ตอนที่ 12 ความฝันและความคิดสร้างสรรค์

ขณะเดินกลับจากอาหารค่ำ โรเซ่และซูโฮใช้เวลาที่เหลืออยู่ในการพูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับชีวิต งานอดิเรก และความฝันในอนาคตของพวกเขา บรรยากาศยามค่ำคืนเต็มไปด้วยดาวระยิบระยับ และเสียงของการจราจรจากถนนทำให้บรรยากาศดูคึกคัก โรเซ่รู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวาเมื่อได้ใช้เวลาร่วมกับซูโฮ

ซูโฮ: "โรเซ่ เธอเคยคิดมั้ยว่าถ้าหากเราสามารถมีชีวิตอยู่ในโลกแฟนตาซีได้ เราจะทำอะไรบ้าง?"

โรเซ่: "อืม... คุณอยากเป็นนักผจญภัยที่ออกตามหาสมบัติ! แล้วคุณล่ะซูโฮ?"

ซูโฮ: "ผมจะเป็นนักรบที่คอยปกป้องคุณจากอันตราย!" (เขายิ้มขณะพูด)

โรเซ่หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของซูโฮ เธอรู้สึกว่าตัวเองมีความมั่นใจมากขึ้นเมื่ออยู่กับเขา ราวกับว่าเขาเป็นคนที่สามารถทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นและการสนับสนุนที่ไม่เหมือนใคร

โรเซ่: "ถ้าฉันเป็นนางเอก ฉันจะต้องเป็นนางเอกที่ทำอาหารอร่อย ๆ ให้คุณกินนะ!"

ซูโฮ: (แกล้งทำเสียงเข้ม) "นักรบไม่มีเวลากินอาหารหรอก! ผมจะต้องไปรบ!"

โรเซ่: (ยิ้มอย่างขำขัน) "ยังไงก็ต้องหิวอยู่ดี! ถ้าไม่มีอาหาร นักรบก็ไม่มีแรงจะต่อสู้ซิ!"

การสนทนาเปลี่ยนไปอย่างเป็นธรรมชาติ จนในที่สุดพวกเขาก็ถึงสะพานที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ของเมืองในยามค่ำคืน ที่นั่นมีแสงไฟระยิบระยับจากตึกสูงที่สะท้อนอยู่ในน้ำ โรเซ่หยุดมองวิวอย่างมีความสุข ส่วนซูโฮก็ยืนข้าง ๆ และมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่น

ซูโฮ: "คุณชอบที่นี่ไหม?"

โรเซ่: "ชอบมาก! มันสวยงามเหมือนในนิยายเลย!"

ซูโฮรู้สึกพึงพอใจกับความสุขของโรเซ่ และทำให้เขามีแรงบันดาลใจมากขึ้น เขาจึงคิดที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อสร้างความประทับใจให้เธอ

ซูโฮ: "ถ้าเราข้ามสะพานนี้ไป เราจะสามารถไปยังฝั่งตรงข้ามที่มีสวนสาธารณะได้ คุณอยากไปดูไหม?"

โรเซ่: "ไปเลย! ฉันอยากเห็น!"

ทันทีที่พวกเขาข้ามสะพานไปยังสวนสาธารณะ โรเซ่ก็เห็นดอกไม้ไฟที่เริ่มถูกจุดขึ้นในฟ้าสีดำ ทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้น

โรเซ่: "ว้าว! ดูซิ! มันสวยมากเลย!"

ในขณะที่ทั้งคู่เดินไป โรเซ่รู้สึกถึงความมีเสน่ห์ของจินฮยองที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาได้คอยเปิดประตูให้เธอและยิ้มให้กับเธอตลอดเวลา ความใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทำให้เธอรู้สึกประทับใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

โรเซ่: "เธอทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเก่งจังนะจินฮยอง!"

ซูโฮ: "ผมแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าคุณรู้สึกดี ผมก็รู้สึกดีด้วย" (เขายิ้มตอบ)

ความน่ารักของซูโฮทำให้โรเซ่รู้สึกอบอุ่นใจ และเธอเริ่มเห็นว่าเขาเป็นคนที่มีความจริงใจและอบอุ่น ทำให้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาเริ่มลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เมื่อมาถึงสวนสาธารณะ โรเซ่ตัดสินใจนั่งลงบนพื้นหญ้าเพื่อดูดอกไม้ไฟอย่างใกล้ชิด ซูโฮก็นั่งลงข้าง ๆ เธอและคอยเฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ โดยมีบางช่วงที่เขายิ้มให้เธอเมื่อเธอแสดงออกถึงความตื่นเต้น

โรเซ่: "ฉันไม่เคยเห็นดอกไม้ไฟที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย!"

ซูโฮ: "ถ้าผมรู้ว่าคุณชอบดอกไม้ไฟขนาดนี้ ผมจะพาคุณมาที่นี่บ่อย ๆ เลย"

โรเซ่หันไปมองซูโฮด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ความรักและความสนใจที่เขามีให้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นคนสำคัญในโลกนี้

โรเซ่: "คุณรู้ไหม? ฉันรู้สึกดีมากที่ได้ใช้เวลาร่วมกับคุณแบบนี้"

ซูโฮ: "ผมก็เช่นกัน โรเซ่ ผมรู้สึกว่าเราเข้าใจกันมากขึ้นเรื่อย ๆ"

ในขณะที่เสียงดอกไม้ไฟดังขึ้นสูงขึ้นในฟ้า โรเซ่รู้สึกว่าเธอกำลังเป็นส่วนหนึ่งของนิยายโรแมนติกที่เธอเคยฝันถึง ความรู้สึกที่อบอุ่นนี้ทำให้เธออยากแบ่งปันช่วงเวลาเหล่านี้ไปตลอดชีวิต

โรเซ่: "ถ้าเราสามารถใช้ชีวิตเหมือนในนิยายได้ มันคงจะดีมากเลยใช่ไหม?"

จินฮยอง: "จริงซิ! และถ้าคนที่อยู่ข้าง ๆ คุณเป็นผม เราจะสร้างเรื่องราวที่น่าจดจำร่วมกัน"

เมื่อเขาพูดจบ โรเซ่รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นและรู้สึกเหมือนโลกนี้มีแต่พวกเขาทั้งสองเท่านั้น ที่ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความฝันและสีสันของดอกไม้ไฟ ทำให้โรเซ่เริ่มมองเห็นอนาคตที่มีซูโฮอยู่เคียงข้างเขา และเธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากำลังเติบโตขึ้นอย่างงดงาม

โรเซ่: "ฉันหวังว่าจะมีช่วงเวลาที่ดีแบบนี้อีกนะซูโฮ"

ซูโฮ: "ผมก็เช่นกัน เราจะสร้างความทรงจำที่ดีที่สุดร่วมกัน!"

ซูโฮและโรเซ่ยิ้มให้กันในช่วงเวลาที่เงียบสงบ ขณะเสียงดอกไม้ไฟยังคงดังก้องอยู่ในหู ความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจทำให้ทั้งคู่รู้ว่าพวกเขาได้เริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ที่เต็มไปด้วยความรักและการผจญภัยที่ไม่สิ้นสุด

ในโลกของนิยายโรแมนติกที่โรเซ่และซูโฮอยู่ด้วยกัน ความอบอุ่นและความรักเต็มไปด้วยอากาศบริสุทธิ์รอบตัว พวกเขานั่งอยู่ในสวนดอกไม้ที่มีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมร่มเงา และดอกไม้บานสะพรั่งรอบตัว หยดน้ำค้างบนกลีบดอกไม้สะท้อนแสงแดด ทำให้ทุกอย่างดูสวยงามราวกับภาพวาด

โรเซ่เริ่มเล่าเรื่องตลกในชีวิตประจำวันที่ทำให้เธอขำขณะทำงานเกี่ยวกับการออกแบบเสื้อผ้า:

โรเซ่: "คุณรู้ไหมวันนั้นฉันไปร้านขายเสื้อผ้าเพื่อไปดูเสื้อผ้าใหม่ที่ฉันเคยออกแบบและบริษัทที่ฉันทำงานเอาไปขายให้ทางร้าน  ปรากฏว่าฉันดันใส่ชุดที่คล้ายกับแบบเสื้อที่ขายจนคนเข้ามาสอบถามกันใหญ่เลย"

ซูโฮหัวเราะออกมาด้วยความสนุกสนานเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเขาพยายามนึกภาพตาม

ซูโฮ: "โอ้! แบบนี้น่าจะทำให้ลูกค้าสับสนไหม?"

โรเซ่: "ก็ใช่นะซิ! ฉันเลยต้องบอกลูกค้าว่า 'ไม่ต้องกังวลค่ะ นี่คือแฟชั่นใหม่!'"

ซูโฮหัวเราะเสียงดังขึ้นและเริ่มมองโรเซ่ด้วยความชื่นชม

ซูโฮ: "คุณนี่เป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์มากเลยนะ!"

โรเซ่รู้สึกเขินเมื่อได้ยินคำชมนี้ แต่เธอพยายามที่จะทำตัวมั่นใจต่อไป

โรเซ่: "ขอบคุณค่ะ! ฉันชอบสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ให้กับคนอื่นได้เห็นและได้ใช้"

ซูโฮ: "และเห็นได้ชัดว่าคุณทำได้ดีมาก! มีเรื่องตลกอีกไหม?"

โรเซ่คิดสักพักก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง

โรเซ่: "อืม… วันหนึ่งฉันออกแบบเสื้อผ้าสำหรับงานเลี้ยงบริษัท และใส่ใจรายละเอียดมากเกินไป จนสุดท้ายกลายเป็นว่าเสื้อที่ออกแบบต้องปรับแก้แบบไปสิบครั้ง"

ซูโฮ: (หัวเราะ) "สิบครั้งเลยเหรอ! แล้วตอนนั้นคุณทำอย่างไร?"

โรเซ่: "ฉันก็เลยบอกเพื่อน ๆ ว่าฉันกำลังทำ 'ชุดวิวัฒนาการ' แบบเต็มรูปแบบ!"

ซูโฮหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินคำว่า "วิวัฒนาการ" ทำให้เขานึกถึงสัตว์ต่าง ๆ ที่เปลี่ยนแปลงรูปร่างในธรรมชาติ

ซูโฮ: "ถ้าเป็นแบบนั้น ผมอยากจะเห็นชุดวิวัฒนาการของคุณในงานเลี้ยงบริษัท!"

โรเซ่: "แน่นอน! แต่ถ้ามันดูแปลกประหลาด ฉันอาจจะบอกว่ามันเป็นเทรนด์ใหม่ก็ได้!"

ซูโฮมองโรเซ่ด้วยดวงตาที่มีความชื่นชม เขาชอบที่จะเห็นเธอพูดคุยด้วยความมั่นใจและความขี้เล่น

ซูโฮ: "คุณทำให้ผมรู้สึกว่าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตมีความหมายมากเลยนะ"

โรเซ่: "ใช่ค่ะ! การออกแบบไม่ใช่แค่การสร้างสรรค์เสื้อผ้า แต่ยังเป็นการเล่าเรื่องราวด้วย"

พวกเขาใช้เวลาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โรเซ่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแฟชั่นที่เธอออกแบบ โดยไม่ลืมที่จะยกตัวอย่างเหตุการณ์ตลก ๆ ในชีวิตของเธอที่เกี่ยวข้องกับงานและการสร้างสรรค์

โรเซ่: "บางทีคนอาจคิดว่าแฟชั่นคือเรื่องที่ดูซับซ้อน แต่จริง ๆ แล้วมันคือการเข้าใจตัวเองและการเล่นสนุกกับสิ่งที่เราชอบ"

ซูโฮ: "คุณพูดถูก! มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราเป็นตัวของตัวเอง"

โรเซ่: "ซูโฮ ฉันเคยลองออกแบบอะไรไหม? หรือเคยคิดว่าจะลองทำบ้างไหม?"

ซูโฮ: "ยังไม่เคยนะ แต่ถ้าเธอมีไอเดียอะไร ก็บอกฉันได้นะ ฉันจะลองช่วยเธอ"

โรเซ่รู้สึกมีความสุขเมื่อได้ยินคำนี้ เธอรู้ว่าเขาเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ

โรเซ่: "จริงเหรอ? ฉันอยากให้เธอลองทำแบบนี้สักครั้ง! มันสนุกมากเลยนะ!"

ซูโฮยิ้มให้เธอแล้วตอบว่า: "แน่นอน! ถ้าคุณเชื่อในตัวผม ผมจะทำให้ดีที่สุด"

โรเซ่: "เรามาลองออกแบบเสื้อผ้าด้วยกันในวันหยุดกันเถอะ! จะได้สร้างสรรค์อะไรใหม่ ๆ กัน"

ซูโฮ: "ตกลง! ผมรอไม่ไหวแล้ว!"

ทั้งคู่รู้สึกตื่นเต้นกับความคิดนี้ และการได้ร่วมงานกันจะทำให้พวกเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อย ๆ