จ้านเฉิงอิ้นดีใจเช่นกัน ผลลัพธ์ของเสื้อเกราะกระสุน ดีเกินกว่าที่เขาคาดไว้แผ่นเหล็กสองแผ่น สามารถช่วยชีวิตของทหารในจำนวนที่นับไม่ถ้วนได้“แพร่คำสั่งลงไป ทหารที่บุกโจมตีเมืองตอนเย็น มารับเสื้อเกราะกันกระสุนคนละหนึ่งตัว”เหอหง เฉินจวิ้นหลินที่เป็นคนนำทัพ ใบหน้าเผยความดีใจพร้อมกับคุกเข่าครึ่งตัวและคารวะ“ขอรับ ท่านแม่ทัพพวกเราจะกลับมาพร้อมกับชัยชนะ”จ้านเฉิงอิ้นเดินมาถึงข้าง ๆ พวกเขาและตบไหล่ของพวกเขาอย่างหนักแน่นตอนเย็นเป็นศึกหนัก สองศึกที่ปะทะเมื่อคืนพวกเขาได้รับชัยชนะเพราะอาศัยระเบิดระเบิดถูกใช้จนหมด ตอนเย็นจึงจำต้องสู้อย่างหนักหน่วงโดยไร้อาวุธเสริมจ้านเฉิงอิ้นกล่าว “ดี ตอนเย็นกลับมาพร้อมกับชัยชนะ ข้าจะปรึกษากับท่านเทพ มอบรองเท้ากีฬาให้คนละหนึ่งคู่เป็นรางวัล”“ขอบคุณท่านแม่ทัพ”พวกเขานำคนไปรับเสื้อเกราะกันกระสุนเวลาผ่านไปไม่นาน เสบียงอาหารสี่ล้านชั่งก็มาถึงเหล่าทหารได้ยินสี่ล้านชั่ง ครั้งนี้ช่างเป็นจำนวนมากมายมหาศาลยิ่งนัก มากกว่าครั้งที่แล้วเสียอีกแม่ทัพหลายคนดีใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ดวงตากลับแดงก่ำพวกเขามีชีวิตรอดจากสภาพที่หิวโหยเหลือเพียงลมหายใจโรยรินจนมาถึงวันที่โก
หลังจากที่จ้านเฉิงอิ้นตัดสินใจออกรบด้วยตนเอง เหล่าแม่ทัพก็กล่าวห้ามไม่ควรเกิดอุบัติเหตุใดกับจ้านเฉิงอิ้นหากเขาเสียชีวิต จะไม่มีผู้ใดติดต่อกับท่านเทพได้อีกสิ่งที่ท่านเทพมอบให้กองทัพตระกูลจ้านจะหยุดลงทันทีพวกเขาไม่อาจลงเดิมพันสิ่งนี้ได้!ตรงหว่างคิ้วของจ้านเฉิงอิ้นเผยความโอหังของวัยหนุ่ม“ข้าออกศึกตั้งแต่อายุสิบหก ร่วมรบในสงครามนับไม่ถ้วน”“และวันนี้พวกเราพึ่งได้เพียงระเบิด ในฐานะผู้นำทัพ ข้ายิ่งควรทำตัวให้เป็นแบบอย่าง”“ออกศึกฆ่าศัตรู ข้าจะหลบอยู่ข้างหลังได้อย่างไร!”“วางใจเถิด มีเสื้อเกราะกันกระสุนกับชุดเกราะ ข้าไม่เป็นอะไรแน่”ทุกคนยังอยากกล่อมห้าม เฉินอู่เฉินขุยจึงห้ามพวกเขาแม่ทัพมีประสบการณ์ออกรบมากกว่าของพวกเขานำมารวมกันอีก เขาคือหนิงกวนโหว บรรดาศักดิ์ได้มาด้วยผลงานการรบของตนเองต่อให้จำนวนคนต่างกันมาก~อาวุธล้ำหน้ากว่า เผ่าหมานไม่มีผู้นำทัพ กองทัพตระกูลจ้านก็จะไม่มีวันพ่ายแพ้“ขอรับ ท่านแม่ทัพ พวกเราจะรอท่านกลับมาพร้อมกับชัยชนะ!”เหล่าทหารคุกเข่าลง “ท่านแม่ทัพ พวกเราจะรอท่านกลับมาพร้อมกับชัยชนะ!”จ้านเฉิงอิ้นตะโกนสนั่นเสียง “ดี!”เขาเปลี่ยนเสื้อเกราะกันกระสุน
พลยิงหน้าไม้ราชวงศ์ฉินสองสามคน คลานไปข้างหน้า เข้าใกล้หอสังเกตการณ์ช้า ๆชักคันหน้าไม้ ยิงทหารรักษาการณ์ที่ยืนอยู่ข้างบนหอสังเกตการณ์ตายกองทัพใหญ่เดินหน้าต่อ เมื่อใกล้จะเข้าใกล้ฐานที่ตั้งทัพเผ่าหมาน จ้านเฉิงอิ้นประกาศคำสั่ง “หน่วยหน้าไม้ราชวงศ์ฉินเตรียมพร้อม…”หน้าไม้ราชวงศ์ห้าพันคัน กองกำลังสองกองทัพแบ่งกองละสองพันห้าร้อยเล่มหน่วยหน้าไม้ราชวงศ์ฉินตั้งครหน้าไม้ราชวงศ์ฉินขึ้นพร้อมกับวางปีกลูกธนูไว้สายจ้านเฉิงอิ้นประกาศดังลั่น “ยิงธนู!”สวบ ๆ ๆ…เสียงทะลวงอากาศจำนวนนับไม่ถ้วนดังออกมา ปีกลูกธนูลอยอยู่ในอากาศอย่างหนาแน่นและมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารของเผ่าหมานกระโจมที่คนเผ่าหมานปักหลักตั้งอยู่ ถูหลูกธนูยิงตรงผ่านเข้าสู่กระโจมราวกับเข้าไปในพื้นที่ที่ไม่มีคนอาศัยทหารเผ่าหมานที่หลบอยู่ข้างในกระโจมชักดาบพุ่งออกมาวินาทีถัดมา ก็ถูกลูกธนูยิงทะลุทันที“ทหาร รีบเตรียมรบเร็วเข้า จ้านเฉิงอิ้นบุกเข้ามาแล้ว!”“ทุกคนจงตั้งรับการรบให้พร้อม!”“เร็ว รีบวิ่งเร็วเข้า จ้านเฉิงอิ้นบุกเข้ามาอีกแล้ว!”หลายคนถูกยิงตายทันทีที่ออกจากกระโจมคนอีกมากมายที่อยู่ในกระโจมวิ่งสวนกันไปมาราวแมลงวันไร้หัวพว
จ้านเฉิงอิ้นดีใจมาก ส่งกระดาษแผ่นที่สองมาแบ่งปันความสุขกับเธอ“เหอหง เฉินจวิ้นหลินไปทางประตูทิศใต้ พวกเขาแสดงความสามารถได้ยอดเยี่ยม เฉินจวิ้นหลินเข้าร่วมการรบครั้งแรก แต่ฆ่าศัตรูตายถึงสี่ร้อยกว่าคน เมื่อเทียบกับแม่ทัพเฉินอู่แล้ว ไม่น้อยหน้าเลย!”“ประตูทิศใต้ฆ่าตายทั้งหมดสองหมื่นห้าพันคน ถูกหน้าไม้ราชวงศ์ฉินยิงตายหนึ่งหมื่นห้า ถูกดาบม่อเตาฆ่าตายหนึ่งหมื่น ที่เหลือหนีไปได้ทั้งหมด”“ได้รับม้าศึกมีชีวิตหกร้อยตัว เนื้อม้านับไม่ถ้วน…”“กองทัพเผ่าหมานที่ตั้งค่ายอยู่ทางประตูทิศใต้และเหนือ ถูกพวกเรากำราบทั้งหมด!”“วันนี้ข้ารู้สึกมีความสุขและสนุกสุด ๆ ไม่ได้มีความสุขเช่นนี้มานานมากแล้ว”“ท่านเทพ ข้าขอขอบคุณท่านมาก!”เย่มู่มู่เองก็ดีใจมากเช่นกันหน้าไม้ราชวงศ์ฉินกับดาบม่อเตามีประโยชน์มากถึงขนาดนี้ จำนวนต่างกันมาก อาวุธยุทโธปกรณ์ดี จนฆ่าเผ่าหมานตายได้โดยไม่ต้องลงแรงเยอะวันนี้กองทัพตระกูลจ้านได้รับขวัญกำลังใจขึ้นมามากการต่อสู้สามครั้งนี้เป็นการวางรากฐานให้กับกองทัพตระกูลจ้านขณะเดียวกันก็เป็นการประกาศว่า กองทัพใหญ่ของเผ่าหมานกำลังจะถึงจุดสิ้นสุดถ้าหากพวกเขาฉลาดหน่อย ก็ควรรู้ตัวว่าต้อ
“ใช่ ข้าเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าด่านเจิ้นกวนดีแค่ไหน มีเสบียงอาหารกินไม่หมด โจมตีกองทัพเผ่าหมานสามครั้งชนะสามครั้ง วันนี้ฆ่าเผ่าหมานตายหนึ่งแสนคนภายในวันเดียว”“ฆ่าตายหนึ่งแสนคนในวันเดียว อย่าว่าแต่เผ่าหมานในม่อเป่ย แม้แต่ในแผ่นดินจงหยวน ก็มีการรบที่ถูกตีย่อยยับเช่นนี้น้อยมาก”แม้ว่ากองทัพตระกูลจ้านจะล้มตายไปหนึ่งแสนแปดหมื่นคน แต่ก็ไม่ได้ตายในการรบเพียงสนามเดียวในหนึ่งปีนี้เผ่าหมานบุกโจมตีอย่างต่อเนื่อง กองทัพตระกูลจ้านทำได้แต่ตั้งรับและป้องกันเท่านั้นพวกเขาตายเพราะพิทักษ์ประตูเมืองต่างหาก!สงครามสามครั้งนี้ เกรงว่าไม่นานคงแพร่กระจายไปทั่วแผ่นดินหัวเซี่ยคนเหล่านั้นที่คิดจะลงมือกับแคว้นฉี่ จ้องจะเขมือบแคว้นฉู่กับแคว้นฉี ก็ควรจะใตร่ตรองความสามารถของตนด้วยว่าสามารถขอผลประโยชน์จากภายใต้การบัญชาของจ้านเฉิงอิ้นได้หรือไม่เขาคือเทพสงครามที่เก่งกาจทรงพลังที่สุดในยุคนั้น คำวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับเขาของคนยุคหลังกล่าวไว้ไม่มีผิดเหล่าประชาชนยืนล้อมจ้านเฉิงอิ้นพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นด้วยความตื้นตัน“แม่ทัพ ขอบคุณท่านที่พิทักษ์ด่านเจิ้นกวนและปกป้องชาวบ้านไว้ได้”“แม่ทัพ หากไม่ใช่ท่าน คนอย่า
วันนี้ได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่ กองทัพสามแสนนายของเผ่าหมาน เหลือเพียงสองแสนนายเท่านั้นตอนจ้านเฉิงอิ้นโจมตี กองทัพเผ่าหมานมีกำลังเสริมมาช่วย ทว่าถูกหน่วยหน้าไม้ราชวงศ์ฉินตีจนล่าถอยขณะนั้นลูกธนูเหลือเพียงสองหมื่นดอก หากพวกเขากล้าฝ่าลูกธนูเข้ามา ทางประตูทิศใต้และทิศเหนือคงไม่เจ็บสาหัสแต่พวกเขากลับล่าถอยเพราะกลัวถูกธนูยิงตาย ยิ่งกลัวถูกระเบิดจนบาดเจ็บ!ต้องทนเห็นทัพประจำการประตูทิศใต้และเหนือ ถูกกองทัพตระกูลจ้านที่มีเพียงแปดพันคนถล่มตอนจ้านเฉิงอิ้นเก็บกวาดสนามรบ ทัพเสริมได้แต่มองดูไกล ๆ ไม่กล้ารุกล้ำเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวดังนั้น ทัพของจ้านเฉิงอิ้นจึงถอยออกมาอย่างปลอดภัยวันนี้ทั้งสามศึกต่างได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่!กองทัพตระกูลจ้าน มีคนล้มตายหนึ่งพันกว่าคน บาดเจ็บอีกสองพันกว่าคนซ่งอวิ๋นฮุยเข้ามาในกระโจมของจ้านเฉิงอิ้น ในมือเขาสวมถุงมือสีขาวชั้นบาง ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ“ยาใกล้จะไม่พอใช้แล้ว รีบขอยากับท่านเทพ ยาแก้อักเสบ ยาห้ามเลือด โดยเฉพาะยาฉีด เร็วเข้า!”“ได้!”จ้านเฉิงอิ้นเขียนแผ่นกระดาษแล้วใส่เข้าไปในแจกันดอกไม้เสร็จแล้ว หันไปสั่งให้ซ่งตั๋วดูแลทหารบาดเจ็บให้ดีส่ว
คิ้วชายฉกรรจ์กระตุก ก่อนจะฟาดไพ่ลงบนโต๊ะ ไม่เล่นแล้วเขาถือโทรศัพท์เดินออกจากห้องน้ำชาแล้วหาที่ปลอดคน “สี่เท่า คุณแน่ใจนะว่าจะซื้อในราคาสี่เท่า?”“ใช่ ยาแก้อักเสบและแก้ปวดก็จะซื้อด้วย”“ยาชาเอาหรือเปล่า?”“เอา!”“ผมขายยาให้คุณได้ แต่คุณช่วยเขียนหนังสือปฏิเสธความรับผิดชอบให้ได้หรือเปล่า”ชายฉกรรจ์อธิบายต่อ “คุณซื้อยาโดยไม่ใช่โรงพยาบาล เกิดมีคนตาย แล้วมาเอาผิดกับผมจะทำยังไง?”“ได้ ฉันจะเซ็นหนังสือปฏิเสธความรับผิดชอบให้”ฝ่ายโรงงานยานัดเจอเธอที่โกดังของเขาเขาขนยาปฏิชีวนะ ยาบาดทะยัก ยาแก้อักเสบและยาแก้ปวด รวมถึงยาชาอีกสองลัง...จากนั้นครึ่งชั่วโมง เย่มู่มู่ก็มาถึงโกดังของโรงงานยาเมื่ออีกฝ่ายเห็นเย่มู่มู่ที่อายุยังน้อย และหน้าตาสวยงามจึงถามอย่างไม่แน่ใจ “คุณมาซื้อยาเหรอ?”“ใช่ค่ะ พี่ชาย”“คุณลองดูสิ ยาพวกนี้พอไหม?”ยาทั้งหมดสามสิบกว่าลัง หนึ่งลังมียี่สิบถึงห้าสิบกล่อง“มีหัวเข็มฉีดยา กระบอกฉีดยา ถุงมือปลอดเชื้อ หน้ากากอนามัยหรือเปล่า?” “รอก่อน”พี่ชายหันหลังเดินเข้าไปในโกดัง แล้วขนออกมาอีกหลายลังเขาเอาหนังสือปฏิเสธความรับผิดชอบออกมา“เซ็นชื่อสิ ต้องทำการทดสอบทางผิวห
เมื่อเห็นเย่มู่มู่ไม่ยอมลงจากรถ เหลียงชุ่ยฮวาใช้ไม้เท้าเคาะหน้ารถเธอเสียงดังลั่นแม้รถกระบะคันใหญ่จะทนทาน แต่หน้ารถถูกเคาะจนสีรถถลอกสิ่งที่ทำให้เย่มู่มู่ทนไม่ได้มากที่สุด คือเสียงดังครืนครานที่ดังขึ้นจากหน้ารถเหลียงชุ่ยฮวา ลุงใหญ่ อารอง อาสามล้วนแต่กำลังด่าทอเธอลุงใหญ่ตำหนิเธอเสียงดัง“เย่มู่มู่ เธอนี่มันเนรคุณแล้งน้ำใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีในตอนนี้ ล้วนแย่งมาจากเย่ซินทั้งนั้น”“เดิมทีสมบัติทั้งหมดของพ่อเธอยกให้เย่ซินหมดแล้ว แต่เธอนี่สิ กลับให้ทนายมาฟ้องพวกเรา จะยึดบ้านและรถกลับไป”“หนำซ้ำยังคิดจะยึดคฤหาสน์ของพี่ชายเธอกลับไปอีก ถ้าพี่ชายเธอไม่มีบ้าน แล้วจะแต่งเมียยังไง?” “เธอทำให้พี่ชายเธอติดคุกหนึ่งอาทิตย์ ตอนนี้เธอรีบโอนหุ้นของบริษัทให้พี่ชายเธอเลยนะ แล้วขอโทษขอขมาเขาอย่างจริงใจ” “เขาจะเห็นแก่พ่อเธอ แล้วดูแลเธออย่างดี”ย่าของเธอด่าทอเสียงดัง “นังเด็กสารเลว ลงมา ลงมาคุกเข่าให้ฉันเดี๋ยวนี้!”“แกคิดว่าหลบอยู่ในรถแล้วพวกฉันจะทำอะไรไม่ได้เหรอ? วันนี้ฉันจะให้พวกเขาทำลายรถซะ แกต้องลงมาคุกเข่าให้ฉัน”อารองยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ“มู่มู่ หนูให้ทนายมาฟ้องพว
หากว่าถูกเผ่าหมานเผาจนตาย หรือแม้กระทั่งโดนกิน มั่วฝานคงจะรับไม่ได้!นี่ไม่เกี่ยวกับว่าเป็นบุตรของแม่ทัพลู่หรือไม่ แต่ว่าทุกการกระทำของเผ่าหมาน ล้วนมาถึงจุดที่แม้แต่สวรรค์หรือมนุษย์ต่างก็พากันแค้นคืองแล้วเขาทำได้เพียงจงเกลียดจงชังตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเด็กได้เท่านั้นจ้านเฉิงอิ้นให้จวงเหลียงหยุดรถจวงเหลียงหยุดรถ พลางหันไปมองจ้านเฉิงอิ้น“เกิดอันใดขึ้นขอรับ? ท่านแม่ทัพ!”หากขับรถไล่ตามให้เร็วขึ้น อาจจะยังทันแต่ถ้าหยุดอยู่กลางทาง จะต้องไม่ทันกาลเป็นแน่!จ้านเฉิงอิ้นเปิดวิทยุสื่อสาร กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เฉินขุย เฉินอู่ ประเดี๋ยวไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น ให้เดินหน้าอย่างเต็มกำลัง!”ในวิทยุสื่อสาร มีเสียงของทั้งสองคนดังออกมา “ขอรับ ท่านแม่ทัพ!”“ซ่งตั๋ว ต้องสอดประสานกับเฉินขุยให้ดี!”“ขอรับ ท่านแม่ทัพ!”จ้านเฉิงอิ้นลงจากรถมั่วฝานได้ตามลงมาจากรถด้วยหน้าจอของอากาศยานไร้คนขับที่อยู่ในมือของเขา กำลังแสดงภาพของแม่ทัพภายใต้การบัญชาการของหลัวซู่กำลังถือคบเพลิง และจุดกองฟืน... ฝืนนั้นแห้งเกินไป ไฟจึงลุกไหม้ในทันทีเด็กทั้งสองร้องไห้อย่างน่าเวทนามากยิ่งขึ้น!จ้านเฉิงอิ้นวาง
แม้แต่กองกำลังรักษาพระองค์ภายใต้การนำของผู้บัญชาการลั่ว ก็ล้วนถูกบรรยากาศ ณ ตรงนั้นดูดกลืนไปด้วยกองกำลังรักษาพระองค์จำนวนสองร้ายนายติดอาวุธครบมือ อยากที่จะเข้าสู่สนามรบเพื่อสังหารศัตรูแน่นอนว่า สิ่งที่พวกเขาต้องการที่สุดก็คือศีรษะมนุษย์ ถึงอย่างไรศีรษะมนุษย์หนึ่งหัว ก็มีค่าเท่ากับข้าวสารสิบชั่ง แป้งสาลีห้าชั่ง ขอเพียงสังหารเผ่าหมานได้สามคน ก็จะสามารถนำธัญพืชกลับมาได้สี่สิบห้าชั่งแล้ว!ภายในสองเดือนนี้ครอบครัวก็จะไม่อดตาย เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว“ผู้บัญชาการ พวกเราก็ออกรบด้วยเถิดขอรับ! เผ่าหมานบุกรุกดินแดนต้าฉี่ สังหารราษฎรแคว้นต้าฉี่ของพวกเรา ถึงแม้พวกเราจะเป็นกองกำลังรักษาพระองค์ แต่ก็ต้องคิดเพื่อแคว้นต้าฉี่อย่างเต็มกำลัง!”“ใช่แล้วขอรับ ในครอบครัวของเหล่าสหายต่างก็ขาดแคลนเสบียงอาหาร ตอนนี้มีโอกาสรับรางวัลเป็นเสบียงอาหารแล้ว ผู้บัญชาการ ให้ทุกคนเข้าสู่สนามรบเถิดขอรับ!”“ผู้บัญชาการ ตอนนี้มีโอกาสได้รับเสบียงอาหารแล้ว พวกเราก็อยากไปลองดูเช่นกันขอรับ!"ลั่วปินรู้จักฐานะทางบ้านของเหล่าสหายทุกคนดี มีคนที่ต้องอดตายแทบจะทุกครอบครัวตอนนี้เมื่อมีโอกาสได้รับรางวัลเป็นเสบียงอาหารแล้ว จ
นายทหารทุกนายกึ่งคุกเข่าลง “ขอรับ ท่านแม่ทัพ!”มั่วฝานชี้ตัวเอง แล้วสลับไปชี้จ้านเฉิงอิ้น“แล้วพวกเราล่ะ?”“ช่วยเด็ก!”“จะช่วยอย่างไร?”“ให้หน่วยกล้าตายของเจ้าขับรถ ภายใต้การคุ้มกันของเฉินขุยและซ่งตั๋ว บุกโจมตีเข้าไปโดยตรงแล้วชิงตัวเด็กขึ้นรถ จากนั้นก็ขับรถออกมา...”“ขับรถบรรทุกสองสามคันไปรั้งท้ายขบวนคอยคุ้มกันด้านหลัง!”“แบบนี้จะได้ผลจริง ๆ หรือ?”จ้านเฉิงอิ้นพยักหน้า “ได้ผล เจ้าไปเลือกหน่วยกล้าตายมา เอาคนที่ขับรถเก่ง ฝีมือคล่องแคล่วปราดเปรียว”“จัดแจงคนโยนระเบิดไปในรถบรรทุกด้วย หากเผ่าหมานกล้าตาม ก็ระเบิดเลย!!”มั่วฝานพยักหน้า “ขอรับ ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”“เดี๋ยวก่อน เอาอากาศยานไร้คนขับ วิทยุสื่อสารให้พวกเขาไปด้วย หากช่วยคนออกมาได้ หน่วยกล้าตายทั้งหมดจะเป็นอิสระจากบัญชีทาส และให้ตำแหน่งยศนายกองขึ้นไป!”“ทุกคนจะได้รถบ้านเป็นรางวัลคนละหนึ่งคัน!”หน่วยกล้าตายที่อยู่เบื้องหลังมั่วฝาน ต่างดีใจกับสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายแม้ช่วยเด็กจะอันตราย ทว่าแม่ทัพเฉินและแม่ทัพซ่งตั๋วจะเป็นผู้คุ้มกันให้พวกเขาพวกเขายังจะได้รถบ้านเป็นรางวัลอีกนี่เป็นรถบ้านเชียวนะ ต่อไปไม่ได้เป็นหน
จ้านเฉิงอิ้นอ่านสารลับจบ ก็ส่งให้เฉินขุยเฉินอู่เวียนกันอ่านหลังพวกเขาอ่านจบ ก็ส่งให้มั่วฝาน จวงเหลียงและซ่งตั๋วหยางชิงเหอเองก็ได้อ่านเช่นกันหยางชิงเหอเอ่ย “ช่วย!”“แม้จะช่วยออกมาไม่ได้ ก็ได้พยายามแล้ว เมื่อแม่ทัพลู่เห็นความจริงใจของเรา เขาไม่มีทางร่วมหัวจมท้ายกับเผ่าหมานแน่นอน”เฉินอู่กล่าว “แม่ทัพลู่เกลียดเผ่าหมาน!”“ใช่แล้ว ฮ่องเต้น้อยอยากขอให้เขาไปภูเขาเหมือง ล้อมปราบกองทัพตระกูลจ้านร่วมกับกองทัพธงเหลือง แคว้นเยี่ยนและเผ่าหมาน เขาคือผู้ที่ไม่กระตือรือร้นที่สุด เพียงแค่ไปตามน้ำเท่านั้น”“ตอนที่มู่ฉีซิวถอยทัพ เขาวิ่งเร็วที่สุด ท่านแม่ทัพใหญ่เองก็ไม่อยากทำให้เขาลำบาก!”“เช่นนั้นตอนนี้จะทำเช่นไรดี? หากสู้รบกันขึ้นมา เผ่าหมานเอาตัวเองยังไม่รอด เด็กสองคนนั้นอาจถูกพวกเขาพลอยฆ่าไปด้วย!”ทันใดนั้น หน่วยกล้าตายของมั่วฝานก็หยิบโทรศัพท์สังเกตการณ์มาข้างกายเขาครั้นมั่วฝานเห็นภาพบนหน้าจอ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเขาส่งหน้าจอให้จ้านเฉิงอิ้นดูจ้านเฉิงอิ้นเห็นว่าตรงหน้าหลัวซู่แห่งเผ่าหมาน มีกองฟืนกองใหญ่กองอยู่และข้าง ๆ กองฟืนเป็นเด็กที่อยู่ในชุดผ้าฝ้าย เด็กสองคนนั้น อายุแปดขวบคนหนึ่ง สิ
อีกฝั่งหนึ่ง ขณะเป็นทหารใต้บังคับบัญชาของมู่ฉีซิว พวกเขาเคยเห็นมาก่อนว่าเผ่าหมานโหดเหี้ยมอำมหิตแค่ไหนพวกเขาไม่มีผู้ใดทนดูได้เลยแม้แต่คนเดียว ต่างคิดว่าที่เผ่าหมานเผาฆ่าปล้นจี้ในดินแดนต้าฉี่ ช่างชั่วช้าต่ำตมยิ่งนัก!ในใจของทุกคนอดกลั้นความเดือดดาลเอาไว้สายหนึ่ง!ตอนนี้ ในที่สุดก็สามารถฆ่าเผ่าหมานอย่างเปิดเผยได้แล้วทุกคนมีขวัญกำลังใจล้นเปี่ยม คันไม้คันมืออยากต่อสู้ กำลังเตรียมพร้อมจะรบ หลังทุกคนมารวมตัวกันเสร็จ...รอเพียงท่านแม่ทัพใหญ่สั่งลงมาคำเดียวเท่านั้น พวกเขาก็จะพุ่งไปฆ่าเผ่าหมานทันทีแย่งศีรษะคนกันอย่างบ้าคลั่ง!ในวินาทีนี้ จู่ ๆ ก็มีคนมารายงานว่า “ท่านแม่ทัพ จดหมายด่วนของท่านแม่ทัพขอรับ!”มีทหารชั้นผู้น้อยจากศาลาพักม้าขี่ม้าเร็ว บุกเข้ามาในค่ายพักของกองทัพตระกูลจ้านทหารชั้นผู้น้อยคนนี้ไม่ใช่คนของกองทัพตระกูลจ้าน เขาสวมเสื้อเกราะ แบกอาวุธไว้บนหลัง แค่มองก็รู้ว่าเป็นทหารของต้าฉี่จ้านเฉิงอิ้นโบกมือให้ทุกคนเปิดทางทหารชั้นผู้น้อยขี่มาเร็วมาตรงหน้าจ้านเฉิงอิ้น เนื่องจากเหน็ดเหนื่อย จึงพลัดตกลงมาจากหลังม้าเถียรฉินและสวี่หมิงรีบประคองเขาขึ้นมาหวังเซิ่งตักน้ำให้ทหารช
“รายงาน...”มีม้าเร็วห้อตะบึงมา เหล่าทหารของเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยรีบเปิดทางให้ทันทีทหารเผ่าหมานลงจากม้า คุกเข่าลงตรงหน้าหลัวซู่ และล้วงจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอก“ท่านอ๋อง ลู่หลางส่งจดหมายมาขอรับ!”“เอามา!”นายทหารส่งจดหมายให้หลัวซู่ เขาคลี่จดหมายออกเห็นเพียงด้านในเขียนว่า “จะฆ่าจะห้ำหั่น ก็แล้วแต่เจ้า แต่จะให้ข้าผู้แซ่ลู่ร่วมหัวจมท้ายกับเผ่าหมาย ไม่มีทางเป็นอันขาด!”หลัวซู่ยกจดหมายขึ้นอย่างเดือดดาล ก่อนจะฟันขาดออกจากกัน เศษกระดาษกระจัดกระจายร่วงหล่นลงไปเขาก่นด่าอย่างเดือดดาล“ลู่หลางดื้อด้าน เขาไม่สนลูกทั้งสองแล้วหรือ?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทหาร เผาเด็กสองคนนี้เสีย!”แม่ทัพคนอื่นต่างพากันคล้อยตามศึกที่ภูเขาเหมืองจ้านเฉิงอิ้นปล่อยลู่หลางไป ไม่ได้ตามฆ่าเขาทว่าลู่หลางกลับลอบติดตามเผ่าหมานกับกองทัพธงเหลืองมาตลอดทาง ประมาณหนึ่งถึงสองร้อยลี้ คอยตามอยู่ไม่ใกล้และไม่ไกล!เขารู้ว่าคนของแม่ทัพลู่อยู่ใกล้ ๆบอกว่าเขาขี้ขลาดก็ได้!ตอนแรกฮ่องเต้ต้าฉี่เชิญเขากับฮ่องเต้แคว้นเยี่ยน ไปล้อมปราบกองทัพตระกูลจ้านที่ภูเขาเหมืองด้วยกันเขานำทหารไปถึงตามที่คาดเอาไว้!บอกว่าเขาขี้ขลาดก็ได้~
พวกเขาจับชาวบ้านหลานหมื่นคนมาทำเป็นอาหาร ยังกินได้อีกระยะหนึ่งทว่า~พวกเขาไม่มีแหล่งน้ำ ทำสงครามยืดเยื้อกับกองทัพตระกูลจ้านมาเป็นเวลานาน และไม่ได้เป็นฝ่ายได้เปรียบการโต้กลับของพวกเขาในครั้งนี้ เป็นเพราะจวนตัวและกำลังจะหาทางรอดให้ได้หากไม่ตายในสนามรบ!ก็ต้องแย่งแผ่นดินต้าฉี่มาให้ได้!จ้านเฉิงอิ้นเปิดแผนที่ที่จวงเหลียงใช้อากาศยานไร้คนขับสร้างขึ้นเขากล่าวว่า “เฉินอู่ เจ้าพาคนขับรถบรรทุกไปหนึ่งร้อยคัน อ้อมด้านหลังแล้วตัดเข้าด้านข้าง บดขยี้ตายได้เท่าไรก็เท่านั้น!”“ทำให้พวกเขาหวาดกลัวและแตกตื่นก็ใช้ได้แล้ว!”“รถทุกคันเว้นระยะห่างกันหน่อย บนรถจัดแจงทหารผ่านศึกไปสามสิบ เอาหน้าไม้ราชวงศ์ฉินและธนูทดกำลังไปด้วย!”“แล้วก็ จำเอาไว้ว่าต้องระวังวัตถุระเบิดด้วย!”เผ่าหมานเองก็ฝังวัตถุระเบิดเช่นกัน เพียงแต่ที่ฝังลึกลับเป็นอย่างมากเฉินอู่กึ่งคุกเข่าคารวะ “ข้าจะสั่งผู้ใต้บังคับบัญชาเอง ท่านแม่ทัพโปรดวางใจ วันนี้ข้าพาทหารผ่านศึกออกไปเท่าไร ก็จะพากลับมาเท่านั้น!”“ดี ไปเถอะ!”เฉินอู่ไปเตรียมตัวก่อนแล้ว“มั่วฝาน เตรียมอากาศยานไร้คนขับและวัตถุระเบิด...”มั่วฝานลุกขึ้นยืน สายตาของเขาเป็น
ฮ่าวอี้ขู่เขาแรง ๆ “แล้วก็ เรื่องในวันนี้มีคนรู้แค่ห้าคนเท่านั้น!”เขาทำท่าปาดคอ“หลูหมิงจะปิดปากเอาได้!”หวังเสี่ยวเฉิงรีบพยักหน้า “ผมรู้แล้วครับพี่ พวกเขาไม่ใช่แค่ปิดปากเท่านั้น ยังจะกำจัดเราทิ้งไม่เหลือซากด้วยดอกบัวเพลิงขนาดใหญ่ด้วย!”ฮ่าวอี้จ้องเขาเขม็งทีหนึ่ง “ดอกบัวเพลิงขนาดใหญ่อะไร นั่นมีแต่ในนิยายแฟนตาซีเท่านั้นแหละ”หวังเสี่ยวเฉิงเกาท้ายทอยอย่างอิหลักอิเหลื่อ “พี่ ผมจำผิดแล้ว! ที่ผู้บำเพ็ญเซียนใช้กันคือแหล่งกำเนิดเพลิงหนึ่งรอบนักษัตร แต่ก็แผดเผาจนเราไม่เหลือแม้แต่ขนเส้นเดียวได้เหมือนกัน!”“เมฆฝนสลายไปหมดแล้ว ไม่มีเสียงลมฝน หลูหมิงจะเห็นพวกเราได้ รีบลงเขาเร็วเข้า!”“ครับ!”ทั้งสองคนขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าลงจากเขาไปหลูหมิงมองไปยังทิศทางที่พวกเขาจากไปอย่างสงบทีหนึ่ง*ตงโจวหลังพูดคุยกันยาว ๆ มาทั้งคืน ทีแรกกองกำลังรักษาพระองค์และขันทีจะออกไปแล้วในจังหวะนี้เอง จู่ ๆ เผ่าหมานก็แสดงศักยภาพด้วยการบุกเข้ามา นอกรัศมีห้าสิบลี้ ค่อย ๆ เข้ามาใกล้ ๆผู้บัญชาการลั่วและหวงกงกงไม่สามารถออกไปได้เพื่อให้กองทัพตระกูลจ้านแทรกซึมเข้าไปในวัง แล้วช่วยบิดามารดา พี่ใหญ่ ครอบครัวพี่รอง แ
พวกเขาหาเจอแค่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าสองคัน รีบฝ่าลมแรงมายังข้างเขื่อนที่ใหญ่ที่สุดที่คนในพื้นที่กักเก็บน้ำและผลิตกระแสไฟฟ้าตามการนำทางของแผนที่ ก่อนที่ฝนห่าใหญ่จะมาถึงฮ่าวอี้กับหวังเสี่ยวเฉิงตามพวกเขาไปเริ่มมีเม็ดฝนขนาดเล็กตกลงมาจากท้องฟ้า ลมค่อนข้างแรง คนแทบจะยืนไม่อยู่หวังเสี่ยวเฉิงเห็นทั้งสองคนขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าไปยังเขื่อนด้วยความรวดเร็วเขารีบเอ่ยขึ้นว่า “พี่อี้ พวกเขาสองคนบ้าไปแล้วเหรอ? อากาศย่ำแย่ขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่ายังจะไปเขื่อนอีก!”“เดี๋ยวฝนก็จะตกหนักแล้ว สิ่งที่จะถูกทำลายเป็นอันดับแรกก็คือเขื่อน!”“ขวางพวกเขาเอาไว้ เร็วเข้า!”“ไปหารถมาเดี๋ยวนี้!”พวกเขาลุกลี้ลุกลนจนหามอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าเจอ ฝ่าลมและฝน ขี่ขึ้นไปบนเนินเขาอย่างยากลำบาก จนมาถึงบริเวณใกล้กับเขื่อนจากนั้นก็เห็นภาพที่น่าตกตะลึงที่สุดในชีวิตในจุดที่สูงที่สุดของเขื่อน ในตำแหน่งที่สะดุดตาที่สุด มีแจกันใบหนึ่งวางอยู่ท้องฟ้าบนแจกันมีทั้งฟ้าร้องฟ้าฝ่า ฝนห่าใหญ่เทลงมาทว่าเม็ดฝนนับไม่ถ้วนถูกดูดเข้าไปในแจกันทั้งหมดไม่ใช่เพียงฝนที่ถูกดูดเข้าไปในแจกัน กระทั่งน้ำในเขื่อน มวลคลื่นขนาดมหึมา ถูกม้วนเข้าไปในแจกันทั้งหมด