บทที่ 6(1)

ในคืนนั้นเอง ทิวาบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ ความเจ็บปวดของร่างกายจากการชกมวยคาดเชือกมีเพียงผิวเผิน ไม่บอบช้ำถึงข้างใน แต่คำพูดของหลวงตาที่ตอกย้ำว่า หากพลาดสมองกระทบกระเทือนถึงขั้นพิการขึ้นมา ใครจะดูแลอาม่าในบั้นปลายชีวิต

ชัยชนะของทิวาจะกลายเป็นสิ่งไร้ค่าทันที ทิวาได้เงินรางวัลหลายพัน เพียงพอที่จะนำไปตัดแว่นสายตาดี ๆ ให้อาม่าและหลวงตา และยังเหลือให้อาม่าเก็บไว้ ทิวาเป็นเด็กหนุ่มที่มีความกตัญญูรู้คุณคน ไม่ว่าผู้ใหญ่ท่านใดที่เป็นศิษย์ของหลวงตาเอื้อเฟื้อให้ทำงานพิเศษอะไร ทิวาไม่เคยเกี่ยง ไม่เคยทำให้หลวงตากับอาม่าผิดหวัง เด็กหนุ่มทั้งขยันเรียนและทำงาน เพื่อหารายได้พิเศษ นอกเหนือจากช่วยงานอาม่าที่ร้านขายของชำตลอดจนขายทั้งสมุนไพรแบบจีนและไทย

การที่ทิวามีพรสวรรค์ในการทำให้เพื่อน ๆ หรือผู้อื่นที่มีทัศนคติไม่ดีเปลี่ยนมาคิดบวก เช่นเดียวกับพ่อแม่ของเพื่อน ๆ ทิวา ที่ยอมรับและรักทิวาดุจลูกหลาน เพราะพวกเขาดีใจที่ลูก ๆ ของตนเปลี่ยนเป็นคนดีตั้งใจเรียนเพราะเอาแบบอย่างทิวา ลำพังเขากับภรรยาทำงานหาเช้ากินค่ำ ไม่ค่อยมีเวลาอบรมบ่มนิสัยลูกชายลูกสาว วัดได้รับการดูแลทำนุบำรุงพุทธศาสนามากขึ้นตามลำดับ เพราะศรัทธาในตัวหลวงตาซึ่งเป็นพระนักพัฒนา และได้ศิษย์ก้นกุฏิที่ดีอย่างทิวา

เนื่องจากเด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้นมีเพื่อนที่ดีประเสริฐอย่างทิวา ทำให้จากที่ถูกเรียกว่า ‘เด็กเหลือขอ’ กลายมาเป็นเด็กที่มีคุณภาพ เข้าโครงการต่อต้านยาเสพติด ช่วยเหลือชุมชน บ้างก็หันหน้าเข้าวัดบวชเรียน บ้างก็กลับมาเรียนดังเดิม แต่กว่าจะผ่านพ้นมาได้ ทิวาจำได้ว่าต้องเผชิญกับการต่อสู้ ความสูญเสียของเพื่อนบางคนที่เข้าไปพัวพันกับสารเสพติดจนต้องเสียชีวิตไป

ทว่าคุณความดีของทิวากับเพื่อน ๆ กลับสร้างความแค้นเคืองให้กับนักการเมืองอย่างปี๊ดอีกครั้ง เพราะครั้งนี้ทิวาทำให้ลูกสมุนของปี๊ดถูกทางการกวาดล้างจับกุมแทบจะไม่เหลือ ยกเว้นปี๊ดที่ตำรวจยังไม่มีหลักฐานที่แน่นหนาพอจะมัดตัวได้ ด้วยฝีมือการต่อสู้ของทิวากับเพื่อน ๆ แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับครั้งก่อน ทิวากับเสือและเล้งแม้จะเป็นเด็กวัยรุ่น แต่ด้วยความสูงเฉียด ๆ หกฟุต กอปรกับร่างกายบึกบึนแข็งแรงจากการฝึกฝนมวยไทยมาอย่างหนัก ลูกสมุนของปี๊ดแทบทำอะไรทิวากับเพื่อนไม่ได้แถมเจ็บตัวกันระนาว

เนื่องจากมีผลการเรียนดีบวกกับความขยัน ทำให้ทิวาหัดพูด อ่าน และเขียนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่เด็ก ๆ จนทักษะภาษาอังกฤษของเขาอยู่ในเกณฑ์ที่สื่อสารกับฝรั่งรู้เรื่อง ทิวาจึงได้รับการติดต่อให้ไปเป็นล่ามในเกสต์เฮาส์ ซึ่งตั้งอยู่ริมน้ำเจ้าพระยาใกล้ ๆ โรงเรียนในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือไม่ก็หลังเลิกเรียนในบางวัน

นอกจากทำงานเป็นล่ามแปลภาษาแล้ว ทิวาก็รับติวและสอนการบ้านเด็กรุ่นน้องตามบ้าน วันไหนไม่มีสอนก็มาช่วยงานที่ร้านของอาม่า กับงานพิเศษต่าง ๆ ที่อาจารย์ในโรงเรียน หรือผู้ใหญ่ที่เป็นศิษย์ของหลวงตาหามาให้ทำ เนื่องจากทิวาทำงานเก็บเงินมาตั้งแต่ชั้นประถมปลายจนถึงตอนนี้จึงมีเงินเก็บร่วมสองหมื่นกว่าบาท ส่วนหนึ่งเก็บไว้เป็นค่าเทอม อีกส่วนหนึ่งทิวาอยากจะนำไปซื้อกีตาร์ไฟฟ้ารุ่นที่พอเล่นได้ดี ๆ ราคาไม่แพงสักตัว เอาไว้ใช้เล่นออกงานของโรงเรียน เพราะตอนนี้มีเพียงกีตาร์โปร่งตัวเดียวเท่านั้น และการที่ทิวาชื่นชอบและหลงใหลเสียงกีตาร์ตั้งแต่เด็ก จึงขวนขวายฝึกเล่นกีตาร์ตั้งแต่เรียนชั้นประถมปลาย ซึ่งด้วยพรสวรรค์ที่ติดตัวมา ทำให้ทิวาได้เป็นมือกีตาร์ประจำวงดนตรีสากลของโรงเรียน

แต่ทิวาทำอะไรมักนึกถึงอาม่าก่อนเสมอ เขาจึงยังไม่ซื้อกีตาร์ในตอนนี้เพราะไม่อยากใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย อีกทั้งในชมรมดนตรีสากลของโรงเรียนก็มีกีตาร์ไฟฟ้าสภาพดีและคุณภาพเสียงแจ่มชัดให้ใช้ซ้อมและเล่นอยู่เป็นประจำ ทว่าในที่สุด ความอุตสาหะและตั้งใจจริงก็ทำให้ฝันของทิวาเป็นจริงขึ้นมาได้ เมื่อทิวาได้พบกับแอนดรู อดีตนักดนตรีอาชีพแนวร็อกที่มาจากอเมริกา

แอนดรูมาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองไทยหลายปีแล้ว เพราะรักและหลงใหลในขนบธรรมเนียมและประเพณีไทย ช่วงที่ทิวาไปทำงานพิเศษเป็นล่ามที่เกสต์เฮาส์ ได้รู้จักกับแอนดรูจนสนิทสนมกัน ต่อมาแอนดรูได้แนะนำการเล่นกีตาร์แนวนีโอคลาสสิก เมทัล และบลูส์อย่างถูกต้องให้กับทิวา ภายหลังจากแอนดรูได้มีโอกาสเข้าเยี่ยมชมวัดไทย และศึกษาพระพุทธศาสนากับทิวา อีกทั้งยังได้รับคำชี้แนะจากหลวงตา อดีตนักดนตรีหนุ่มเลยเกิดความเลื่อมใสในคำสอนและแนวทางปฏิบัติของพระพุทธศาสนา ว่าหากปฏิบัติแล้วจะทำให้พ้นทุกข์ได้จริง เขาจึงตัดสินใจบวช ใช้ชีวิตอยู่ใต้ร่มกาสาวพัสตร์ มีฉายาว่า พระอติภทโท ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...

แต่ก่อนที่จะบวช เขาได้มอบกีตาร์เฟนเดอร์ สตราโตคาสเตอร์สีดำเข้มของแท้จากอเมริกาให้กับทิวา เด็กหนุ่มจะได้มีกีตาร์ดี ๆ ไว้ใช้ เพราะนอกจากแอนดรูเล็งเห็นแววทางด้านการเล่นกีตาร์ของทิวาแล้ว เขายังประทับใจ รักและเอ็นดูเด็กชายเหมือนน้องชายแท้ ๆ เพราะแม้ทิวาจะเป็นเด็กกำพร้า แต่ทั้งขยัน มีวินัย อดทน มัธยัสถ์ ใฝ่ดี ใฝ่ศึกษา และรักดนตรีอย่างแท้จริง ความพยายามหางานพิเศษทำเพื่อจะเก็บเงินซื้อกีตาร์เอง โดยไม่รบกวนเงินจากอาม่าเลย นั่นเป็นวิถีของผู้ที่จะประสบความสำเร็จในวันข้างหน้า เพราะเป็นการต่อสู้ให้ได้มาซึ่งความฝันด้วยตนเอง

ในวันนั้นหลังจากทิวาได้รับมรดกอันสูงค่าจากครูสอนดนตรีอย่างแอนดรู ก่อนที่ครูแอนดรูจะออกบวช หัวใจของเด็กหนุ่มก็ปริ่มล้นจนเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่ เขาแอบถือกีตาร์มาตะโกนด้วยความดีใจที่หลังโบสถ์ โดยมีเสือยืนขำอยู่ข้าง ๆ เป็นอย่างนั้นหลายนาที แต่ก็ไม่พ้นสายตาของหลวงตากับแอนดรู ทั้งสองแอบมองทิวาอย่างขำ ๆ เพราะทั้งสองรู้ดีว่าทิวาไม่ค่อยได้รับสิ่งของดี ๆ เลย ทิวามีแต่โอกาส แต่ความอุตสาหะตั้งใจของทิวายากที่จะหาเด็กวัยรุ่นคนอื่นทำได้อย่างเขา นั่นคือสิ่งที่ทำให้หลายคนเอ็นดูทิวา...

นุชนภากลับมาเมืองไทยครั้งนี้ เธอตัดสินใจซื้อจักรยานเสือหมอบให้ทิวา และซื้อรถกระบะมือสองสภาพดีให้ทิวาเอาไว้บรรทุกของไปขาย และจะได้พาอาม่ากิมลั้งไปหาหมอหรือไปทำธุระได้สะดวก คงปลอดภัยกว่ารถซาเล้งมากมายนัก ยามใดที่ทิวาก้มกราบขอบคุณ มันยิ่งเหนี่ยวนำให้นุชนภาแทบจะโผเข้ากอดบุตรชายของเธอ แม้จะสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลต่อหน้าลูกชายและแม่ของอดีตสามี แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคือสายเลือดแท้ ๆ ของเธอเอง เป็นสายใยที่แนบแน่น พร้อมที่จะดึงฝายทดน้ำตาของเธอให้แทบพังทลายลงมาในทันที

“ลูกจ๋า...แม่รักและคิดถึงลูกเหลือเกิน แทบจะกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ขอเวลาให้แม่หน่อยนะลูก เราจะได้อยู่พร้อมหน้ากัน อีกไม่นานหรอกลูก แม่สัญญา”

เสียงที่กึกก้องสนั่นในหัวจวนจะล้นออกมาเป็นเสียงดัง ๆ ในสักวัน ทว่านุชนภายังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้...