ตอนที่ 7 การเดินทางในโลกแห่งจินตนาการครั้งแรก

โรเซ่กำลังจมอยู่กับหนังสือเล่มหนาในมือ เมื่อเห็นซูโฮเดินเข้ามาพร้อมกับหนังสืออีกเล่มที่มีปกสีสันสดใสที่โดดเด่นสะดุดตา ปกนั้นมีภาพมังกรตัวใหญ่คาบเพชรพลอยอยู่ในปาก พร้อมฉากภูเขาหินลึกลับที่รายล้อมไปด้วยหมอกบาง ๆ ดูท่าทางเหมือนกำลังปกป้องสมบัติล้ำค่าไว้

ซูโฮยิ้มบาง ๆ พร้อมยื่นหนังสือให้โรเซ่ "ผมเห็นคุณชอบอ่านนิยายโรแมนติกหวาน ๆ ตลอด ลองเปลี่ยนบรรยากาศดูหน่อยไหมครับ หนังสือเล่มนี้จะพาคุณไปอีกโลกเลยนะ เปิดโลกใหม่ให้แน่นอน"

โรเซ่ยิ้มตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายขึ้นทันที "โอ้โห! มังกรด้วยเหรอคะ ฉันไม่เคยลองอ่านแนวแฟนตาซีผจญภัยแบบนี้มาก่อนเลย แต่พอเห็นปกแล้วก็อยากรู้เลยว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นในเรื่องนี้บ้าง!" เธอเอื้อมมือไปรับหนังสือมา พร้อมพลิกดูหน้าปกด้วยความตื่นเต้น

ซูโฮยิ้มอย่างเอ็นดู "ถ้าชอบนะครับ หนังสือเล่มนี้จะพาคุณไปผจญภัยในดินแดนที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์และสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลาย มีมังกร ยักษ์ และสมบัติที่ซ่อนอยู่ ซึ่งนักผจญภัยต้องตามหา"

โรเซ่หัวเราะเล็กน้อยพลางบอกอย่างมั่นใจ "ฟังดูท้าทายดีค่ะ! ฉันอยากทะลุมิติไปเจอกับมังกรตัวนั้นและออกผจญภัยดูบ้างจังเลย" แต่แล้วเธอก็เผลอพูดเบา ๆ "ถ้ามีจริงก็คงดีนะ… อยากลองไปดูสักครั้งจัง"

ซูโฮยิ้มขี้เล่นเมื่อได้ยิน "คุณอยากไปจริง ๆ เหรอครับ? เพราะผมก็มีวิธีทำให้คุณไปโลกในนิยายเล่มนี้ได้"

โรเซ่ทำหน้าสงสัย "คุณล้อเล่นหรือเปล่าคะ จะไปได้ยังไง"

ซูโฮทำท่าทางจริงจังขึ้น "เชื่อผมเถอะครับ ลองจับหนังสือไว้อย่างแน่น ๆ แล้วหลับตาสิครับ"

โรเซ่รู้สึกตื่นเต้นเล็ก ๆ แม้ยังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยอมทำตาม เธอจับหนังสือไว้แน่นแล้วหลับตาลง ครู่หนึ่งเสียงเหมือนสายลมเย็นพัดผ่านห้อง พร้อมแสงสว่างวาบ ๆ สะท้อนออกมาจากหน้าหนังสือ โรเซ่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและต้องอ้าปากค้างเมื่อพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางทิวทัศน์ของภูเขาสูงลิบที่ปกคลุมด้วยหมอกจาง ๆ แผ่นดินที่เธอเหยียบอยู่เป็นดินสีแดงสดใสที่ดูแปลกตา

"นี่มัน...โลกในนิยายเหรอคะ?" โรเซ่พูดเสียงแผ่วเบาด้วยความตกใจ

ซูโฮยิ้มกว้าง "ใช่แล้วครับ ผมบอกแล้วว่าผมพาคุณมาได้จริง ๆ ที่นี่คือโลกในหนังสือเล่มนั้น โลกที่เต็มไปด้วยมังกรและสมบัติล้ำค่า เตรียมตัวให้พร้อมนะครับ คุณกำลังจะเจอกับการผจญภัยที่ไม่เหมือนใคร"

โรเซ่มองไปรอบ ๆ รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้น เธอยิ้มอย่างมั่นใจ "ยอดเลยค่ะ! ฉันพร้อมจะเผชิญทุกอย่างแล้ว ไม่ว่ามันจะท้าทายแค่ไหน ฉันก็จะผ่านไปให้ได้"

ซูโฮหัวเราะเบา ๆ กับความมุ่งมั่นของเธอ "งั้นไปกันเลยครับ ดูเหมือนทางข้างหน้าจะมีหน้าผาขวางอยู่ด้วย เราคงต้องหาทางข้ามไปเพื่อไปยังดินแดนของมังกรที่คุณอยากเจอ"

ขณะที่ทั้งสองเดินไปข้างหน้า โรเซ่ก็ไม่หยุดที่จะมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น แต่ก็เผลอสะดุดเข้ากับก้อนหินเล็ก ๆ ข้างทางจนทำให้เธอเสียหลักหกล้มลงบนพื้น

ซูโฮมองโรเซ่ที่นั่งอยู่บนพื้น เขาหัวเราะเบา ๆ "นี่ใช่ว่าคุณตกใจกลัวจนสะดุดหกล้มเองใช่ไหมเนี่ย?"

โรเซ่หน้าแดงด้วยความอาย "ไม่ใช่สักหน่อยนะ! ฉันแค่… สะดุดก้อนหินเฉย ๆ!"

ซูโฮยิ้มขี้เล่น "อ้อ ๆ เข้าใจแล้วครับ ตัวเอกของเรื่องที่กล้าหาญขนาดนี้ก็ยังแพ้ก้อนหินของดินแดนแฟนตาซี"

โรเซ่ยิ้มอาย ๆ แต่ก็ยังพยายามรักษาความมั่นใจ "ไม่ต้องมาล้อฉันเลยค่ะคุณซูโฮ เดี๋ยวจะให้คุณเห็นว่าฉันก็มีความกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับมังกรตัวนั้นได้เหมือนกัน!"

ซูโฮยื่นมือมาช่วยพยุงโรเซ่ขึ้นจากพื้น "โอเค ๆ ผมจะรอดูนะครับ คุณนางเอกของเรา"

โรเซ่หัวเราะและยิ้มรับคำพูดของเขา หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มออกเดินทางไปด้วยกัน ผ่านป่าลึกลับที่มีเงาสัตว์ประหลาดเคลื่อนไหวอยู่ในพุ่มไม้ ระหว่างทางซูโฮเล่าเรื่องเกี่ยวกับอสูรต่าง ๆ ที่อาจจะเจอในโลกนี้ ทำให้โรเซ่ฟังอย่างสนใจ

เมื่อพวกเขามาถึงหน้าผาสูงที่ขวางเส้นทาง โรเซ่ถึงกับตะลึงในความสูงของหน้าผานั้น ลมพัดกระโชกแรงจนเธอต้องเกาะแขนซูโฮไว้แน่น

"คุณกลัวเหรอครับ?" ซูโฮถามด้วยน้ำเสียงที่มีรอยยิ้มบาง ๆ

"ฉันไม่ได้กลัวแค่… มันสูงมากจริง ๆ ค่ะ" โรเซ่ยิ้มเขิน ๆ แต่ในใจกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นเพราะการได้อยู่ใกล้ซูโฮ

ซูโฮหัวเราะ "ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมอยู่ตรงนี้ด้วย เราจะข้ามมันไปด้วยกัน ลองจับมือผมไว้แน่น ๆ แล้วก้าวไปพร้อม ๆ กันนะครับ"

ทั้งสองก้าวไปด้วยกัน มือของซูโฮอบอุ่นจนทำให้โรเซ่รู้สึกมั่นใจขึ้น เธอจ้องมองเขาอย่างมั่นใจ ในขณะที่เขายิ้มให้กำลังใจเธอตลอดทาง

หลังจากข้ามหน้าผามาได้ ทั้งคู่ก็เดินทางต่อจนถึงถ้ำที่มีมังกรตัวใหญ่คอยอยู่ โรเซ่จ้องมองมังกรตนนั้นด้วยแววตามุ่งมั่น เธอเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นนางเอกของนิยายจริง ๆ

"คุณพร้อมที่จะเจอกับมังกรแล้วใช่ไหมครับ?" ซูโฮถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและอบอุ่น

โรเซ่หันมามองเขาด้วยความมั่นใจ "แน่นอนค่ะ ฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันแล้ว!"

ซูโฮพยักหน้า "งั้นไปกันเลยครับ ผมจะคอยอยู่ข้าง ๆ คุณ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ทั้งสองเดินไปด้วยกัน ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ และเผชิญหน้ากับมังกรในที่สุด โรเซ่รู้สึกว่าการผจญภัยนี้เป็นมากกว่าการอ่านนิยาย แต่เป็นการได้สัมผัสถึงมิตรภาพและความอ่อนโยนที่ซูโฮมีให้เธอ ท่ามกลางการต่อสู้และการทดสอบความกล้าหาญของเธอ

ขณะที่โรเซ่และซูโฮเดินผ่านหินก้อนใหญ่ๆ ที่เรียงรายอยู่บริเวณทางเข้าสู่ถ้ำ โรเซ่เผลอก้าวพลาดจนเกือบจะสะดุดหินก้อนเล็กๆ ซูโฮคว้าแขนเธอไว้ทันที พร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ

"ระวังหน่อยซิครับ เดี๋ยวก็สะดุดตกลงไปก่อนเจอมังกรพอดี" เขาพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

โรเซ่ทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย แต่ดวงตาก็ยังเปล่งประกายขี้เล่นไม่แพ้กัน เธอแสร้งทำเป็นหันหน้าหนีอย่างงอนๆ "ก็แค่อยากจะทดสอบดูน่ะค่ะ ว่าคุณจะรับฉันทันหรือเปล่า แต่…ก็ถือว่าผ่านนะคะ!"

ซูโฮหัวเราะขำกับท่าทางของเธอ ก่อนจะปล่อยมือจากแขนเธออย่างอ่อนโยน "คุณนี่นะครับ เอาแต่ทดสอบผมอยู่เรื่อย"

โรเซ่หัวเราะเขินๆ แล้วจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง "ถ้าคุณเบื่อก็บอกได้นะคะ เดี๋ยวฉันจะปล่อยให้คุณเดินไปคนเดียวเลย…แต่ถ้าคุณตกใจกลัวขึ้นมา ก็ห้ามกลับมาหาฉันแล้วนะ"

"ถ้าต้องเลือกจริงๆ ผมว่าผมยังสบายใจกว่าเวลาคุณอยู่ใกล้ๆ แบบนี้นะ" ซูโฮตอบพลางยิ้มอ่อนโยน โรเซ่รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมานิดๆ ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องพูด

ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาในถ้ำมากขึ้น บรรยากาศภายในมืดสลัวและเย็นยะเยือก โรเซ่มองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นที่แฝงไปด้วยความขี้เล่น เธอกระซิบถามซูโฮเสียงเบา "คุณคิดว่ามังกรจะเป็นมังกรมุกน่ารักหรือมังกรหน้าดุคะ?"

"ผมไม่แน่ใจว่ามังกรจะน่ารักนะครับ" เขาตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก "แต่ดูท่าคุณจะอยากเจอเจ้ามังกรน่ารักจริงๆ สินะ"

"แน่นอนสิคะ! ฉันว่ามันต้องเป็นมังกรที่รักสงบ แล้วก็คงชอบเก็บสะสมเพชรพลอยไว้ด้วย" โรเซ่พูดพร้อมกับก้มลงมองก้อนหินที่เป็นประกายระยิบระยับในมือของเธอ "ถ้ามันไม่ดุนะคะ ฉันจะลองขอหินสวยๆ จากมันดูด้วยค่ะ"

ซูโฮส่ายหัวขำๆ "คุณนี่มีแต่แผนจะท้าทายไปเรื่อย"

โรเซ่ยักไหล่แบบขี้เล่น "ก็แค่ลองดูค่ะ เผื่อมันจะใจดี ฉันว่ามันคงเบื่อที่จะต้องเจอแต่นักรบแข็งกร้าวนะคะ ลองมีคนมาขอเป็นเพื่อนบ้าง อาจจะดีต่อใจมังกรบ้างก็ได้"

ทันใดนั้น เสียงคำรามต่ำๆ ก็ดังมาจากลึกเข้าไปในถ้ำ โรเซ่เผลอสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็แอบหัวเราะคิกคัก "สงสัยว่าเสียงนี้คงบอกว่ามันไม่ชอบให้ใครมาเก็บของที่มันหวง"

ซูโฮหัวเราะเบาๆ แล้วหันมากระซิบกับโรเซ่ "งั้นผมจะให้คุณเป็นตัวแทนไปเจรจากับมันนะครับ ในเมื่อคุณอยากเป็นเพื่อนกับมันขนาดนี้"

โรเซ่พยักหน้าอย่างมั่นใจ แต่ก็ยังมีท่าทีขี้เล่น "ได้เลยค่ะ! ฉันจะลองถามดูดีๆ เผื่อว่าเราจะได้มิตรภาพเป็นของฝากกลับบ้านด้วย"

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงจุดที่มังกรนอนขดตัวอยู่ โรเซ่ทำหน้าขี้เล่น ยิ้มให้ซูโฮก่อนจะหันไปพูดกับมังกร "ขอโทษนะคะคุณมังกร ฉันแค่อยากจะขอยืมเพชรเม็ดเล็กๆ กลับบ้านสักเม็ดสองเม็ดเองนะคะ"

ซูโฮยืนมองด้วยรอยยิ้มเอ็นดูในความน่ารักขี้เล่นของเธอ "ผมว่าเจ้ามังกรกำลังชั่งใจอยู่นะว่าจะให้คุณยืมดีหรือเปล่า"

"ก็ต้องลองเสี่ยงดูค่ะ" โรเซ่หันมากระพริบตาปริบๆ ให้ซูโฮ "ถ้ามันไม่ให้ ฉันก็คงต้องบอกว่าไม่เป็นไร แต่ถ้าได้ คุณจะได้รู้ว่าการทดสอบความกล้าหาญของฉันสำเร็จแล้วนะคะ"

ซูโฮมองโรเซ่ด้วยความเอ็นดู เขายื่นมือไปจับมือเธอเบาๆ "ผมรู้แล้วล่ะครับ ว่าคุณมีความกล้าหาญมากแค่ไหน และผมเองก็โชคดีจริงๆ ที่ได้มาอยู่ข้างๆ คุณในโลกแห่งนี้"

โรเซ่หัวเราะเขินๆ ก่อนจะบีบมือเขาตอบ "ขอบคุณนะคะคุณซูโฮ ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับมังกรตัวนี้ได้เลย"

หลังจากที่โรเซ่และซูโฮข้ามหน้าผาสูงชันมาได้ พวกเขายังคงเดินทางต่อกันไปบนเส้นทางที่ล้อมรอบด้วยทุ่งหญ้าเขียวขจีและดอกไม้สีสันสวยงาม โรเซ่ที่รู้สึกกระตือรือร้นอย่างมาก คอยมองไปรอบ ๆ และหยุดบ่อย ๆ เพื่อชื่นชมธรรมชาติรอบข้าง

โรเซ่ยิ้มกว้างพลางยื่นมือไปแตะดอกไม้ข้างทาง “คุณซูโฮคะ ดูสิคะ ดอกไม้ที่นี่สวยจังเลย! แปลกตากว่าที่เคยเห็นในชีวิตจริงอีกนะคะ” เธอทำท่าตั้งใจมองดอกไม้จนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขและความประทับใจ

ซูโฮหัวเราะน้อย ๆ ขณะมองดูเธอ “ดูคุณจะมีความสุขกับการผจญภัยครั้งนี้มากกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะครับ” เขาพูดด้วยสายตาเอ็นดูที่ฉายชัดออกมา

โรเซ่หันมายิ้มให้เขาแล้วแกล้งทำหน้าเปรี้ยวเล็กน้อย “ก็แน่นอนสิคะ! ได้ออกมาผจญภัยในดินแดนที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์แบบนี้ใครจะไม่ตื่นเต้นกันล่ะคะ?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่นและขยับเข้าไปใกล้เขาเล็กน้อย ทำให้ซูโฮรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นเราจะไปตามหามังกรกันไหมครับ?” ซูโฮยิ้มพร้อมพูดเชิงแซวเมื่อเห็นว่าเธอกำลังมีท่าทีที่น่ารักขี้เล่น

โรเซ่ทำท่าคิดแล้วพยักหน้าหนักแน่น “แน่นอนค่ะ! แต่ก่อนจะเจอมังกร ฉันต้องขอเก็บดอกไม้ไปก่อนนะคะ” เธอหยิบดอกไม้ที่เก็บได้มาจัดเรียงกันอย่างมีความสุข ทำให้ซูโฮอดที่จะมองเธอด้วยความประทับใจไม่ได้

“คุณนี่น่ารักจริง ๆ เลยนะครับ” ซูโฮพูดออกมาจากใจ ทำให้โรเซ่หน้าแดงเล็กน้อย

“คุณพูดแบบนี้อีกแล้วนะคะ” เธอแกล้งทำหน้าเข้มแต่ยังยิ้มไม่หุบ

---

พวกเขาเดินทางต่อและในระหว่างนั้น โรเซ่ก็เริ่มแกล้งซูโฮด้วยการทำเสียงเบา ๆ เลียนแบบสัตว์ป่าที่อยู่ใกล้ ๆ

“คุณได้ยินไหมคะ? เหมือนมีเสียงอะไรอยู่ในพุ่มไม้เลยค่ะ!” เธอแสร้งทำเสียงจริงจัง แต่ดวงตาของเธอกลับมีประกายซุกซน

ซูโฮทำหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อยแล้วตั้งใจฟัง “ที่ไหนครับ? ทำไมผมไม่เห็นได้ยินเลย”

โรเซ่กลั้นหัวเราะแล้วทำท่าตกใจ “โอ๊ย! นั่นไงคะ! มันอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ด้วย!” แล้วเธอก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

ซูโฮหัวเราะตามและส่ายหัวเบา ๆ “คุณนี่ขี้เล่นจริง ๆ เลยนะครับ ทำผมตกใจเสียได้” เขาพูดพลางยื่นมือมาลูบผมเธออย่างเบามือ ราวกับจะสื่อว่าเขาเอ็นดูเธอมากแค่ไหน

โรเซ่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาเบา ๆ “ฉันคิดว่าการได้มาเจอคุณและได้ออกมาผจญภัยในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”

ซูโฮหันมามองเธอและยิ้มอย่างอบอุ่น “ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ ผมดีใจมากที่ได้อยู่ข้าง ๆ คุณแบบนี้"

หลังจากที่โรเซ่และซูโฮเดินเคียงกันผ่านทุ่งหญ้าต่อมาได้สักพัก โรเซ่ก็สังเกตเห็นว่าซูโฮเงียบไป เธอจึงแกล้งกระโดดเข้ามาเดินข้าง ๆ เขาและกระตุกแขนเสื้อเขาเบา ๆ

“คุณซูโฮ~ ดูเหม่อจังเลยนะคะ คิดถึงบ้านหรือเปล่า?” เธอถามด้วยน้ำเสียงขี้เล่น แต่แฝงไปด้วยความห่วงใย

ซูโฮยิ้มบาง ๆ แล้วหันไปสบตาเธอ “เปล่าครับ ผมกำลังคิดว่าคุณทำให้โลกของผมมีสีสันมากขึ้นกว่าเดิมต่างหาก”

คำพูดของซูโฮทำให้โรเซ่หน้าแดงเล็กน้อย เธอหันไปมองทางอื่นเพื่อปิดบังความเขินอาย “พูดแบบนี้ ทำไมคุณดูโรแมนติกจังเลยคะ?” เธอพูดอย่างแกล้ง ๆ แต่ลึก ๆ รู้สึกดีใจที่ได้รับคำชมจากเขา

ซูโฮหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “บางทีผมอาจจะได้เรียนรู้จากคุณก็ได้นะครับ ตั้งแต่คุณเข้ามาในชีวิตผม ผมรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากเลย”

โรเซ่ฟังแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ทั้งสองค่อย ๆ เดินไปด้วยกันอย่างเงียบ ๆ แต่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่แสนหวานและโรแมนติก