บทที่ 7 ผิดแผน

วันต่อมา

"กรี๊ดด!"

เสียงกรีดร้องดังกึกก้องไปทั่วบริเวณบ้านทำให้ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนของติณณภัทรกับนีรนุช ทนงศักดิ์ นิ่ม อุงอิง และแม่บ้านต่างพากันตกใจ รีบวิ่งไปดูทางต้นเสียงก็พบว่าเป็นนีรนุชที่กำลังยืนเนื้อตัวสั่นเทา ร้องไห้ออกมาจนตัวโยนหน้าห้องนอนแขก

"เกิดอะไรขึ้นลูกนุช" นิ่มรีบวิ่งเข้าไปกอดบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง ทว่าเธอก็ต้องตาเบิกกว้างอุทานออกมาเสียงดังลั่นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคู่หนุ่มสาวที่นอนอยู่บนเตียงภายในห้อง

ท่าทางของนิ่มทำให้ทุกคนต่างสงสัยจนต้องรีบไปดู พอได้เห็นก็มีปฎิกิริยาไม่ต่างจากนิ่มเลย

โดยเฉพาะทนงศักดิ์ที่โกรธจนหน้าสั่นกับภาพบุตรสาวคนเล็กนอนที่นอนร่วมเตียงกับคู่หมั้นของพี่สาวในสภาพเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มคลุมไว้ถึงหน้าอก รีบปรี่เข้าไปเขย่าตัวตะเบ็งเสียงเรียกดังลั่นด้วยความโมโหสุดขีด

"นับดาวลุกขึ้นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้ ลุกขึ้นมาไอ้ลูกไม่รักดี"

"อื้อ! คนจะนอน" เสียงรบกวนที่ดังทบโสตประสาทบวกแรงเขย่าทำให้นับดาวที่กำลังนอนหลับอย่างสบายหงุดหงิดไม่น้อย

เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้แม้อยากจะนอนต่อแค่ไหนก็ตามเพราะรู้สึกปวดหัว และเนื้อตัวมาก ๆ ราวกับถูกสิบล้อเหยียบมา

คิ้วสวยพลันขมวดชนกันเป็นปมวินาทีที่มองเห็นหน้าผู้เป็นพ่ออยู่ใกล้ ๆ เปล่งเสียงถามไปด้วยความสงสัย "พ่อมีอะไรคะ มาปลุกนับแต่เช้า"

"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าแกทำอะไรลงไป ลุกขึ้นมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง" ทนงศักดิ์ตวาดเสียงดังลั่นส่งผลให้ติณณภัทรที่นอนอยู่รู้สึกตัวขึ้นมาอีกคน เขาส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ พลางใช้มือนวดคลึงขมับ "อ่า ปวดหัวชะมัด"

เสียงครางแผ่วที่ดังเล็ดลอดจากริมฝีปากหนาเรียกความสนใจของนับดาวให้หันไปมอง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ติณณภัทรลืมตาขึ้นมาทำให้ทั้งสองสบสายตากันจัง ๆ

!!

ทั้งสองตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งอัตโนมัติ แต่นั่นไม่ได้น่าตกใจเท่าตอนนี้ทั้งสองต่างอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า และมีผู้คนมากมายกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา ทั้งสองหันมองหน้ากันอีกครั้งเพราะยังอยู่ในอาการมึนงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"นี่มันบ้าอะไรกัน" นับดาวสบถออกมาเบา ๆ พลางยกมือขึ้นนวดขมับเพื่อคลายอาการปวดหัว ในสมองก็พยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมวันนี้เธอถึงตื่นมาในสภาพแบบนี้

ติณณภัทรเองก็พยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเช่นกัน

ทนงศักดิ์มองหนุ่มสาวทั้งสองที่แสดงสีหน้ามึนงงสลับไปมาพลางพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง แล้วเอ่ยออกไปอย่างใจเย็นที่สุด "แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วออกมาคุยกัน" ว่าจบก็เดินไปหานีรนุชที่ยืนสะอื้นไห้อยู่ในอ้อมกอดคนเป็นแม่ "ไม่ต้องร้องนะลูก เดี๋ยวพ่อจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง"

"ฮึก! ทะ..ทำไมเขาถึงทำกับนุชแบบนี้คะพ่อ" นีรนุชเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อผู้เป็นพ่อกอดปลอบประโลม

เธอเสียใจและเจ็บปวดจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้กับการที่ถูกคนรักทั้งสองคนแทงข้างหลัง เธอทำผิดอะไรทำไมทั้งสองถึงทำแบบนี้กับเธอ

ภาพที่นีรนุชสะอื้นไห้ช่างน่าเวทนาต่อสายตาของทุกคนที่เห็น คงจะมีแต่ออยกับอุงอิงที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ทั้งสองหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อคืนอุงอิงจำได้ว่าตัวเองนั่งดื่มอยู่กับนับดาว แต่หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดับไป มารู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายของวันใหม่แล้ว

ออยเองก็เช่นกันเมื่อคืนเธอยืนประจำอยู่ที่โต๊ะบริการเครื่องดื่ม แต่ไหง่รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาในวันใหม่แล้ว

ทว่าคนที่งุนงงยิ่งกว่าคือนับดาวกับติณณภัทร ตอนนี้คำถามมากมายผุดขึ้นในสมองเต็มไปหมด

นับดาวคิดว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ แต่พยายามนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนเท่าไรก็นึกไม่ออก เหตุการณ์สุดท้ายที่จำได้คือเธอนั่งดื่มกับอุงอิงเพื่อรอเวลาให้ยาปลุกเซ็กซ์ที่ใส่ในแก้วชายหนุ่ม และยานอนหลับที่ใส่ในแก้วคนอื่น ๆ ออกฤทธิ์ จากนั้นภาพก็ตัดไป

ขณะที่ติณณภัทรกลับคิดว่าทั้งหมดเป็นแผนการของผู้หญิงร้ายกาจอย่างนับดาวขนาดคืนนั้นเธอยังกล้าจูบเขาเลย ที่ทำทั้งหมดคงเพราะต้องการทำร้ายนีรนุช

เมื่อคืนเขาจำได้ลาง ๆ ว่านั่งดื่มอยู่กับเพื่อน ๆ แล้วจู่ ๆ ก็เริ่มมีอาการผิดปกติรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งร่างกายคล้ายกับโดนยาปลุกเซ็กซ์

เขาพยายามพาตัวเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาหวังใช้น้ำช่วยบรรเทาอาการให้ดีขึ้น แต่ระหว่างนั้นก็มีคนเข้ามาหา แล้วประคองเขาเดินไปยังห้องนอน แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะตามันพราเบลอไปหมดคงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์บวกกับฤทธิ์ยา

ตอนนี้เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าคนเมื่อคืนคือนับดาวเพราะไม่อยากนั้นเธอกับเขาคงไม่ตื่นขึ้นมาในห้องเดียวกัน และในสภาพแบบนี้

รอยสีกุหลาบที่ปรากฎเต็มหน้าอกขาวเนียนของเธอเป็นเครื่องยืนยันได้ดีว่าเมื่อคืนทั้งสองมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจริง ๆ

ดวงตาคมกริบตวัดมองเสี้ยวหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขม็ง หากตอนนี้สามารถฉีกเนื้อเธอออกเป็นชิ้น ๆ ได้คงทำไปแล้ว อีกใจก็นึกโกรธตัวเองเหมือนกันที่เสียท่าให้ผู้หญิงร้ายกาจอย่างนับดาวจนได้

แล้วแบบนี้เรื่องระหว่างเขากับนีรนุชจะเป็นยังไงต่อไป

ถึงแม้เขากับนีรนุชจะหมั้นกันเพราะความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทั้งสองที่มีความสัมพันธ์อันดีกันมายาวนาน แต่เขาก็อดห่วงความรู้สึกของนีรนุชไม่ได้จริง ๆ

รู้ว่าเธอก็แอบมีใจให้เขาจึงยอมทำตามที่ผู้ใหญ่ต้องการอย่างว่างาย ส่วนเขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรกลับนึกเอ็นดูด้วยซ้ำเพราะนีรนุชเป็นผู้หญิงนิสัยดี จิตใจดีมาก หนำซ้ำยังเข้ากับพ่อแม่เขาได้ดี

ถึงวันนี้เขายังไม่ถึงขั้นรักเธอแต่ก็เริ่มชอบในระดับหนึ่งแล้ว หลังจากที่ได้ลองใช้ชีวิตกับเธอในสถานะคู่รัก

แต่ทุกอย่างต้องพังลงเพราะผู้หญิงร้ายกาจเพียงคนเดียว

"มองฉันทำไม" นับดาวกระแทกเสียงถามอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเอาแต่จ้องหน้าเธอไม่ยอมหยุด ใบหน้าเธอเรียบนิ่งเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ใครเลยจะรู้ว่าสมอง และจิตใจของเธอมันตีกันมัวไปหมด อยากจะกรีดออกมาก็ทำไม่ได้ต้องรักษาฟอร์มเอาไว้

"รีบจัดการตัวเองให้เสร็จ ฉันจะออกไปรอที่ห้องโถง" เสียงของทนงศักดิ์ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ทั้งสองละสายตาจากกัน หันไปมองต้นเสียงด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป

นับดาวมองด้วยความเฉยชาเพราะรู้อยู่เต็มอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ส่วนติณณภัทรมองด้วยความรู้สึกผิดโดยเฉพาะกับนีรนุชที่ยืนรอไห้จนตัวโยน อยากจะเข้าไปปลอบประโลมเธอ แต่ก็อยู่ในสภาพที่ยังไม่พร้อม

นีรนุชคงผิดหวัง และเสียใจมาก เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกันที่ทำให้ผู้หญิงดี ๆ อย่างนีรนุชต้องเจ็บปวด

หลังจากทุกคนหายหลังไปภายในห้องเหลือเพียงทั้งสองคน นับดาวก็รีบดึงผ้าห่มที่คลุมบนตัวชายหนุ่มมาห่อหุ้มร่างกายตัวเองจนมิดชิด แล้วรีบหันหลังลงจากเตียง ทิ้งให้อีกคนนั่งเปลือยล่อนจ้อนอยู่

ทว่าทันทีที่เท้าแตะถึงพื้นความเจ็บก็แล่นพล่านไปทั่วช่วงล่างจนเธอต้องเบ้หน้าออกมา ซึ่งมันเป็นเครื่องยืนยันได้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

ความซิงที่เธอรักษามาอย่างดีถูกทำลายไปหมดแล้วด้วยน้ำมือของผู้ชายที่เธอไม่ชอบขี้หน้า เธอพยายามเก็บอาการเอาไว้เพราะไม่อยากให้อีกคนรู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอ กัดฟันฝืนเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่ตกกระจายเกลื่อนพื้น แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ติณณภัทรมองตามหลังร่างบางไปจนสุดสายตา ก่อนก้มมองตัวเองที่อยู่ในสภาพล่อนจ้อน คิ้วเข้มพลันขมวดชนกันเป็นปมด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นคราบเลือดที่ติดบนท่อนเอ็น และผ้าปูที่นอน เขามั่นใจว่าหญิงสาวไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แต่ทำไมถึงมีเลือดออก หากไปทำรีแพร์ก็คงไม่ฟิตถึงขนาดเลือดตกยางออกหรอก แล้วมันเพราะอะไรกัน

ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย และยิ่งปวดหัวเข้าไปอีกจึงสลัดความคิดออกลุกลงจากเตียงหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ จากนั้นก็เดินออกไปยังห้องโถง