บทที่ 12 สามีสุดที่เกลียด

@คอนโดนับดาว

นับดาวทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรงทันทีที่มาถึงคอนโดที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพ ทว่าเธอหลับตาลงได้ไม่ทิ้งห้านาทีก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจกับเสียงโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังขึ้นระรัว รีบเอื้อมมือไปหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นเบอร์ส้มจึงกดรับสาย

(เห็นข่าวตัวเองรึยังนับ ตอนนี้เต็มโซเชียลไปหมด แล้วแกก็อธิบายมาด้วยว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมในข่าวถึงแกถึงย่องจดทะเบียนสมรสกับคุณติณณภัทร)

ทันทีที่เธอกดรับปลายสายก็พ่นคำพูดใส่จนไฟแลบ ทว่านั่นไม่ได้ทำให้เธอตกใจเท่ากับประโยคที่เพื่อนสาวบอกในที่สุดเรื่องของเธอกับติณณภัทรก็เป็นข่าวจนได้ เธอลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนตอบเพื่อนสาวไป "แกมาหาฉันที่คอนโดสิ เดี๋ยวจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง"

(โอเคฉันจะรีบไป) ว่าจบปลายสายก็วางไป

นับดาวจึงรีบเปิดเฟสบุ๊คเพื่อดูข่าวของตัวเองซึ่งมันเป็นไปตามที่เพื่อนสาวบอกไม่มีผิด หน้าฝืดเต็มไปด้วยข่าวของเธอกับติณณภัทรที่คนนับพันต่างพากันแชร์ รีบกดเข้าไปอ่านเนื้อหาข่าวด้วยความอยากรู้ว่างานนี้นักข่าวจะตีสีใส่ไข่ไปมากแค่ไหน

เป็นประเด็นร้อนแรงอีกแล้วนะคะสำหรับนางแบบสาวคนดังอย่าง 'นับดาว พรนับพัน จิระกาญ' ที่ย่องไปจดทะเบียนสมรสแบบเงียบ ๆ กับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างคุณ 'ติณณภัทร อัครสกุล'

แต่ที่ร้อนแรงกว่านั้นคือมีคนวงในกระซิบมาว่านางแบบสาวคนดังไปแย่งคู่หมั้นของพี่สาวมานี่สิคะ ไม่รู้ว่าเป็นจริงหรือเปล่างานนี้ชาวเน็ตคงต้องสวมบทโคนันตามสืบกันแล้วละคะว่าจะจริงหรือเท็จ

ทันทีที่อ่านข่าวจบนับดาวถึงกับกำหมัดแน่นมันไม่ใช่แค่เรื่องเธอจดทะเบียนสมรสกับติณณภัทร แต่ยังเกี่ยวกับเรื่องนีรนุชด้วยซึ่งปาปารัสซี่ไม่มีทางรู้เรื่องนี้ได้แน่ ๆ หากไม่มีคนในบ้านของเธอ หรือคนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อวานเป็นคนเอาออกมาบอก ตอนนี้เธอสงสัยอยู่สองคนคือนีรนุชกับแม่เลี้ยงใจยักษ์เพราะดูมีเหตุจูงใจที่สุดแล้ว

และดูเหมือนตอนนี้กระแสสังคมจะโจมตีเธอหนักมากมีคอมเมนท์ด้านลบเต็มไปหมด ที่ผ่านมาเธอมีแต่ข่าวในด้านที่ไม่ดีพอมีเรื่องแบบนี้คนส่วนใหญ่ก็ตัดสินไปเองแล้วว่าเป็นเรื่องจริง ซึ่งเธอก็ไม่เถียงเพราะเรื่องนี้คือความจริง แต่สิ่งที่เธอต้องทำคือหาตัวคนปล่อยข่าวให้ได้

เธอพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะกดปิดหน้าจอโทรศัพท์วางลงที่เดิม จากนั้นก็หลับตาลงเพื่อพักผ่อนสายตา แต่เพียงเสี้ยวนาทีก็ต้องปรือตาอีกครั้งเพราะเสียงโทรศัพท์ เมื่อหยิบมาดูเป็นเบอร์ของติณณภัทรนั่นเองเธอจึงกดรับสายพอจะเดาได้ว่าเขาโทรมาทำไม

"คิดถึงเมียหรอกคะคุณสามี" รู้ทั้งรู้ว่าเขาโทรมาด้วยเรื่องอะไร แต่เธอก็มิวายพูดกวนประสาทอีก

(คุณเป็นคนปล่อยข่าวใช่ไหมนับดาว)

ปลายสายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่มีแววล้อเล่นบ่งบอกได้ว่าเขาโกรธมากแค่ไหน

"คุณคิดว่าฉันจะโง่ปล่อยข่าวให้คนด่าตัวเองรึไง อยากรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวก็สืบเอาสิพ่อคูณ หากคุณมีหลักฐานว่าฉันเป็นคนทำ ฉันจะยอมหย่าให้เลยเอาไหม"

นับดาวก็ไม่ยอมเช่นกันตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วน แถมยังกล้าท้าทายอีกในเมื่อเธอไม่ได้เป็นคนทำจะกลัวทำไม

ดีเสียอีกให้เขาเป็นคนสืบหากเป็นแบบที่เธอคิดเขาจะได้ตาสว่างสักทีว่าคนสองแม่ลูกนั่นไม่ได้แสนดีอย่างที่คิด

(ก็ไม่แน่ คนอย่างเธอมันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วนิเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ)

แต่เหมือนปลายสายจะฟังหูสายทะลุหูขวายังมีหน้ามาว่าเธออีก เป็นแบบนี้ก็สุดแล้วแต่เถอะ

"ก็แล้วแต่จะคิด ฉันไม่มีเวลามานั่งอธิบายกับคนใจแคบแบบคุณหรอก"

ว่าจบก็กดวางสายทันทีให้รอให้ปลายสายพูดอะไรต่อ

"เชิญโง่ให้สองคนแม่ลูกนั่นหลอกต่อไปเถอะ" เธอบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่มดับอารมณ์คุกรุ่นในกาย

แกร็ก!

ระหว่างนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามานับดาวไม่ต้องออกไปดูก็รู้แล้วว่าเป็นส้มเพื่อนสนิทเพราะมีเธอคนเดียวที่รู้รหัสห้องนี้ ไม่ทันขาดคำเสียงของเพื่อนสาวก็ดังโวยวายขึ้น

"ยัยนับอยู่ไหนมาคุยกันให้รู้เรื่องเลย"

แต่ผิดคาดนิดหน่อนเมื่อเดินออกมาดูยังห้องนั่งเล่นปรากฏว่าแบงค์มาด้วย แถมตอนนี้ทั้งสองก็มองมาทีเธอราวกับจะเขมือบหัวยังไงยังงั้น งานนี้เธอคงต้องนั่งตอบคำถามทั้งสองยาว ๆ แล้วล่ะ

"ว่ามาฉันกับไอ้แบงค์รอฟังอยู่" ส้มยิงคำถามทันทีที่นับดาวหย่อนก้นนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้าม

"ข่าวนั่นเป็นจริงทุกอย่าง ฉันไม่มีอะไรจะปฏิเสธ" นับดาวลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนยอมรับไปตามตรง ไม่คิดแก้ตัวใด ๆ เธอทำจริงก็ต้องยอมรับต่อให้เพื่อนทั้งสองจะมองเธอเปลี่ยนไปก็ตาม "พวกแกจะว่าฉันเลว ฉันก็ยอมรับ"

คำตอบจากปากนับดาวทำเอาส้มกับแบงค์นิ่งเงียบไปชั่วครู่ หันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายเหมือนชั่งใจอะไรบางอย่าง ซึ่งทั้งสองจักนิสัยนับดาวดีว่าเธอไม่มีทางทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลแน่นอน บางทีเบื้องลึกเบื้องหลังอาจมีอะไรมากกว่าที่เห็นทั้งสองเชื่อแบบนั้น ยิ่งเรื่องจดทะเบียนยิ่งแล้วใหญ่เพราะรู้ ๆ กันอยู่ว่านับดาวขยาดผู้ชายขนาดที่ป่าวประกาศว่าชาตินี้จะไม่ขอแต่งงาน หรือยุ่งเกี่ยวกับผู้ชาย

"เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่าที่เห็นใช่ไหม" ส้มมองหน้าถามอย่างคาดคั้น ซึ่งนับดาวก็ไม่คิดจะปิดบังเพราะยังไงเรื่องมันก็แดงขึ้นมาขนาดนี้แล้ว จึงตัดสินใจเล่าให้เพื่อนทั้งสองฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

"ทำไมแกทำแบบนี้ว่ะนับ" ฟังเพื่อนสาวเล่าจบแบงค์ก็อดโกรธไม่ได้จริง ๆ เพราะทั้งเขา และส้มเคยเตือนไปแล้วว่าให้หยุดเรื่องที่คิดจะเอาคืนสองคนแม่ลูกนั่น แต่เพื่อนสาวก็ไม่ฟังสุดท้ายเป็นไงล่ะให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตน "เห็นไหมว่าผลมันออกมาเป็นยังไง"

"ใช่นับ แล้วทำไมแกถึงไม่ปรึกษาเรื่องนี้กับพวกฉันสักคำ" ส้มเอ่ยเสริมมองหน้าเพื่อนสาวอย่างตัดพ้อ

"ถ้าฉันบอกพวกแกก็จะห้ามไม่ให้ฉันทำ และในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วฉันก็ต้องยอมรับ แล้วเดินหน้าต่อ"

"ที่พวกฉันห้ามเพราะรัก และหวังดีกับแกนะ" ส้มเอ่ย

"ฉันรู้ว่าพวกแกรัก และหวังดีกับฉัน แต่ฉันไม่สามารถปล่อยวางเรื่องนี้ได้จริง ๆ จนกว่าสองคนแม่ลูกนั่นจะได้รับกรรม"

"สรุปแกยังจะเดินหน้าเอาคืนสองคนแม่ลูกนั่นต่อ ไม่ว่าต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม" ส้มถามย้ำให้แน่ใจว่าเธอเข้าใจไม่ผิดเพราะดูจากสายตาอาฆาต และใบหน้าจริงจังแล้วเพื่อนสาวคงไม่ล้มเลิกเรื่องนี้แน่

"ใช่"

"งั้นตามใจแกก็แล้วกัน แต่ทำอะไรก็นึกถึงผลเสียที่ตามมาด้วย ยังไงฉันกับแบงค์ก็อยู่ข้างแกเสมอ" สุดท้ายส้มก็ต้องร่วมลงเรือลำเดียวกับเพื่อนสาว เพราะความรัก และความผูกพันธ์ที่มีต่อกันถึงแม้จะไม่เห็นด้วยสักเท่าไรก็ตาม

สำหรับคนอื่นนับดาวอาจจะเป็นคนแรง ๆ นิสัยไม่ดี แต่ในฐานะเพื่อนนับดาวคือเพื่อนที่ดีที่สุด และนับดาวก็ไม่ได้ร้ายแบบไม่มีเหตุผลเธอเชื่อว่าเพื่อนสาวต้องเจออะไรมามากมายแน่ถึงได้จงเกลียดจงชังสองแม่ลูกนั่นขนาดนี้ ส่วนแบงค์เองก็คิดแบบนี้เพราะเคยได้ยินเรื่องปัญหาภายในครอบครัวจากนับดาวมามากพอสมควร

"ขอบคุณพวกแกมากนะ ที่ยังยืนข้างฉันเสมอแม้ว่าฉันจะนิสัยไม่ดีก็ตาม" นับดาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมารู้สึกซึ้งใจในความรักของเพื่อน ๆ ที่เธอสัมผัสมาได้ตลอด ก่อนจะลุกเดินเข้าไปสวมกอดทั้งสองหลวม "ฉันรักพวกแกนะ"

"ฉันก็รักแก ยัยนับดาวนิสัยไม่ดี" ส้มเอ่ยแกล้มหยอกล้อพลางสวมกอดตอบอย่างแนบแน่นส่งผ่านความรู้สึกให้เพื่อนสาว

"ฉันก็รักแกนะ" แบงค์ก็ไม่ยอมน้อยหน้าบอกรักออกไปเสียงหนักแน่น และมันแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เกินคำว่าเพื่อน ใช่เขาไม่ได้รู้สึกกับนับดาวแค่เพื่อน แต่เขาแอบรักนับดาวมานานแล้วตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่ง

ทว่าเพราะมีคำว่าเพื่อนค้ำคออยู่บวกกับนับดาวเคยพูดเสมอว่าชาตินี้จะไม่ขอข้องเกี่ยวกับผู้ชายในเชิงชู้สาวเขาจึงทำได้เพียงเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ กลัวว่าบอกไปความสัมพันธ์อันดีนี้จะจบลง เรื่องที่ได้รับรู้ในวันนี้ทำให้เขาเจ็บไม่น้อยแต่จะทำยังไงได้ล่ะนอกจากทำใจเพราะแสดงอะไรออกไปไม่ได้มาก

"แล้วแกจะเอายังไงต่อตั้งแต่เกิดเรื่องคนที่เคยดีลงานกับเราพากันทยอยยกเลิกงานไปหมดเลย ไหนจะคอมเมนท์ด้านลบอีก ชาวเน็ตเมาท์กันสนุกปากเลย" ส้มเอ่ยขึ้นหลังจากผละกอดเพื่อนสาวแล้ว พลางล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาเปิดดูข่าว

"ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวนานไปข่าวก็เงียบเองแหละ" นับดาวเอ่ยอย่างไม่ใส่มากนัก เธอทน และก้าวผ่านความรู้สึกเสียใจ เจ็บปวดจากคำก่นด่า และการกระทำรุนแรงของบิดามาได้เพราะฉะนั้นคำพูดของชาวเน็ต หรือใคร ๆ ก็ไม่สามารถกระทบกระเทือนต่อมความรู้สึกของเธอได้อีกแล้ว อีกอย่างเธอก็เคยเจอเรื่องแบบนี้มาบ่อยจนชินตั้งแต่เข้าวงการนางแบบมา

"มันต้องอย่างนี้สิ" ส้มยกยิ้มออกมาอย่างพอใจกับความเข้มแข็งของเพื่อนสาวตอนแรกพอเห็นคอมเมนท์แรง ๆ ในเน็ตเธอก็อดกังวลไม่ได้ แต่เพื่อนสาวเข้มแข็งกว่าที่เธอคิดจริง ๆ "แล้วเรื่องงานล่ะ ไม่มีงานแกะเอาอะไรกิน"

"ฉันมีเงินเก็บอยู่ไม่ต้องห่วงหรอก นั่งกินนอนกินได้อีกเป็นปี" นับดาวเอ่ยติดตลก แต่ที่เธอพูดคือความจริงเพราะตลอดเวลาที่ทำงานเธอจะแยกเงินส่วนหนึ่งเก็บไว้ใช้เผื่อยามฉุกเฉิน ทว่านั่นมันก็เป็นแค่คำพูดทำให้เพื่อนสบายใจเพราะความจริงแล้วเธอมีทางได้เงินใช้โดยไม่ต้องควักของตัวเองสักบาท หนำซ้ำงานนี้ยังสามารถทำให้สองแม่ลูกนั่นอิจฉาตาร้อนจนนั่งไม่ติดเลยล่ะอยากสร้างเรื่องให้เธอดีนัก

กระเป๋าเงินที่ว่าก็คือติณณภัทรยังไงล่ะในเมื่อเขาเป็นสามีเธอแล้ว เธอก็ต้องใช้ประโยชน์ให้คุ้มค่าหน่อยสิ

"หากไม่พอเอาที่เราก่อนได้นะ" แบงค์เอ่ยด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

"ได้ ฉันจะเอาจากแกให้หมดตัวเลย" นับดาวตอบกลับติดตลก

ทั้งสามนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนค่ำส้มกับแบงค์จึงกลับไป

นับดาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ แล้วเข้านอนเพราะพรุ่งนี้มีเรื่องให้ทำอีกมากมายโดยเฉพาะต้องไปหาพ่อแม่ของติณณภัทร แม้เธอจะจดทะเบียนสมรสกับเขาเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่เธอก็ควรเข้าไปทำความเคารพผู้ใหญ่ทั้งสองสักหน่อย ถึงไม่รู้ว่าทั้งสองจะต้อนรับเธอหรือไม่

ที่สำคัญคือไปหาสามีสุดที่เกลียดอย่างติณณภัทรบอกเลยงานนี้เธอจะทำให้เขาเห่าเป็นหมาให้ได้ทำท่ารังเกียจเธอดีนัก