังพูดว่าไม่เข้าใจได้อีกหรือ?ผู้คุมกันหวงรับตั๋วเงินไป เตรียมจะเอ่ยคำพูดด้วยความหนักใจแต่ชีหยวนพูดขึ้นก่อน “เงินนี่เป็นค่าตอบแทนที่พวกเจ้าทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย หลังจากจบงาน ข้าจะให้พวกเจ้าเพิ่มอีกหนึ่งพันตำลึง ให้พวกเจ้าแบ่งกันเอง ผู้คุมกันหวง คราวนี้เจ้ายังมีปัญหาอะไรอีกหรือไม่?”หวงเหวินจวิ้นดีใจจนเนื้อเต้น ส่ายหัวโดยไม่รู้ตัวชีหยวนพึงพอใจอย่างมาก โบกมือไล่เขาออกไปผู้คุ้มกันหวงก้าวออกมา ลบสีหน้ายินดีจากการได้ฟันกำไรจากลูกค้าผู้ร่ำรวย เขาตวาดใส่กลุ่มผู้คุ้มกันผู้เกียจคร้านที่กำลังเตรียมตัวตั้งวงพนัน “พวกเจ้าตั้งสติให้ดี! ห้ามเล่นพนัน ห้ามกินเหล้า!”ผู้คุมกันหวงที่จู่ ๆ ก็เปลี่ยนท่าทีทำให้พวกผู้คุ้มกันพากันงุนงง “หัวหน้า ก็แค่เด็กสาวคนหนึ่งจะไปหาคนรัก จำเป็นต้องทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ?”มันก็ไม่ใช่การคุ้มกันที่ยากลำบากอะไร ไฉนถึงต้องทำเหมือนเป็นคนสำคัญใหญ่โตขนาดนี้?ถึงขั้นห้ามเล่นพนัน ห้ามกินเหล้า?สีหน้าของหวงเหวินจวิ้นเข้มขึ้นทันที ก่อนจะเตะอีกฝ่ายเข้าอย่างแรง มองไปรอบ ๆ พวก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 235
ในห้องเงียบสงัด แสงเทียนพลิ้วไหวสะท้อนเงาบนใบหน้าของหลิ่วจิงหง กระจ่างชัดสลับกับมืดสลัวคนสนิทเอ่ยเสียงเบาว่า “ยังไร้วี่แววข่าวคราว ทว่า...”หลิ่วจิงหงเอ่ยถามเสียงขรึม “ทว่าอันใด?”“ทว่าก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนหลังคา ข้าน้อยได้ยินคุณหนูใหญ่ชีเอ่ยว่านางทำของสำคัญหายไป” คนสนิทลดเสียงเบากว่าเดิม “คล้ายว่าของนั้นจะตกไปอยู่ในมือของท่านอ๋อง”หลิ่วจิงหงใจสะท้านวูบตกอยู่ในมือของอ๋องฉี ของที่สำคัญมากเช่นนั้นหรือ?หรือว่าจะเกี่ยวกับเบาะแสของพระชายาหลิ่ว?หรืออาจเป็นสิ่งที่นำพาไปสู่ร่องรอยของพระชายาหลิ่วได้?หากเป็นเช่นนั้นจริง...หลิ่วจิงหงข่มกลั้นความพลุ่งพล่านในใจ หรี่ตาลงเล็กน้อย “จับตาดูชีหยวนต่อไป อย่าให้คลาดสายตาแม้แต่น้อย! อีกทั้ง จงเพิ่มคนสืบหาความเคลื่อนไหวของท่านอ๋อง!”เขาผ่อนลมหายใจเยียบเย็น “แม้แต่สวรรค์ยังช่วยข้า!”คนสนิทรีบรับคำทันทีเจ็ดแปดวันนี้ที่สะกดรอยตาม พวกเขาก็พบว่าชีหยวนกำลังร้อนใจส่งคนออกไปตามหาของบางอย่างตลอดทางทว่าตลอดเส้นทางกลับไม่พบร่องรอยของอ๋องฉีแม้แต่น้อยเป็นที่แน่ชัดว่า อ๋องฉีไม่ได้เดินทางร่วมไปกับชีหยวนเช่นนั้นแล้ว...ในที่สุดหลิ่วจิงหงจึงมั่นใจว่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 236
ทุกคืนก่อนนอนนางรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก กลัวว่าตื่นมาจะพบว่าทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันชีหยวนยิ้มเล็กน้อยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ ๆ นางลุกพรวดขึ้น เดินก้าวยาว ๆ ไปทางรถม้าผู้คุ้มกันหวงที่กำลังดูแลการตั้งค่ายพักอยู่ เห็นท่าทีของนางก็รีบตามไป “มีอะไรหรือ?”ชีหยวนคว้าคบเพลิงจากคนข้าง ๆ แล้วส่องไปที่ตัวรถม้าอย่างรวดเร็วในตอนนั้นเอง เลือดหยดลงมาจากใต้รถม้าไม่หยุดหลีฮวากรีดร้องออกมาผู้คุ้มกันหวงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน รีบถอดแผ่นไม้ใต้ท้องรถออก แล้วพบว่าด้านใต้มีสุนัขสีดำที่ตายแล้วถูกใครบางคนซ่อนเอาไว้ ยามนี้ใต้ท้องรถมีเลือดหยดออกมาเรื่อย ๆเขาเปลี่ยนสีหน้าทันทีชีหยวนหลับตาลงครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มมืดสนิท นางพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สั่งให้คนมารวมตัวกัน จุดคบเพลิง เร็ว! ต้องเร็ว!”ผู้คุ้มกันหวงเริ่มเสียขวัญ “คุณหนูใหญ่...”“พวกเจ้าทำงานคุ้มกัน เดินทางขึ้นเหนือล่องใต้ ไม่รู้หรือว่านี่เป็นฤดูอะไร?” ชีหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฤดูหนาวหมาป่าจะรวมฝูง ฤดูใบไม้ผลิถึงจะแยกกัน ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงกลางฤดูหนาว หมาป่าไม่มีเหยื่อ ก็ย่อมโจมตีมนุษย์เป็นธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้น พ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 237
หวงเหวินจวิ้นที่เดิมคิดว่าชีหยวนต้องตายแน่ ๆ และถึงกับวางแผนเรื่องงานศพของนางไว้แล้ว ดวงตาพลันเบิกกว้างเขามองผิดไปหรือไม่?เมื่อครู่นี้คนที่ฆ่าหมาป่าตัวนั้นคือคุณหนูผู้นี้หรือ?คุณหนูผู้นี้มีฝีมือดีถึงขนาดนี้ แล้วนางยังต้องจ้างผู้คุ้มกันไปทำไมอีก?!ฝูงหมาป่าไม่ได้หยุดการโจมตีเพียงเพราะเสียหมาป่าตัวหนึ่ง ตรงกันข้าม พวกมันกลับยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเพราะการสูญเสียเพื่อนร่วมฝูงผู้คุ้มกันได้รับบาดเจ็บอย่างต่อเนื่อง หลายคนเริ่มหมดแรงและล้มลงหวงเหวินจวิ้นฟันจนคมดาบแทบจะบิ่น เขาเริ่มเหนื่อยล้าและตะโกนไปทางชีหยวน “คุณหนูใหญ่ เป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ ดูเหมือนหมาป่าใกล้ ๆ จะมาหมดทั้งฝูง ฆ่าอย่างไรก็ฆ่าไม่หมด!”หมาป่าเป็นสัตว์ที่จัดการได้ยากมาก มันต่างจากสัตว์ทั่วไป ตรงที่มีสมองที่ชาญฉลาดและมีความรู้สึกผูกพันกันในฝูง มันมักจะเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม และยังดูแลหมาป่าที่อ่อนแอหรือแก่ชราในฝูงด้วยนอกจากนี้ หมาป่ายังมีความอาฆาตแค้นสูงมากตอนนี้ชีหยวนฆ่าหมาป่าในฝูงไปตัวหนึ่ง ต่อจากนี้พวกมันคงตามรังควานตลอดเส้นทางเป็นแน่ระหว่างที่พูดกันอยู่ ชีหยวนก็พุ่งตัวออกไป ถึงจุดที่มีการจุดกองไฟไว้ก่อนหน้านี้ น
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 238
รู้อย่างนี้แต่แรก คงไม่รับงานร้อนลวกมือเช่นนี้มาเพราะหาเงินได้มาก็ต้องมีชีวิตรอดไปใช้เงินด้วยสิ ไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณหนูใหญ่ผู้นี้เป็นใครกันแน่ทว่าชีหยวนไม่ได้สนใจว่าพวกเขาคิดสิ่งใด นางเพียงเรียกหลีฮวาเข้ามาในกระโจม แล้วกำชับอย่างจริงจัง “อีกประเดี๋ยวหากเกิดการต่อสู้ขึ้น ข้าคงดูแลเจ้าไม่ได้ เจ้าจำไว้ให้ดี จงอยู่ในกระโจมพัก อย่าออกไปไหน”หลีฮวาตกใจจนใบหน้าซีดเผือด นางจับแขนเสื้อของชีหยวนไว้แน่นอย่างอาลัยอาวรณ์ “คุณหนูใหญ่ อย่าทอดทิ้งข้านะเจ้าคะ ข้าจะเชื่อฟังทุกอย่าง ข้ากินไม่เปลือง...”ตอนนางอยู่ที่บ้าน บิดาของนางเคยตำหนินางว่ากินมากไป ด่าว่านางเป็นแมลงกินข้าวสารดังนั้นนางจึงไม่กล้ากินมากอีกเลย กลัวว่าหากกินมากเกินไปจะถูกทอดทิ้งอีกครั้งคำพูดนี้ช่างใสซื่อและโง่เขลาจนน่าขัน แต่ชีหยวนไม่ได้หัวเราะนางลูบศีรษะหลีฮวา เอ่ยปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่ากลัวเลย เจ้าจงอยู่ในค่ายพัก อย่าเดินไปไหน อย่าให้ผู้ใดสังเกตเห็น เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ข้าจะพาเจ้าไปเอง เจ้าอยากกินเท่าไรก็กินเถิด ข้าเลี้ยงไหว”หลีฮวาไม่คาดคิดว่าชีหยวนจะพูดเช่นนี้ นางเม้มปากแน่น รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมานางพยายามกลั้
บทล่าสุด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 294
ไม่ได้หรอกดังนั้นเกียรติยศอันยิ่งใหญ่หลังความตายเหล่านั้นจึงเป็นเพียงเครื่องปลอบประโลมคนเป็นเท่านั้นแต่เกี่ยวข้องอันใดกับนางเล่า?ท่านโหวผู้เฒ่ามองนางอย่างไม่เข้าใจ “หลิ่วจิงหงตายไปอย่างมีเกียรติเพียงนี้ เจ้ามิร้อนใจบ้างหรือ?”“ไยต้องร้อนใจเจ้าคะ?” ชีหยวนพลันแย้มยิ้ม “หากพวกเขาชอบเกียรติยศเช่นนี้นัก ข้าส่งให้พวกเขาได้อีกหลายครั้ง”......ท่านโหวผู้เฒ่าพูดไม่ออกก่อนหน้านี้เมื่อมองดูพิธีอันยิ่งใหญ่ เขายังรู้สึกกังวลกระวนกระวายใจแต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินถ้อยคำของชีหยวน เขากลับรู้สึกว่าความเกรียงไกรเช่นนั้นอย่าได้มีเลย หากมีอีกหลายครั้ง บรรดาเจ้านายของจวนฉู่กั๋วกงคงสิ้นชีพเกือบหมดจวนเป็นแน่เขาสูดลมหายใจเข้าลึก สงบสติอารมณ์ “เรื่องของบิดาเจ้า ไม่รู้ว่าราบรื่นหรือไม่”หากราบรื่นและสามารถพาตัวพระชายาหลิ่วกลับมาได้ เช่นนั้นย่อมเป็นการโจมตีครั้งใหญ่ต่อตระกูลหลิ่วถึงเวลานั้น ตระกูลหลิ่วคงไม่มีเวลามาจับจ้องตระกูลชีและชีหยวนอีกต่อไปชีหยวนยังไม่ทันกล่าวต่อ หลิวจงก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนเสียก่อน “ท่านโหวผู้เฒ่า คุณหนูใหญ่ ฮูหยินผู้เฒ่าให้มาเชิญท่านทั้งสอง บอกว่า... บอกว่าได้รับเทียบเช
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 293
ฉู่กั๋วกงลูบหลังมือของภรรยา แล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนเอ่ยว่า “การแต่งงาน”แต่งงานหรือ?ฉู่กั๋วกงฮูหยินชะงักงัน มองสามีอย่างไม่อยากเชื่อสายตาสามีนางโกรธจนเสียสติไปแล้วหรือไร?หญิงสาวคนนั้นเพิ่งสังหารบุตรชายของพวกเขาไป ยังทำให้อ๋องฉีบาดเจ็บสาหัส แล้วบัดนี้ เขาจะไปสู่ขอชีหยวนหรือ?!พอเห็นสีหน้าของฮูหยิน ฉู่กั๋วกงก็รู้ว่านางคิดเลยเถิดไปเสียแล้ว อดไม่ได้ที่จะแย้มยิ้มบางเบา “ฮูหยิน บางครั้งการแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป”เขากล่าว จากนั้นก็กระซิบสองสามประโยคข้างหูฉู่กั๋วกงฮูหยินสีหน้าของฮูหยินฉู่กั๋วกงเดี๋ยวแดงก่ำ เดี๋ยวเขียวคล้ำ สุดท้ายในดวงตาก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น “ดี!”นางเอ่ยพูด ดวงตาก็ยังคงแดงก่ำ “แต่ว่าท่านกั๋วกง บุตรชายของเราเล่า... บุตรชายของเราจะทำเช่นไร?”จะล้างแค้นอย่างไร คนที่ตายไปแล้วก็มิอาจฟื้นคืนชีพต่อให้ชีหยวนตายหมื่นครั้ง ก็ไม่อาจทดแทนบุตรชายของนางได้แม้เพียงปลายเล็บเมื่อกล่าวถึงบุตรชาย ฉู่กั๋วกงเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กันหลายคืนที่ผ่านมา ยามเขาหลับตานอนก็หวาดหวั่นใจนัก ได้ยินเสียงร้องโหยหวนและฝันเห็นสภาพน่าเวทนาของของบุตรชายแต่ยิ่งเป็นเช่นนั้น เขากลับยิ่งต้องรั
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 292
จะจัดการเช่นใดเล่า?หลิ่วจิงหงเป็นทายาทแห่งจวนฉู่กั๋วกง อีกทั้งยังเป็นผู้สืบทอดที่โดดเด่นที่สุดของจวนบัดนี้ เขาสิ้นชีพแล้ว ส่วนอ๋องฉียังบาดเจ็บสาหัส จวนฉู่กั๋วกงย่อมบ้าคลั่งเป็นแน่ท่านโหวผู้เฒ่ากดมือฮูหยินผู้เฒ่าไว้ มองนางคราหนึ่งเป็นเชิงห้ามปรามไม่ให้กล่าวมากความแล้วจึงเอ่ยขึ้นอย่างมั่นคงว่า “การช่วงชิงอำนาจ ล้วนแย่งชิงกันด้วยชีวิตอยู่แล้ว”แม้จะกล่าวเช่นนั้น แต่ชาในถ้วยของท่านโหวผู้เฒ่ากลับหมดแล้ว ทว่าเขายังคงยกขึ้นแตะริมฝีปากจิบราวกับยังมีอยู่ ก่อนจะวางลงด้วยสีหน้าราบเรียบจากนั้นจึงหันไปมองชีหยวน เอ่ยว่า “แต่ว่า สิ่งที่ย่าของเจ้าคิดก็ถูกแล้ว แม่หนูหยวน เจ้าทำให้ฟ้าทะลุเป็นโพรงแล้ว ต่อจากนี้คงมิพ้นภัยพิบัติอันยิ่งใหญ่”ชีหยวนรับคำเสียงเบา ก่อนจะกล่าวว่า “ทุกสิ่งที่ข้ากระทำล้วนอยู่ในเงามืด หลิ่วจิงหงและอ๋องฉี พวกเขาทั้งสองล้วนเลี้ยงดูหน่วยกล้าตาย นั่นคือโทษทัณฑ์ประหารเก้าชั่วโคตร ชีวิตของข้าไร้ค่า ทว่าพวกเขากลับหวงแหนชีวิตนัก ดังนั้นไม่ต้องกลัวไปหรอกเจ้าค่ะ ในที่แจ้งพวกเขาย่อมมิกล้าทำอันใดข้า”กล่าวคือ การลงทัณฑ์ทางกฎหมายนั้น อย่าคิดเลยว่าจะใช้กับนางได้ผลหาไม่แล้ว ต่อให้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 291
ท่านโหวผู้เฒ่ารออยู่ในเรือนหมิงเยว่ของชีหยวนมาโดยตลอดเมื่อครั้งชีหยวนออกไป ต้นไห่ถางกลางลานยังเปลือยเปล่าปราศจากใบเขียว แต่บัดนี้กลับผลิใบอ่อนออกมาแล้วเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเลื่อนลอยพริบตาเดียว ชีหยวนคืนมาได้เกือบสามเดือนแล้วในสามเดือนนี้ มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกินเขาตั้งสติให้มั่น พอเห็นไป๋จื่อออกมา เขาก็สูดหายใจเข้าลึก เอ่ยถามว่า “คุณหนูใหญ่ล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วหรือ?”ตอนที่ชีหยวนกลับมานั้นแลดูเหมือนคนเถื่อน ผู้ใดจะเชื่อว่านางคือบุตรสาวคนโตแห่งจวนโหว?คนที่ไม่รู้เห็นแล้วคงคิดว่าเพิ่งไปขุดถ่านจากซีเป่ยกลับมาฮูหยินผู้เฒ่าไอขึ้นมาคราหนึ่ง รีบตบแขนท่านโหวผู้เฒ่าเบา ๆ พลางถลึงตาใส่เขาไป๋จื่อแย้มยิ้มเปี่ยมสุขนับแต่ติดตามชีหยวนมา นางก็ได้ใช้ชีวิตอันสุขสบายเกินกว่าที่เคยนึกฝันสาวใช้ที่ออกจากเรือนหมิงเยว่ ยามอยู่ในจวนโหวก็ไม่มีผู้ใดกล้ารังแกแต่ก่อนบรรดาเจ้านายที่ไม่คิดจะเสียเวลามองพวกนาง บัดนี้กลับมีท่าทีอ่อนโยนลงถนัดตาโชควาสนานั้นเลี้ยงบำรุงผู้คนได้จริง ๆ ยามนี้นางเปี่ยมล้นด้วยพลังชีวิต นางยิ้มเบิกบานพลางขานรับว่า “คุณหนูใหญ่เชิญท่านโหวผู้เฒ่ากับฮูหยินผู้เฒ่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 290
หัวไหล่ของอ๋องฉีถูกเขย่าแบบนั้น โลหิตพลันไหลทะลักออกมาอีกครั้ง ฉู่กั๋วกงรีบปล่อยมือออก ประคองอ๋องฉีไปนั่งบนตั่ง เห็นสภาพอ๋องฉีแล้ว ภายในใจของฉู่กั๋วกงเองก็เจ็บปวดแทบขาดใจ เขาลูบไหล่อ๋องฉีเบา ๆ : “ท่านอ๋องไม่ต้องรีบร้อน กระหม่อมจะช่วยสะสางหนี้แค้นนี้ให้ท่านเดี๋ยวนี้” อ๋องฉีเงยหน้ามองเขา ในที่สุดก็พอจะมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง: “จะล้างแค้นอย่างไร?” ฉู่กั๋วกงกระตุกมุมปากขึ้นอย่างเยือกเย็น: “ประเดี๋ยวท่านก็จะได้ทราบเอง” บัดนี้แน่นอนว่าชีหยวนย่อมไม่ทราบเรื่องราวระหว่างอ๋องฉีและฉู่กั๋วกง แม้นางจะไม่รู้ แต่ก็พอจะเดาได้ไม่ยาก คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนที่สามารถตัดสินความเป็นความตายของคนอื่นได้ แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาแต่ต้องพวกตนอย่างเด็ดขาด บัดนี้พวกเขาเสียท่าไปตั้งขนาดนี้ ต้องกำลังรวมหัวกันคิดหาหนทางสังหารนางอยู่แน่ เซียวอวิ๋นถิงมาส่งนางถึงหน้าประตูจวนโหว เห็นนางดูไม่รู้จักตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ก็รู้สึกเหลืออดขึ้นมาหน่อย ๆ : “เจ้าไม่มีอะไรจะพูดกับข้าสักคำจริงหรือ?” ล่วงเกินคนไว้ตั้งมากมายเพียงนั้น ออกไปครั้งเดียว ก็ลวงหลิ่วจิงหงไปสังหาร ทำให้อ๋องฉีบาดเจ็บสาหัส มิหนำซ้ำยังกวาดล้าง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 289
เขาขมวดคิ้วแน่นยืนรออยู่ที่ระเบียงทางเดินด้านนอกตามความต้องการของหมอเทวดาเซวีย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันที่ผ่านมาแล่นเข้าสมองอย่างรวดเร็วราวกับภาพยามควบอาชาชมบุปผา สรุปแล้ว เรื่องราวทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับชีหยวนทั้งสิ้น หัวใจด้านซ้ายของเขาพลันเต้นผิดจังหวะไปหนึ่งครั้ง เสี้ยวพริบตาเดียวเลือดลมในตัวพลันเดือดพล่าน นานครู่ใหญ่ถึงจะสามารถข่มอารมณ์นั้นไว้ได้ ขณะเดียวกันความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในสมอง หลังจากหมอเทวดาเซวียสาละวนกับหน้าที่ตนเองอยู่ด้านในพักใหญ่ ก็เรียกให้ฉู่กั๋วกงเข้าไปด้านใน บัดนี้ภายในห้องถูกเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว อุปกรณ์ต่าง ๆ รวมทั้งผ้าพันแผลชุ่มเลือดและอ่างน้ำล้วนถูกยกออกไปหมดแล้ว บนโต๊ะมีกำยานกลิ่นดอกไป๋เหอถูกจุดไว้ ทำให้ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมสดชื่น ทว่าฉู่กั๋วกงมิอาจดื่มด่ำกับบรรยากาศได้ เขากระชากข้อมือหมอเทวดาเซวียขึ้นมาพลางถามด้วยความเคร่งเครียด: “ตกลงเป็นอย่างไรบ้าง?” อ๋องฉีเป็นพระโอรสที่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้หย่งชางมากที่สุด ตอนเยาว์วัยยังเคยถูกฮ่องเต้หย่งชางอุ้มขึ้นมานั่งตักและพาเข้าสภาขุนนางด้วย และด้วยเหตุผลนี้ ฐานะของเขาในสายตา
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 288
เขารู้ดีว่าความหงุดหงิดของอ๋องฉีในยามนี้ย่อมมีสาเหตุมาจากความกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของตนเอง หากว่าเกิดปัญหาจริงและรักษาไม่หายแล้ว… เขาไม่กล้าคิดเลยว่าจะมีโทษทัณฑ์แบบใดตกใส่ตัวพวกเขาบ้าง ฉู่กั๋วกงยื่นมือไปกดอ๋องฉีไว้ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ท่านอ๋องอย่าเพิ่งร้อนใจ ข้าส่งคนไปเชิญหมอเทวดาเซวียมาแล้ว เขาจะต้องมีหนทางแน่” ได้ยินฉู่กั๋วกงเอ่ยเช่นนี้ ความกังวลภายในใจของอ๋องฉีถึงจะคลายลงไปบ้าง เขาเงยศีรษะขึ้นมองฉู่กั๋วกง: “ท่านตา ข้าไม่เจอตัวพระชายาหลิ่ว” ยิ่งเจ็บปวด ความโกรธแค้นในใจของอ๋องฉีก็ยิ่งทวีคูณ ขณะเดียวกันก็คิดถึงเป้าหมายสำคัญขึ้นมาได้ เขาไล่ตามชีหยวนออกไป เดิมก็เพื่อไปหาพระชายาหลิ่ว ผลสุดท้ายชีหยวนเพียงแค่ล่อเขาออกไปและหายตัวไปชั่วขณะหนึ่ง ชั่วขณะนั้น ไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วชีหยวนไปที่ใด และได้ไปพบพระชายาหลิ่วแล้วหรือไม่? ตามแผนการเดิมของเขา ตั้งใจจะใช้สกุลเซี่ยเป็นตัวประกันข่มขู่ให้ชีหยวนส่งตัวพระชายาหลิ่วมาก น่าเสียดายนางผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอก ถึงขั้นสังหารพวกโจวเสี่ยวเผิงอย่างไร้ความปรานี มิหนำซ้ำยังโยนความผิดให้พวกโจรป่า ด้วยเหตุนี
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 287
แม้จะเจ็บปวดใจกับเรื่องของบุตรชาย และเรื่องที่องครักษ์ลับถูกกำจัดก็ชวนให้หงุดหงิดใจมากเช่นกัน ทว่าสำหรับสกุลหลิ่วแล้ว ไม่มีสิ่งใดสำคัญและเร่งด่วนไปมากกว่าอ๋องฉี อย่างน้อยที่สุดอ๋องฉีก็กลับมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว! ฉู่กั๋วกงสูดหายใจลึก ก่อนจะเปล่งเสียงรับคำเบา ๆวางฝ่ามือบนห่อผ้า พร้อมหลับตาลงด้วยสีหน้าโศกเศร้าเพียงชั่วขณะ จากนั้นถึงจะส่งห่อผ้าให้คนสนิท: “นำสิ่งนี้ไปให้ฮูหยิน บอกให้ฮูหยินคอยข้ากลับมาก่อนค่อยหารือกัน” จะยอมให้บุตรชายของเขาจะตายอย่างคลุมเครือ และถูกฝังร่างไปอย่างน่าสมเพชเช่นนี้ไม่ได้เป็นอันขาด คนสนิทรับคำด้วยความยำเกรง ฉู่กั๋วกงก็มิได้อ้อยอิ่งรีบรุดไปที่จวนอ๋องฉีทันที ครั้นเขามาในจวนอ๋องฉีแล้ว หัวใจของเขาพลันกระตุกวูบ เพราะแม้แต่ขันทีสวีที่หนักแน่นสุขุมมาตั้งแต่ไหนแต่ไรยังควบคุมร่างกายไว้ไม่อยู่ยืนตัวสั่นเทิ้มอยู่หน้าประตูแบบนี้เป็นครั้งแรก เขาเร่งฝีเท้าเข้าไปถามไถ่ทันที: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?! ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง?” ขณะเดียวกันเขาพลันรู้สึกจุกแน่นในอกจนแทบหายใจไม่ออก คงมิได้เกิดเหตุร้ายขึ้นอีกแล้ว? สีหน้าของขันทีสวีบัดนี้ยากเกินจะอธิบาย เขาลืมแม้ก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 286
คนอย่างชีหยวนรู้จักกลัวอะไรบ้าง? เขานวดใบหน้าของตนเองที่เริ่มแข็งทื่อไป พลางส่งเสียงเฮอะออกมาแล้วถึงจะเอ่ยขึ้นว่า: “หากเป็นอย่างที่เจ้าว่า บัดนี้อ๋องฉีได้รับบาดเจ็บและกำลังเดินทางกลับเมืองหลวง เช่นนั้นเจ้าต้องระวังตัวให้ดี เขากลับเมืองหลวงไปได้อย่างปลอดภัย ย่อมปกปิดเรื่องที่เขาแอบหนีออกจากเมืองหลวงได้เป็นธรรมดา ทว่าความแค้นของพวกเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยที่มีต่อเจ้ามีแต่จะยิ่งเพิ่มขึ้น” ชีหยวนเปล่งเสียงอืมออกมาอย่างไม่ใส่ใจ: “ใช่ ฉะนั้นข้าจึงต้องรีบกลับเมืองหลวง หากว่าข้าไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวง พวกเขาจะจัดการข้าได้ง่ายขึ้น” เดิมทีนางก็ควรเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่อาศัยใช้ชีวิตอยู่ในจวนโหว ..... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด พออยู่กับชีหยวนแล้ว บทสนทนามักจะจบลงเร็วเสมอ คงจะเป็นเพราะนางพูดน้อยเกินไปกระมัง มีอะไรก็จะพูดแค่นั้นตลอดมา ไม่เคยใช้คำพูดเยิ่นเย้อฟุ่มเฟือย เซียวอวิ๋นถิงมองนางด้วยสายตาลุ่มลึก: “หลังจากนี้มีแผนการอะไรหรือ? บัดนี้เจ้ามีศัตรูอยู่รอบด้าน” “คอยดูสถานการณ์ เดินทีละก้าว” ชีหยวนตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ใครกล้าโผล่ออกมาก่อนก็จัดการคนนั้นก่อน” ถึงอย่างไรหากคนอื่นไม่ตายก็ต้
