ที่ทำงานใหม่

เมื่อทั้ง 3 คนมาถึงหน้าอภิมหาอาคารหรู มันไม่ใช่คฤหาสน์แต่มันเป็นอาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ที่มีที่จอดรถด้านหน้า พร้อมทั้งวงเวียนน้ำพุรูปม้ากำลัง กระโจนโผเผ่นทะยาน ชัชเทวบุตรก็มากับเขาด้วย อารมณ์เหมือน นั่งมาบนหลังคารถ ตอนที่เขายังมีชีวิต เป็นมนุษย์อยู่ เขาก็ไม่ได้ท่องเที่ยวเยอะขนาดนี้ นี่คือการเปิดหูเปิดตาแท้ๆ

ทั้ง 3 คนลงจากแท็กซี่ พี่แป๊ดกรีดนิ้วโชว์เล็บปลอมขนาดยาว ราวกับว่าจะไปฟ้อนเล็บหลังเลิกงาน ส่งสัญญาณ บอกให้รปภ.เปิดประตูให้ เหมือนแกมาหลายครั้งแล้วพนักงานรักษาความปลอดภัยยิ้มมุมปากแล้วกดเปิดประตู อัตโนมัติ สีดำติดฟิล์มหนา  ให้ทันที ทั้งสามคนเดินผ่านซุ้มประตูโค้งส่งโรมัน ที่ ข้างเสาคู่ด้านหน้ามีคิวปิดคู่นึงสีขาวประดับอยู่

เป็นคิวปิดที่ไม่ใช่ เด็กผู้ชาย มีปีก ผมลอน ถือลูกศรแล้วแก้ผ้า แต่เป็น รูปปั้น คิวปิด ปูนปลาสเตอร์ ชายหนุ่ม กล้ามโต มีปีกผมลอน ขนาดเท่าคนจริงใช้มือปิดอวัยวะส่วนลับ ที่ใหญ่ราวกับ ห่อข้าวมันไก่ ท่าทางเหนียมอาย เหมือนว่าศิลปินผู้ปั้นจะประสบความสำเร็จเพราะไม่มีใครเลย เดินผ่าน โดยไม่มอง แถมยังอยากจะมองให้ทะลุมือผ่านไปอีกด้วยซ้ำ

ผ่านประตูเข้าไปแล้ว ที่นี่ก็คือฮอลล์ขนาดใหญ่ ได้ยินเสียงเพลง ภาษาต่างประเทศเปิดคลอเบาๆออกมาจากลำโพงที่ซ่อนไว้ตามเสาต่างๆ และ เอก็พบกับความอลังการอย่างที่คาดไม่ถึง ปกติแล้วทั่วไปอย่างมากก็ปูลาดด้วย พื้น หินอ่อน หรือ หิน แกรนิต แต่ ที่ นี่ เป็น ทอง ผสมกับเม็ดอัญมณี จะเป็นทองแท้หรือทองปลอมก็ไม่รู้แต่เท่าที่เห็นมันคือเหรียญทองที่ปูลาดอยู่บนพื้นและมีเรซิ่นเททับอยู่ด้านบนเหมือนจะให้เราก้มลงไปหยิบเหรียญแต่ก็หยิบไม่ได้ซะอย่างนั้น

แสงไฟดาวน์ไลท์จากด้านบนส่องลงมาเห็นอัญมณี สะท้อนขึ้นจากพื้น ยิบยับ วิบวับ เสาแต่ละต้น ประดับไปด้วยกระจก คริสตัลสีสันต่างๆ แม้กระทั่งบนเพดาน สูงมีโคมไฟห้อยระย้า และดาวน์ไลท์ซึ่ง มีการจัดแสงอย่าง มืออาชีพ ภายใต้แสงนี้ เดาว่า ทุกคนจะต้องดูดีอย่างแน่นอน

มีเคาน์เตอร์ของพนักงานต้อนรับ เหมือนต่างโรงแรมต่างๆแต่ว่าใหญ่มากเป็นหินอ่อนสีขาว และมีพนักงานสาวสวย ผมหน้าม้าดำยาว แต่งตัวเหมือนกันแค่ยูนิฟอร์มมี 2 สี คือ สีเงินและชุดสีทอง ริมฝีปากแดง ขนตายาวเหมือนพัด เห็นมาแต่ไกล ประมาณ 4 คนประจำการอยู่ตรงนั้น ทุกคนก้มหน้าก้มตาดู เอกสารในมือ เป็นเวลาเย็นแล้วซึ่งสถานบริการกำลังจะ ต้องเริ่มต้นรับทัวร์ โปรแกรมแรกของวันนี้ ไม่มีใครสนใจคนที่ เดินเข้ามาเลย อาจมีบางคนเงยหน้ามามองแต่พอเห็นเป็นคนรู้จัก ก็ก้มหน้าก้มตาเช็คเอกสารต่อไป

ชัชเทวบุตรที่ลอยเลื่อนผ่านเข้ามา แบบไม่มีใครเห็น ก็ยังตะลึงตะลานไป ด้วยทิพยวิมาน ของเขาเองยังไม่ หรูหราอลังการ หน้าตาแบบนี้ วิมานของเขาเป็นวิมานที่เลือกได้ตามใจเนรมิต เขาจึงเลือกแค่บ้านสไตล์นอร์ดิก เรียบง่ายแบบสุดๆ ชีวิตเทวดามันง่ายจะตาย อยากได้เก้าอี้ โซฟา ก็เสกขึ้นมา ไม่จำเป็นต้องมีเฟอร์นิเจอร์ให้รกบ้าน ครัวก็ไม่ต้องมีอยากกินอะไรก็นิมิตเอา เดี๋ยวกลับไปจะไปเนรมิตบ้างนี่เช็คตัวอย่างไว้ก่อน เขาคิดในใจ

ส่วน เอกวาดสายตามองไปทั่ว แทบจะ หมุนคอเป็นวงกลมได้ สายตาสะท้อนยิบยับวับวาบไม่ต่างกับอัญมณี สายตาสอดรู้ค่อยๆเก็บรายละเอียด ที่เดินผ่านไป

ส่วนพี่แป๊ดกับพี่เรียมเดินนำหน้าทำท่าเฉยชา เหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ โบกมือทัก PR ที่เหมือนรู้จักกันตรงเคาน์เตอร์นิดนึง แล้วสับเท้า มุ่งตรง อ้อมผ่านฉากกั้น ไปยัง โซนพนักงาน ทางเดินแคบลง ผนังเป็นสีดำและเหลือแค่ไฟธรรมดา เสียงเพลงหายไป เหลือแต่เสียงรองเท้าส้นสูง 2 คู่ ดังสลับกัน ส่วนตัวเอ สวมรองเท้าผ้าใบจึงเดินเงียบเหมือนแมว สังเกตว่าห้องทางนี้ เหลือแต่ความเรียบง่าย สิ้นความหรูหราเมื่อเทียบกับด้านหน้า เหมือนฟ้ากับเหว  ห้องที่ติดป้ายไว้ว่าผู้จัดการ เป็นห้องที่อยู่สุดทางเดิน

ทั้งสามคนยืนอยู่หน้าห้อง หลังจาก เคาะเสียงดัง 3 ครั้งแล้วพี่แป๊ดก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเลย

ประตูไม่ได้ล็อค มีเสียงผู้ชายร้องว๊ายแทรกออกมา