MasukShare
บทที่ 231
Bab terkait
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 232
“ไม่อย่างนั้นเล่า?” ลิ่วจินหรี่ตามอง กัดฟันแน่นแล้วตัดสินใจแน่วแน่ “นางไม่ให้ความร่วมมือ เจ้าจะทำอะไรได้? จะให้มัดนางไว้ก็ทำไม่ได้ ทำได้แค่ช่วยนางถ่วงเวลาอ๋องฉีไปก่อน ไปกันได้แล้ว!”เสียงลมพัดผ่านหูอย่างรุนแรง ชีหยวนโน้มตัวลงต่ำแนบไปกับหลังม้า ควบม้าลัดเลาะไปตามเส้นทางเล็ก ๆ อย่างรวดเร็วในขณะเดียวกัน บนเส้นทางหลวง กลุ่มคนอีกกลุ่มก็กำลังเร่งควบม้าพุ่งไปในทิศทางที่นางจากมาทั้งสองกลุ่มถูกคั่นด้วยภูเขาลูกหนึ่ง ระยะห่างระหว่างพวกเขาก็ยิ่งห่างออกไปเรื่อย ๆลมพัดรุนแรง ไม่นานนักหลิ่วจิงหงที่อยู่บนหลังม้ารู้สึกว่ามือและเท้ากำลังจะถูกแช่แข็ง ทนไม่ไหวต้องสั่งให้ขบวนหยุดพักทันทีที่เขาหยุด ผู้ดูแลที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบส่งถุงน้ำมา ให้เขาดื่มน้ำอุ่นหนึ่งอึกสีหน้าของหลิ่วจิงหงซีดเผือด เขายื่นมือไปลูบใบหน้ากับหูที่เหมือนถูกแช่แข็งของตน ก่อนจะย่ำเท้าอยู่กับที่แล้วเอ่ยถาม “ยังอีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึงศาลาพักม้าจุดถัดไป?”คนรับใช้รีบตอบกลับว่า “ท่านผู้สืบทอด อย่างน้อยต้องถึงเวลาค่ำจึงจะไปถึงศาลาพักม้าถัดไปขอรับ”การเดินทางในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ช่างเป็นความทรมาน หลิ่วจิงหงอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงเล็
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 233
โรงเตี๊ยมในตัวตำบลแห่งนี้สะอาดเรียบร้อยดี เนื่องจากอยู่ในเขตแดนจงหยวน อีกทั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฝนตกต้องตามฤดูกาล เหล่าชาวบ้านที่นี่ล้วนอยู่ดีกินดี จึงทำให้โรงเตี๊ยมมีผู้คนเดินเข้าออกไม่ขาดสายชีหยวนนั่งอยู่ในห้อง ฟังหัวหน้าผู้คุ้มกันพูดหัวหน้าผู้คุ้มกันมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาซับซ้อน “คุณหนูใหญ่ พวกเราใช้คนจากสองสาขา ทั้งเหอหนานและเหอเป่ย รวมทั้งหมดสามสิบหกคน เพื่อปกป้องคุณหนูเพียงคนเดียว...”ในใจเขาครุ่นคิดถึงตัวตนของชีหยวนแม้ว่าสภาพบ้านเมืองในตอนนี้จะสงบสุขพอสมควร แต่เด็กสาวคนหนึ่งที่เดินทางเพียงลำพัง กลับจ้างผู้คุ้มกันจำนวนมาก อีกทั้งยังจ่ายเงินอย่างใจกว้าง นางดูเหมือนไม่กังวลเลยว่าจะมีใครมุ่งร้ายต่อนางชีหยวนส่งเสียงอืมในลำคอ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ “สามสิบหกคน รวมกับสาวใช้ที่พวกเจ้าช่วยข้าหามาให้ข้า ทั้งหมดเป็นเงินเท่าไร?”หัวหน้าผู้คุ้มกันอ้ำอึ้ง ก่อนจะประเมินในใจอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ แล้วจึงตอบว่า “การคุ้มกันท่านตลอดเส้นทางนี้ จะอย่างไรก็ต้องใช้เงินไม่น้อยกว่าห้าพันตำลึงเงิน”ห้าพันตำลึงเงิน หากหักต้นทุนออกแล้ว สำนักคุ้มกันของพวกเขายังสามารถทำกำไรได้ถึ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 234
นางพูดพร้อมยื่นตั๋วเงินส่งให้หวงเหวินจวิ้น “คำพูดของข้า ผู้คุมกันหวงเข้าใจหรือยัง?”ตอนนี้ยังพูดว่าไม่เข้าใจได้อีกหรือ?ผู้คุมกันหวงรับตั๋วเงินไป เตรียมจะเอ่ยคำพูดด้วยความหนักใจแต่ชีหยวนพูดขึ้นก่อน “เงินนี่เป็นค่าตอบแทนที่พวกเจ้าทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย หลังจากจบงาน ข้าจะให้พวกเจ้าเพิ่มอีกหนึ่งพันตำลึง ให้พวกเจ้าแบ่งกันเอง ผู้คุมกันหวง คราวนี้เจ้ายังมีปัญหาอะไรอีกหรือไม่?”หวงเหวินจวิ้นดีใจจนเนื้อเต้น ส่ายหัวโดยไม่รู้ตัวชีหยวนพึงพอใจอย่างมาก โบกมือไล่เขาออกไปผู้คุ้มกันหวงก้าวออกมา ลบสีหน้ายินดีจากการได้ฟันกำไรจากลูกค้าผู้ร่ำรวย เขาตวาดใส่กลุ่มผู้คุ้มกันผู้เกียจคร้านที่กำลังเตรียมตัวตั้งวงพนัน “พวกเจ้าตั้งสติให้ดี! ห้ามเล่นพนัน ห้ามกินเหล้า!”ผู้คุมกันหวงที่จู่ ๆ ก็เปลี่ยนท่าทีทำให้พวกผู้คุ้มกันพากันงุนงง “หัวหน้า ก็แค่เด็กสาวคนหนึ่งจะไปหาคนรัก จำเป็นต้องทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ?”มันก็ไม่ใช่การคุ้มกันที่ยากลำบากอะไร ไฉนถึงต้องทำเหมือนเป็นคนสำคัญใหญ่โตขนาดนี้?ถึงขั้นห้ามเล่นพนัน ห้ามกินเหล้า?สีหน้าของหวงเหวินจวิ้นเข้มขึ้นทันที ก่อนจะเตะอีกฝ่ายเข้าอย่างแรง มองไปรอบ ๆ พวก
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 235
ในห้องเงียบสงัด แสงเทียนพลิ้วไหวสะท้อนเงาบนใบหน้าของหลิ่วจิงหง กระจ่างชัดสลับกับมืดสลัวคนสนิทเอ่ยเสียงเบาว่า “ยังไร้วี่แววข่าวคราว ทว่า...”หลิ่วจิงหงเอ่ยถามเสียงขรึม “ทว่าอันใด?”“ทว่าก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนหลังคา ข้าน้อยได้ยินคุณหนูใหญ่ชีเอ่ยว่านางทำของสำคัญหายไป” คนสนิทลดเสียงเบากว่าเดิม “คล้ายว่าของนั้นจะตกไปอยู่ในมือของท่านอ๋อง”หลิ่วจิงหงใจสะท้านวูบตกอยู่ในมือของอ๋องฉี ของที่สำคัญมากเช่นนั้นหรือ?หรือว่าจะเกี่ยวกับเบาะแสของพระชายาหลิ่ว?หรืออาจเป็นสิ่งที่นำพาไปสู่ร่องรอยของพระชายาหลิ่วได้?หากเป็นเช่นนั้นจริง...หลิ่วจิงหงข่มกลั้นความพลุ่งพล่านในใจ หรี่ตาลงเล็กน้อย “จับตาดูชีหยวนต่อไป อย่าให้คลาดสายตาแม้แต่น้อย! อีกทั้ง จงเพิ่มคนสืบหาความเคลื่อนไหวของท่านอ๋อง!”เขาผ่อนลมหายใจเยียบเย็น “แม้แต่สวรรค์ยังช่วยข้า!”คนสนิทรีบรับคำทันทีเจ็ดแปดวันนี้ที่สะกดรอยตาม พวกเขาก็พบว่าชีหยวนกำลังร้อนใจส่งคนออกไปตามหาของบางอย่างตลอดทางทว่าตลอดเส้นทางกลับไม่พบร่องรอยของอ๋องฉีแม้แต่น้อยเป็นที่แน่ชัดว่า อ๋องฉีไม่ได้เดินทางร่วมไปกับชีหยวนเช่นนั้นแล้ว...ในที่สุดหลิ่วจิงหงจึงมั่นใจว่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 236
ทุกคืนก่อนนอนนางรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก กลัวว่าตื่นมาจะพบว่าทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันชีหยวนยิ้มเล็กน้อยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ ๆ นางลุกพรวดขึ้น เดินก้าวยาว ๆ ไปทางรถม้าผู้คุ้มกันหวงที่กำลังดูแลการตั้งค่ายพักอยู่ เห็นท่าทีของนางก็รีบตามไป “มีอะไรหรือ?”ชีหยวนคว้าคบเพลิงจากคนข้าง ๆ แล้วส่องไปที่ตัวรถม้าอย่างรวดเร็วในตอนนั้นเอง เลือดหยดลงมาจากใต้รถม้าไม่หยุดหลีฮวากรีดร้องออกมาผู้คุ้มกันหวงก็มีสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน รีบถอดแผ่นไม้ใต้ท้องรถออก แล้วพบว่าด้านใต้มีสุนัขสีดำที่ตายแล้วถูกใครบางคนซ่อนเอาไว้ ยามนี้ใต้ท้องรถมีเลือดหยดออกมาเรื่อย ๆเขาเปลี่ยนสีหน้าทันทีชีหยวนหลับตาลงครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มมืดสนิท นางพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สั่งให้คนมารวมตัวกัน จุดคบเพลิง เร็ว! ต้องเร็ว!”ผู้คุ้มกันหวงเริ่มเสียขวัญ “คุณหนูใหญ่...”“พวกเจ้าทำงานคุ้มกัน เดินทางขึ้นเหนือล่องใต้ ไม่รู้หรือว่านี่เป็นฤดูอะไร?” ชีหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฤดูหนาวหมาป่าจะรวมฝูง ฤดูใบไม้ผลิถึงจะแยกกัน ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงกลางฤดูหนาว หมาป่าไม่มีเหยื่อ ก็ย่อมโจมตีมนุษย์เป็นธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้น พ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 237
หวงเหวินจวิ้นที่เดิมคิดว่าชีหยวนต้องตายแน่ ๆ และถึงกับวางแผนเรื่องงานศพของนางไว้แล้ว ดวงตาพลันเบิกกว้างเขามองผิดไปหรือไม่?เมื่อครู่นี้คนที่ฆ่าหมาป่าตัวนั้นคือคุณหนูผู้นี้หรือ?คุณหนูผู้นี้มีฝีมือดีถึงขนาดนี้ แล้วนางยังต้องจ้างผู้คุ้มกันไปทำไมอีก?!ฝูงหมาป่าไม่ได้หยุดการโจมตีเพียงเพราะเสียหมาป่าตัวหนึ่ง ตรงกันข้าม พวกมันกลับยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเพราะการสูญเสียเพื่อนร่วมฝูงผู้คุ้มกันได้รับบาดเจ็บอย่างต่อเนื่อง หลายคนเริ่มหมดแรงและล้มลงหวงเหวินจวิ้นฟันจนคมดาบแทบจะบิ่น เขาเริ่มเหนื่อยล้าและตะโกนไปทางชีหยวน “คุณหนูใหญ่ เป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ ดูเหมือนหมาป่าใกล้ ๆ จะมาหมดทั้งฝูง ฆ่าอย่างไรก็ฆ่าไม่หมด!”หมาป่าเป็นสัตว์ที่จัดการได้ยากมาก มันต่างจากสัตว์ทั่วไป ตรงที่มีสมองที่ชาญฉลาดและมีความรู้สึกผูกพันกันในฝูง มันมักจะเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม และยังดูแลหมาป่าที่อ่อนแอหรือแก่ชราในฝูงด้วยนอกจากนี้ หมาป่ายังมีความอาฆาตแค้นสูงมากตอนนี้ชีหยวนฆ่าหมาป่าในฝูงไปตัวหนึ่ง ต่อจากนี้พวกมันคงตามรังควานตลอดเส้นทางเป็นแน่ระหว่างที่พูดกันอยู่ ชีหยวนก็พุ่งตัวออกไป ถึงจุดที่มีการจุดกองไฟไว้ก่อนหน้านี้ น
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 238
รู้อย่างนี้แต่แรก คงไม่รับงานร้อนลวกมือเช่นนี้มาเพราะหาเงินได้มาก็ต้องมีชีวิตรอดไปใช้เงินด้วยสิ ไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณหนูใหญ่ผู้นี้เป็นใครกันแน่ทว่าชีหยวนไม่ได้สนใจว่าพวกเขาคิดสิ่งใด นางเพียงเรียกหลีฮวาเข้ามาในกระโจม แล้วกำชับอย่างจริงจัง “อีกประเดี๋ยวหากเกิดการต่อสู้ขึ้น ข้าคงดูแลเจ้าไม่ได้ เจ้าจำไว้ให้ดี จงอยู่ในกระโจมพัก อย่าออกไปไหน”หลีฮวาตกใจจนใบหน้าซีดเผือด นางจับแขนเสื้อของชีหยวนไว้แน่นอย่างอาลัยอาวรณ์ “คุณหนูใหญ่ อย่าทอดทิ้งข้านะเจ้าคะ ข้าจะเชื่อฟังทุกอย่าง ข้ากินไม่เปลือง...”ตอนนางอยู่ที่บ้าน บิดาของนางเคยตำหนินางว่ากินมากไป ด่าว่านางเป็นแมลงกินข้าวสารดังนั้นนางจึงไม่กล้ากินมากอีกเลย กลัวว่าหากกินมากเกินไปจะถูกทอดทิ้งอีกครั้งคำพูดนี้ช่างใสซื่อและโง่เขลาจนน่าขัน แต่ชีหยวนไม่ได้หัวเราะนางลูบศีรษะหลีฮวา เอ่ยปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่ากลัวเลย เจ้าจงอยู่ในค่ายพัก อย่าเดินไปไหน อย่าให้ผู้ใดสังเกตเห็น เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ข้าจะพาเจ้าไปเอง เจ้าอยากกินเท่าไรก็กินเถิด ข้าเลี้ยงไหว”หลีฮวาไม่คาดคิดว่าชีหยวนจะพูดเช่นนี้ นางเม้มปากแน่น รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมานางพยายามกลั้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 239
อะไรจะมา?หวงเหวินจวิ้นมองชีหยวนด้วยความสงสัยและหวาดระแวง จากนั้นจึงได้ยินเสียงนางกล่าวเสียงเรียบ “ข้าจะสังหารหมาป่าจ่าฝูง มันตายเมื่อใด ฝูงหมาป่าย่อมแตกกระเจิง เมื่อนั้นพวกเจ้าหาวิธีต้อนพวกมันไปทางกลุ่มคนนั้น เข้าใจหรือไม่?”เวลานี้หวงเหวินจวิ้นฟังคำของคุณหนูใหญ่ผู้นี้แล้วไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยยามเป็นตายเช่นนี้ ไหนเลยจะมาสนใจเรื่องไมตรีจิตเขากระแทกเสียงถามอย่างไม่ไว้หน้า “คุณหนูใหญ่ ท่านต้องพูดให้ชัดเจน! พวกเรามาเป็นผู้คุ้มกันเพื่อปกป้องท่าน ไม่ใช่มาสังเวยชีวิต! ตกลงท่านคิดจะทำอะไรกันแน่?!”ฟังจากคำพูดของชีหยวน คล้ายว่านางไปหาเรื่องผู้ใดเข้า ฝูงหมาป่าพวกนี้ก็คงเป็นแผนของศัตรูหากเป็นเช่นนั้น คนที่กำลังจะมาถึงก็คือศัตรู นั่นก็หมายความว่ามาเพื่อฆ่าคน!ชีหยวนหันขวับกลับมาจ้องเขา เพียงพริบตา กระบี่อ่อนในมือของนางก็จ่ออยู่บนลำคอของเขาชีหยวนเห็นบรรดาผู้คุ้มกันทั้งหลายหันมาจ้องนางเป็นตาเดียว นางเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เจ้าคิดว่าพวกมันจะแยกแยะว่าใครเป็นใครอย่างนั้นหรือ? ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกัน ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ หากอยากมีชีวิตรอด พวกเจ้าก็มีเพียงทางเดียวคือต้องสู้สุดกำลัง!”
Bab terbaru
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 286
คนอย่างชีหยวนรู้จักกลัวอะไรบ้าง? เขานวดใบหน้าของตนเองที่เริ่มแข็งทื่อไป พลางส่งเสียงเฮอะออกมาแล้วถึงจะเอ่ยขึ้นว่า: “หากเป็นอย่างที่เจ้าว่า บัดนี้อ๋องฉีได้รับบาดเจ็บและกำลังเดินทางกลับเมืองหลวง เช่นนั้นเจ้าต้องระวังตัวให้ดี เขากลับเมืองหลวงไปได้อย่างปลอดภัย ย่อมปกปิดเรื่องที่เขาแอบหนีออกจากเมืองหลวงได้เป็นธรรมดา ทว่าความแค้นของพวกเสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยที่มีต่อเจ้ามีแต่จะยิ่งเพิ่มขึ้น” ชีหยวนเปล่งเสียงอืมออกมาอย่างไม่ใส่ใจ: “ใช่ ฉะนั้นข้าจึงต้องรีบกลับเมืองหลวง หากว่าข้าไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวง พวกเขาจะจัดการข้าได้ง่ายขึ้น” เดิมทีนางก็ควรเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่อาศัยใช้ชีวิตอยู่ในจวนโหว ..... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด พออยู่กับชีหยวนแล้ว บทสนทนามักจะจบลงเร็วเสมอ คงจะเป็นเพราะนางพูดน้อยเกินไปกระมัง มีอะไรก็จะพูดแค่นั้นตลอดมา ไม่เคยใช้คำพูดเยิ่นเย้อฟุ่มเฟือย เซียวอวิ๋นถิงมองนางด้วยสายตาลุ่มลึก: “หลังจากนี้มีแผนการอะไรหรือ? บัดนี้เจ้ามีศัตรูอยู่รอบด้าน” “คอยดูสถานการณ์ เดินทีละก้าว” ชีหยวนตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ใครกล้าโผล่ออกมาก่อนก็จัดการคนนั้นก่อน” ถึงอย่างไรหากคนอื่นไม่ตายก็ต้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 285
ขอบฟ้าเริ่มสว่างรำไร ดวงตะวันสีทองเคลื่อนขึ้นจากปลายฟ้า มอบความอบอุ่นให้ยามเช้าที่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำค้าง ทว่าเวลานี้พวกเหล่าจ้าวกลับไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นแม้แต่น้อย พวกเขาทุกคนตั้งท่าระวังภัยอย่างเคร่งเครียด ยกอาวุธในมือขึ้นอย่างพร้อมเพรียง กระทั่งเห็นศีรษะโผล่ออกมาจากซอกเขา เหล่าจ้าวก็ผงะไป เซียวอวิ๋นถิงกลับพุ่งลงจากเนินเขาทันที และโยนซองธนูในมือทิ้งไปให้เหล่าจ้าว ก็สาวเท้าวิ่งตรงไปหาชีหยวนทันที เสี้ยวพริบตานั้น เซียวอวิ๋นถิงอธิบายความรู้สึกภายในใจของตนเองไม่ถูก ทว่าความตื่นเต้นในน้ำเสียงของเขานั้นปิดไม่มิด “เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” เขามองชีหยวน แทบจำไม่ได้ว่าคนมอมแมมตรงหน้าตอนนี้ก็คือชีหยวน ชีหยวนสะบัดศีรษะ ไล่น้ำค้างที่เกาะอยู่ออกไป พอได้ยินเช่นนั้นก็ยิงฟันใส่เซียวอวิ๋นถิงไปหนึ่งที: “กำลังเดินทางกลับเมืองหลวง แต่ก็อยากแวะมาดูสถานการณ์ที่นี่สักหน่อย” ดูอะไร? เซียวอวิ๋นถิงแทบจะเข้าใจในทันที: “อยากดูว่าคนสกุลหลิ่วค้นพบแล้วหรือยังอย่างนั้นหรือ?” ชีหยวนผงกศีรษะ พลางปัดมือเพื่อเอาเศษดินโคลนที่ติดอยู่บนมือออกไป ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ: “หลุมข้างล่างถูกคนรื้อไปแล้ว
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 284
ฉู่กั๋วกงหลับตา: “จิงหงเขา เกิดเหตุร้ายขึ้นจริง ๆ” เส้นที่ขึงตึงอยู่ในสมองของนางพลันขาดผึงทันใด นางคว้าแขนเสื้อของฉู่กั๋วกงไว้ด้วยอารมณ์เดือดพล่าน: “เพราะอะไร? เพราะชีหยวนใช่หรือไม่?!” ไม่มีทางเป็นเพราะสาเหตุอื่นอย่างแน่นอน บุตรชายตามชีหยวนออกไป นางกัดฟันกรอด เสียงที่เปล่งออกมาราวกับเค้นออกมาจากลำคอ: “อยู่ดี ๆ ลูกของข้าจะเกิดเหตุร้ายขึ้นได้อย่างไร?!” เห็นดวงตาของนางแดงก่ำ ฉู่กั๋วกงก็ถอนหายใจก่อนจะนั่งลง เล่าต้นสายปลายเหตุทั้งหมดของเรื่องนี้ให้นางฟัง แววตาของฮูหยินหลิ่วเต็มไปด้วยความอาฆาต สีหน้าโหดเหี้ยมอำมหิต ภายในใจเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่สูงล้นฟ้า “ฆ่านางซะ!” หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ฮูหยินหลิ่วก็เหลือบสายตาแดงก่ำของตนเองจ้องมองฉู่กั๋วกงตาเขม็ง: “ข้าต้องการฆ่านาง ต้องการให้นางตายอย่างทรมาน! ต้องการให้ศพของนางถูกสับเป็นหมื่นชิ้น!” หากไม่แล้ว มันไม่พอจะดับไฟแค้นในใจของนางได้เด็ดขาด! นางชาติชั่วอัปรีย์คนนี้! แค่เศษสวะต่ำต้อย กล้าดีอย่างไรถึงมาทำร้ายจิงหงของนาง! เหตุไฉนสวรรค์ถึงได้อยุติธรรมเพียงนี้?! ปล่อยให้คนชั่วช้าสามานย์แบบนี้ก่อกรรมทำชั่วสำเร็จได้อย่างไร! เพร
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 283
ชิงหลงอยู่ในอารมณ์ตึงเครียด ออกเดินทางครั้งนี้ เดิมทีเตรียมตัวไว้เพียงเรื่องที่จะชิงตัวพระชายาหลิ่วมาให้ได้ก่อนเท่านั้น ผลสุดท้ายแม้แต่เงาของพระชายาหลิ่วยังไม่ได้สัมผัส กลับต้องสูญเสียหัวหน้าองครักษ์ลับไปถึงสองนาย และองครักษ์ลับไปอีกสิบกว่าชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่อ๋องฉียังได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้อีก ถึงขั้นเดินไม่ได้! นี่มันหมายความว่าอะไร? หมายความว่าต่อจากนี้อ๋องฉีอาจจะมีปัญหาเรื่องขา ซึ่งนั่น นั่นก็หมายความว่าอ๋องฉีจะสูญเสียสิทธิ์ในการแย่งชิงราชบัลลังก์ไป! นับแต่อดีตมาถึงตอนนี้ ฮ่องเต้ที่ร่างกายทุพพลภาพมีอยู่สักกี่พระองค์กัน? โดยเฉพาะช่วงที่แผ่นดินและราชวงศ์กำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟู ยิ่งไม่มีทางยอมให้มีฮ่องเต้ซึ่งร่างกายทุพพลภาพพระองค์ใดปรากฏขึ้น! บัดนี้อ๋องฉีสั่งให้เดินทางกลับเมืองหลวงทันที ชิงหลงค่อนข้างกังวลใจกับสภาพบาดแผลของเขาจึงเอ่ยว่า: “ทว่าบาดแผลของท่านอ๋อง…” สีหน้าของอ๋องฉีกลับนิ่งสงบอย่างน่าเหลือเชื่อ สงบมากจนดูน่าประหลาด เขากัดฟันกรอด: “พาคนผู้นี้ไปด้วย กลับไปพบหมอเทวดาเซวีย! เดินทางเดี๋ยวนี้!” หมอเทวดาเซวียเป็นหมอเทวดาเลื่องชื่อไปทั่วหล้า คนสกุล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 282
เซี่ยหรูพยักหน้ารับ มิได้หยุดชะงัก แล้วก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างอย่างละเอียด ว่าชีหยวนมาพบตนเองได้อย่างไร สังหารโจวเสี่ยวเผิงอย่างไร สังหารเฉินฮ่าวฮุยและคนอื่นอย่างไร และบอกว่านางไปพบท่านเจ้าเมืองเพื่อเตรียมการขั้นต่อไปอย่างไร เซี่ยอิ๋งได้ฟังแล้วดวงตาถึงกับสั่นไหว หากมิใช่เพราะตนเองประสบพบเจอทุกสิ่งมากับตัว เขาคงนึกว่าท่านอาของตนเองกำลังเล่านิทานให้เขาฟังไปเสียแล้ว จะมีดรุณีที่เก่งกาจเพียงนี้อยู่จริงได้อย่างไร? นางเหมือนไม่ใช่คน ทว่าเหมือนกับเป็นเทพเซียนอย่างไรอย่างนั้น! วางอุบายรอบคอบไร้ที่ติ ชำนาญทั้งบู๊และบุ๋น สังหารคนราวกับฆ่าไก่ สุดท้ายความตกตะลึงเหล่านี้ได้กลั่นออกมาเป็นคำถามเพียงประโยคเดียว: “ท่านอา คุณหนูใหญ่สกุลชีคนนี้บัดนี้อยู่ที่ใดแล้วขอรับ?” ฮูหยินโจวเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิว: “ไล่ตามอ๋องฉีไปแล้ว ข้าเห็นนางคล้ายกับว่าจะ…” ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฮูหยินโจวก็เอ่ยด้วยเสียงที่เบาลงยิ่งกว่าเดิม: “คล้ายว่าจะมีความแค้นฝังลึกกับอ๋องฉี…” เซี่ยอิ๋งพลันตัดสินใจทันที: “ข้าจะไปพบคุณหนูใหญ่สกุลชีท่านนี้” ทว่า เขายังไม่ทันออกเดินทาง พ่อบ้านสวีก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาพลางร้องว่า: “
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 281
ไป๋หู่รู้สึกเหมือนหัวใจตนเองแทบจะหยุดเต้น ดีที่ชิงหลงมาถึงทันเวลา พุ่งชนอาชาของอ๋องฉีด้วยความรวดเร็ว อาชาตกใจและทะยานไปข้างหน้า การเคลื่อนไหวในมือของชีหยวนพลันหยุดชะงัก และในจังหวะนั้นเอง อ๋องฉีก็สะบัดตัวหลุดออกจากการควบคุมของชีหยวนและกลิ้งไปกับพื้น เสี้ยวพริบตาที่แผ่นหลังกระแทกลงไปบนพื้น อ๋องฉีรู้สึกว่าอวัยวะภายในทั้งหมดของตนเองเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงเพราะแรงกระแทก เขาขดตัวเป็นก้อนด้วยความเจ็บปวด ชิงหลงอกสั่นขวัญแขวน เขาไม่เคยพบเจอสตรีคนใดที่อันตรายเท่าชีหยวนมาก่อน นางเป็นคนบ้าวิกลจริตไปแล้วจริง ๆ! ไม่สิ แบบนี้มันปีศาจบ้าคลั่งชัด ๆ! เขารีบคว้าตัวอ๋องฉีขึ้นมาบนหลังอาชาของตนเองอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะพาอ๋องฉีควบอาชาหนีไปอย่างสุดชีวิต โดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น คนยิ่งหนีไกลออกไปเรื่อยๆ เกาทัณฑ์แขนเสื้อจึงยิงไปไม่โดนเป้าหมายอีก ชีหยวนหรี่ตา เห็นซองใส่ลูกธนูขององครักษ์ลับคนหนึ่งร่วงตกลงบนพื้น ก็เอื้อมมือไปหยิบขึ้นมา ขึ้นคันธนู และปล่อยลูกธนูยิงออกไปทางอ๋องฉีสามดอกติดกัน ธนูสองดอกถูกอ๋องฉีและชิงหลงปัดทิ้งไปได้ ทว่ายังมีอีกดอกหนึ่งที่ปักเข้ากลางไหล่ขวาของอ๋องฉี ร่างกาย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 280
ทว่าตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียวชีหยวนไล่ตามไปถึงตัวเขาแล้ว ปล่อยเกาทัณฑ์แขนเสื้อใส่เขาโดยไม่ปรานีพุ่งทะลุคอหอย จูเชวี่ยแม้แต่เสียงร้องยังไม่มีโอกาสเปล่งออกมา ก็ร่วงลงไปกระแทกพื้นทันทีไป๋หู่มองด้วยความโกรธสุดขีด จนตะโกนลั่นออกมาอย่างอดไม่ได้ จากนั้นอดกัดฟันแน่นไม่ได้ มองชีหยวนด้วยสายตาแค้นเคืองชีหยวนก็แค่คนเดียวที่ไล่ตามมา ต่อให้เก่งแค่ไหนจะทำอะไรได้?หมัดคู่เดียวสู้สี่มือไม่ได้ พวกเขาล้วนเป็นมือสังหารที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด หรือว่าคนตั้งหลายสิบคน จะต้องมาหวาดกลัวผู้หญิงเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ?!หากเรื่องนี้แพร่ออกไปคงกลายเป็นเรื่องขบขันจนใครๆ หัวเราะเยาะแน่!เขากัดฟันสั่งชิงหลงว่า "คุ้มกันท่านอ๋องให้ดี ข้าจะนำคนกลุ่มนี้ของข้าไปฆ่านังคนเลวนั่นเอง!"กลุ่มของเขามีถึงสิบคน ก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะฆ่าชีหยวนคนเดียวไม่ได้!ทว่าในตอนนั้นเอง เสียงนกหวีดแหลมคมก็ดังขึ้นจากเนินเขารอบๆ อย่างต่อเนื่อง!ทันใดนั้นเอง เงาร่างมากมายก็ปรากฏขึ้นบนเนินเขาทั้งสองฝั่งชิงหลงกระชากแขนของเขาไว้ กล่าวด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด: “ปกป้องท่านอ๋องก่อน!”ชีหยว
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 279
เมื่อเหยื่อและนักล่าต้องสลับบทบาทกัน ตำแหน่งรุกและรับก็เปลี่ยนไปทันทีอ๋องฉีโกรธจนแทบคลั่ง ความโกรธดุจไฟที่แผดเผา จากอกจนลามไปถึงศีรษะ เขามองไปยังชีหยวน ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงแห่งความอาฆาตทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเอง เขาไม่ควรมีความหวังใดๆ กับผู้หญิงคนนี้เลยนางก็แค่จิ้งจอกไร้หัวใจ ต่อให้ปฏิบัติกับนางดีแค่ไหน นางก็ยังคอยมองหาโอกาสจะกัดเจ้าให้ได้ไป๋หู่เริ่มร้อนใจ รีบยื่นมือไปดึงตัวอ๋องฉีออกมา เวลานี้เขาไม่สนเรื่องลำดับชั้นอีกแล้วทหารของทางการที่นี่ไม่รู้จักอ๋องฉี กลับมองพวกเขาเป็นเพียงแค่โจรมันช่างมีอันตรายรอบด้าน!หากพวกเขาพลาดแม้แต่นิดเดียว ก็อาจต้องตายอย่างไร้ร่องรอยที่นี่!อ๋องฉียังพอมีสติอยู่บ้าง แม้จะโกรธจนแทบเสียสติ แต่เขาก็ยังตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ไป๋หู่กับชิงหลงลากตัวเขาถอยหนีไปเหล่าองครักษ์ลับได้รับการฝึกฝนอย่างโหดเหี้ยม พวกเขาแข็งแกร่งกว่าทหารของทางการเป็นธรรมดา แม้ช่วงแรกจะตื่นตระหนกไปบ้าง แต่เพียงไม่นานก็กลับมาตั้งหลักได้ และช่วยกันคุ้มกันอ๋องฉีถอยร่นออกไปในขณะเดียวกัน…ฮูหยินโจวหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ แต่ยังรีบวิ่งไปหาเหล่าสตรีของตระกูลเซี่ยทันทีที่
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 278
เกรงว่าแม้แต่ผีจริงๆ หากพบเจอนางก็คงต้องหลีกทางให้ชีหยวนหันศีรษะไปมองไปทางจูเชวี่ยเพียงแค่การมองนี้ จูเชวี่ยก็รู้สึกเหมือนครึ่งร่างของตนเองชาไปหมดทว่าชีหยวนกลับไม่สนใจเขา กลับหันไปพุ่งตรงเข้าหาอ๋องฉีแทนจับโจรต้องจับหัวหน้าจูเชวี่ยตั้งสติได้ รีบตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “คุ้มกันนายท่าน! คุ้มกันนายท่าน!”ผู้หญิงคนนี้จะบิดคออ๋องฉีเอาได้จริงๆ!เห็นชีหยวนพุ่งเข้ามาหาตน อ๋องฉีไม่เพียงไม่กลัว แต่กลับแสยะยิ้มเย็นเยียบพร้อมกับยกมือขึ้นในมือของเขานั้นยังมีเกาทัณฑ์แขนเสื้อ ภายในยังเหลือลูกดอกอีกสิบดอก มากพอที่จะทำให้ชีหยวนพรุนเป็นตะแกรงร่อนได้ผู้หญิงคนนี้นั้นไร้หัวใจ เช่นนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องปรานี ตายในมือของเขา ก็ถือเป็นการชดใช้หนี้กรรมแก่นางจากชาติที่แล้วเขาเหนี่ยวไกอย่างไร้ความปรานีเหล่าองครักษ์ลับที่เหลือต่างพุ่งเข้าโจมตีชีหยวนคนมากมายขนาดนี้ ต่อให้ปิดตาฟันไปเรื่อย ก็คงหั่นชีหยวนเป็นชิ้นๆ ได้แล้วอ๋องฉีแสยะยิ้มมุมปากแต่แล้ว เหตุการณ์กลับพลิกผันก็เกิดขึ้นในเพลานี้เสียงโครมดังสนั่น กำแพงคุกถล่มลงมาดังก้องไปทั่วบริเวณ จากนั้นเหล่าทหารในชุดเกราะของทางการก็ปรากฏต
