บทที่ 583

จิ่งโม่เยี่ยรู้ว่าเฟิ่งชูอิ่งไม่ชอบเขา และจากเหตุการณ์เมื่อครั้งก่อนอาจจะทำให้นางเกลียดเขามากขึ้น แต่ก็ทำให้ในใจของเขามีความหวังเกิดขึ้น

นางไม่ชอบเขา ไม่ให้อภัยเขา เขาก็จะไม่ไปรบกวนนาง แค่ได้มองนางจากระยะไกลก็เพียงพอแล้ว

ส่วนเรื่องในอนาคต…

เรื่องในอนาคต ค่อยว่ากันทีหลัง

ขณะนี้เขายังมีเรื่องต้องทำอยู่

ปู๋เยี่ยโหวเอนหลังอยู่บนเตียงไม้สลักขนาดใหญ่ ขาไขว้กันไปมา ดูท่าทางสบายสุดๆ

ในมือของเขายังถือขนมชนิดหนึ่งอยู่ ขนมนี้อร่อยถูกใจเขามาก เขาถึงกับหลับตาเคลิบเคลิ้มขณะที่ลิ้มรสมัน

ในสภาพแบบนี้ เขาไม่มีความรู้สึกเหมือนกำลังติดคุกเลย ดูเหมือนเขาออกไปพักผ่อนเพื่อสนุกกับชีวิตเสียมากกว่า

สิ่งที่ทำให้ปู๋เยี่ยโหวเสียดายคือ ขณะนี้ไม่มีใครมาคอยรับใช้เขา ห้องขังก็ดูมืดและอับชื้น ทำให้บรรยากาศดูแย่กว่าที่คิด

แต่ถ้าเขาสามารถหลุดพ้นเคราะห์กรรมไปได้ เขาคิดว่าเขาจะยอมอดทนต่อไปอีกสักพัก

เขายืดตัวบิดขี้เกียจและรู้สึกง่วง จึงตัดสินใจที่จะงีบหลับก่อน

เขาเพิ่งจะยืดเส้นยืดสาย ก็รู้สึกได้ว่ามีคนเข้ามา

ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นยามที่มาผลัดเปลี่ยนเวร จึงไม่ได้ใส่ใจ และไม่แม้แต่จะมองไปที่ประตูกรงขัง

จนกระทั่งคนท