Share
บทที่ 609
Related chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 610
เขาถามทันที: “เทียนหยู่ ในเมื่อคุณรู้จักคุณชายเย่และเป็นคนพาเขามาที่นี่เพื่อจัดการตระกูลกงซุนแล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ทักทายเขาหน่อยล่ะ”เย่เทียนหยู่ตกตะลึงเล็กน้อย เขาควรจะตอบเรื่องนี้ยังไงคุณแม่ตระกูลหลินเองก็ได้สติ เธอมองไปที่เย่เทียนหยู่โดยไม่พูดอะไร หรือว่าเมื่อกี้พวกเขาถูกหลอกหลินหว่านหรูเป็นกังวลเล็กน้อยและกำลังคิดวิธีหลอกพวกเขาแต่ในขณะนี้เอง เย่เซวียนปรากฏตัว เขาว่องไวมากราวกับสายอัศนีไม่มีผิดทุกคนในตระกูลหลินตกสะดุ้งเฮือก แต่คุณปู่หลินก็รีบพูดด้วยความเคารพ: “คุณชายเย่!”แต่ในสายตาของเย่เซวียนกลับไม่มีเขาอยู่เลย เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมอง “คุณหลิน ผมขอโทษด้วยนะ เมื่อครู่จู่ ๆ กงซุนมิ่วก็ลงมือ เขาพาหลานชายของเขากับพวกผู้มากฝีมือหนีไปแล้ว”“อะไรนะ!”พอทุกคนในตระกูลหลินได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเพราะยังไงกงซุนจื้อก็เกลียดพวกเขามาก โดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ และเย่เทียนหยู่ที่กงซุนจื้อเกลียดที่สุด ก็อยู่ที่จวนตระกูลกงซุน และมีแนวโน้มว่าพวกเขาจะบุกฆ่าเขาเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่ากงซุนจื้อจะถูกพาตัวไป แต่จริง ๆ แล้วเขาสามารถกำจัดการจับกุมและหนีไปด้วยต
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 611
แน่นอนว่าหลังจากท่านปู่หลินได้ยินดังนั้น สีหน้าของเขาก็น่าเกลียดสุด ๆ เขาหันไปจ้องหน้าเย่เทียนหยู่เขม็ง เตรียมพร้อมจะสั่งสอนเย่เทียนหยู่หลินหว่านหรูไม่กล้าให้คุณปู่ได้เอ่ยปาก เพราะถ้าคุณชายเย่รู้ว่าเย่เทียนหยู่กล้าแอบอ้างชื่อของเขา แถมยังใช้เขามาสร้างความดีความชอบให้ตัวเองเช่นเรื่องที่ว่าเย่เทียนหยู่เป็นคนเชิญคุณชายเย่มา ถ้าเป็นแบบนั้นคุณชายเย่ไม่โกรธถึงจะแปลก โดยเฉพาะเมื่อมองดูสีหน้าหยิ่งยโสราวกับเป็นหนึ่งในใต้หล้าของเขาเมื่อครู่“ปู่คะ แค่ล้อเล่นกันน่ะค่ะ”หลินหว่านหรูรีบรับคำทันที “คุณชายเย่ไปทำธุระก่อนเถอะค่ะ เราไม่รบกวนคุณดีกว่า”“เหอะ!”เย่เซวียนส่งเสียงเหอะอย่างเย็นชาก่อนจะออกไปทันที ถึงผู้หญิงคนนี้จะพอเข้าตาเขาอยู่บ้าง แต่กลับอยู่ไม่เป็นเอาเสียเลยรอจนเขาไปแล้ว เธอจะต้องเสียใจแน่แต่การจับกุมกงซุนจื้อในครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่เขาต้องออกมาจัดการภารกิจสำคัญถึงขนาดนี้เพียงลำพัง หากทำไม่สำเร็จ ก็คงทำให้ตระกูลที่อบรมสั่งสอนเขามาต้องผิดหวังดังนั้นเขาจึงไม่พูดพร่ำ และออกไปตามหาและจับกงซุนจื้อทันทีเขาเองก็คิดไม่ถึง ว่าตัวเองกลับเกิดสนใจผู้หญิงคนหนึ่งถึงขั้นตั้งใจกลับมาแจ้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 612
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็อาจจะทำได้ทั้งนั้นเพราะตอนนี้พวกเขาเป็นนักโทษหลบหนีของผู้อารักขาเฟยหลง ถ้าหากถูกจับได้คงไม่มีทางรอดชีวิตแต่ ในสถานการณ์แบบนี้ไม่ว่าต้องทำอะไรก็อาจจะมีความเป็นไปได้ทั้งนั้นทันทีที่เย่เทียนหยู่จากออกมา โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น พอมองดูก็เห็นว่าหลิวซือซือโทรมา เขาจึงรับสาย“พี่เย่ ตอนนี้พี่สะดวกไหมคะ?” หลิวซือซือถามอย่างระมัดระวังโดยเฉพาะที่คราวก่อนเธอให้พี่เย่แสดงเป็นแฟนหนุ่มของเธอ จนทำให้ภรรยาของเขาเข้าใจผิด ไม่รู้ว่าตอนนี้คืนดีกันหรือยัง“สะดวกสิ มีเรื่องอะไรว่ามาได้เลย” เย่เทียนหยู่พูด“พี่ พี่คืนดีกับเธอหรือยังคะ” เพราะแม่ของเธออยู่ข้างๆ หลิวซือซือจึงไม่กล้าพูดตรงเกินไป เพราะถึงยังไงพ่อกับแม่ก็ยังไม่รู้ว่าพี่เย่มีภรรยาแล้ว“ไม่มีอะไรแล้วละ นี่โทรมาถามเรื่องนี้เหรอ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ”“ไม่ใช่นะ!”หลิวซือซือรีบพูด “ยังมีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ!”“เรื่องอะไร?”“เมื่อวานซ่งหยาง คุณชายตระกูลซุนมาที่บ้านเราด้วยตัวเองค่ะ แถมยังเอามอบวิลล่าที่เขตหงติ่งให้ด้วย บอกว่าเป็นของขวัญขอโทษ”หลิวซือซือพูดเมื่อวานตอนเช้า ซ่งหยางเอากุญแจวิลล่ามาให้ด้วยตัวเองพร้อมกับของ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 613
เมื่อเห็นท่าทางที่มุ่งมั่นของลูกสาว แม่ตระกูลหลิวก็เปลี่ยนท่าทีในพริบตา และเริ่มขอร้อง “เทียนหยู่บอกว่าได้แล้วนะ ซือซือ ถึงลูกจะไม่อยากรับไว้ แต่แม่ทำงานหนักมาทั้งชีวิต ก็ถือซะว่าเป็นการเลี้ยงแม่ยามแก่ไม่ได้เหรอ?”“หรือลูกอยากเห็นพ่อทำงานหนักไปทั้งชีวิตหรือไง?”“หนูจะหาเงินมาเลี้ยงทุกคนเองค่ะ”“ด้วยเงินเล็กน้อยของลูกน่ะเหรอ แล้วแม่จะได้อยู่วิลล่าเมื่อไร” แม่ตระกูลหลิวตอบโต้ และยังพูดด้วยความกังวลต่ออีกว่า “ซือซือ นี่มันมาถึงมือลูกแล้วลูกยังไม่รับ อยากจะบังคับแม่หรือยังไง”“ไม่ใช่นะคะ!”หลิวซือซือยิ้มอย่างขมขื่นและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “แม่ ไม่ใช่ว่าหนูไม่อยากรับหรอกนะคะ แต่ว่ามัน ใช่ คือเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันนะคะ”“ไม่ใช่สามีภรรยากัน แต่เป็นแฟนกันจะให้ของขวัญกันก็เป็นเรื่องปกติ เทียนหยู่มีฐานะเป็นถึงอะไร การที่เขามอบวิลล่าให้ก็เหมือนคนทั่วไปมอบของเล็กๆ น้อยๆ ให้นั่นละ” แม่ตระกูลหลิวกล่าว“แต่เรา ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ด้วยซ้ำค่ะ” หลิวซือซือไม่มีทางเลือกอื่น ต่อให้พ่อแม่จะดุด่าเธอ เธอก็ต้องยอมเพื่อจะอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจนไม่อย่างนั้นแค่รับวิลล่ามาจะเป็นอะไรไปทันทีที่สิ้นคำพ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 614
แม่ตระกูลหลิวร้อนใจจนใช้ความตายเข้าขู่หลิวซือซือทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แต่ในขณะนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นคุณแม่ตระกูลหลิวก้าวไปข้างหน้าและเปิดประตูทันที ผู้มาเยือนคือซ่งหยางตามดังที่คาดไว้ เธอต้อนรับซ่งหยางเข้ามาด้วยในด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจทันที เพราะเธอรู้เหตุการณ์ต่อจากนี้เป็นอย่างดีมาถึงตอนนี้ หลิวซือซือก็ไม่ได้ห้ามอีกต่อไป เธอคิดว่าถึงยังไงพี่เย่ก็พูดแล้ว รวมกับคำขู่ของแม่เมื่อครู่นี้ เธอหมดหนทางจริงๆสิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลังจากได้ฟังคำพูดของแม่แล้ว หลิวซือซือก็รู้สึกว่าพี่เย่ชอบเธอเหมือนกันในเมื่อพี่เย่ชอบเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะยอมรับไว้ อย่างมากถ้าพี่เย่ต้องการตัวเธอเมื่อไร เธอก็แค่ยอมอุทิศร่างกายให้เขาไปก็พอเป็นที่แน่ชัดว่าเย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าคำพูดสบายๆ ของเขาจะทำให้สองแม่และลูกทะเลาะกันอยู่นาน หลังจากที่เขาขึ้นรถ เขาก็โทรออกสองสามสาย ให้พวกเขาบอกสถานที่ที่กงซุนจื้อซ่อนตัวอยู่มาเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตามหาตำแหน่งของพวกกงซุนจื้อเจอคนพวกนี้ซ่อนเก่งจริงๆ ทำเรื่องสวนทางกับที่ชาวบ้านเขาทำกันหมด ถึงกับกล้าซ่อนในโรงแรมสุดหรู แถมยังจองเป็นห้องเพรสซิเดน แล้วยังอยู่รว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 615
หลังจากที่เสียงนั้นดังขึ้น สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป เพราะพวกเขาฟังออก นี่มันเสียงของเย่เทียนหยู่คนเมื่อกลางวันไม่ใช่เหรอกลุ่มคนหันกลับไปมองทันที ประตูถูกเปิดออกเบาๆ ก่อนจะเผยเป็นร่างของเย่เทียนหยู่เย่เทียนหยู่มาที่นี่ได้ยังไงกัน!แน่นอนว่าพวกเขาไม่กลัวเย่เทียนหยู่ สิ่งที่พวกเขากลัวก็คือถ้าเย่เทียนหยู่พบสถานที่แห่งนี้ เย่เซวียนและคนอื่นๆ ก็อาจจะตามเจอเหมือนกันกงซุนมิ่วจ้องเย่เทียนหยู่ตาไม่กะพริบ ต้องบอกว่าเด็กนี่เก่งจริงๆ แต่เขาระแวดระวังเบื้องหลังของเย่เทียนหยู่เสียมากกว่าเพื่อจะดูว่ามีใครมาปรากฏตัวกับเขาเพิ่มอีกหรือไม่ดวงตาของกงซุนจื้อน่ากลัวอย่างยิ่ง เขาอยากจะฉีกเย่เทียนหยู่เป็นชิ้นๆ ราวกับว่าเย่เทียนหยู่ทำเรื่องผิดต่อเขาเอาไว้มากมายเมื่อเผชิญหน้ากับสายตาทิ่มแทงดุร้ายของกลุ่มคนที่กำลังจ้องเขม็ง เย่เทียนหยู่กลับสงบไม่เผยท่าที แล้วยังค่อยๆ ปิดประตูด้วยถึงแม้ตัวล็อกจะถูกพังไปแล้วระหว่างที่เขายังไม่ทันได้ขยับ แต่เขาก็ยังรวมมันเข้าด้วยกันได้อย่างง่ายดาย หรืออย่างน้อยมองจากภายนอกก็มองไม่ออกกงซุนจื้อจ้องมองเย่เทียนหยู่ด้วยสายตาโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโมโห “เย่เทียนหยู่ มึ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 616
“แกมันรนหาที่ตาย!”กงซุนมิ่วโกรธจัด เขารวมพลังไปที่ฝ่ามือขวา ร่างกายของเขาระเบิดพลังออกมาในทันที จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่เย่เทียนหยู่ หมัดนี้เขายังไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดเพราะยังไงเขาก็มีพลังมากเกินไปหากเขาโจมตีด้วยพละกำลังทั้งหมด เย่เทียนหยู่อาจถูกสังหารภายในหนึ่งกระบวนท่าแต่เขาสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เย่เทียนหยู่เผยรอยยิ้มบนใบหน้าและโบกมือขวาของเขา จากนั้นพลังอำนาจก็ถูกซัดออกมาตึง!ทันทีที่เกิดเสียงปะทะ สีหน้าของกงซุนมิ่วเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะกระเด็นไปทันที และเพราะกระบวนท่าเมื่อครู่ อีกฝ่ายส่งพลังอันน่ากลัวออกมาจากฝ่ามือคิดไม่ถึงว่าจะเทียบได้กับพลังสามในสิบของเขาเลยทีเดียวหลังจากที่กงซุนมิ่วตกลงบนพื้น สายตาของเขาก็เผยความตกใจออกมา “แกเจ้าหนู คิดไม่ถึงเลยว่าคนอายุน้อยแบบแกจะมีพลังมหาศาลขนาดนี้ เกรงว่าแกคงมีระดับพลังผลัดเปลี่ยนขั้นปลายแล้วใช่ไหม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“พลังผลัดเปลี่ยนขั้นปลาย?”เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะห้วเราะ“ไม่ใช่เหรอ ทำไม หรือแกอยากจะบอกว่าแกมีพลังระดับผลัดเปลี่ยนขั้นสูงสุด แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกรึไง” กงซุนมิ่วเยาะเย้ย“แน่นอนว่าไม่ ผม...” เย่เทียน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 617
อะไรนะ!ผู้มากฝีมือระดับปรมาจารย์!ทันทีที่คำนี้ดังออกมา ตระกูลกงซุนทุดคนต่างก็ตกตะลึงถึงขีดสุด แต่ละคนใบหน้าซีดเผือด ต่อให้พวกเขาแข็งแกร่งขนาดไหน ถ้าเจอผู้มากฝีมือระดับปรมาจารย์ก็มีแต่ต้องตายเท่านั้นปรมาจารย์?เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เกงซุนมิ่วส่ายหัวไม่หยุดเขาเชื่อไม่ลงจริงๆ ว่าคนที่ตัวเองดูถูกดูแคลนมาตลอด เย่เทียนหยู่ผู้ไร้ซึ่งพลังอำนาจจะเป็นถึงปรมาจารย์ผู้มากฝีมือถ้าเขาเป็นปรมาจารย์ผู้มากฝีมือจริง ทำไมเขาทำเรื่องเลลวร้ายไปมากขนาดนั้นเขาถึงไม่เคยลงมือกับเขาเลยสำหรับเขา เขาคิดว่าเย่เทียนหยู่ไม่ทำอะไรเขาเพราะกลัวผู้นำตระกูลของเขาก็เลยกลัวการลงมือ“เสี่ยวจื้อ!”กงซุนมิ่วตะโกนเรียกกงซุนจื้อที่กำลังสติหลุด สายตาจ้องไปที่เย่เทียนหยู่เขม็ง และหวังว่าจะได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากปากของอีกฝ่ายเย่เทียนหยู่สีหน้าสงบนิ่ง การมาเผชิญหน้ากับกลุ่มคนที่กำลังจะตายทำให้เขาไม่มีอะไรต้องปิดบัง เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณพูดถูก ผมมีพลังระดับปรมาจารย์จริงๆ”เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด ปรมาจารย์ที่อายุยังน้อยขนาดนี้กงซุนมิ่วรู้สึกว่าทุกอย่างมันช่างเหลวไหลสิ้นดีหลานชายผู้ล้ำค่าของเขายั่ว
Latest chapter
