LOGINShare
บทที่ 462
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 463
จื่ออวิ๋นเฟยรีบหันหลังเดินเข้าไปหา มู่จิ่วซีมองไปที่เขาและกล่าว : "ไม่ต้องรีบ""ทำไม จะยอมแพ้เหรอ?" จื่ออวิ๋นเฟยรีบถามขึ้นมา"ยอมแพ้? ข้ามู่จิ่วซีเคยแพ้หรอ? หมอเทวดาจื่อ เจ้าไม่เข้าใจข้าเลยจริงๆ" มู่จิ่วซียิ้มหัวเราะ "ข้าอยากให้เจ้าทวนการเดิมพันของเราอีกครั้ง ตอนนี้มีท่านผู้สำเร็จราชการแทนและท่านพี่ฮั้วเป็นพยาน""ได้ พวกเราสองคนจะเป็นพยานให้พวกเจ้าทั้งสอง หากศาสตร์ศัลยกรรมของนางดีกว่าหน้ากากหนังมนุษย์ของเจ้า จากนี้ไป ข้าจื่ออวิ๋นเฟยจะไม่ทำหน้ากากหนังมนุษย์อีก! หากศาสตร์ศัลยกรรมของนางแย่กว่าหน้ากากหนังมนุษย์ของข้า งั้นนางจะต้องสอนวิธีการเย็บชันสูตรศพให้กับข้าโม่จุนขมวดคิ้วในทันทีและกล่าว : "หน้ากากหนังมนุษย์อะไร?"มู่จิ่วซีหยิบหน้ากากหนังมนุษย์ออกมาจากอ้อมอกและโยนให้โม่จุน : "นี่คือหน้ากากหนังมนุษย์ที่หมอเทวดาจื่อมอบให้ข้า"โม่จุนและฮั้วอวิ๋นเทียนล้วนหันมามองดู"นี่คือหน้าเจ้า?" โม่จุนมองออก"ใช่ เหมือนประมานเจ็ดแปดส่วนได้" มู่จิ่วซีกล่าว "เขาเพิ่งจะลอกหนังหน้าของคนเอาออกมาทำไม่นานมานี้""อะไรนะ?" โม่จุนทันใดนั้นก็หรี่สายตาจ้องจื่ออวิ๋นเฟย "เจ้าฆ่าผู้บริสุทธิ์ในแคว้นเกาอวิ๋น?"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 464
"หาเจ้าแพ้ ข้าก็จะต้องสอนเจ้าเย็บชันสูตรศพเหมือนกันปะ? เจ้าจะยอมบอกข้าไหม? ข้ารับรองว่าจะไม่เอาไปพูด ขอเพียงไม่ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ของข้า ข้าก็คงจะไม่ว่างไปเปิดโปงพวกเขา" มู่จิ่วซียิ้มอย่างกับคุณยายหมาป่าในเรื่องหนูน้อยหมวกแดงจื่ออวิ๋นเฟยเกาหัว จากนั้นก็คลี่พัดหยกในมือและสะบัดพัดอยากจะดูสภาพของเย่ฮาน แต่เย่ฮานไม่ได้หันกลับมา เขาเลยมองไม่เห็น ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายมากคิ้วสองข้างของโม่จุนแทบจะขมวดพันกัน ปัญหานี้ของมู่จิ่วซีทำเอาพอคิดไปแล้วก็กลัวขึ้นมา ดังนั้นหากแคว้นเกาอวิ๋นมีหน้ากากหนังมนุษย์ เขาก็จะจำเป็นต้องทราบ"งั้นแบบนี้ เจ้าบอกข้ามาว่ามีหน้ากากทั้งหมดเท่าไหร่ มีคนของแคว้นเกาอวิ๋นเคยซื้อไปหรือไม่?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยคงจะลำบากใจจริงๆทันใดนั้นเขาก็หุบเก็บพัดและยิ้มกล่าว : "ได้ อันนี้ข้าบอกเจ้าได้ ต่อให้ข้าชนะข้าก็จะบอกเจ้า ข้าทำหน้ากากหนังมนุษย์สำเร็จมาทั้งหมด 8 อัน 2 อันข้าเก็บไว้ใช้เอง ส่วนที่เหลือก็แคว้นละ 1 อัน"คนของแคว้นเกาอวิ๋นเป็นคนซื้อ?" ทันใดนั้นเสียงของโม่จุนก็เย็นเยือกเหมือนน้ำแข็ง"แคว้นละ 1 อัน เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือไง?" จื่ออวิ๋นเฟยสบประมาทโม่จุน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 465
มู่จิ่วซีหลังจากชะงักไปก็ยิ้มกล่าว : "เจ้ามีอะไรต้องโมโห ข้าแต่งวาดออกมาเป็นใบหน้าเจ้าจนเหมือนถึงเก้าส่วน แสดงว่าศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งของเก่งกาจ" ความหมายก็คือวาดออกมาเป็นหน้าของโม่จุนยากมาก"อันที่จริง ต่อให้ข้าทำหน้ากากหนังมนุษย์ออกมา ก็ต้องหาคนใบหน้าไม่ต่างกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนมากนักซึ่งค่อนข้างยากอยู่บ้าง ปกติแล้ว หญิงงามหนุ่มหล่อล้วนยากที่จะคัดลอกทำหน้ากากออกมา" จื่ออวิ๋นเฟยพยักหน้าเห็นด้วยอย่างลึกซึ้ง"ยอมแพ้แล้วสินะ" มู่จิ่วซียิ้มขึ้นเบาๆ และกันมองจื่ออวิ๋นเฟยและกล่าว"ยอมแพ้ ยอมแพ้ นี่มันงานละเอียดประณีตเกินไปแล้ว เจ้าช่วยสอนข้าได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยเอาแต่วนรอบเย่ฮานไม่ยอมหยุด ทำเอาเย่ฮานขนพองสยองเกล้า"เจ้าจะฝันหวานเกินไปแล้ว" มู่จิ่วซีสบประมาทเขา "บอกข้ามาก่อน คนของแคว้นเกาอวิ๋นที่ซื้อหน้ากากหนังมนุษย์ของเจ้าไปเป็นใคร?""ข้าไม่รู้ว่าคนที่ซื้อไปเป็นใคร คนมาซื้อเป็นเพียงแค่ลูกน้อง แต่ใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ที่ข้าทำ พวกเจ้าทุกคนรู้จัก" ขณะพูดก็หันไปมองโม่จุนโม่จุนกล่าวอย่างตกใจ : "หรือว่าจะเป็นข้า ?""ไม่ ไม่ใช่ แต่เป็น เป็น ฮึฮึ เป็นท่านอ๋องสามโม่ส่างอู่" จื่ออวิ๋น
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 466
จื่ออวิ๋นเฟยอึ้งไป จากนั้นถึงได้หยุดและเก็บกริช : "เจ้าพูดมีเหตุผล แต่ทำไมเจ้าถึงต้องล้างออก? คุณหนูใหญ่มู่ให้เจ้าอยู่ที่นี่""คุณหนูใหญ่ให้ข้าอยู่ที่นี่ ไม่ได้บอกว่าห้ามล้างหน้า หน้าของข้าคัน ดังนั้นเลยต้องล้างออก" เย่ฮานกล่าวอย่างมีเหตุผลเขาพบว่าตัวเองอยู่กับคุณหนูใหญ่มากไป คำพูดคำจาของเขาเลยดีขึ้นงั้นเหรอ?ทว่าพอนึกถึงพวกเขาที่ออกไปจัดการภารกิจทั้งหมด ส่วนเขากลับอยู่กับวิกลจริตคนนี้ ในใจรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมอย่างมาก"งั้นเจ้าก็ไม่ต้องไปไหน ข้าจะวาดบนใบหน้าของเจ้า" จื่ออวิ๋นเฟยเห็นกล่องยาของมู่จิ่วซีที่ไม่ได้หยิบไปด้วย ทันใดนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมาเย่ฮานทันใดนั้นก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากทางด้านนั้นทั้งสามคนรวมถึงชิงเฟิงและคนอื่นๆ แน่นอนว่าข้างกายโม่จุนก็ยังมีอานเย่และจี๋เฟิงรวมถึงคนอื่นๆ และมีทหารมังกรดำซ่อนตัวอยู่ด้วย พอรวมฮั้วอวิ๋นเทียน พวกเขาทั้งหมดก็มี 20 คนได้ไม่นานก็มาถึงจวนท่านอ๋องสามพร้อมกับปิดล้อมเอาไว้ โม่จุนลงจากม้า มู่จิ่วซีและฮั้วอวิ๋นเทียนก็ลงจากมาตามมา ทั้งสามรวมกลุ่มกัน"ก็คงมีแค่ท่านอ๋องสี่ที่สามารถใช้ทองคำหมื่นตำลึงในการสั่งทำหน้ากากหนังมนุษย์ ท่านอ๋องสี่คงสั่ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 467
เซียวหลิงเย่ว์สีหน้าหวาดกลัวมาก ซิวเซียงบ่าวรับใช้อีกคนของนางก็รีบกล่าว : "พระชายา ท่านกลับจวนเถอะเพคะ เรื่องคราวนี้เหมือนว่าจะใหญ่มาก""เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ข้าต้องดูให้ได้" เซียวหลิงเย่ว์ถกชายกระโปรงขึ้นและวิ่งไปที่เรือนท่านอ๋องสามถึงอย่างไรหลังจากท่านอ๋องสามถูกปราบกบฏ เขาก็ดูดุร้ายผิดปกติ ทั้งสองแยกเรือนกันตั้งนานแล้ว นางต้องดูแลอู่เอ๋อร์ลูกสาวของนาง เลยขี้เกียจะใส่ใจท่านอ๋องสามที่ลากนางลงเหวพอคิดว่าลิขิตชะตาของตนได้เป็นผู้สูงศักดิ์ร่ำรวยแล้วแท้ๆ เดิมทีก็ควรจะได้แต่งกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนและได้เป็นพระชายาของท่านผู้สำเร็จราชการแทน ทว่ากลับได้เป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้ก่อกบฎ ในใจของนางก็ยากเกินจะสงบอารมณ์ได้แต่ว่าเรื่องก่อกบฏก็ผ่านไป 3 ปีแล้ว ตอนนี้ยังจะมีเรื่องอะไรอีก?พอเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของโม่จุนและมู่จิ่วซี ราวกับว่าท่านอ๋องสามทำเรื่องชั่วร้ายอะไรอย่างนั้นทว่าขออย่าให้พัวพันมาถึงนางและลูกสาวเลย หากเป็นไปได้ นางก็อยากจะกลับแคว้นซีเย่ว์จริงๆ เสด็จพี่เฟิ่งหล่าวคนหกคงจะรักเอ็นดูนางมากแน่นอนส่วนทางด้านนี้ โม่จุนและมู่จิ่วซีก็บุกเข้าไปภายในเรือนท่านอ๋องสามโม่ส่างอู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 468
"จื่ออวิ๋นเฟยคนนี้ทำหน้ากากได้เก่งกาจมากเสียจริง" มู่จิ่วซีอุทาน "น่าเสียดายที่ยาสำหรับดองแช่ไม่อาจลบกลิ่นออกไปได้ แค่ดมก็รู้แล้วว่าเป็นกลิ่ของคนตาย"มู่จิ่วซีพูดจบก็เอากริชกรีดผิวหนังตรงโคนผมของท่านอ๋องสาม ทว่ากลับไม่มีเลือดไหล ทำเอามุมปากของนางเผยยิ้มและยักคิ้วมองโม่จุน"ท่านอ๋องสี่ เลิกเสแสร้งเถอะ จนมุมแล้วก็ยอมเถอะ พูดตามตรง วิธีนี้ช่างฉลาดอย่างมาก หากข้าไม่ได้ไปพบจื่ออวิ๋นเฟย บางทีอาจไม่ได้รู้ไปตลอดกาลว่าเจ้าปลอมตัวเข้ามาแทนท่านอ๋องสาม โม่จุนต่อให้สงสัยแค่ไหน ก็คงไม่มีทางสงสัยคนพิการอย่างท่านอ๋องสามได้แน่ ฉลาดมาก ฉลาดมากจริงๆ!"มู่จิ่วซียอมใจนับถือเลย แผนการดั่งภูษาฟ้าไร้ตะเข็บ (ภูษาฟ้าไร้ตะเข็บ หมายถึง แยบยล มองไม่ออก)มือของนางกระชากหน้ากากออกในทันใด ท่านอ๋องสามตะโกนร้องเสียงดัง หน้ากากหนังมนุษย์อันหนึ่งได้ถูกลอกออกมาจากใบหน้าของเขาปกติจะต้องใช้น้ำแช่ให้นุ่มก่อนแล้วค่อยลอกออก แต่มู่จิ่วซีกลับดึงออกมาตรงๆ ดังนั้นความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนลอกหนังทั้งเป็นทำเอาท่านอ๋องสี่ทนไม่ได้จนร้องโอดครวญเสียงดังทันใดนั้นเสียงดังแหวกอากาศก็ดังขึ้นมา มู่จิ่วซีและโม่จุนสีหน้าเปลี่ยนทันที พ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 469
สายตาของมู่จิ่วซีซึ่งล้มลงกับพื้นก็มองไปทางฮั้วอวิ๋นเทียนและตะโกน : "ไปจับอาจื่อ!" ขณะพูด มือของนางก็สกัดจุดชีพจรตรงอกหลายจุดฮั้วอวิ๋นเทียนไม่ได้ตามไป เขาลงมาหามู่จิ่วซีโดยตรงพร้อมกับใบหน้าเกรี้ยวกราด : "ทำไมเจ้าโง่ขนาดนี้ เจ้าอาจตายก็ได้!"ฮั้วอวิ๋นเทียนมองรอยเลือดตรงอกของมู่จิ่วซี ดอกธนูไม่ได้ปักลึก เขารู้สึกหัวใจแทบจะหยุดเต้นทั้งที่หัวธนูก็ไม่ได้แทงเข้าไป"รีบตามไปสิ! ข้าไม่เป็นไร เจ้ารีบไป!" มู่จิ่วซีโกรธจนถลึงตามองเขา จากนั้นก็หันไปยิ้มให้กับท่านอ๋องสี่ที่จมกองเลือดท่านอ๋องสี่หน้าซีดขาวราวกับกระดาษ สายตาที่มองมู่จิ่วซีได้เปลี่ยนไป ดวงตามีความหวาดกลัวขึ้นมา"เจ้า เจ้ามันนังบ้า" จากนั้นคอก็ล้มพับกับพื้นและหมดสติไป"ท่านพี่ฮั้ว รีบไปสิ ข้ากลัวโม่จุนจะเป็นอันตราย!" มู่จิ่วซีผลักมือของฮั้วอวิ๋นเทียนที่ต้องการจะช่วยพยุงนาง"เขาไม่ได้อ่อนแอ! เจ้าต่างหากเป็นอันตราย!" ฮั้วอวิ๋นเทียนทันใดนั้นรู้สึกว่าไม่มีอะไรสำคัญ เขาไม่อาจมองมู่จิ่วซีในสภาพนี้ได้ หน้าเริ่มถอดสี ริมฝีปากเริ่มซีดขาวเขาอุ้มมู่จิ่วซีขึ้นมา จากนั้นก็ทะยานออกจากจวนอ๋องสาม ทว่าชิงเฟิงก็ได้เข้ามาและรีบออกคำสั่ง "รีบพาท
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 470
ผู้หญิงคนนี้จงใจงั้นหรือ?เย่ฮานคว้าฮั้วอวิ๋นเทียนและเดินออกไปพร้อมพูดกับจื่ออวิ๋นเฟย : "รบกวนหมอเทวดาด้วย"ออกมาเสร็จเขาก็รีบถาม : "เจ้าสำนักฮั้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้น ท่านผู้สำเร็จราชการแทนล่ะ?""เรื่องมันยาว เจ้ารีบไปเรียกคนมาเฝ้าเถอะ เดี๋ยวค่อยเปลี่ยนที่คุยกัน" ฮั้วอวิ๋นเทียนมองที่ประตูอย่างวิตกกังวลมากและกล่าวเย่ฮานเห็นเขาเหงื่อท่วมหัวก็เลยไม่ถามอะไรอีก เขารู้ว่าต้องเกิดเรื่องอันตรายขึ้น ดังนั้นก็เลยรีบออกจากหอชมจันทร์อีกด้านหนึ่ง เพื่อที่ไม่ให้มู่จิ่วซีได้ตกเป็นเป้าของเซวียนหยวนเชา โม่จุนก็ไล่ตามทิศการยิงธนูของเซวียนหยวนเชาไป จนมาถึงเรือนในสุดของจวนอ๋อง เห็นเซวียนหยวนเชายืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ธนูเต็มไปด้วยไอเย็นลึกล้ำเล็งมาทางเขาเสียง "ฟิ้ว!" ดังขึ้น ธนูยิงเข้ามา โม่จุนคราวนี้ไม่หลบและตวัดกระบี่ออกไปเบี่ยงวิธีธนู เขาทะยานออกไปอีกครั้งเซวียนหยวนเชายิงธนูอีกดอกก่อนจะโดดหนี โม่จุนทะยานอย่างรวดเร็วไล่ตามจากนั้นทหารมังกรดำก็ปรากฎตัวขึ้นมาอีกด้านหนึ่ง คันธนูเล็งยิงศรมาหาเซวียนหยวนเชาเซวียนหยวนเชารีบป้องกันและเข้ามาในเรือน โม่จุนก็มาถึงเช่นกัน ทั้งสองเผชิญหน้ากันภายในเร
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
