ตอนที่ 4 ประตูสู่ห้องสมุดความฝัน

หลังจากวันทำงานที่แสนยาวนาน โรเซ่เดินออกจากบริษัทด้วยความรู้สึกปลดปล่อย เธอยิ้มกว้างขณะก้าวเดินไปตามทางที่คุ้นเคย จนในที่สุดก็มาถึงห้องสมุดแห่งความฝัน ห้องสมุดนี้เป็นสถานที่ที่โรเซ่รักที่สุดในโลก บรรยากาศที่เงียบสงบและกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกระดาษทำให้ที่นี่เหมือนเป็นโลกอีกใบหนึ่งของเธอ

เธอผลักประตูเข้าไป เสียงกระดิ่งเล็ก ๆ ดังขึ้นเบา ๆ ทันทีที่เธอเปิดประตู ผู้ดูแลห้องสมุด ชายสูงอายุที่มีแว่นตากรอบหนาก็เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือที่อ่านอยู่และยิ้มทักทาย

โรเซ่: "สวัสดีค่ะ คุณลุงวูฮยอน! วันนี้หนูมาช้าหน่อยเพราะงานเยอะมาก ๆ เลยค่ะ"

ลุงวูฮยอน: "สวัสดีจ้ะ โรเซ่ วันนี้อยากอ่านเรื่องอะไรล่ะ? หรือมีเรื่องไหนที่อยากจะเป็นนางเอกอีกไหม?"

โรเซ่หัวเราะเบา ๆ กับคำแซวของลุงวูฮยอน เพราะเขารู้ดีว่าเธอมักจะชอบจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเอกในนิยายทุกเรื่องที่เธออ่าน

โรเซ่: "แน่นอนค่ะลุง! วันนี้หนูอยากอ่านแนวแฟนตาซีค่ะ อยากได้เรื่องที่มีทั้งการผจญภัยและความรักหน่อย"

ลุงวูฮยอน: "งั้นเดี๋ยวลุงจะแนะนำเรื่อง เจ้าหญิงแห่งรัตติกาล ให้แล้วกันนะ เป็นเรื่องของเจ้าหญิงที่ถูกสาปให้มีชีวิตอยู่ในเงามืด ต้องเดินทางไปทั่วอาณาจักรเพื่อตามหาวิธีถอนคำสาป ได้เจอทั้งมิตรสหายและอุปสรรคมากมายเลยทีเดียว"

โรเซ่: "ฟังดูน่าสนุกมากเลยค่ะ! หนูว่าคืนนี้คงได้นั่งอ่านจนตาแฉะแน่ ๆ"

โรเซ่ยิ้มกว้างเมื่อได้หนังสือมาอยู่ในมือ เธอเลือกที่นั่งประจำตรงมุมห้องสมุด ติดกับหน้าต่างบานใหญ่ที่มองเห็นท้องฟ้ายามเย็น ขณะที่เธอนั่งลงและเปิดหนังสืออ่าน โลกของเธอก็เหมือนกับกำลังเปลี่ยนไป เธอเริ่มจินตนาการตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่กำลังผจญภัยในโลกแฟนตาซีอย่างที่ลุงวูฮยอนเล่าไว้

หลังจากอ่านไปได้สักพัก เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลุดเข้าไปในเรื่องราวนั้นจริง ๆ ทุกฉากทุกคำในหนังสือพาเธอเข้าไปยังอาณาจักรที่เต็มไปด้วยหมอกหนาทึบและภูเขาสูงใหญ่ ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากมุมหนึ่งของห้องสมุด เธอหันไปมองและเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือเหมือนเธอ

โรเซ่รู้สึกได้ถึงความน่าสนใจในตัวเด็กหนุ่มคนนี้ เขามีใบหน้าที่อ่อนโยน และแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ๆ ดูสะอาดสะอ้านและเป็นมิตร โรเซ่แอบยิ้มขำกับตัวเองก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือ

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ขณะที่เธอกำลังอ่านอย่างเพลิดเพลิน เด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้ามาใกล้และทักทาย

ซูโฮ : "คุณก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันเหรอครับ? ผมเห็นคุณดูสนุกกับการอ่านมากเลยนะ"

โรเซ่: "ใช่ค่ะ! ฉันชอบอ่านหนังสือมาก โดยเฉพาะเรื่องที่มีการผจญภัย มันทำให้รู้สึกเหมือนได้หนีไปอีกโลกหนึ่งเลย"

ซูโฮ : "นั่นสินะ ผมก็รู้สึกเหมือนกัน เวลาที่ได้อ่านนิยายสักเล่ม มันเหมือนเราได้ไปเจอโลกใหม่ ๆ ที่ไม่มีในชีวิตจริง"

โรเซ่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน พวกเขาเริ่มสนทนากันเกี่ยวกับหนังสือเรื่องโปรด แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและมุมมองของกันและกัน เธอรู้สึกว่าการสนทนากับเขาช่างเป็นธรรมชาติและมีชีวิตชีวามาก

โรเซ่: "ฉันชื่อโรเซ่นะคะ แล้วคุณชื่ออะไรคะ?"

ซูโฮ : "ผมชื่อซูโฮครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะโรเซ่"

หลังจากนั้น พวกเขาก็นั่งอ่านหนังสือกันต่อไปโดยไม่พูดอะไรกันมากนัก แต่การได้อยู่ใกล้ ๆ กับคนที่มีความรักในหนังสือเหมือนกัน ทำให้โรเซ่รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

จนกระทั่งถึงเวลาที่ห้องสมุดต้องปิด ลุงวูฮยอนเดินมาเตือนโรเซ่อย่างอ่อนโยน

ลุงวูฮยอน: "ถึงเวลาห้องสมุดปิดแล้วนะโรเซ่ วันนี้อย่าลืมกลับบ้านไปเล่าเรื่องที่อ่านให้ครอบครัวฟังล่ะ"

โรเซ่: "ขอบคุณนะคะ ลุงวูฮยอน วันนี้สนุกมากเลยค่ะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้นะคะ"

เธอยิ้มอ่อนโยนให้กับทั้งลุงวูฮยอนและจินฮยอง ก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างอิ่มเอมใจ ในระหว่างทางกลับบ้าน โรเซ่คิดถึงทุกสิ่งที่ได้เจอในวันนี้ ทั้งจินฮยองและนิยายที่ทำให้เธอจินตนาการอย่างเพลิดเพลิน เธอไม่รอช้าที่จะกลับไปเล่าเรื่องราวนี้ให้ครอบครัวฟัง

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอพบน้องสาว มินจี นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารและดูตื่นเต้นที่จะฟังเรื่องราวใหม่ ๆ จากโรเซ่

มินจี: "พี่โรเซ่ กลับมาแล้ว! วันนี้พี่ไปอ่านเรื่องอะไรมาอีก บอกหนูเร็ว!"

โรเซ่: "วันนี้พี่อ่านเรื่องของเจ้าหญิงที่ต้องผจญภัยเพื่อแก้คำสาปน่ะ น่าสนุกมากเลย แถมยังได้เจอเพื่อนใหม่ที่ห้องสมุดด้วยนะ เขาก็เป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน"

แม่ซูฮี: "เอ้า งั้นวันนี้โรเซ่มีเรื่องจะเล่าต่อไม่จบแน่เลย แล้วเขาคนนั้นเป็นใครล่ะจ๊ะ?"

โรเซ่: "เขาชื่อจินฮยองค่ะ เป็นคนใจดีและอ่อนโยนมาก ๆ พ่อคะ แม่คะ มันเหมือนกับพี่หลุดเข้าไปในโลกนิยายจริง ๆ เลย"

พ่อมินซู: "ก็ดีนี่ลูก ได้เจอเพื่อนที่มีความชอบเหมือนกัน แล้วจะไปเจอกันอีกไหมล่ะ?"

โรเซ่: "พรุ่งนี้ค่ะ! หนูจะกลับไปห้องสมุดอีกครั้ง หนูอยากรู้จักเขามากกว่านี้และอยากอ่านต่อด้วย"

มินจีและแม่ของเธอยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นว่าโรเซ่มีความสุขจากสิ่งเล็ก ๆ ในชีวิต โรเซ่พูดคุยกับครอบครัวอย่างสดใส แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในโลกของหนังสือและเพื่อนใหม่ในห้องสมุด