บทที่ 371

สายตาของทุกคนหันไปมองทางเดินข้างๆ ท่านอ๋องสี่ ก็เห็นหญิงสาวสวมผ้าคลุมหน้าพร้อมกับสวมชุดกระโปรงสีกระเรียนเหลืองค่อยๆ เดินออกมาจากตรงพรมแดง

รูปร่างเพรียวบางและละเอียดอ่อน แต่ทว่าตรงส่วนที่ควรใหญ่ก็ใหญ่จริงๆ เอวของนางเล็กบางอย่างมาก ดูไปแล้วเหมือนสาวงามนุ่มนวล

"หญิงงามหมายเลขหนึ่งมีนามว่าลู่ลู่ เป็นหญิงงามของแคว้นตงเฉิน คุณชายท่านใหนชอบก็เสนอราคามาได้เลย" ด้านหลังท่านอ๋องสี่มีสาวสวยคนหนึ่งคล้ายแม่เล้าเดินออกมา มู่จิ่วซีหดสายตาเล็กลง นี่คือพี่หญิงหงของหอหล่านจวี๋ไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงได้มาเป็นผู้จัดประมูลได้? ความสามารถในสายอาชีพจัดได้ว่าไม่เลวเลย

มู่จิ่วซีเห็นป้ายตรงเอวของลู่ลู่ ด้านบนเขียนว่าทองคำ 1,000 ตำลึง

ให้ตายเถอะ ที่นี่ขายสาวงามคนหนึ่งแพงขนาดนั้นเลยหรอ เทียบกับนายโลมนางโลมในหอนางโลมกับหอหล่านจวี๋แพงกว่าอย่างมาก

แต่ว่าสินค้าก็แพงตามความหายาก นางเป็นถึงสาวงามของแคว้นตงเฉิน เดินทางมาตั้งไกล ไหนจะค่าม้า ค่ากิน ค่าอยู่ก็ต้องคิดรวมเข้าไป

ที่แท้ท่านอ๋องสี่ก็มีฝีมือในการทำธุรกิจ

"รีบถอดผ้าคลุมหน้าออกสิ ทองตั้ง 1,000 ตำลึงเลยนะ อย่างน้อยก็ต้องเห็นหน้าสักหน่อยว่าคุ้มไม่คุ้ม" มีคนตะโกนข