บทที่ 466

จื่ออวิ๋นเฟยอึ้งไป จากนั้นถึงได้หยุดและเก็บกริช : "เจ้าพูดมีเหตุผล แต่ทำไมเจ้าถึงต้องล้างออก? คุณหนูใหญ่มู่ให้เจ้าอยู่ที่นี่"

"คุณหนูใหญ่ให้ข้าอยู่ที่นี่ ไม่ได้บอกว่าห้ามล้างหน้า หน้าของข้าคัน ดังนั้นเลยต้องล้างออก" เย่ฮานกล่าวอย่างมีเหตุผล

เขาพบว่าตัวเองอยู่กับคุณหนูใหญ่มากไป คำพูดคำจาของเขาเลยดีขึ้นงั้นเหรอ?

ทว่าพอนึกถึงพวกเขาที่ออกไปจัดการภารกิจทั้งหมด ส่วนเขากลับอยู่กับวิกลจริตคนนี้ ในใจรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมอย่างมาก

"งั้นเจ้าก็ไม่ต้องไปไหน ข้าจะวาดบนใบหน้าของเจ้า" จื่ออวิ๋นเฟยเห็นกล่องยาของมู่จิ่วซีที่ไม่ได้หยิบไปด้วย ทันใดนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา

เย่ฮานทันใดนั้นก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก

ทางด้านนั้นทั้งสามคนรวมถึงชิงเฟิงและคนอื่นๆ แน่นอนว่าข้างกายโม่จุนก็ยังมีอานเย่และจี๋เฟิงรวมถึงคนอื่นๆ และมีทหารมังกรดำซ่อนตัวอยู่ด้วย พอรวมฮั้วอวิ๋นเทียน พวกเขาทั้งหมดก็มี 20 คนได้

ไม่นานก็มาถึงจวนท่านอ๋องสามพร้อมกับปิดล้อมเอาไว้ โม่จุนลงจากม้า มู่จิ่วซีและฮั้วอวิ๋นเทียนก็ลงจากมาตามมา ทั้งสามรวมกลุ่มกัน

"ก็คงมีแค่ท่านอ๋องสี่ที่สามารถใช้ทองคำหมื่นตำลึงในการสั่งทำหน้ากากหนังมนุษย์ ท่านอ๋องสี่คงสั่ง