Share

บทที่ 420

เรื่องนี้สร้างความเจ็บปวดให้เขาขนาดไหน

จำได้ว่าตอนนั้นเธอกับสมาชิกทุกคนในบ้างว่าเขาว่าขโมยผลงานคนอื่น อีกทั้งตอนนั้นซูถิงก็ยังเป็นพยานบอกว่าหลิวเจี๋ยเป็นคนที่ช่วยเธอไว้ทุกอย่าง

ส่วนหลิวเจี๋ยก็แสร้งทำเป็นคนดี ยกความดีความชอบให้เย่เทียนหยู่ ทำให้คนอื่นๆ ต่างก็โมโหกันจนแทบกระอักเลือด

คิดถึงตอนนั้นแล้ว เย่เทียนหยู่จะน้อยใจขนาดไหนกันนะ

แต่ว่า เขากลับไม่แค้นเคืองอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เพียงเท่านั้น แต่เขายังไม่แม้กระทั่งคิดจะเอ่ยปากบ่น ยังคงตั้งใจช่วยเธอต่อไปอย่างเงียบๆ

เธอจะไม่ชอบผู้ชายที่ดีกับเธอขนาดนี้ เธอรังเกียจเขาขนาดนนั้นได้ยังไงกันนะ?

เธอคิดถึงกระทั่งว่า

ตอนนั้นตัวเธอตาบอดหรือพิการทางจิตใจกันแน่

“ประธานหลินครับ?”

นายธนาคารหลิวยิ้มอย่างขมขื่น ประธานหลินชอบจู่ๆ ก็ไม่พูดไม่จา การพูดคุยกับเธอช่างกินแรงจริงๆ แต่เขาก็ไม่กล้าวางสายเธออยู่ดี

“คราวนี้ฉันต้องการใช้ชื่อส่วนตัวของฉันในการกู้ยืมเงินค่ะ ไม่รู้ว่าจะได้ไหมคะ?”

“เท่าไรครับ?”

“ห้าร้อยล้านค่ะ! ฉันสามารถใช้ทรัพย์สินบางส่วนของตระกูลหลินเป็นหลักประกันได้ แต่ฉันเกรงว่ามูลค่าจะไม่ถึงขนาดนั้น”

“ไม่เป็นไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status