รักครั้งแรกของทวี

จากที่บอกในตอนที่แล้ว พี่เลิศเรียนม.5 และเวลาความรักของเรา ก็ดำเนินล่วงเลยมา 1 ปีโดยทุกอย่างเป็นความลับสุดยอด พี่เลิศเป็น ประธานนักเรียน ในชั้นม 6 และแอบคบหากัน มีเฉพาะแก๊งนางฟ้าเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้  เอยังเป็นเด็ก เรียนเก่งกิจกรรมเด่น สอบชิงทุนการศึกษาได้มาก สะสมเงินรางวัลซึ่ง Master ช่วยดูแลให้ เกือบห้าหมื่นแล้ว ซึ่ง Master มองการณ์ไกลว่า ควรเก็บเงินนี้ไว้ใช้ตอนเข้ามหาวิทยาลัย เนื่องจากดูแล้วเด็กคนนี้จะไม่เป็นที่ต้องการของครอบครัว ถ้าหมดเงินก้อนที่จ่ายไว้แล้วนี่ ก็ไม่รู้ว่าพ่อแม่จะหาเงินอื่น มาจ่ายเพิ่มได้ไหม จึงพยายามหา โครงการให้แข่งชิงเงินรางวัลอยู่เป็นประจำ ซึ่งเอก็ทำได้ดี ส่วนในด้านความรัก เราสองคนก็แอบมานอนกอดกันตอนคืนศุกร์เสาร์ มาโดยตลอด อย่าถามเรื่องอย่างว่านั้น มันก็เป็นไปตามครรลองของมันนั่นแหละ แต่มันก็เป็นแบบ อ่อนโยนของผู้ชายกับผู้หญิงคนหนึ่ง

ในความรู้สึกของเลิศศักดิ์ชัย ในอ้อมกอดเขา เอคือ เด็กน่ารักอ่อนโยนบอบบางหวั่นไหว ที่ซุกหัวบนแผ่นอกอย่างน่าถนุถนอม

การที่ เลิศศักดิ์ชัย ปฏิเสธกลับบ้านมากว่า 1 ปี หัวหน้าตระกูลปลื้มย่อมไม่ชอบ เพราะต้องห่างเหินกับการทำกิจกรรมกับลูกชายคนโปรด แต่เมียรักก็ ให้เหตุผลว่า ลูกกำลังเป็นวัยรุ่นควรจะให้ไปอยู่กับเพื่อน และโรงเรียนก็เป็นโรงเรียนที่เข้มงวดไม่มีอะไรน่ากังวล

แต่ลูกเลิศผิดปกติไป ถึงผลการเรียนไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเปลี่ยนแปลกๆ  นอกจากจะต้องรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ความใส่ใจลูกก็น่าจะเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะลูกชายคนโปรดด้วยแล้ว   หากมีกำลังเงินมันไม่ยากที่จะอยากจะรู้อะไรสักอย่าง   เมื่อปรึกษากับแม่วาดแล้ว ก็เลยคิดว่าทั้งสองจะเดินทางไปเยี่ยมลูก ในวันศุกร์สุดสัปดาห์นี้  

 "อธิการคริส ครับ ผมว่าจะไปเซอร์ไพรส์ลูกวันศุกร์นี้"

 "ท่านนายกเล็กจะมาเองเหรอครับ เกรงใจจังครับ

ทางโรงเรียนเกรงว่าจะต้อนรับได้ไม่เต็มที่"

 "โอ๊ยไม่ต้องมากพิธีเดี๋ยวผมหิ้วไวน์ไปฝากด้วย ฮ่า ฮ่า  

แล้วค่อย ไปนั่งเล่น คุยกัน"

 "ครับท่านซักกี่โมงดีครับเดี๋ยวผมจัดห้องรับรองไว้ แล้วจะบอกตัวน้องเลิศด้วย"

 "ม่าย....ไม่ต้องบอกมันนะ ผมว่าจะไป แอบดูซะหน่อย ช่วงนี้มันไม่ค่อยอยากกลับมาบ้าน"

"ไม่มีอะไรหรอกครับตามประสาเด็กหนุ่มวัยรุ่นติดเพื่อน เชิญท่านตามสบายนะครับ"

เมื่อวันศุกร์มาถึง รถ Benz E Class สุดหรู ก็พุ่งบึ่งจากบ้านพักตากอากาศริมทะเล ประมาณ สี่โมงเย็น มาที่โรงเรียนกินนอนเชิงเขา  หนทางรวดเร็วคงไม่พ้นถนนสายมอเตอร์เวย์ ซึ่งเป็นทางลัด  ฝนตกพรำๆตลอดเส้น

ปึ้ง....  เสียงระเบิด ลอด ผ่านเข้ามา ในกระจกรถหรูเปิดแอร์เย็นเฉียบ

 ว้าย...ท่านระวัง!!!  แม่วาดกรี๊ดกรีดร้องเอามือดันคอนโซลหน้า ถลาไปแต่เซฟตี้เบลท์ก็ดึงตัวให้ กระแทกกลับมาคืนที่เบาะ  

 เร็วเท่าเสียงเมีย นายกเล็กเหยียบเบรคประสิทธิภาพรถยุโรปก็ทำงานทันที แม้จะเป็นการเบรกแบบกะทันหัน รถก็หยุดอย่างมีประสิทธิภาพ รถพ่วงสิบล้อขนดินข้างหน้า ยางระเบิดพร้อมกันด้านซ้ายรถปัดขวา ขวางถนนอยู่เต็มเลนส์   ดินเทตกลงมาครึ่งคันกลายเป็นกองภูเขาขนาดย่อม  

 แหมเสียดาย วันนี้เขาขับรถเองสั่งให้คนขับรถกลับบ้านก่อนเพราะไม่อยากให้เป็นหูเป็นตาแทนเมียใหญ่ ไม่งั้นคงทิ้งรถไว้ที่นี่ พร้อมคนขับ   แล้วตัวเขากับแม่วาดหารถอื่นเดินทางต่อไปก็ได้  

สุดท้ายต้องจำทน รถติดทั้งถนนนั่งรอทีมกู้ภัย มาเคลียร์ทาง กว่าจะสะดวกเดินทางต่อได้ ประกอบกับมีฝนเป็นอุปสรรค เขาก็มาถึงโรงเรียนลูกชาย หลังสองทุ่ม  

 "เชิญครับท่านนายก ผมได้ยินข่าวอุบัติเหตุแล้ว ดีนะที่ท่านไม่เป็นอะไร เป็นห่วงแทบแย่ครับ  คุณผู้หญิงก็ปลอดภัยใช่ไหมครับ ทานอาหารด้วยกันนะครับผมให้คนจัดโต๊ะรอแล้ว เดี๋ยวค่อยไปตามน้องเลิศครับ เด็กๆกินอาหารเย็นกันตั้งแต่ หกโมงแล้วครับ "

 อธิการร่ายยาว ส่วนแม่วาดได้แต่ยิ้ม  ใจอยากจะไปหาลูกแทบแย่ แต่ก็เกรงใจผัว หลังจากทานอาหารเย็นกันได้ 1 ชั่วโมง ไวน์รสดีกำลังออกฤทธิ์

 นายกเล็กก็พูดตัดบทขอตัวออกไปจากห้องรับรอง พร้อมภรรยา 

" เออท่านคริสผมว่าจะให้เลิศมันมานอนคุยกันกับวาดเขา มันอยู่ห้องเดิมไหม ผมเคยขึ้นไปส่งมันหนนึง"

 "ท่านคะเดี๋ยวน้องไปหาลูกเองก็ได้"

 "ไม่ได้ มันหอนอนผู้ชาย อยู่ๆจะมี ผู้หญิงขึ้นไปเดี๋ยวหนุ่มๆตกใจกันหมดดึกแล้วด้วย"

 "ให้หัวหน้านักเรียนที่เข้าเวรไปตามก็ได้ครับ"

 "ม่ายๆ ผมขอไปหาลูกเองครับผมอยากมาเซอร์ไพรส์"

 ตัดภาพกลับมาที่หอนอน  เอนอนหนุนหน้าอกพี่เลิศ เหมือนทุกครั้ง ในวันศุกร์  หลังสองทุ่ม อากาศเย็นฝนตกพรำๆ  เมื่อไฟในหอนอนปิดแล้ว พี่เลิศก็จะย่องมาที่เตียงของเอ  ยิ่งวันศุกร์แบบนี้ ไม่มีรูมเมท จะมีกิจกรรมดีๆอะไรให้ทำอีกในฐานะคู่รัก  เมื่อเกมจบ เขาสองคนก็นอนกอดกัน  เล่าเรื่องต่างๆในชีวิตแลกกัน โดยที่ยังไม่สวมเสื้อผ้า 

 สี่ทุ่ม แล้ว เสียงคุยงึมงำ  จับใจความไม่ได้ ดังลอดผ่านบานเกล็ด ทำให้ผู้มาเยือนรู้ว่าคนข้างในยังไม่นอน

เขาดันประตูแอด.... แสงไฟทางเดินสาดส่องเข้าในห้อง   ลูกชายเปลือยกายอยู่บนเตียง เด็กหนุ่มหน้าสวยนอนหนุนไหล่  

 ไม่ต้องอธิบายอะไร แจ่มแจ้งในหัวคนเป็นพ่อชัดเจน  เขากลับหลังหันเดินออกมาทันที

กรี๊ดดดดด...... เสียงหนุ่มนั่นร้องสาวแตก

ส่วนลูกชายกระโจนไปคว้าบ๊อกเซอร์มาใส่

"พ่อๆ...ฟังก่อน"  เขา รีบถลาตาม กว่าจะทันพ่อก็ตรงชานพักบันได  

 "กูมีทุกอย่างยกเว้นลูกวิปริตอย่างมึง!!!" นายกเล็ก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เสียงออกจากไรฟันเพียงเบาๆ  เขาไม่สามารถ ทำอะไรให้ตัวเอง เป็นที่อับอายได้ ตอนนี้อยากจะยิงปืนขึ้นฟ้า หรือตวาดลูก ก็ทำไม่ได้เลย

 วันรุ่งขึ้น เอโดนเรียกตัวไปรับโทรศัพท์จากแม่ที่ห้องอธิการ แม่คนที่ไม่เคยคิดโทรมา ไม่สนด้วยซ้ำว่าลูกจะได้กลับบ้านหรือไม่ และไม่เคยอยากให้ลูกกลับมาช่วงวันหยุดทุกชนิดแม้กระทั่งปิดเทอม

 มึงทำอะไรลงไปอีลูกกะเทย!!!  เสียงแม่สูงปรี๊ด  หลังจากด่าจน เหนื่อยหอบ ก็สรุปความได้ว่า ห้ามยุ่งกับเขาอีก ไม่อย่างนั้น การเรียนที่นี่ก็จบลงแม่จะไม่ส่งให้เรียนอีกแล้ว  

 ส่วนพี่เลิศไม่ต้องพูดถึง นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราได้พบกัน ไม่มีแม้กระทั่งการเก็บของในหอนอน   

เขาหายตัวไปอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดถึง แต่ก็เป็นเรื่องซุบซิบนินทา ที่ดังมาก  เดินไปตรงไหนทุกคนหลบสายตา และเมื่อเอเดินผ่านไป  พวกเขาก็หันหน้าเข้าหากัน  

 วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แม่โทรมา ไม่น่าเชื่อที่แม่จะโทรมาถี่ขนาดนี้

 ฝ่ายนั้นบอกว่าแกทำให้ลูกเขาต้องย้ายโรงเรียนกะทันหัน เขาจะคิดค่าเสียหายกับฉันด้วย เรื่องค่าเทอมแกก็รู้ว่าฉันลำบาก ทีนี้จะไปหาเงินที่ไหนมาให้เขา  แม่ทั้งขู่ทั้งปลอบทั้งกดดันจนในที่สุดเอก็ต้องบอกว่ามีเงินสะสมอยู่กับ Master 50,000 บาท และแม่ก็ขอเจรจากับมาสเตอร์ เอาเงินก้อนนั้นไป มารู้ภายหลังว่า ทางไปบ้านพี่เลิศไม่ได้สนใจจะเอาตังค์จากแม่แค่ขู่ไว้ ส่วนแม่เขารู้ว่าเอมีเงิน ก็แจ้งกับ Master ว่าขอเอาเงินไปเก็บไว้ก่อน  พอเอสอบถามทวงแม่ก็บอกว่า เป็นค่ากตัญญูที่ ควรมีกับเค้า

1 ปี ถัดมา ที่โต๊ะเจ็ดนางฟ้า  ขณะที่กำลังติวการบ้านกันเจี๊ยวจ๊าว เสียงหนุ่มบีบเสียงให้เป็นสาว กรี๊ดกร๊าดโวยวาย ก็มีซองจดหมายสีชมพูหย่อน ลงกลางโต๊ะ จากผู้ส่งนิรนาม เขียนบนซองแค่ว่า ถึงเอ

หัวหน้าแก๊งค์สั่งว่า "มึงต้องเปิดเดี๋ยวนี้"

น้องเอ

พี่ขอโทษที่ไปโดยไม่ลา เป็นเพราะพี่ไม่อยากให้คุณแม่ลำบากไปกว่านี้ การกระทำของพี่ส่งผลถึงฐานะของคุณแม่โดยตรง พี่ ยังรักน้องอยู่เสมอ ตอนนี้พี่เรียนจบแล้ว กำลังจะถูกส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่พี่จะฝากมาได้ ขอให้รับรู้ไว้ว่า พี่ไม่เคยมีวันลืมเวลาที่เราเคยใช้ด้วยกัน  หวังว่าชาติหน้าเราคงได้รักกันอีก

พี่เลิศ

 วั๊ย....ว๊าย.... ผู้ชายส่งจดหมายรักมา เพื่อนสาวคนหนึ่งคว้ากระดาษจากมือเอ แล้ววิ่งหนีไปรอบโต๊ะ  

เอก็ทำกรี๊ดกร๊าดหัวเราะเล่น แต่แล้วน้ำตามันก็ร่วง ร่วงโดยไม่รู้ตัว 

 เสียทั้งเงินเสียทั้งผู้ชาย กระเทยเซ็ง แต่ก็ไม่เป็นไรยังมีเพื่อนอยู่ ว่าแล้วก็กระโจนแผลวไปคว้าจดหมายจากมือเพื่อน ก่อนจะถูกประจานทั้งวง สุดท้าย มันก็ขาดจนวิ่น ดึงกันไปมาและไม่มีใครได้อ่านครบความ

เหตุผลที่เราไม่ลืมรักครั้งแรกเพราะเรารับมือมันด้วยหัวใจไร้เดียงสา