บทที่ 581

“ไปให้พ้น!” เหมยตงยวนพูดแทรกอย่างดุดัน “ถ้าเจ้ามีนางอยู่ในใจจริงๆ แม้จะอารมณ์ร้อนแค่ไหนก็ต้องสามารถควบคุมอารมณ์ในขณะนั้นได้”

“ถ้ารักใครสักคนจริงๆ เจ้าจะไม่มีวันทำให้นางได้รับความทุกข์แม้แต่น้อย ยิ่งไม่สามารถขังนางไว้ในโรงเก็บฟืนแล้วสั่งห้ามไม่ให้นางออกมา”

“ถ้านางเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา คงตายไปนานแล้ว!”

“เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ นางถึงกับใช้วิชาต้องห้าม ทำให้ขานางไม่หายดีสักที ต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย!”

“ความเจ็บปวดที่นางต้องทนรับ ไม่ว่าเจ้าจะเสียใจสักแค่ไหนหรือพูดอะไรออกมา ก็ไม่สามารถลบล้างได้หรอกนะ?”

“ถ้าข้าสามารถฆ่าเจ้าได้ หากข้าฆ่าเจ้าได้จริงๆ ข้าคงฆ่าเจ้าไปนานแล้ว!”

จิ่งโม่เยี่ยดวงตาร้อนผ่าว ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมนางถึงบาดเจ็บอยู่นานแต่ไม่หายดีสักที

เพราะนางใช้วิชาต้องห้ามนี่เอง ทำให้อาการบาดเจ็บที่ขาไม่หายสักที

เขาหมอบหน้าลงพูดว่า “ท่านพ่อตาพูดถูก ความเจ็บปวดที่ข้าทำให้นางนั้นต้องทนรับนั้น ไม่สามารถลบล้างได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ”

“ข้าก็ไม่คิดจะลบล้างด้วยวิธีการแบบนี้ ข้าแค่ขอโอกาสจากท่านพ่อตา ให้ข้าได้ดูแลนางอย่างดี…”

“ไปให้พ้น!” เหมยตงยวนพูดแทรกอีกครั้ง “เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึง