บทที่ 582

จิ่งโม่เยี่ยไม่รู้ว่านั่งอยู่ที่นี่นานแค่ไหน จนกระทั่งฉินจื๋อเจี้ยนพาองครักษ์มาหาเขา

ฉินจื๋อเจี้ยนเห็นสภาพของเขาก็ตกใจมาก “ท่านอ๋อง ท่านเป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น?”

เหมยตงยวนตอนที่ลงมือไม่คิดจะปรานีเลยสักนิด แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ถูกทำร้ายจนหน้าตาบวมช้ำ ดูน่าสงสารมาก

ฉินจื๋อเจี้ยนสันนิษฐานว่า จิ่งโม่เยี่ยน่าจะต้องเจอการลอบสังหารอีกครั้ง จึงทำให้เขาเป็นสภาพแบบนี้ เขาจึงมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง

จิ่งโม่เยี่ยพูดเบาๆ “ข้าไม่เป็นอะไร”

ฉินจื๋อเจี้ยนเห็นเขาดูเหมือนคนหมดแรง ก็รู้สึกว่ามันห่างไกลคำว่าไม่เป็นไร

เขาถาม “ท่านอ๋อง ท่านเจอมือสังหารอีกแล้วหรือ?”

จิ่งโม่เยี่ยส่ายหัว “ไม่ใช่มือสังหาร แต่เป็นพ่อของชูอิ่ง”

ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินคำนี้ก็อึ้งไป เขาตกใจพูดว่า “พ่อของพระชายา? ท่านพ่อของนางไม่ใช่ว่าตายไปนานแล้วหรือ?”

เขาไม่รู้รายละเอียดในเรื่องนี้ รู้เพียงว่าเฟิ่งชูอิ่งอาศัยอยู่ในจวนสกุลหลินเพราะพ่อแม่ของนางเสียชีวิตแล้ว

จิ่งโม่เยี่ยพูดเสียงเรียบ “ใช่ เขาตายไปแล้ว แต่กลับมีชีวิตอยู่ในรูปแบบอื่น”

ฉินจื๋อเจี้ยน “……”

ถ้าเขาไม่รู้จักเฟิ่งชูอิ่งและได้พบกับเฉี่ยวหลิง เขาอาจจะไ