"อีเอ!!มึงโอนมาหรือยัง อ่านข้อความ กูมั่งไม้"
เสียงแม่แว๊ดแหวจากปลายสาย ดูเร่งร้อนหงุดหงิด " เดี๋ยวก่อนแม่ เต้นอยู่ นี่เพิ่งเห็นโทรศัพท์ โทรมาเป็น 10 สายเลยนะเนี่ย รอก่อนนะแม่ เดี๋ยวออกไปโอนให้" พูดจบก็ อีเอก็รวบวิกถอดโยนโครมลงหน้ากระจก หรี่ตามองรูปลักษณ์ของตัวเอง นายทวีที่เติบโตมาจากเด็กชายทวีตอนนี้กลายเป็นน้องเอ กระเทยหน้าสวยศัลยกรรมกว่า 10 ครั้ง นมปลอมไซส์ 400 cc และใบหน้า ที่พอก ด้วย เครื่องสำอาง หนาประมาณกระดาษ A4 100 แผ่น " มึงรีบไปโอนเลย เดี๋ยวแม่กับพี่ โดนเขายำเอานะ อีลูกเนรคุณ มึงอยากได้แบบนี้เหรอ มึงอยากเห็นกูโดนเขาซ้อมหรือไง" เสียงแหลมปรี๊ดของแม่ ปวดประสาทยิ่งนัก นี่ก็คงเหมือนเดิม พากันกับพี่ชาย 2 คน แอบไปคาสิโนที่เขมร แล้วก็คงเสียกันยับเยิน จนไม่เหลือตังจ่าย "กี่บาทแม่" ปากพูดมือคว้า ครีมเช็ดเครื่องสำอาง ใช้สำลีควักลวกๆ ถูปาดๆไปตามหน้า "ลูกเวรไม่ได้อ่านที่กู ไลน์ ไปเลย แสนนึง รีบด้วยนะ ตอนนี้ไอ้ปีเตอร์มันให้กูไปรอบนห้องอยู่ ถ้ามึงช้ากูลำบากแน่ " "ค่ะแม่" ตอบเสร็จรีบกดวางทันที ถอนใจเฮือกใหญ่ แม่จะโทรหาก็ตอนเวลาแบบนี้เท่านั้น เวลาที่ต้องการเงิน ถอดคอร์เซ็ทรัดเอว แกะกระดุมชุดเต้น ดึงแควกถุงน่องไม่ต้องเสียเวลาถอดมัน คว้ากางเกงยีนส์เสื้อยืดใส่คลุม ดึงกระเป๋าถือออกจากล็อกเกอร์แล้วรีบแผ่น เสียงเพื่อนสาวในห้องเดียวกัน ตระโกนตามไล่หลังมา "อีเอรีบไปไหนเนี่ย" เฮียเพชรเขารอคุยกับมึงอยู่นะ ซื้อดอกไม้มาให้มึงด้วย "โหนกมึงรับหน้าไปก่อนเลยเดี๋ยวกูออกประตูหลัง แม่กูรีบ ติดอยู่ที่บ่อนเขมร" "แต่เฮียเค้าาาาาา...." โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดต่อของเพื่อน ทิ้งให้เป็นเสียงแว่วไวปานลมพัดเธอกระชากประตูห้องแต่งตัว แล้วเผ่นโผนเหมือนแมวป่า ทางเดินมืดอึมครึมหลังเวทีคาบาเรต์ ไฟเหลืองซีด ดวงเดียวที่ยังติดอยู่ วิ่งซอยเท้า ตาเงยมองป้ายตัวแดงไกลๆที่เขียนว่า Exit ปึ๊ก..โครม!! เอถลาไปข้างหน้าสองมือป่ายปาดหาหลักยึด แล้วมือใหญ่ดุจคีมแข็งคว้าท่อนแขน อีกมือรวบ เอวลากเข้าหาตัว แล้วหน้าเธอก็ปะทะกระแทกกับ เสื้อโปโล สีขาว เฮีย!!!( เกือบหลุดคำสำคัญออกไปแล้ว) "อ้า...พี่เพชร มาได้ไงคะ" หลบสายตาเขามองลงต่ำ เห็นรอยแป้งสีเนื้อเปื้อนบนเสื้อ และช่อดอกกุหลาบที่ตกอยู่ที่พื้น "รีบไปไหนน้องคงรีบมากเลยสิ ถ้าพี่ไม่คว้าไว้ป่านนี้คงหน้าแหกได้ไปผ่าใหม่อีกรอบ" "ค่ะๆเอขอโทษ น้องรีบออกไปหาตู้ atm โอนเงินให้แม่ค่ะ พอดีแม่ติดอยู่ที่บ่...บ่อน เอ้ย.. ติดตังค์เพื่อนค่ะ " เสี่ยเพชรก้มลงคว้าช่อดอกกุหลาบ ที่พื้น ก็ช่อธรรมดาอย่างที่ขายกันหน้าคาบาเรต์นั่นแหละ ยัดใส่มือเธอ ทำตาหรี่เสียงเข้ม " โหนกไม่ได้บอกเหรอ ว่าพี่แวะมา รึคิดจะหนีพี่ ไปคุยกันบนรถ เสื้อเลอะหมดแล้วคงต้องไปเปลี่ยน ไหนบอกแม่จะให้โอนตังค์กี่บาท....บลา....บลา..." ในหัวของเอมึนงงไปหมดแล้ว เสี่ยเพชรเป็นผู้ชายที่พูดไม่หยุด หนุ่มใหญ่เชื้อสายจีน ตัวล่ำบึกบึน คิดจะได้อะไรก็ต้องได้แต่เขาเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ของเธอ จ่ายให้หมดตั้งแต่ทำนมทำหน้าจนถึงไปแปลงเพศ เธอได้แต่ โดนเขาลากมือ ให้เดินตามออกไป ถ้าเสี่ยมาหา ก็รู้ได้เลยว่าเขาต้องการอะไร นอกจากว่าเธอจะหลบทัน ซึ่งเธอกับเพื่อนรักโหนก ก็หาวิธีสับขาหลอกช่วยกันโดยตลอด เสี่ยเปิดประตูรถ สปอร์ต 2 ประตู สุดหรู ติดฟิล์มดำเข้มให้เธอเข้าไปนั่งก่อนค่อยวิ่งเหยาะกลับไปเปิดฝั่งตัวเอง สุภาพบุรุษจริ๊ง!!!อยู่กับเมียทำแบบนี้ไหมนะ เอคิดแบบเสียงสูงแล้วเบะปากนิดนึง เมื่อนั่งลงได้ยังไม่ทันคาดเข็มขัด เสี่ยก็เริ่มเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ มือขวาคว้าหมับเข้าที่อกข้างซ้ายของเธอ มือซ้ายรั้งหัวดึงเธอมาจูบ "ว้ายพี่เพชรทำไร.. นี่ลานจอดนะคนเพียบ" จริตจะก้านมันต้องมา เอามือดันอกเขาพอเป็นพิธี ดึงหน้าหนีนิดนึงให้ปากเค้าแค่โดนแก้ม กระตุ้นอารมณ์อยาก "เดี๋ยวก่อนได้ไหมคะ เอต้องรีบโอนเงินให้แม่" "เท่าไหร่ มาพี่โอนให้จากโทรศัพท์เลยไม่เสียเวลา" เสี่ยทำปากจุ๊กจิ๊ก เหมือนเริ่มหงุดหงิด คว้าโทรศัพท์บนคอนโซลหน้า มากดเปิดเครื่องด้วยลายนิ้วมือ มือซ้ายยังคงรั้งหัวเธอกดไว้บนไหล่ "แสนนึงค่ะ" เอทำเสียงอ่อน "อีเฮีย!!!....แม่เธอสร้างบ้านเหรอ"เค้าผลักหัวเธอออกจากอกทันที แต่ก็ยังกดโอนต่อ " ไปเปลี่ยนเสื้อที่คอนโดแล้วกัน น้องครีมต้องใช้คืนพี่แทนแม่แล้วนะ" พูดจบก็คว้ามือหมับลงที่เป้ากางเกง คืนนั้น ถ้ามีใครอยู่ที่ลานจอดก็จะเห็นรถสปอร์ตหรูเร่งเครื่องพุ่งออกไป ตามด้วยรถเก๋งโตโยต้าสีดำ ที่มีชาย 2 คน คนหนึ่งโยนบุหรี่ในมือทิ้งเอาเท้าขยี้ คนที่สองรีบถ่ายรูปท้ายรถหรูรูปสุดท้าย แล้วกระโดดขึ้นรถ ขับออกไปเช่นกัน คอนโดริมทะเลพัทยา ชั้น 39 มองออกไปเห็นโค้งหาด ไฟระยิบระยับสวยเหมือนฝัน เอหลบอยู่ที่มุมหนึ่งของระเบียง มีเสียงน้ำแว่วๆเสี่ยกำลัง อาบน้ำในห้องน้ำ "แม่หนูโอนไปแล้วนะ" "เออ.. ทีหลังมึงอย่าช้า กูเสียวโดนเขากระทืบแทบแย่" "แม่จะกลับเมื่อไหร่ บอกแม่แล้วใช่ไหม นี่ครั้งที่ 3 แล้วนะ " " อย่ามาริสอนแม่ ค่าน้ำนมกู อย่ามาเนรคุณ แล้วเวลามึงกลับมาบ้าน อย่าใส่กระโปรงกลับมานะกูอายคนเขา" แม่ กดวางสายไปเลย ทิ้งให้ปลายทางน้ำตาซึม เอปล่อยให้มันไหล หยดเป็นเม็ดลงพื้น ให้ลมทะเลพัดมันจนแห้งเหือด ตอนจำความได้ก็เป็นเด็กผู้ชายทั่วไป เล่นซนตามประสา ที่บ้านเป็นโรงสีข้าวอยู่จังหวัดสุรินทร์ อายุ 8 ขวบเดินกลับบ้านจากโรงเรียน เจอทั้งรถตำรวจทั้งเพื่อนบ้านอยู่เต็มหน้าบ้านไปหมด พี่วุธพี่ชายตัวสูงลูกป้าแม่บ้านบ้านเดินมากระซิบ " ไอ้เอพ่อมึงผูกคอตาย" สิ่งที่เห็นคือ พ่อนอนบนเตียงถูกเข็นออกจากบ้านมีผ้าสีขาวคลุม แม่เป็นลมพี่ชายประคองอยู่หน้าบ้าน เอซอยเท้าวิ่งไปกอดเอวแม่ "แม่จ๋าา...."ยังไม่ทันพูดจบประโยค รู้ตัวอีกทีก็กลิ้งเป็นขนุนไปอีกทางนึง พี่แป้งพี่ชายอายุ15ถีบโครมเข้าที่ลิ้นปี่ จุกอั๊ก สะอื้นน้ำตาไหลเป็นสาย ในความพร่าพรายน้ำตาสิ่งที่จำได้ดีคือสายตารังเกียจของแม่ ฉันคือลูกที่แม่เกลียด แต่ก่อนบ้านเรารวยมาก พ่อเป็นเจ้าของโรงสีข้าวใหญ่ แม่เป็นนางงามประจำจังหวัด แม่สวยเหมือนางฟ้า พ่อหลงแม่มาก ทำห้องแอร์ให้แม่นั่งคิดเงินตอนนั้นเป็นที่ฮือฮา ใครก็อยากมาซื้อข้าวมาดูเมียคนสวยของหลงจู้ ลูกชายคนแรกก็เป็นผู้ชาย พ่อก็ยิ่งภูมิใจรักหลงแม่เข้าไปอีก จนกระทั่งฉันเกิดมา แม่ก็เริ่มอ้วน ใบหน้ามีฝ้าขึ้น แม่เริ่มโทษว่าฉันเป็นต้นเหตุ หาเรื่องไม่เลี้ยงลูก ขอให้จ้างแม่บ้านมา ผิดกับพ่อที่เอ็นดูฉันมาตลอด พอได้ห้าขวบ ฉันอยากสวยเหมือนแม่แอบเอาลิปสติกมาเล่น แม่โกรธมากบอกพ่อว่าลูกกระเทยไม่อยากได้ จะให้เอาไปยกให้คนอื่น ประกอบกับช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ดีพ่อไม่สามารถเปย์แม่ได้เหมือนก่อน ยิ่งทำให้แม่ยิ่งหงุดหงิด ความเป็นอยู่ของฉันในบ้านก็ไม่ต่างจากลูกคนใช้ สุดท้ายพ่อต้องไปกู้เงินธนาคารมาหมุนใช้ในบ้านเพื่อพยุงฐานะและใช้อุดกิจการโรงสี ตอนพ่อผูกคอตาย เพราะมีหมายยึดที่ดิน มาแปะหน้าบ้าน พ่อเศร้ามากเพราะไม่สามารถรักษาทรัพย์สมบัติของตระกูลไว้ได้...ส่วนแม่โทษว่าลูกคนเล็กเป็นตัวซวยเหมือนเดิมแม่บ้านเล่าว่าพ่อทะเลาะกับแม่ใหญ่โต แล้วหายเข้าห้องเงียบไปกลับออกมาอีกทีก็บนเตียงของกู้ภัยแล้ว
โชคดีที่โรงสีขายทอดตลาดแล้วเหลือเงินมาจำนวนนึง และมีเงินที่ได้จากประกันชีวิตที่พ่อทำยกให้ฉันตอนเกิด แม่ขายบ้านเพราะทนสายตาคนแถวนั้นไม่ได้ แล้วย้ายเข้ากรุงเทพมาซื้อตึกอยู่กับน้าสาวที่ห้วยขวาง พี่แป้งได้มาเรียนมัธยมในกรุงเทพ ส่วนฉันแม่ส่งไปเก็บไว้ที่โรงเรียนกินนอนชายล้วนที่ชลบุรี บอกกับคนอื่นว่าเผื่อมันจะกลับมาเป็นผู้ชายทวี หรือ เอ อายุสิบสอง เข้าเรียนม.1ที่โรงเรียนกินนอนชายล้วนแห่งหนึ่งที่จังหวัดชลบุรี เป็นโรงเรียนคริสเตียนเชิงเขา ในโรงเรียนมีโบสถ์คริสต์นิกายโรมันคาทอลิกที่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมเรเนซองส์ ซึ่งภายในประดับไปด้วยกระจกสีจากฝรั่งเศสและอิตาลี และนอกจากนี้ภายในยังมีประติมากรรมปูนปั้นที่ทำมาจากหินอ่อนและเพดานโค้งที่ตกแต่งอย่างวิจิตร ในห้องนอนได้สี่คน สนับสนุนโดยเงินประกันชีวิตก้อนใหญ่ของบิดาถือเป็นลูกคุณหนูทีเดียว สำหรับหอนอนนี้มีสี่ชั้นแต่ละชั้นมีหกห้องใหญ่ ห้องน้ำแยก ในห้องแต่ละห้องแบ่งสี่มุมด้านซ้ายของเตียงมีตู้เก็บเสื้อผ้าแบบบานเลื่อน ด้านขวาข้างเตียงเป็นโต๊ะอ่านหนังสือพร้อมโคมไฟ ด้วยความเรียบร้อยน่ารักผิวขาวหน้าหวานผิดผู้ชาย ก็เลยมีรุ่นพี่ชวนเข้าแกงค์เจ็ดนางฟ้าตั้งแต่ปีแรก เป็นเรื่องปกติของกลุ่มกระเทยที่จะต้องรวมตัวกันเพื่อไม่ให้โดน เด็กหนุ่มทะโมนรังแก แกงค์เจ็ดนางฟ้า พวกเรามี7คน เวลาเดินต้องมาแบบหน้ากระดาน กอดกระเป๋าใบแบนแนบอก เอในฐานะน้องเล็กของกลุ่มก็เลยได้ติดกิ๊บชมพูน่ารัก มีคาแรคเตอร์ทั้งกลุ่มเดินไปไหนก็ไม่พ้นเสียงเป่าปากวี๊ดวิ้วจะหนุ่มในโรงเรียน (นึกภาพการเดินแบบหน้ากระดานขอ
"พี่เลิศ" เลิศศักดิ์ชัย ปลื้มชายหนุ่มชื่อยาวนามสกุลพยางค์เดียว ผอมสูง ผิวสีน้ำตาลไหม้ นัยน์ตาสีสนิมเหล็ก ผมสั้นเกรียน ไถแบบให้เป็นลานเครื่องบินลงจอด เหมือนว่าจะไปเป็นนักเรียนทหารอย่างไงอย่างนั้น อายุ16 รุ่นพี่ม. 5 ลูกชายคนเดียวของภรรยาน้อยคนโปรด ผู้มีอิทธิพลเหตุผลที่อยู่ที่นี่ ถูกส่งมาไว้ในโรงเรียนประจำบนแห่งนี้ เพราะโดนเขม่นจากเหล่าพี่ชายลูกภรรยาหลวง โทษฐาน หล่อกว่า หุ่นดีกว่า ผลการเรียนดีมาก ดูเหมือนจะเป็นผู้ช่วยพ่อได้ดีเมื่อโตขึ้น พ่อรักมากกว่านั่นแหละ"เรียนในประเทศก็ได้ค่ะท่าน ที่นั่นก็มีครูฝรั่ง ไม่ต่างอะไรจากคุณโตคุณเล็กที่ไปเรียนในต่างประเทศ" เสียงแม่พูดแกมน้อยใจ เมื่อสามี สั่งว่า ภรรยาใหญ่ แนะนำ ให้ส่งลูกชายไปเรียนโรงเรียนประจำ ซึ่งคงไม่พ้นต้องทำตาม ถึงสามีจะเป็นผู้มีอิทธิพล และภรรยาใหญ่ปล่อยให้มีภรรยาเล็กๆได้ แต่เมื่อภรรยาใหญ่หรือแม่ใหญ่สั่งอะไร สามีก็ทำตามอยู่เสมอ เพราะที่อยู่ได้ทุกวันนี้ เนื่องจากเงินสินเดิมของแม่ใหญ่ทั้งนั้นแม่วาดโชคดี ถึงแม้จะเป็นภรรยาน้อยแต่สามีก็เปิดกิจการให้ทำ เป็นเจ้าของห้องอาบน้ำ ในเขตชายหาดในจังหวัดชลบุรี มีรายได้เลี้ยงตัวเอง ส่วนแม
จากที่บอกในตอนที่แล้ว พี่เลิศเรียนม.5 และเวลาความรักของเรา ก็ดำเนินล่วงเลยมา 1 ปีโดยทุกอย่างเป็นความลับสุดยอด พี่เลิศเป็น ประธานนักเรียน ในชั้นม 6 และแอบคบหากัน มีเฉพาะแก๊งนางฟ้าเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ เอยังเป็นเด็ก เรียนเก่งกิจกรรมเด่น สอบชิงทุนการศึกษาได้มาก สะสมเงินรางวัลซึ่ง Master ช่วยดูแลให้ เกือบห้าหมื่นแล้ว ซึ่ง Master มองการณ์ไกลว่า ควรเก็บเงินนี้ไว้ใช้ตอนเข้ามหาวิทยาลัย เนื่องจากดูแล้วเด็กคนนี้จะไม่เป็นที่ต้องการของครอบครัว ถ้าหมดเงินก้อนที่จ่ายไว้แล้วนี่ ก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่จะหาเงินอื่น มาจ่ายเพิ่มได้ไหม จึงพยายามหา โครงการให้แข่งชิงเงินรางวัลอยู่เป็นประจำ ซึ่งเอก็ทำได้ดี ส่วนในด้านความรัก เราสองคนก็แอบมานอนกอดกันตอนคืนศุกร์เสาร์ มาโดยตลอด อย่าถามเรื่องอย่างว่านั้น มันก็เป็นไปตามครรลองของมันนั่นแหละ แต่มันก็เป็นแบบ อ่อนโยนของผู้ชายกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในความรู้สึกของเลิศศักดิ์ชัย ในอ้อมกอดเขา เอคือ เด็กน่ารักอ่อนโยนบอบบางหวั่นไหว ที่ซุกหัวบนแผ่นอกอย่างน่าถนุถนอม การที่ เลิศศักดิ์ชัย ปฏิเสธกลับบ้านมากว่า 1 ปี หัวหน้าตระกูลปลื้มย่อมไม่ชอบ เพราะต้องห่างเหินกับการทำกิจกรรมกับลูกชา
ชีวิตในโรงเรียนคริสเตียน ที่ต้อง ทำตามกฎระเบียบตลอดเวลาเช้านมัสการ เย็นนมัสการ ทำให้คนฝักใฝ่ทางศาสนาพุทธอย่างเอไม่มีโอกาส เคยเข้าร่วมกิจกรรมทางพุทธซะะเท่าไหร่ยกเว้นถ้าวันสำคัญทางศาสนาวันไหนตรงกับวันหยุด เพื่อนร่วมห้องของครีมอีกคนนึงคือบอสซึ่งพ่อแม่มารับทุกวันศุกร์ ก็จะขออนุญาตมาสเตอร์พาเอออกไปด้วยเพื่อไปวัดด้วยกันอาจจะมีกิจกรรมร่วมกันเล็กๆน้อยๆเช่น ทำบุญสังฆทาน หรือไปเรียนนั่งสมาธิ ซึ่งสำหรับเอมันก็ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ สนใจสักเท่าไหร่เพียงแต่ว่ามันเป็นการได้ออกมาจากรั้วโรงเรียน อะไรก็ได้ตอนนี้ทำไปก่อน ขอให้ได้ออกมาจากกรงนั้นบ้างพ่อแม่ของบอสก็เอ็นดูเอ ไม่ได้รังเกียจเลยเอ้าลูก กรวดน้ำด้วยกันนะ เดี๋ยวว่าตามแม่อิทังเมญาตินังโหตุ สุขิตาโหตุ ญาตะโย ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้วทั้งในอดีตชาติและจวบจนปัจจุบัน แก่บิดามารดาญาติทั้งหลาย ครูบาอาจารย์ เทพยดาทั้งหลายที่อุดหนุนค้ำจุนชีวิตข้าพเจ้า ตลอดจนเจ้าเวรนายกรรม เพื่อนฝูง สิงสาราสัตว์น้อยใหญ่อันข้าพเจ้าเคยล่า เคยฆ่าเคยแกง เคยกิน เคยทำร้าย แม้นจำได้ก็ดี จำไม่ได้ก็ดี ข้าพเจ้าสำนึกผิดแล้วจะไม่ก่อกรรมขึ้นอีก ขอท่านโปรดมารับกุ
"เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่เคยมีความรู้สึกอยากเห็นเลย แต่มันก็ชินซะแล้วบางทีก็แยกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่านี่คนหรือเปล่า " " เหมือนในหนังป่ะ หน้าเละ แล้วโผล่มาตุ้งแช่ ฮ่ะฮ่าๆๆๆ "เอพูดขำๆใส่เพื่อนหลิ่วตาล้อเลียน"โอ๊ย..อีบ้ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เป็นแค่ความรู้สึก ล่องลอยไร้ร่างกาย บางร่างที่ดูเข้มข้นจะแยกไม่ออกว่าคนหรือผีเพราะว่าเขาอาจจะยังไม่รู้ตัว ว่าจะไปแล้วในบางคนก็มีความเป็นห่วงอย่างสาหัสจนผูกพันเป็นสัญญา ก็มุ่งมั่นอยู่แต่เรื่องเดียวนั่นแหละ ส่วนบางคนก็สับสน ยังหาทางออกไม่ได้ ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทางไหนแต่ส่วนใหญ่จะเสียใจนะ เคยดูป่ะข่าวคนผีเข้าอ่ะ ส่วนใหญ่ก็ร้องไห้ร้องไห้หาพ่อหาแม่ร้องไห้เสียใจที่ตอนยังมีชีวิตอยู่ไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำ" บอสพูดพลางถอนหายใจ"แล้วถ้าเราไม่เห็นน่ะดีแล้ว เพราะอย่างฉันที่เห็นก็ทำเป็นไม่เห็นเอาไว้ก่อนไม่งั้นเขาก็จะมาขอให้ช่วยกันอยู่นั่นแหละอย่าไปคิดอยากเห็นเลยแก ทำบุญเถอะ นั่งสมาธิสวดมนต์กัน จะได้แผ่กุศลไปให้พวกเขา หนักจะได้เป็นเบา ที่ทำอยู่นี่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือคนอื่นนะหลักๆก็ช่วยตัวเองเนี่ยแหละ"บอสพูดยาวเหยียด ถามไปแค่คำเดียว มันคงรู้สึกอัดอั้นตันใจมาก เพราะทุก
เมื่อกล่าวถึง ผู้กำเนิดเกิดเป็นเทพ ถ้าเกิดบนตักของเทพอีกองค์หนึ่งก็คือเทวบุตรหรือเทพบุตร ถ้าเกิดบนที่นอน ก็เป็นบาทบริจา ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงหากเกิดบนที่นอนในทิพยวิมานของเทพองค์ใด ก็คือหนุ่มบำเรอหรือนางบำเรอของเทพองค์นั้น ซึ่งมีกรรมพัวพันกันมา ของแต่ละวิญญาณ เทวบุตรและเทวธิดาองค์ใด ที่มีผู้มาเกิดบนตักก็จะถูก ยกเป็นเทวบิดรและเทวมารดร ซึ่งแปลว่าเทพองค์นั้นมีผู้สืบทอดตำแหน่งแล้ว และตนเองก็ต้องไปผุดเกิดใหม่นะยังแห่งหนที่บุญนำพาเขาก็เหมือนกัน ไกรสรหรือจะเรียกว่า ไอ้ไกรสรคุณไกรสรนายไกรสร หรือท่านไกรสร หรือหัวโขนที่สวมไว้ในตำแหน่งพญายมราช หลังจากเขาได้รับตำแหน่งเมื่อนานมาแล้ว และได้ดมดอกไม้ที่เรียกว่าดอกไม้ระลึกชาติดอกปาริชาติ เขาก็ได้พบว่า ตัวเขาเป็นใครกำเนิดมาจากไหน และมีจุดมุ่งหมายยังไง หลังจากที่เขาได้นั่งตำแหน่งนี้เขาก็ตั้งความหวังไว้ว่าจะช่วยเหลือคนรอบตัว ที่ผูกพันและพัวพันกับเขา ให้สำเร็จ ให้มีความสุขอย่างน้อยก็อยู่ในภพภูมิที่ดี งานรับอสงไขยเวลาที่เขานั่งอยู่ณจุดนี้ เขาได้ช่วยคนรอบตัว ไปจนหมดสิ้นแล้ว เหลือแค่คนเดียว แผนการของเขาก็คือ อัพเกรด ตำแหน่ง เทวดา ขึ้นไปในจุดที่สูงสุด ถ้าเป
เรื่องวุ่นวายยังไม่จบ อีก 2 ชั่วโมงหลังจากนั้นก็มีเสียงรถพยาบาล วิ่งเข้ามาที่หอนอน และเสียงประกาศสั่ง จากมาสเตอร์ ว่าให้ทุกคนอยู่แต่ในห้องห้ามออกมาวุ่นวาย และเมื่อเช้าถัดมาเสียงเล่าลือซุบซิบไปทั่วว่า พี่โบว์อกหัก กินยาเกินขนาด ตอนนี้โคม่าอยู่โรงพยาบาลเอดักพบบอส ก่อนทางเข้าโรงอาหาร "บอสเรามีอะไรจะคุยด้วย"ได้สิ แต่เรายังไม่ว่างนะ แม่เรา อยากให้เราไปช่วยก่อนแม่ของบอส ประมูลร้านอาหารในโรงอาหารของโรงเรียน ได้ทุกปี ร้านของแม่บอสก็จะเป็นอาหาร แบบพวกข้าวแกงตามสั่ง และถ้าเพื่อนคนไหนสนิทสนมกันก็จะแอบเอาอาหารที่พ่อกับแม่ให้จากบ้านมาฝากในตู้เย็นของร้านนี้ อย่างเช่นไอ้โจที่ชอบเอาเป็ดไก่มาฝากไว้เป็นประจำช่วง ประมาณ11.45 หน้าที่ของบอสก็คือ ช่วยหยิบนั่นจับนี่ส่งแม่ในครัวจนกว่าจะถึงเวลา 12:45 น ซึ่งเขาจะต้องไปกินอาหารและเตรียมตัวเข้าชั้นเรียนต่อไป เอรอ 45 นาทีนั้นอย่างกระวนกระวาย จนกระทั่งบอสยิ้มแผล่ออกมาจากครัวพร้อมข้าวผัด 2 จาน"มีอะไรลับนักหนาอะไรด่วนถึงขนาดรอที่โต๊ะนางฟ้าไม่ได้..ฮึอีเอ " จีบปากจีบคอกะแหนะกะแหนเพื่อน บอสไม่ได้เป็นสาวสองเขาเป็นชายหนุ่มเจ้าเนื้อตัวกำยำผิวเข้มผมหยักศกดำสนิท
ชัชเทวบุตรจ้องมองลงไปในบันทึกความทรงจำของนายทวี มันสนุกมาก มันคือทีวี หรือ netflix ของ ชาว เทวดา นี่ เอง เมื่อก้มหน้าลงอ่านในบันทึก ก็ถูกดูดลงไปในเวลานั้นทันที ได้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เหมือนอยู่ร่วมในเหตุการณ์นั้นด้วย เพียงแต่สัมผัสแตะต้องปรับเปลี่ยนแก้ไขไม่ได้ และไม่มีใครเห็นว่ามีตัวตนยืนอยู่ มองอยู่ ทุกอย่างมันฉายชัดยิ่งกว่าหนัง3Dแว๊บเดียวพยายมราชคนใหม่ล่าสุดก็ไปยืนอยู่ท่ามกลางพิธีจบการศึกษาชั้นม.6ซะแล้ววันฉลองจบการศึกษารับประกาศนียบัตร ฉันจำได้ดี เป็นวันที่มีความสุข ที่สุดในชีวิตนักเรียนนายทวี บุญอารักษ์ ชั้นม. 6 เกรด 3.97เสียงมาสเตอร์ประกาศดังลั่นไมโครโฟน ชั้นลุกขึ้น เพื่อเดินขึ้นไปรับประกาศ เอามือจับกลีบกางเกงเล็กน้อย ลูบผมให้เรียบแปล้ วันนี้ห้ามติดกิ๊บ ครูเขาขอไว้ ทำตัวให้ ดูธรรมดา ที่สุด ก็จะมีผู้ปกครองคนอื่นมาจำนวนมาก แม่ก็ไม่มาเหมือนเคยแต่ก็ใครสนกันล่ะ ชินแล้ว ครูไม่ประสงค์จะให้ใครรู้ว่าที่นี่มีแก๊งค์นางฟ้า ทำตัวให้แมนที่สุด เพื่อที่จะได้ถ่ายรูป ปี 2552 มันก็แบบนี้ ใครจะไปรู้ว่าอีก 10 ปีต่อมาเขาจะมีสมรสเท่าเทียม และไม่มีใครรังเกียจชายใจหญิงอย่างพวกเราแล้วใจหายเหมือนกันน