บทนำ นี่ผมจะตายแบบ Final destination เหรอวะเนี่ย?

“ไป ๆ มึงกลับไปทำงานเลย จะบ่ายโมงแล้ว”

“เออ ๆ โทษทีที่มารบกวนตอนเที่ยงนะ” ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตพอดีตัวรูปร่างสูงโปร่งเดินอ้อมรถเก๋งสีดำของตัวเอง พร้อมกับยกมือตบไหล่ของนายช่างหนุ่มที่สวมชุดช็อปสีเทาอ่อนที่มีตราของรถยนต์ญี่ปุ่น 2 – 3 ที

“ขอบคุณมากว่ะเพื่อน ดีนะรถเสียตรงแถวที่ทำงานมึงพอดี รอดไป”

เซนพ่นลมหายใจออกทางจมูกพร้อมกับคลี่ยิ้ม เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่กรอบหน้าเพราะความร้อนของอากาศเมืองไทย จนใบหน้าขึ้นสีแดงเจือจาง

“ไม่เป็นไร ใครจะคิดว่าไม่ได้เจอกันมา 3-4 ปี ได้มาเจอกันอีกที

ตอนมึงรถเสีย”

ผู้เป็นเพื่อนหัวเราะ “คนดวงเหี้ย ๆ ก็ต้องเจอกันแบบซวย ๆ แบบนี้แหละ เดี๋ยวกูโอนเงินไปช่วยค่าน้ำมงน้ำมันมึงนะ”

“เฮ้ย ไม่เป็นไรแค่นี้เอง อีกอย่างก็ไม่ได้ไกลจากออฟฟิศกูเท่าไหร่ด้วย”

เขารีบโบกมือปฏิเสธ พร้อมกับเก็บเครื่องมือลงกล่องสีส้มที่ติดตัวมาด้วยยัดลงท้ายรถ SUV ของตัวเองอย่างไม่ยี่หระ

“งั้นเดี๋ยวกูค่อยมาเลี้ยงข้าวมึงแล้วกัน ตอนนี้กูต้องไปรับแฟนก่อน หยุด 3 วันจะกลับบ้านไปบ้านแม่เค้าสักหน่อย”

“ไปเหอะ เดินทางปลอดภัยมึง”

หลังจากร่ำลากันท่ามกลางแดดที่แผดเผาใจกลางเมือง อุณหภูมิเกือบ 40 องศาทำให้เซนต้องรีบเข้ามาในรถแล้วหมุนแอร์ไปที่เย็นสุดเพื่อคลายร้อน

เซน หรือ นรินทร์ ตั้งเปี่ยมยุทธ เป็นวิศวกรหนุ่มที่อายุใกล้จะ 30 แล้วในอีกไม่กี่เดือน เพราะจบในมหาวิทยาลัยดังในกรุงเทพฯ ทำให้สามารถเข้าทำงานที่ส่วนออกแบบของรถยนต์ชื่อดังยี่ห้อหนึ่งตั้งแต่เรียนจบ

เผลอแป๊บ ๆ จากเด็กใหม่ไฟแรงในออฟฟิศก็เข้าสู่ซีเนียร์เป็นหัวหน้าในแผนกเล็กๆ ของส่วนออกรถยนต์รุ่นหนึ่ง

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลที่หน้าปัดรถยนต์บอกเวลา 12.50 น. ก็รีบขับรถสีน้ำเงินเข้มของตัวเองทะยานไปด้านหน้าด้วยความเร็วที่ถนนเมืองไทยจะอนุญาตให้เร็วได้

รถยนต์ในย่านธุรกิจในยามเที่ยงไม่ถือว่าน้อย เดาว่าเหล่ามนุษย์เงินเดือนหลายออฟฟิศก็อาจจะออกไปหาอะไรทาน บ้างก็ขับผ่านมา

ทำธุระ แต่ใด ๆ ก็ตามหลังจากขับมาได้ครึ่งทาง ตอนนี้รถของเขาก็มาหยุดอยู่ใต้ทางรถไฟฟ้าสายสีดำที่เพิ่งสร้างเสร็จไม่นาน

รถ SUV สีน้ำเงินเข้มค่อย ๆ เคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วไม่เกิน 30 กม./ชม. ท่ามกลางรถยนต์มากมาย

ให้ตายสิ ว่าจะแวะร้านสะดวกซื้อหาอะไรรองท้องสักหน่อยก่อนเข้างานตอนบ่าย แต่ดูสถานการณ์ตอนนี้แค่ 5 กิโลเมตรยังใช้เวลาไปกว่า15 นาที

สงสัยมื้อเที่ยงคงต้องอดแหง ๆ

เขาพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันไปหยิบกาแฟจากร้านชื่อดังที่เพื่อนตัวเองซื้อมาให้ตอนซ่อมรถให้ประทังความหิว

ทันใดนั้นเรื่องราวแปลกประหลาดที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

มือเรียวยาวของชายหนุ่มที่กำลังถือแก้วกาแฟจู่ ๆ พลันมีแสงสว่างสายหนึ่งทอแสงขึ้นสะท้อนเข้าตาคนขับอย่างถนัดถนี่

เซนหยีดวงตากลมหรี่ลงมองไปรอบ ๆ รถ รวมไปถึงรถของเพื่อนร่วมทางในยามเที่ยงเพื่อหาที่มาของแสง สุดท้ายสายตาดันกลับมาจับอยู่ที่สร้อยข้อมือหินมงคลที่เขาร้อยเอง โดยเขาเลือกหินกรีนไทเกอร์จับคู่เข้ากับหยกสีเขียวใสที่ได้รับมาจากคุณย่า

ลูกปัดหยกเม็ดกลมเกลี้ยงค่อย ๆ เปล่งแสงสีสว่างจ้าจนแทบจะกลืนหินกรีนไทเกอร์อายโดยรอบจนหมดสิ้น

ปึก! ปึก!

ยังไม่ทันได้พิจารณาว่าแสงที่เกิดขึ้นเพราะอะไร เสียงบางสิ่งบางอย่างก็ตกกระทบหลังคาซันรูฟ

นายช่างหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนตามสัญชาตญาณ เขาไม่ทันพบว่าอะไรที่ร่วงมาก่อนหน้าด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้เบื้องหน้ากลับพบกับแท่งปูนขนาดใหญ่กำลังร่วงตกลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลก ซึ่งอาจจะเป็นโครงสร้างอะไรสักอย่างของทางด่วนด้านบนที่กำลังก่อสร้าง แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันคืออะไร ที่แน่ๆ คือถ้ารถคันไหนซวยถูกวัตถุร่วงลงมาด้วยความเร็วขนาดนั้นเรื่องใหญ่แน่นอน

และไอ้คนที่ซวยก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากนายช่างหนุ่มคนนี้

เซนกดเหยียบคันเร่งอย่างสิ้นหวัง

จังหวะที่เห็นแท่งปูนมรณะนั้นลงมาใกล้คล้ายกับกำลังเกิดภาพสโลโมชัน ถ้าคำนวณจากแรงเฉื่อยของรถและปริมาณรถโดยรอบแล้ว แม้เหยียบเบรกหรือเหยียบคันเร่ง อย่างไรมันก็ต้องหล่นลงมาโดนรถของเขาพอดิบพอดี เพียงแต่จะโดนตำแหน่งไหนก็เท่านั้น

ก็ได้แต่หวังว่าจะหลบตำแหน่งที่คนขับนั่งอยู่ด้วยเถอะ

‘ย่าครับ ช่วยเซนด้วย’

เขาอธิษฐานในใจอย่างขมขื่น ความหวาดกลัวที่แล่นริ้วขึ้นมาทำให้คนที่ไม่ได้นับถือศาสนาอะไรจริงจัง นาน ๆ ทีก็ไปมูไปไหว้ให้ชีวิตเฮง ๆ บ้าง สุดท้ายในวินาทีชีวิตสิ่งเดียวที่เขาคิดถึงก็คือ ‘คุณย่า’ ญาติสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเขา

‘ย่าครับ เซนยังไม่อยากตาย’

โครม!

เสียงแท่งปูนตกลงกระทบหลังคาของรถ SUV สีน้ำเงินเข้มอย่างถนัดถนี่

อาจจะเป็นเพราะเป็นแดดในเมืองไทยช่วงเที่ยงหรือเปล่าไม่ทราบ แต่กล้องหน้ารถของคันที่ตามมาด้านหลังจับภาพแสงสว่างประหลาดขณะที่วัตถุจากรางรถไฟฟ้ากำลังร่วงลงมา พร้อมกับแท่งปูนขนาดเขื่องที่ลอยละลิ่วตกมาทับรถคันใหญ่ด้านหน้าอย่างครบถ้วน

เจ้าของรถที่ตามมาด้านหลังเสียงกรีดร้องตกใจสุดเสียงพร้อมกับเหยียบเบรกเพื่อไม่ให้รถตัวเองเข้าปะทะกับรถคันข้างหน้า

หากรถสีน้ำเงินผู้เคราะห์ร้ายที่คล้ายจะพยายามเร่งเครื่องหลบแท่งปูนจากเส้นทางก่อสร้างรถไฟฟ้าขนาดกว้างไม่ต่ำกว่า 1 เมตรเหมือนกันแต่ด้วยการจราจรที่ติดขัดทำให้สุดท้ายก็ไม่อาจหลบอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันนี้ได้ แท่งปูนซีเมนต์ยังคงตกลงที่หลังคาของรถคันนั้น ที่ตอนนี้พุ่งไปชนท้ายรถกระบะด้านหน้าเกิดเสียงดึงครึกโครม

หญิงสาวเจ้าของรถยุโรปที่ตามมาด้านหลังแม้จะเบรกได้ทันอย่างฉิวเฉียดเนื่องจากขับด้วยความเร็วไม่สูงนัก

แต่รถคันที่ตามมาถัดจากนั้น ไม่ทันได้เห็นว่าเกิดอุบัติเหตุอย่างไรไม่ทราบ จึงพุ่งเข้าชนด้านหลังรถของเธอจนบุบบี้ติด ๆ กัน ไม่ใช่เพียงแค่ คัน แต่เริ่มขยายวงกว้างไปอีก 2 คันข้าง ๆ รถ SUV ที่เคราะห์ร้ายนั้น กลายเป็นอุบัติเหตุที่มีสายโทรศัพท์โทรเข้าไปในคลื่น จส.100 ให้หลีกเลี่ยงการขับมาย่านนี้ผ่านทางช่องวิทยุ

ทว่าในขณะที่ไม่มีใครสังเกตนั้น แสงสว่างปริศนาในกล้องวงจรปิดหน้ารถค่อย ๆ หรี่แสงลง และหายไปราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

กว่าหน่วยกู้ภัยจะมาช่วยเหลือร่างของนายช่างหนุ่มออกจากรถ ก็ไม่พบว่าแขนข้างซ้ายของเขามีสร้อยหินมงคลอยู่แล้ว

มันหายไปจากจุดเกิดเหตุพร้อมดวงวิญญาณหนึ่งอย่างไร้ร่องรอย

โปรดติดตามตอนต่อไป