เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 79
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 80
“ใช่ คุณหนูจิ่ว บ้าของข้าจะจัดงานเลี้ยงน้ำชาในอีกสองวันข้างหน้า มิทราบว่าคุณหนูจิ่วโปรดให้เกียรติข้าไหม”ไม่น่าแปลกทำไมคนเหล่านี้จึงเปลี่ยนทัศนคติต่อจั๋วซือหรานทันที เพราะแพทย์กลั่นยาในเมืองหลวงไม่ได้มีฐานะสูงส่งสักเท่าไร ก็เพียงพอที่จะให้เหล่าตระกูลที่พอมีฐานะไปตีสนิทยิ่งไปกว่านั้น แพทย์กลั่นยาคนนี้เป็นลูกหลานของตระกูลจั๋ว ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าตระกูลชนชั้นสูงขุนนางธรรมดา ๆ อย่างพวกเขาสามารถส้างโอกาสกับผู้ที่มีพรสวรรค์อย่างจั๋วซือหราน และไม่ต้องสงสัยเลยว่า พวกเขาจะมีชื่อเสียงที่ดีโดยไม่มีวันเสียหน้าแต่จั๋วซือหรานไม่สนใจการพยายามสร้างความสัมพันธ์ของคนเหล่านี้ ดังนั้นนางจึงจากไปและกลับไปที่จวนของนางโดยตรงฝูซูเห็นคุณหนูของเขาสอบติดแพทย์กลั่นยาอย่างราบรื่น เขาดีใจอย่างมากเขาตื่นเต้นจนนั่งไม่ลงและวนเวียนอยู่ในสนามต่อไป เพื่อแสดงความดีใจของเขา“คุณหนู คุณหนูเก่งมากจริง ๆ เราควรไปบอกเรื่องนี้กับฮูหยิน ฮูหยินจะได้มีความสุขดีไหมขอรับ” ฝูซูเสนอความคิดเห็นจั๋วซือหรานส่ายหัว "ไม่จำเป็นต้องบอกแม่อย่างจงใจ จวนจั๋วต้องรู้เรื่องของวันแล้วแน่ ๆ และแน่นอนว่าเรื่องนี้จะแพร่กระจายไปสู่หูของแม่"
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 81
ถึงจะพูดเช่นนั้น ฝูซูยังคงหวาดกลัวเรื่องที่หลิ่วเย่ก่อมา และเขายังคงกลัวคนรับใช้ใหม่ที่มาในช่วงนี้ดังนั้นเขาจึงโน้มน้าวตลอด "จริงสิขอรับ คุณหนู อย่าใช้คนพวกนั้นเลย เท่าที่ข้าเห็นมา มีหลายคนถูกผู้ใหญ่ในจวนจั๋วส่งมา"“คนที่เดิมทีควรจะเป็นพ่อดูแลบ้านของเรานั้นเป็นคนของคุณท่านจั๋วลิ่ว อีกสองคนที่ต้องดูแลชีวิตประจำวันของคุณหนูนั้นเป็นคนของฮูหยินสี่า เท่าที่ข้าเห็น มีคนเหล่านี้แล้ว ขนาดข้ายังโง่มากเลยนะขอรับ และอาจมีอีกหลาย ๆ คน ซึ่งข้ามองไม่ออก”ฝูซูถามอีกครั้ง “คุณหนู เราจำเป็นต้องใช้พวกเขาหรือ”จั๋วซือหรานหัวเราะเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "เจ้าเก่งสินะ ตอนนี้ฝูซูฉลาดขึ้นเรื่อย ๆ และเขาสามารถดูแลงานต่าง ๆ ด้วยตัวเองได้แล้วสินะ"ฝูซูไม่มีความสุขเลยหลังจากได้รับคำชมจากนางเช่นนี้ และยังดูเศร้าใจมาก“คุณหนู คุณหนูอย่าล้อข้าสิขอรับ ข้ากังวลแทบตาย”จั๋วซือหรานกล่าวว่า "มีอะไรต้องกังวล ในเมื่อพวกเขาส่งคนมาที่นี่ เราใช้พวกเขากันเถอะ ทำไมจะไม่ใช้ล่ะ นอกจากรับใช้ข้า ในบ้านเรา ยังมีงานบ้านอีกมากมาย ไม่มีใครทำเลย”“หากเจ้าไม่ให้พวกเขาทำ เจ้าอยากทำเองหรือ เมื่อก่อนหลิ่วเย่ สั่งพวกเจ้าพี่น้องสองคนไปที่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 82
ทันทีที่คุณท่านจั๋วลิ่วและผู้อาวุโสสามกลับมาที่จวนจั๋วพวกเขา พวกเขาถูกสั่งให้ไปที่ห้องโถงใหญ่ทันที บรรยากาศในห้องโถงใหญ่เคร่งเครียดมากผู้อาวุโสหลายคนที่ไม่ค่อยปรากฏตัวในอดีตก็ปรากฏตัวในปัจจุบันทั้งหมดผู้อาวุโสสองมีสีหน้าที่ค่อนข้างโหดร้าย ปกติเขาไม่ค่อยปรากฏบ่อยนัก แต่เมื่อปรากฏตัวในตอนนี้ ก็เริ่มสอบสวนแล้วเขามองคุณท่านจั๋วลิ่วอย่างเฉียบแหลมเขาพูดเข้มงวดมาก "จั๋วเห้อหรง คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้"ใบหน้าของคุณท่านจั๋วลิ่วซีดลง แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรสักคำและคุกเข่าลงและยืดหลังตรงในหน้าห้องโถงผู้อาวุโสสามพยายามช่วยพูด "อ้าว ไม่ต้องเข้มงวดขนาดนี้ก็ได้ จั๋วหกทำเพื่อตระกูลเราเอง อีกอย่าง จั๋วซือหรานนางแยกตัวออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูล นั่นเป็นการตัดสินใจของนางด้วย"ผู้อาวุโสทีสองตะโกนด้วยความโกรธจากด้านข้าง "หุบปาก มันเป็นเพราะเจ้าหนุนหลังจั๋วหกตลอด จึงทำให้เขาไม่กลัวอะไร อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าในเรื่องของครั้งนี้ มีการยินยอมของเจ้า ไม่อย่างนั้น สถานการณ์จะไม่แย่ถึงขนาดนี้”ใบหน้าของผู้อาวุโสสามดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่เขาโต้เถียงคำพูดของผู้อาวุโสสองไม่ได้แต่สุดท้ายเขารับคำกล่าวหานั้นไม่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 83
ในสถานการณ์ปัจจุบัน คุณท่านจั๋วลิ่วไม่กล้าพูดอะไร จริง ๆ แล้วเขาไม่ควรพูดอะไรเหล่าผู้อาวุโสกำลังวางแผนที่จะรักษาจั๋วซือหรานไว้ในฐานะที่นางมีพรสวรรค์ และเขาเป็นคนที่ไม่ถูกจั๋วซือหรานมาตลอดไม่ว่าจะเขาพูดอะไรในเวลานี้ ล้วนเป็นความแค้นส่วนตัวเหล่าผู้อาวุโศต้องไม่ปล่อยเขาแน่ ๆ แม้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้พูดอะไร แค่เรื่องที่เขาประกาศต่อสาธารณะว่า จั๋วซือหรานถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลโดยไม่ได้รับอนุญาต เขาถูกเหล่าผู้อาวุโสกล่าวหาแน่ ๆเกรงว่า หลังจากที่เหล่าผู้อาวุโสหาทางออกได้แล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการจัดการเขา"ก่อนอื่น เราต้องสอบสวนคดีที่เสียวจิ่วถูกทำลายอย่างละเอียดถี่ถ้วน"“มันง่ายมาก เพียงแค่จับชายขาหักที่กล้าหลอกนางมา และหาวิธีให้เขาสารภาพ จั๋วหลาน คนใกล้ชิดตัวของเจ้า ถังหยวน บังเอิญรู้วิธีการทรมาน ข้าว่าเราจะได้คำตอบอย่างรวดเร็ว”สิ่งที่ผู้อาวุโสหกพูดนั้นเป็นวิธีการที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ผู้อาวุโสใหญ่เป็นคนปลอดภัย หลังจากได้ยินคำแนะนำนั้น เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "แม้ว่าชายขาหักคนนั้นจะเป็นคนที่ไม่ได้เรื่อง แต่เขาสอบติดบัณฑิตและถื
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 84
ผู้อาวุโสใหญ่ พูดอย่างใจเย็น "ยังมีทาสอยู่ในคุก เดิมทีนางเป็นทาสของเสียวจิ่ว แต่นางเป็นคนโง่ที่ทรยศ ซึ่งติดสินบนได้ง่าย นางคงเป็นคนที่มีจิตใจที่ไม่เข้มแข็ง ไม่สามารถทนการลงโทษใด ๆ ได้"เมื่อคุณท่านจั๋วลิ่วได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสใหญ่ สีหน้าของเขาแข็งทื่อและทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าพฤติกรรมก่อนหน้านี้ของเขาแสดงว่าเขากำลังกินปู้ร้อนท้องเขายิ้มแห้ง ๆ และอธิบาย "ข้าใจร้อน เป็นเพราะข้าเป็นห่วงลูกของข้าเอง หวังว่าเหล่าท่านผู้ใหญ่จะเข้าใจคนที่เป็นพ่อ..."เหล่าผู้อาวุโสเข้าใจชัดเจนมาก แต่พวกเขาไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับเขาในขณะนี้พวกเขาตัดสินใจสอบสวนเรื่องที่จั๋วซือหรานถูกวางยาพิษกู่ อย่างละเอียด และเริ่มสอบสวนจากหลิ่วเย่ ซึ่งผู้ทรยศเจ้านายส่วนทางจั๋วซือหราน เหล่าผู้อาวุโสตัดสินใจจะเตรียมของขวัญที่ล้ำค่าและให้คนส่งไปที่จวนของจั๋วซือหราน เพื่อแสดงความยินดีกับนางที่สอบติดแพทย์กลั่นยาหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่มองคุณท่านจั๋วลิ่วดวงตาของเขาเคร่งขรึมอยู่เสมอ แต่ในขณะนี้ ดวงตาของเขาแหลมคมมาก ซึ่งทำให้คุณท่านจั๋วลิ่วรู้สึกหนังศีรษะตึงเครียด“จั๋วเห้อหรง” ผู้อาวุโส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 85
คนรับใช้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ยังตอบว่า "สอง สองแส้ขอรับ"จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว “ข้าต้องรับตั้งเก้าเส้นโดยไม่มีข้อยกแว้น…” นางพูดเช่นนี้ ดูเหมือนนางไม่ได้ถามจงใจ จากนั้นยกรายการของขวัญในมือขึ้นและพูดต่อ “ข้าได้รับของขวัญแล้ว ฝากขอบคุณผู้อาวุโสทุกท่าน”คนรับใช้ยังคงตกตะลึงอยู่ เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า " คุณหนูจิ่ว ท่านไม่... กลับไปหรือ"เดิมทีเขาได้ยินจากผู้อาวุโสว่า ส่งของขวัญเหล่านี้มาที่นี่ จั๋วซือหรานจะกลับไปที่จวนจั๋ว เพื่อขอบคุณสำหรับการส่งของขวัญแก่นาง ดังนั้นผู้อาวุโสให้พวกเขาเตรียมเกี้ยวนุ่ม ๆ มาที่นี่ เพื่อพา จั๋วซือหรานกลับไปโดยไม่คาดคิด นางไม่มีความตั้งใจที่จะกลับไปเลยหรือจั๋วซือหรานมองคนรับใช้ นางยิ้มและพยักหน้า "ใช่สิ ข้าควรกลับไปที่ไหน ข้าถอนตัวออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลแล้ว วันนี้คุณท่านลิ่วยังประกาศต่อสาธารณะว่า ข้า จั๋วซือหราน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลจั๋วอีกต่อไปแล้ว ที่ที่ข้าอยู่ในตอนนี้คือบ้านของข้า ข้าควรไปที่ไหนอีก”คนรับใช้ดูลำบากใจมาก แต่เขาไม่มีสิทธิ์พูดอะไรมากมายคนรับใช้รู้ด้วยว่า เขาพูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว หากเขาทำให้นางขุ่นเคือง เขานี่แหล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 86
ซือคงเซี่ยนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "อ้าว อย่างนี้หรือ เช่นนั้น เราไปกันเถอะ"จั๋วซือหรานหัวเราะ จากนั้นนางมองไปที่คนรับใช้ของจวนจั๋วที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาที่แผ่วเบานางสั่ง“ที่นี่ไม่มีอะไรแล้ว พวกเจ้ากลับไปก่อนได้”คนรับใช้ยังอยากพูดอะไรอีก แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรเนื่องจากท่านอ๋องเซี่ยนอยู่ที่นี่เขาเพียงพูดด้วยความกลัว“ขอรับ คุณหนูจิ่ว เราจะกลับไปรายงานขอรับ พวกเราจะไม่รบกวนคุณหนูจิ่วอีกแล้วขอรับ”หลังจากคนรับใช้ออกไป จั๋วซือหรานจึงเดินตามซือคงเซี่ยน และออกจากจัวนไปยังพระราชวังซือคงเซี่ยนอดไม่ได้ที่ต้องหัวเราะแล้วพูดว่า " คุณหนูจิ่ว สรุปเจ้าจะไปพบเสด็จย่าเสียจริง หรือเจ้าไปเยี่ยมเสด็จย่าเพื่อรับของขวัญที่ข้าเตรียมให้คุณ หรือว่าเจ้าแค่จะหลบพวกคนที่น่ารำคาญในเมื่อครู่”ดวงตาของจั๋วซือหรานเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวเหมือนพระจันทร์เสี้ยว นางถามว่า "ท่านอ๋องคิดอย่างไร"ซือคงเซี่ยนมองดูนางแล้วพูดว่า "ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การแสดงของคุณหนูจิ่วในวันนี้น่าทึ่งมาก เดิมทีข้าอยากไปที่ชมที่นั่นด้วยตัวเอง แต่ข้ากลัวว่า คนอื่นจะคิดว่าแม้แต่ราชวงศ์ก็ดูถูกเจ้า ข้าจึงต้องอดทน ไม่กล้าไปที่นั่น คุณหนูจิ่วอย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 87
ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้ยินคำนี้ แม้ว่านางจะได้รับคำชมในเรื่องความหน้าตาดี แต่คำว่า ความสวยงามเต็มไปด้วยการยั่วยุ ถึงแม้จะเป็นคำชม แต่มักไม่ได้ใช้กับผู้หญิงสูงศักดิ์ในเมืองหลวง แต่ใช้กับผู้หญิงที่ทำอาชีพที่ไม่ดีทันทีที่จั๋วซือหรานได้ยินเสียงนี้ นางก็เดาได้แล้วว่าใครคือเจ้าของเสียงนั้นนางหันกลับไปมองผู้ที่เดินมา ทำท่าเคารพเล็กน้อยและพูด "ขอ คารวะอ๋องชินเพคะ"ซือคงยวี่มองใบหน้าของนาง และดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ ร้อนขึ้นว่ากันว่าลูกสาวคนที่เก้าของตระกูลจั๋วมีหน้าตาที่โดดเด่นและมีชื่อเสียงไปทั่วเมืองหลวงแต่ซือคงยวี่ไม่เคยมีโอกาสเจอนาง จนกระทั่งเขาเห็นด้วยตาของเขาในขณะนี้ เขาจึงจะรู้ว่า จั๋วซือหรานสวยขนาดไหนและสะเทือนใจขนาดไหนซือคงเซี่ยนยืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้ดีว่าเสด็จพี่คนที่ห้าของเขาเป็นคนเช่นใดเขาขมวดคิ้วเบา ๆ อย่างไม่เหลือร่องรอย แต่ยังคงเรียกด้วยเสียงต่ำว่า "เสด็จพี่ห้า"ซือคงยวี่เหลือบมองเขา ดวงตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย "ทำไมเจ้าถึงมาอยู่กับคุณหนูจั๋วจิ่ว "ซือคงเซี่ยนยังไม่ทันตอบ ซือคงยวี่หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "โอ้ เพราะต้องไปรักษาอากรให้เสด็จย่าใช่ไหม"หลังจากจั๋วซือหรานได้
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 712
ถามขึ้นว่า “ตาข้าแล้วหรือยัง?”สายตาของซางถิงจ้องนางเขม็ง เขากุมมือในแส้แน่น สะบัดข้อมือแส้ยาวในมือดีดตึง ปลายแหลมสะบัดไปทางจั๋วซือหราน“วูม...!” เสียงผ่าอากาศดังขึ้นจากนั้นแส้ก็ส่งเสียงเผียะขึ้นกลางอากาศ ราวกับตัดอากาศจนขาดเป็นท่อนอย่างไรอย่างนั้นและร่างของจั๋วซือหรานก็ไหววูบ ดูแล้วไม่มีอาการซมซานหรือโซซัดโซเซตอนที่หลบหลีกก่อนหน้านี้เลยความเร็วการเคลื่อนไหวของนางสูงมาก แต่ในสายตาของทุกคน กลับดูเชื่องช้าความรู้สึกแตกต่างระหว่างความเร็วและช้าที่สลับไปมานี้ ทำให้คนรู้สึกเริ่มปวดตาขึ้นมาทุกคนเห็นเห็นว่านางอยู่ต่อหน้าต่อตาชัดๆ นางเพียงแค่ก้าวอย่างสงบไม่กี่ก้าวราวกับเดินเล่นในสวนหลังบ้านเท่านั้นกระทั่งความตึงเครียดสักนิดก็ไม่มีแต่การโจมตีของแส้ที่น่าตกตะลึงนั่น ก็ถูกนางเบี่ยงหลบไปได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ถูกกระทั่งชายเสื้อของนางด้วยซ้ำ!ส่วนการโจมตีจากแส้ของซางถิงก็ยังไม่หยุด กระหน่ำเข้ามาราวกับห่าฝน เหมือนไม่ต้องการให้มีเวลาหยุดพักทั้งที่ซัดแส้ออกไปแท้ๆ มันควรจะมีช่วงจังหวะที่ค้างกลางอากาศกับจังหวะดึงแส้กลับมารวมพลังตวัดออกไปอีกจึงจะถูกแต่นั่นแทบจะไม่มีเลยการโจมตีแส้ของซ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 711
ฝูซูกับเฮยหลิงอยู่ระหว่างทางขึ้นไปห้องหรูบนหอ ก็ได้ยินเสียงโหร้องกึกก้องขึ้นมาจากอัฒจันทร์คนดูตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องหรู ก็เห็นเฟิงหร่านคุณหนูสิบตระกูลเฟิงเข้าสภาพในตอนนี้ ไม่สนใจว่าเป็นหญิงสาวชั้นสูง หรือว่าจะเป็นคุณหนู หรือกระทั่งเป็นสตรีอ่อนหวานอีกแล้วนางยืนอยู่บนเก้าอี้ สายตาจ้องมองเวทีประลองเป็นประกายสองมือกำหมัดแน่น ดูจดจ่อเอามากๆฝูซูรีบถามขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างเป็นอย่างไรบ้าง? สู้เสร็จแล้วหรือยัง? คุณหนูชนะไหม?”ตาของเฟิงหร่านยังไม่ย้ายไปไหน ยังคงจับจ้องที่เบื้องล่างไม่วางตา แต่ตอบฝูซูกลับมาเสียงต่ำ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความทึ่ง “ยังไม่จบ แต่คุณหนูจั๋ว...นางร้ายกาจมาก!”ฝูซูรีบเดินไปมองสถานการณ์บนเวทีประลองสภาพของเจี่ยงเทียนซิงดูหนักแน่นกว่าเฟิงหร่านพอควร จึงเล่าสถานการณ์ที่พวกเขาพลาดไปตอนไปลงเดิมพันออกมารอบหนึ่งที่แท้ พวกเขาก็พุ่งกันไปลงเดิมพันจั๋วซือหรานพอส่งสัญญาณเสร็จ ก็ไม่คิดจะทำเป็นอ่อนแอในการต่อสู้แล้วภายใต้การจับตาของทุกคน บาดแผลเหล่านั้นบนตัวนาง ก็เริ่มฟื้นตัวกลับอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่าและการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าเหมือนนางโดนผลกระทบความเป็นพิษจากนาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 710
หนึ่งคือสัญลักษณ์ของตระกูลซาง อีกหนึ่งเป็นสัญลักษณ์รูปอีกา (เชวี่ย)แสดงถึงตัวตนฐานะของนาง ว่าคือซางเชวี่ยคุณหนูสี่แห่งตระกูลซางคนรับใช้ข้างๆ นอบน้อมกับนางอย่างมาก“คุณหนู ท่านว่าไหม?” คนรับใช้เอ่ยขึ้น “แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ แต่ว่าเป็นสายเลือดตระกูลซางจริงๆ ทว่า จากการควบคุมสัตว์ของเขา ดูไม่มีอะไรน่าสงสัยเลย เสือเขี้ยวดาบแม้จะไม่ค่อยพบเห็นแต่ก็ไม่ได้มหัศจรรย์ขนาดนั้น นากเขาพิษยังกลับดูพิเศษขึ้นหน่อย”“ข้ารู้สึกว่า...” เสียงของหญิงสาวแจ่มชัดกังวาล แต่เส้นเสียงดูเย็นชาหน่อยๆ “สองคนนี้ยังไม่สู้กันจริงจังเลย”“ไม่จริงจัง?” คนรับใช้ไม่เข้าใจ “จั๋วซือหรานแม้ช่วงนี้จะถูกลือกันอย่างกับเป็นเทพเจ้า แต่จะอย่างไรก็ยังเป็นแค่แพทย์เท่านั้น แพทย์จะมีทักษะต่อสู้ได้แค่ไหนกัน...เมื่อครู่นางก็เอาแต่หนีนี่นา”หญิงสาวพอได้ยินก็หัวเราะขึ้นเบาๆ “เจ้าไม่เข้าใจ ถ้าหากไม่เป็นเช่นนี้แล้วจะหาเงินได้อย่างไรกัน?”คนรับใช้ไม่เข้าใจ “หาเงิน?”แต่ซางเชวี่ยกลับไม่คิดจะพูดอะไรมาก ทำเพียงจดจ้องสถานการณ์ที่เวทีด้านล่างเท่านั้นจั๋วจิ่วคนนั้นยังไม่สู้จริงจัง นางเองก็ไม่ใช่จะไม่เข้าใจ แค่จากการเปลี่ยนแปลงขอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 709
จั๋วซือหรานเดินไปทางเวทีแม้จะบอกว่าอยู่ในห้องเตรียมตัว ก็ญังสามารถได้ยินเสียงเอะอะภายนอกได้ตอนนี้พอเดินออกมา คลื่นเสียงที่โถมเข้ามาก็ยิ่งเพิ่มความสั่นสะเทือนขึ้นไปอีกเสียงโหร้อง เสียงก่นด่าของผู้คน เสียงตะโกนลงเดิมพัน และยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ล้วนดังขึ้นไม่หยุดหย่อนอินเจ๋ออันยืนอยู่ริมเวที สีหน้ายังคงปั้นยากอยู่สายตาของเขาจ้องมองจั๋วซือหรานอย่างสงสัยระแวดระวังสองมือจั๋วซือหรานยังกดอยู่ที่หน้าอก เส้นผมหลังหัวรวบสูงเป็นช่อ กลางหลังสะพายดาบคู่อินเจ๋ออันจ้องมองนางอยู่ครู่หนึ่ง ในใจคิด ไม่ว่านางจะมีแผนร้ายอะไร ถึงอย่างไรก็มาถึงที่นี่แล้ว พอขี่หลังเสือแล้วมันลงยากก็คงต้องไปต่อยิ่งไปกว่านั้น ซางถิงเองก็ไม่ใช่พวกรับมือง่ายด้วยเสียงระฆังดังขึ้นทั้งสองคนขึ้นเวทีอีกครั้ง จั๋วซือหรานมองคู่มืออีกด้านของเวทีดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นของอีกฝ่าย ก็กระพริบปริบๆ มองนางการทดสอบยกที่สองเริ่มขึ้นซางถึงตอนนี้ไม่ได้ใช้เสือเขี้ยวดาบเมื่อครู่ต่อแล้วบนอัฒจันทร์คนดูมีแขกไม่น้อยไม่ค่อยเข้าใจ“เมื่อครู่ใช้เสือเขี้ยวดาบก็ไม่ใช่ว่าชนะมาได้หรือ? ทำไมไม่ใช้ต่อ?!”“นั่นสิ! เสื้อเขี้ยวดาบเมื่อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 708
การยั่วยุเช่นนี้ดูหยาบมาก แต่จั๋วซือหรานกระทั่งไม่คิดจะกลบเกลื่อนเลยสักนิด จนแทบจะเขียนคำว่าข้ากำลังยั่วเจ้าสี่คำนี้ไว้บนหน้าโต้งๆ เลยด้วยซ้ำสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าจะบอกว่าอินเจ๋ออันขึ้นหลังเสือจนลงมายากแล้วก็ไม่ได้เกินเลยอะไรพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน เขากัดฟันเอ่ยขึ้น “พูดจาใหญ่โตเหลือเกิน! ยกนี้เจ้ายังไม่ชนะเลย แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวด้วย?!”อินเจ๋ออันพูดจบ ก็เคาะระฆังทันที ประกาศชัยชนะของซางถิงและให้ทุกคนเฝ้ารอยกที่สองตามหลักการแล้วระหว่างยก จะต้องมีแพทย์เข้ามารักษาบาดแผลให้แต่จั๋วซือหรานตนเองก็เป็นแพทย์ ทำให้แพทย์ที่เจี่ยงเทียนซิงจัดมาจึงยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น“แม่...แม่นางจิ่ว”จั๋วซือหรานหันไปมองเขา “แพทย์หรือ?”“ใช่ ใช่แล้ว เจ้าสำนักให้ข้าเข้ามา...” แพทย์ยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นว่าแผลบนตัวจั๋วซือหรานเหล่านั้นสมานเสร็จเรียบร้อยแล้วจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว เอ่ยว่า “เรื่องรักษาก็ไม่ต้องแล้วล่ะ เขายังมีอะไรจะมาบอกข้าอีกไหม?”“มี” แพทย์ถอนหายใจโล่ง เอ่ยต่อว่า “เจ้าสำนักให้ข้ามาบอกท่านว่า คนของตระกูลซางที่มา คือซางเชวี่ยคุณหนูสี่ที่ถูกคนในตระกูลให้ความสำคัญมากในปัจจุบันค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 707
เสียงดังชิ้ง!สองดาบเก็บเข้าฝักเสียงนี้ก็ราวกับทำให้คนทุกคนในอัฒจันทร์คนดูได้สติกลับมาและได้เห็นหญิงสาวชุดแดงจัดระเบียบเสื้อผ้าบนตัว รอยขาดเหล่านั้นบนชุดแดง เผยให้เห็นผิวขาวนวลของนาง กับรอยแผลที่อยู่บนผิวนั้น...เพียงแต่ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือเปล่า หลังจากที่นางร่วงลงมาจากเวที บาดแผลบนตัวนางที่มาจากเสือเขี้ยวดาบนั้น เลือดหยุดไหลไปแล้ว ความรู้สึกบอบช้ำทั้งตัวก่อนหน้านี้ ตอนนี้ค่อยๆ สลายไปแล้วนางกระทั่งเดินมาตรงหน้าผู้ดูแลการตัดสินไกล่เกลี่ยอินเจ๋ออันที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นว่า “คนของเจ้าชนะแล้ว ยังไม่ประกาศอีกหรือ?”อิ๋นเจ๋ออันได้สติกลับมา เขาจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ตระหนักขึ้นมาได้ถึงความผิดปกติแต่กลับพูดไม่ออกว่าตรงไหนที่ผิดปกติซางถิงชนะได้อย่างเป็นธรรมชาติ นางเองก็แพ้อย่างเป็นธรรมชาติ...แต่ยิ่งดูธรรมชาติเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกผิดปกติเพราะแพ้ชนะเดิมทีไม่ใช่เรื่องที่ให้คำใช้คำว่าเป็นธรรมชาติมาพรรณนาแล้วหญิงสาวคนนี้เดิมทีก็ฉลาดเป็นกรด ถ้าหากเขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เช่นนั้นก็จะต้องผิดปกติอย่างแน่นอนอินเจ๋ออันเงยขึ้นมองซางถิงบนเวทีผาดหนึ่งซางถิงถึงแม้จะสวมหน้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 706
ตอนที่มันกระโจนไปถึงขอบเวที จั๋วซือหรานกำลังหันหลังให้มัน ปลายเท้าเพิ่งจะแตะพื้นต้องรู้ด้วย ว่าคนคนเราตอนที่ค้างอยู่กลางอากาศ ในจังหวะนี้ หากคิดจะทำอะไรเพื่อเปลี่ยนทิศทางร่างกาย จะต้องมีจุดเป็นแรงส่งด้วยแต่ตำแหน่งนี้ จั๋วซือหรานไม่มีจุดแรงส่งอะไรแล้วดังนั้น ทุกคนจึงมองเห็นว่าพอเท้านางแตะพื้น เสือเขี้ยวดาบก็จะกระโจนไปถึง ก่อนหน้าที่นางจะกระโจนหลบ ก็สามารถพุ่งเข้าขย้ำนางได้แล้ว!สายตาคนทั้งหมดล้วนจ้องเขม็ง ราวกับว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดเปลี่ยนเป็นช้าลงสายตาทุกคนจับจ้องไม่วางตา ล้วนรอให้ฉากที่เลือดของนางซ่านกระเซ็นปรากฏขึ้นมา!แต่ทว่า สถานการณ์ที่ทำให้คนทั้งหมดคาดไม่ถึง กลับปรากฏขึ้นแล้ว!ปลายเท้าของจั๋วซือหรานพอแตะบนเวทีที่ทำจากหินต้องห้ามตอนนั้นเอง เสือเขี้ยวดาบก็กัดไปทางด้านหลังคอนาง จังหวะนั้น บนเวทีกลับนิ่งเงียบไม่มีเสียงกระทั่งมีคนกลั้นหายใจ!“ฉูด...!” มีเสียงเลือดสดสาดกระเซ็นดังขึ้นเลือดสดสีแดง ย้อมเข้าที่ข้างคอและคอเสื้อนาง...“นาง...” มีคนงึมงำขึ้นมา ในสายตามีสีหน้าไม่อยากเชื่อ“...แพ้แล้ว” มีคนเอ่ยขึ้น“แต่ว่า...”ถ้าไม่นับบาดแผลเหล่านั้นที่นางได้มาจากการห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 705
ฝูซูไม่เข้าใจคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง “เจ้าสำนัก...หมายความว่าอย่างไร?”“คุณหนูของเจ้าพอบาดเจ็บ เจ้าก็กระวนกระวายขึ้นมาเลยสินะ” เจี่ยงเทียนซิงเอ่ยขึ้น “เจ้าลืมแผนการคุณหนูของเจ้าไปแล้วหรือ?”“แผนของคุณหนู...” ฝูซูงึมงำขึ้นมาครึ่งคำ จู่ๆ ก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแผนของคุณหนูคือ ยกแรกคุณหนูจะแพ้ ยกที่สองชนะแบบหวุดหวิด และยกที่สามค่อยเอาชนะดังนั้นยกแรก นางจึงตั้งใจจะแพ้นางตอนนี้ทำตัวอ่อนแอ ก็เพื่อให้คนอื่นคิดว่านางไม่ไหว รู้สึกว่านางต้องแพ้แน่พอยิ่งเดิมพันทางนางน้อยลงแค่ไหน อัตราต่อรองของนางก็จะยิ่งสูงขึ้นเจี่ยงเทียนซิงเอ่ยต่อ “บนตัวนางล้วนมีแต่แผลถลอกทั้งนั้น ด้วยฝีมือพลังวิญญาณวิชาแพทย์ของนาง ถ้านางไม่จงใจคุมพลังตนเองไว้ แผลแค่นี้เพียงไม่นานก็สมานหายดีแล้ว”“เอ่อ...” ปฏิกิริยาของฝูซูเองก็เป็นเช่นนี้ กระทั่งความกังวลก็ยังแขวนเติ่งอยู่ตรงนั้นไม่มีที่ลง พอกังวลก็เหมือนจะเกินเหตุ แต่ถ้าไม่กังวลก็เหมือนไม่ซื่อสัตย์พอ“นั่นมันเสือเขี้ยวดาบเลยนะ สัตว์ประหลาดแบบนี้ สามารถหลบหนีแบบนี้ภายใต้การต่อสู้กับมัน อันที่จริงแค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้ว ว่านางเก่งกาจกว่าเสื้อเขี้ยวดาบเยอะเลย เจ้าไม่รู้สึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 704
“ใช่เลย แส้นี้ฟาดจนทำให้จั๋วจิ่วต้องมุ่งไปทางปากสัตว์ประหลาดของเขาเลยทีเดียว!”เมื่อครู่ คนทั้งหมดล้วนมองเห็น ซางถิงที่อยู่บนเวที พอเริ่มต้นก็ทำเอาจั๋วซือหรานประหลาดใจไปเลยทีเดียวพอฟาดแส้เข้ามา จั๋วซือหรานก็จำต้องหลบไปยังตำแหน่งที่แส้โจมตีไม่ถึงและซางถิงเองก็อัญเชิญสัตว์ประหลาดออกมาทันที ปรากฏตัวรอในทิศทางนั้นอยู่แล้วในสายตาของผู้ชม นั่นจึงเป็นการที่จั๋วซือหรานถูกซางถิงต้อนไปยังปากของสัตว์ประหลาดของตนเอง!แต่ไม่นานนัก ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมด หญิงสาวในสนาม ก็มีปฏิกิริยาขึ้นฉับพลันในจังหวะสะเก็ดไฟกระทั่งไม่มีใครมองเห็น ว่าสองดาบที่หลังนางปรากฏขึ้นมาเมื่อไร!แต่ก็ปรากฏขึ้นมาแล้ว ดาบยาวสองเล่มนั้น ถูกนางแบกไขว้ไว้ที่หลัง ตอนนี้ก็ล้วนทยอยกันออกจากฝัก ถูกนางกุมมั่นเอาไว้ในมือสัตว์ประหลาดที่ซางถิงเรียกออกมาคือเสือเขี้ยวดาบตัวหนึ่งสัตว์ประหลาดที่ดุดันเช่นนี้ แล้วยังเป็นพวกตระกูลแมว พอมาอยู่บนเวทีประลอง อันที่จริงก็ได้เปรียบพอควรเพราะไม่เพียงแต่ดุร้าย แต่ยังคล่องตัวอีกด้วย!ถ้าหากจะพูดว่าสัตว์ประหลาดนี้มีจุดบกพร่องอะไร จุดบกพร่องนั้นจะต้องเป็นเพราะความยอดเยี่ยมเกินไป ความยาก
