หนุ่มน้อยจะไปเป็นนักเต้นฝึกหัด

500 บาทแรก หมดไป กับ ค่าข้าวเย็นค่ารถทัวร์ ค่ามอเตอร์ไซค์ เดินทางตะลอนหาที่พัก ห้องเช่าที่แตกต่างจากหอนอน ที่โรงเรียนราวฟ้ากับเหว เป็นห้องเล็กๆที่มี โต๊ะ 1 ตัวอยู่ปลายเท้า เตียงนอนขนาด 3.5 ไม่มีแอร์ พัดลม เพดาน หมุนติ้ว เหมือนกำลังจะหล่นใส่หัว ห้องน้ำรวม แต่พออยู่ได้. ราคารวมน้ำไฟแล้วเดือนละ 1,200 บาท เหลือ 300 บาท กับเศษเหรียญและแบงค์ 20 ตังค์ทอน รวมๆแล้วไม่เกิน 400

คนที่อยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่ ก็คือ คนขายของหาบเร่ ผู้หญิงหากิน สาวเชียร์เบียร์ แม่ค้าส้มตำ สาวเสิร์ฟ และนักเต้น คาบาเร่ กลุ่มเป้าหมายในใจของเอ ที่มาพัทยาคราวนี้ก็ตั้งใจมาก ที่จะมาหากินในทางที่ตัวเองถนัด ก็คือเขาชอบเต้นแล้วก็อยากเป็น

หลังจากได้ห้องเก็บกระเป๋าแล้ว ก็ไม่รู้จะหันไปทางไหนต่อ ไม่รู้จักใครเลย ได้แต่ส่งยิ้มจางๆ ให้กับคนรอบตัวที่หันมาสบตา ลงนึกภาพตามนะกระเทยหัวโปก หมายถึง ผมสั้นเกรียน แบบเด็กนักเรียนจบใหม่ หน้าขาวแก้มนิ่ม ขนตางอนยาว อ่อนไหวและอ่อนวัย ไร้ประสบการณ์ นี่มันคือ เจ้าหมูตัวขาวที่รอ หมาจิ้งจอกมาจับเหยื่อชัดๆ

เอ เดินออก มานั่งหน้าห้อง ยามนี้โพล้เพล้แล้วพระอาทิตย์กำลังจะตกดินท้องฟ้าเป็นสีวนิลา ห้องเช่าทำ แผงสัดส่วน กั้นแต่ละห้องด้วยเก้าอี้ตัวยาว มีพนักพิง เป็น จุดที่ใครไม่อยากอุดอู้อยู่ในห้องก็ต้องมานั่งตาก ลมอยู่ข้างนอก

"ไอ้หนูทำงานอะไรน่ะ เพิ่งเข้ามาอยู่วันนี้เหรอ" ลุงข้างห้องทัก ลุงกำลัง ผ่าไม้ไผ่สำหรับแผ่เสียบไก่ และมี กะละมัง สแตนเลส ใส่เนื้อไก่ที่คลุกเคล้ากับเครื่องเทศแล้ว จนเป็นสีเหลือง หน้าห้องเช่าของลุงมีรถเข็น ที่ ดัดแปลง ประกอบร่างทั้งตู้กระจก เตาถ่านสำหรับย่างและ ท่อสีเงินสแตนเลส เป็นปล่อง สำหรับดูดควัน รู้ได้ทันทีเลยว่าลุงขายส้มตำไก่ย่างโดยไม่ต้องถาม

"หนูชื่อเอจ้ะ ยังไม่มีงานค่ะลุง เพิ่งเรียนจบ" เอ กระพุ่ม มือไหว้ลุงอย่างนอบน้อม ย่อตัวเล็กน้อยไว้จริตแบบ สาวเทียม

"น่ารักจริง ไอ้หนู มึงชอบงานเต้นไหมล่ะ ถ้าชอบป้าแป๊ดฝากได้นะ" ลุงพูดพลางใช้มีดอีโต้สับลงบนท่อนไม้ไผ่ เหมือนคุยไปเรื่อยเหมือนทุกวันเป็นเรื่องธรรมดา

โอ๊ย...ใจเอเหมือนเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ตอนแรกเขาคิดว่าเงิน 400 บาทจะอยู่ได้กี่วัน แต่วันนี้เจอลุงเสนองานเฉยเลย กราบพระผู้เป็นเจ้า กราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายกราบเทพพรหมเทวาที่เมตตา 

ลุงชัดเล่าเรื่องป้าแป๊ดให้ฟังคร่าวๆว่า แกเป็น คนจัดหา เด็ก เข้าไปเป็น นักเต้นฝึกหัดในคาบาเร่ต์ รวมทั้งเป็น คนเก็บดอก ของเสี่ย เงินกู้คนนึง ใครๆแถวนี้ก็กู้เสี่ยทั้งนั้น

อีก 20 นาทีต่อมา ป้าแป๊ดก็ปรากฏตัว ตอนแรกนึกภาพไปว่าจะต้องเป็นป้านุ่งผ้าถุงใส่เสื้อคอกระเช้าผมสีดอกเลา

ที่ไหนได้ ป้าแป๊ด เป็นกระเทย วัยกลางคน ตัวสูงร่างใหญ่ ทำผมไฮไลท์สีทองประกาย รวบตึงปล่อยหางยาว ใส่เล็บปลอม แหลมเฟื้อยเหมือน จะไปฟ้อน แต่งหน้าจัดเต็มริมฝีปากแดงชาติ แต่มีหนวด สวมต่างหูรูปพวงกุญแจ ข้างนึงเป็นแม่กุญแจส่วนอีกข้างนึงเป็นลูกกุญแจ รองเท้าส้นสูงมากสีชมพู shocking Pink กางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตลายดอกฉูดฉาด แบบโอเวอร์ไซส์ มือข้างหนึ่งสะพายกระเป๋า น่าจะเป็นกระเป๋าที่ เป็นแบรนด์เนมที่มีราคาสักยี่ห้อหนึ่ง เพราะว่าที่ มือจับ มีการใช้ ไหมพรมถักเป็น ตัวหุ้มอยู่ ซึ่งต่อให้เอไม่รู้ว่าคือยี่ห้ออะไร แต่มันก็มีความหมายว่ากระเป๋าใบนี้จะต้องสำคัญมากและจะต้องดูแลอย่างดี มืออีกข้างถือสมุดเหมือนสมุดคัดลายมือเด็ก พัดไล่อากาศร้อนหยอยๆ อ้า พูดจีบคอจีบปากบีบเสียงให้ดูนุ่มนวลเหมือนสตรี

"ของลุงชัชเฉพาะดอก 150 บาทค่ะ โปรดชำระเลยตอนนี้นะคะ" ป้าแป๊ด มองมาที่ลุงขายไก่ย่างแล้ว พูดชัดถ้อยชัดคำจีบปากจีบคอเสียงอ่อนเสียงหวานหลังจากที่เพิ่งกระโดดลงจากท้ายรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง 

 แหม่...ชื่อตรงกันเสียด้วยชัชเทวบุตรรำพึงในใจ ซึ่งตอนนี้ก็ได้แต่ นั่งดูนั่งฟังเหมือนอยู่ในทีวีแต่เป็นระบบ 3D ดูเงียบๆภาพแสงสีเสียงครบเหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริง ชีวิตเทวดาที่เอาแต่ทำงานมันน่าเบื่อ เรื่องการไปดูชีวิตของ วิญญาณแต่ละดวง มันสนุกจริงๆ เขาอมยิ้มแล้วก็ปล่อยให้เหตุการณ์ดำเนินต่อไป

"แล้วอีนี่ใคร หลานลุงเหรอ"

ป้าแป๊ด ปรายตามามองเอ  หลังจากพูดจบก็เม้มปากเป็นเส้นตรง ขาสับเดินตรงไปที่ห้องห้อง ที่อยู่ข้างลุง 

"อีเรียมตื่นๆกูมาเอาค่าดอก" แล้วก็ฟาดมือข้างที่ถือสมุด

ปังปังลงไปบนประตูไม้อัด

ไม่มีเสียงตอบรับทุกอย่างเงียบสงบ

"บ้าเอ้ย อย่าบอกนะว่าไม่อยู่ ตื่นออกมาเดี๋ยวนี้"

ป้าแป๊ดฟาดมือลงไปบนประตูอีก 2-3 ปัง ก่อนเดินมาหย่อนก้นลงที่หน้าบ้านลุง

"ลุงชัช อีเรียมมันอยู่ไหมเนี่ย ทำเงียบหนอยแน่ะจะหนีหนี้ ถ้าโผล่ออกมาแม่จะโบกสักทีนึงก่อน"

แม่ๆๆๆ มาแล้วมาแล้วอย่าเพิ่งด่า เสียงตอบกลับ ก็ดังฟังชัด ว่าเป็นเสียงผู้ชาย ที่บีบเสียงเหมือนกัน ประตูเปิดออกแต่ว่าไม่ใช่ คนชื่อเรียม กับเป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณสัก 20 ปีเดินมาสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้วขี่ออกไป ส่วนเรียม เดินตามออกมาช้าๆ สวมผ้าถุงกระโจมอก บนหัวมีผ้าขนหนู โพกไว้แบบหลวมๆ ยิ้มอ่อนให้ป้าแป๊ด

"รอก่อนนะ แต่งตัวแป๊บ" แล้ว ก็ผลุบเข้าห้องปิดประตู กลับเข้าไป

"ให้ไวเลยพอมีผู้ชายมาหา ทักแล้วก็เงียบเชียวนะ"

ฉันพอเดาได้ว่าเขาคงมีความสัมพันธ์แบบเพื่อนกันคงสนิทสนมระดับหนึ่ง เพราะว่าป้าแป๊ดตอบโดยไม่หันหน้าไปมอง ใช้น้ำเสียงกระแนะกระแหนเล็กน้อย เมื่อป้าแป๊ดหันหน้ากลับมาก็พบว่าหนุ่มน้อย กำลังกระพุ่มมือสวัสดี

สวัสดีค่ะป้า...เอ้ย...พี่...หนูชื่อเอ ไม่ได้เป็นหลานลุงค่ะแต่เพิ่งมาอยู่ใหม่ หนูอยากทำงานในคาบาเร่ต์ค่ะพี่แป๊ดแนะนำได้ไหมตอนนี้หนูไม่มีงาน

"หน่วยก้านก็ดีนี่ไหนยืนขึ้นซิหมุนตัวให้ดูหน่อย" ป้าแป๊ดทักข้ามหัวลุงมาโดยไม่สนใจลุงชัชที่ ตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นเอาไก่ที่อยู่ในกะละมังขึ้นแผ่กับไม้

"เออสวยนี่สูงใช้ได้ แล้วภาษาอังกฤษล่ะได้ไหม"

"ได้ค่ะพี่Sleep With Me Free Breakfast Free WiFi Free Hotspot "เอพูดรัวๆพร้อมส่งยิ้มหวานและย่อตัวถอนสายบัว

"ฮ่าๆๆๆ อีเด็กนี่มันมีแววโว้ย อายุเท่าไหร่แล้ว กูจะโดนล่อลวงเด็กไหมเนี่ย"

ป้าแป๊ดลุกขึ้นยืนเท้าสะเอว

ในขณะที่ลุงชัดก็ล้างไม้ล้างมือแล้วหัวร่อ เดินเข้าบ้านไปหยิบแบงค์ร้อยหนึ่งใบแบงค์ 50 หนึ่งใบส่งให้ป้าแป๊ด

"20 แล้วจ๊ะ ตกลงพี่ให้หนูไปสมัครงานที่ร้านพี่ได้ใช่ไหมจ๊ะ" เอกดเสียงต่ำนุ่ม นอบน้อมเป็นพิเศษ

เออก็ได้แหละ ไปแต่งตัวซะ ไม่ต้องงามมากนะ เดี๋ยวเรียกแท็กซี่แล้วจะไปพร้อมกันเลยกับอีเรียม

เอกลับเข้าห้องไป คว้าเสื้อยืดสีขาวกับกางเกง วอร์มพละของโรงเรียน สวมแล้วเดินออกมาประจวบกับพี่เรียมที่ยังไม่ได้ทักทายกันออกมาจากห้อง Oh my god นั่นใช่คนเดียวกันหรือ

พี่เรียม สวยราวกับหญิงแท้ ใน ชุดแซกสีดำสลับขาวรัดรูป ริมฝีปากแดงอวบอิ่มใบหน้า ขาวผ่อง รูปไข่ สวมวิกสีดำยาวหน้าม้า หน้าท้องแบนราบ และ ถัดจากนั้นก็ ไม่มีอะไรโผล่ขึ้นมาให้ขัดตา รองเท้าส้นเข็มสีดำสลับทอง แว่นตายี่ห้อหรู ปิดบังใบหน้าไปครึ่งหน้า เหมือนออกมาจากรันเวย์

เอยกมือสวัสดี แบบปากค้างนิดๆ คือคนแบบนี้อยู่ห้องเช่าแบบนี้ อะไรกันนี่

ป้าแป๊ดซึ่งต่อไปนี้จะขอเรียกว่าพี่แป๊ดเพราะว่าถ้าเรียกผิดแล้วหลุดพี่เขาอาจไม่พอใจ กดโทรศัพท์มือถือด้วยนิ้วกโป้งซึ่งเป็นนิ้วเดียวที่เล็บสั้นที่สุด เพื่อเรียกรถเข้ามารับ

"ป่ะไปกัน" พี่แป๊ดพูด แล้วหันหน้าไปหลิ่วตาให้พี่เรียม "อีเรียมกูจะไปส่งเงินดอกให้เสี่ยก่อน มึงก็แต่งตัวสวยราวกับว่าจะไปส่งตัวให้เสี่ยด้วย"

"ใช้ได้หรือเปล่าล่ะแม่ เผื่อว่าเสี่ยเขาเอาฉันจะได้อัพเกรด" เรียมพูดจีบป่าจีบคอหัวเราะคิกคัก

เมื่อรถมาถึงแล้ว 3 คนขึ้นรถเรียมก็พูดขึ้นว่าอ้าวมาด้วยหรอ นี่ชื่อเอใช่ไหมเห็นลุงบอก จะไปสมัครงานที่คาบาเร่ต์หรอ งานมันยากนะ ลูกคุณหนูยังเธอจะไหวหรอ หนีออกจากบ้านมาหรือไง ผิวพรรณก็ดี๊ดี ยังสะอาดในรักษาตัวไว้นะ เรียมไล่คุยยาวเหยียด ชนิดที่ว่าเอยังไม่ ทันอ้าปากตอบ

แท็กซี่พา ทั้ง 3 คนมาจอดอยู่หน้า อาคารใหญ่หลังหนึ่ง เรียกว่า เป็นอภิมหา อาคารหรู มากกว่า