ตอนที่ 8 การเดินทางในโลกแห่งจินตนาการครั้งแรก 3

หลังจากทั้งคู่ได้เผชิญกับอุปสรรคในถ้ำและหลบหนีจากสัตว์ร้ายมาหมาด ๆ โรเซ่และซูโฮก็พบกับอีกหนึ่งอุปสรรคที่ท้าทายไม่แพ้กัน: หน้าผาสูงชันที่ตัดขาดจากเส้นทางเดิมไปสู่ส่วนลึกของป่า บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบและความอันตรายที่แฝงอยู่ในทุกย่างก้าว ท่ามกลางเสียงลมกระโชกแรงที่พัดผ่าน ซูโฮและโรเซ่ยืนอยู่ข้างหน้าผา รอยยิ้มของทั้งคู่ปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดคิด

ซูโฮ: (ยิ้ม) “ดูเหมือนเราเจออุปสรรคใหม่แล้วนะ โรเซ่...คิดว่าเราจะผ่านมันไปได้ไหม?”

โรเซ่: (ยิ้มขี้เล่น) “ถ้าเป็นอย่างที่นายบอก เมื่อกี้ก็ยังผ่านอุปสรรคถ้ำไปได้แล้ว นี่มันแค่หน้าผาแค่นั้นเอง ฉันว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอก!”

เธอกล่าวด้วยท่าทางมั่นใจ ขณะที่มือหนึ่งจับแขนของซูโฮและมองไปยังหน้าผาที่ดูเหมือนจะท้าทายทุกก้าวเดิน ซูโฮอดที่จะรู้สึกประทับใจในความมั่นใจและความขี้เล่นของเธอไม่ได้

ซูโฮ: “คุณนี่กล้าได้ใจจริง ๆ โรเซ่ ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าใครเป็นคนกลัวจริง ๆ”

โรเซ่: (หัวเราะ) “ฉันไม่ได้กลัวนะ ฉันแค่รู้ว่าเราต้องทำยังไง ถ้าเรากลัวมากไปก็ไม่ไปถึงไหนหรอกนะ”

ซูโฮ: “เห็นไหมว่าเราทั้งคู่ต่างมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้จากกันและกัน ถ้าไม่ได้เธอคอยเตือนให้ผมรู้จักกล้า ผมก็คงจะยอมแพ้ไปนานแล้ว”

โรเซ่: (ยิ้มขี้เล่น) “ก็...นั่นล่ะสิ! แต่ถ้านายไม่กล้า ฉันอาจจะต้องพาคุณขึ้นไปเองก็ได้นะ!”

ซูโฮ: (หัวเราะ) “แสดงว่าผมต้องเป็นนักเดินทางที่ตามคุณไปใช่ไหม?”

โรเซ่: (หันไปมองหน้าผา) “ไม่ต้องห่วงหรอก! ถ้าฉันพูดว่าจะไปถึง เราก็ต้องไปถึง...พยายามกันหน่อยนะ”

ทั้งคู่มองไปที่หน้าผาและเริ่มวางแผนการข้ามผ่านอุปสรรคนี้ ก่อนที่โรเซ่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ แม้จะรู้ว่าเส้นทางข้างหน้าอาจเต็มไปด้วยความเสี่ยง แต่เธอก็มั่นใจว่าจะมีซูโฮอยู่เคียงข้างกัน

ซูโฮ: “เดี๋ยว ผมไปก่อนดีกว่า ถ้าผมไปถึงแล้วคุณค่อยตามมานะ”

โรเซ่: “ไม่ต้องห่วง ฉันไปเองได้!” (เธอยิ้มให้เขาแล้วเริ่มเดินไปข้างหน้า)

โรเซ่ค่อย ๆ ก้าวขึ้นไปบนหน้าผาอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความเงียบและความตึงเครียดในอากาศ ซูโฮตามหลังไปใกล้ ๆ คอยให้ความช่วยเหลือและคอยดูแลเส้นทางของเธอ

ซูโฮ: “ฉันจะอยู่ข้างหลังคุณเสมอ ถ้าคุณลื่นหรือเจออะไรแปลก ๆ เรียกผมได้นะ”

โรเซ่: (หัวเราะ) “ห่วงน้อยหน่อยสิ! ฉันทำได้!”

สุดท้ายทั้งคู่ก็สามารถข้ามหน้าผาไปได้สำเร็จ ขณะที่ทั้งสองยืนอยู่ฝั่งใหม่ของหน้าผา โรเซ่ยิ้มให้กับตัวเองและรู้สึกถึงความสำเร็จในใจที่ได้เผชิญกับอีกหนึ่งอุปสรรคได้

โรเซ่: “เห็นไหมล่ะ ซูโฮ! ฉันบอกแล้วว่าฉันทำได้!”

ซูโฮ: (ยิ้มขณะมองเธอ) “ฉันยอมรับเลยว่าผมประเมินคุณผิดไปมาก คุณเป็นคนที่ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจริง ๆ โรเซ่”

โรเซ่: (ยิ้มกว้าง) “อย่าลืมคำที่นายบอกนะ...ถ้าเราไม่กล้า เราก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเราจะไปถึงไหน!”

พวกเขาหยุดพักบนฝั่งใหม่และนั่งลงกันที่ริมผาหินทั้งคู่เริ่มพูดคุยและหัวเราะไปอีกสักพัก ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบที่มีเพียงเสียงลมพัดผ่านท่ามกลางต้นไม้และท้องฟ้าที่สดใส

โรเซ่: “รู้ไหม ซูโฮ? ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งมันเริ่มดีขึ้นแล้ว ฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร เราก็จะผ่านไปได้ถ้าเรามีกันและกัน”

ซูโฮ: (ยิ้มอบอุ่น) “ใช่ครับ เราจะผ่านไปด้วยกันทุกอุปสรรค ขอบคุณที่ทำให้ผมได้เปิดใจและเห็นโลกในมุมที่แตกต่างไปจากเดิม”

ทั้งคู่ต่างมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความหวัง แม้ว่าจะมีอุปสรรคที่ขวางอยู่ แต่ทั้งสองก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันไปด้วยกัน ทุกก้าวที่พวกเขาก้าวเดินไปข้างหน้าคือการเติบโตและความสัมพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นในทุก ๆ วัน

โรเซ่: (กัดฟันแน่น) “โอ๊ย...ฉันว่าเรากลับไปกันดีไหม! นี่มันสูงขนาดนี้ ขืนพลาดตกลงไปได้หมดสวยแน่!”

ซูโฮ: (หัวเราะเล็ก ๆ) “โรเซ่! คุณมั่นใจในตัวเองแค่ไหนกัน? เมื่อกี้ยังบอกว่าจะผ่านทุกอุปสรรคไปได้อยู่เลย”

โรเซ่: “ก็...ก็ใช่น่ะสิ! แต่ว่าฉันไม่ได้หมายถึงทางแคบที่สูงจนตกลงไปจะไม่รอดแบบนี้!”

เธอพูดพลางกระชับแขนที่กอดจินฮยองแน่นขึ้น ซูโฮอดที่จะหัวเราะกับท่าทางของเธอไม่ได้ เขารู้สึกเอ็นดูในความมั่นใจและขี้เล่นของโรเซ่ ซึ่งถึงแม้ว่าเธอจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่เคยหยุดที่จะตอบโต้ในแบบของตัวเอง

ซูโฮ: “โอเค ถ้าอย่างนั้นถ้าฉันสัญญาว่าจะคอยดูแลเธอให้ผ่านไปได้ล่ะ? เธอคิดว่ายังกลัวอยู่ไหม?”

โรเซ่: (หน้าแดงเล็กน้อย) “ก็...อืม…อาจจะไม่กลัวเท่าไหร่ ถ้าคุณอยู่ข้าง ๆ”

เธอยิ้มด้วยความเขินอาย แต่ก็ยังคงกอดแขนจินฮยองแน่น จนเขารู้สึกถึงความอ่อนโยนในท่าทางที่ดูขี้เล่นของเธอ ทั้งสองค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า ในขณะที่โรเซ่เริ่มพูดไปเรื่อย ๆ เพื่อกลบความกลัวในใจ

โรเซ่: “นี่! ซูโฮ คุณคิดว่าเราจะเจอเจ้ามังกรยักษ์ในตำนานจริง ๆ ไหม?”

ซูโฮ: “ถ้าเป็นตามที่นิยายบอก เราคงหนีไม่พ้นเจ้ามังกรตัวนั้นแน่ ๆ และถ้าเราเจอมันจริง ๆ คุณจะทำอย่างไร?”

โรเซ่: “ถ้าเจอจริง ๆ นั้นเหรอ? ก็...ฉันจะสั่งให้มันยอมจำนน แล้วเอามันมาเป็นพาหนะของเราซิ!” (ทำท่าทางมั่นใจ)

ซูโฮหัวเราะดังขึ้นมาอีกครั้ง เขาประทับใจในความมั่นใจเกินตัวของเธอ แม้ว่าจะรู้ดีว่าโรเซ่กำลังกลัวก็ตาม แต่เธอก็ไม่ยอมแสดงออกให้เห็นง่าย ๆ

ซูโฮ: “ถ้าอย่างนั้นผมจะคอยดูเธอให้บังคับเจ้ามังกรยักษ์ตัวนั้นยอมจำนนแล้วกัน โรเซ่ผู้กล้าหาญ”

โรเซ่: “ต้องคอยดูให้ดีนะ เพราะฉันอาจทำให้นายต้องทึ่งกับความสามารถของฉัน!”

บทสนทนานี้ทำให้โรเซ่รู้สึกสบายใจขึ้น เธอเดินเคียงข้างซูโฮไปอย่างมั่นใจและขี้เล่น เมื่อทั้งสองมาถึงทางโค้งที่ล้อมรอบด้วยหมอก โรเซ่หันไปสบตาจินฮยอง เธอรู้สึกได้ว่าการผจญภัยนี้ไม่ใช่เพียงแค่การเดินทางในนิยาย แต่ยังเป็นช่วงเวลาที่เธอได้รู้จักตัวเองและรู้สึกถึงความผูกพันที่มีต่อซูโฮมากขึ้น

ทั้งสองพูดคุยเล่นไปตลอดทาง ทำให้เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว การผจญภัยนี้เป็นเหมือนบทเรียนที่ทำให้โรเซ่ได้พบกับความกล้าหาญที่แฝงอยู่ในใจและความสัมพันธ์ที่เบ่งบานขึ้นอย่างช้า ๆ

หลังจากการต่อสู้กับกิ้งก่ายักษ์ผ่านพ้นไป โรเซ่และจินฮยองเดินทางต่อเข้าสู่ป่าลึก ที่นี่มีทางเดินเล็ก ๆ แคบ ๆ ทอดยาวเข้าไปในพุ่มไม้หนาทึบ บรรยากาศรอบ ๆ เงียบสงบ แต่ยังคงแฝงความน่ากลัวที่ชวนให้ขนลุก จินฮยองเดินอยู่ข้างหน้า คอยสำรวจเส้นทางเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย ส่วนโรเซ่เดินตามมาด้วยท่าทีมั่นใจ แต่มุมปากของเธอแอบยิ้มขี้เล่นในทุกจังหวะที่จินฮยองหันมามอง

ซูโฮ: “เธอไม่กลัวอะไรบ้างเลยเหรอโรเซ่? ป่าลึกแบบนี้นะ มีอะไรโผล่มาก็ไม่แปลก”

โรเซ่: (ยิ้มและพูดเสียงนุ่ม) “กลัวนะกลัวอยู่หรอก แต่จะให้หนีไปตอนนี้ก็ไม่ใช่โรเซ่ที่นายรู้จักแน่ ๆ ฉันนะ…เกิดมาเพื่อเผชิญหน้าอุปสรรคต่างหาก!”

ซูโฮ: (หัวเราะเบา ๆ) “ก็จริงนะ ตั้งแต่รู้จักคุณมา ผมก็รู้สึกว่าคุณนี่กล้าหาญและมั่นใจมากจริง ๆ บางทีผมเองก็แอบกังวลเล็ก ๆ กลัวคุณจะทำอะไรนอกเหนือคาดเดาไปมากกว่านี้”

โรเซ่: (ทำหน้าตายและแกล้งพูดอย่างล้อเล่น) “อย่าประเมินฉันต่ำเกินไปซิซูโฮ ฉันอาจจะมีความสามารถที่คุณคาดไม่ถึงก็ได้… หรือบางทีอาจจะทำให้เรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่ายโดยที่คุณไม่ทันสังเกตเลยก็ได้นะ!”

เมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปในป่าลึก พวกเขาก็พบอุปสรรคขวางหน้า เป็นสะพานไม้เก่าที่ยื่นไปอีกฝั่งของหุบเหวลึก สะพานนั้นดูเก่าและพร้อมจะพังทลายได้ทุกเมื่อ โรเซ่มองสะพานอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะหันมาพูดกับจินฮยองด้วยท่าทีมั่นใจ

โรเซ่: “ฉันคิดว่าเราสามารถข้ามได้นะ แต่นายจะไว้ใจฉันหรือเปล่า?”

ซูโฮ: (ยิ้มและพยักหน้า) “แน่นอน ผมไว้วางใจในความกล้าหาญของเธอ คุณลองไปก่อนซิ ผมจะตามไป”

โรเซ่ก้าวเท้าไปบนสะพานอย่างมั่นใจ สะพานไม้เก่าแคบและโคลงเคลงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา เธอเริ่มหันกลับมาพูดคุยกับจินฮยองเพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ

โรเซ่: “เห็นไหมล่ะ คุณคิดว่าฉันจะทำไม่ได้จริง ๆ เหรอ? แค่สะพานไม้เก่า ๆ เอง!”

ซูโฮ: (หัวเราะและก้าวตาม) “โอเค ๆ ยอมรับว่าผมประเมินคุณต่ำไปหน่อย แต่ผมขอพูดไว้นะว่าคุณนี่เป็นคนที่ทำให้ผมประหลาดใจอยู่ตลอดเวลาเลยจริง ๆ”

เมื่อพวกเขาข้ามสะพานไปได้สำเร็จ ทั้งคู่ก็มุ่งหน้าต่อไปในป่า ระหว่างทางพวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โรเซ่เล่าเรื่องในวัยเด็กของเธอที่มักจะชอบอ่านนิยายแฟนตาซีและจินตนาการว่าเธอเป็นนางเอกที่ได้ผจญภัยอย่างไร

โรเซ่: “ตอนเด็ก ๆ ฉันอ่านนิยายแนวแฟนตาซีมากมาย แล้วก็มักจะคิดเสมอว่าตัวเองอยู่ในโลกนั้น ได้เจอกับมังกร เวทมนตร์ หรือการผจญภัยในป่าลึกแบบนี้ แค่คิดก็สนุกแล้ว”

ซูโฮ: (ฟังด้วยความสนใจ) “ผมว่าเป็นเสน่ห์ของคุณเลยนะ คุณมีความคิดจินตนาการที่สดใสและเปี่ยมไปด้วยความฝัน ไม่แปลกใจเลยที่เธอกล้าหาญได้ขนาดนี้”

โรเซ่: (ยิ้มเขิน) “ขอบคุณนะที่เข้าใจ ความจริงฉันก็มีความกลัวอยู่เหมือนกัน แต่ฉันคิดเสมอว่าถ้าเรากลัวแล้วเราหยุดเดิน เราจะไม่มีทางได้พบเจอสิ่งใหม่ ๆ ที่รอเราอยู่ข้างหน้าเลย”

เมื่อเดินทางมาถึงลานกว้างในป่าที่เต็มไปด้วยดอกไม้และแสงแดดที่ส่องลงมากลางลาน พวกเขาทั้งสองหยุดพักและนั่งลง ซูโฮหยิบขนมปังจากกระเป๋าออกมาแบ่งกับโรเซ่ ทั้งคู่สนุกสนานกับการสนทนาอย่างอบอุ่น โรเซ่มีรอยยิ้มที่สดใสและแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง ซึ่งทำให้จินฮยองเริ่มรู้สึกอบอุ่นในใจมากขึ้น

ซูโฮ: “รู้ไหม โรเซ่ คุณเป็นคนที่ทำให้ผมอยากที่จะเปิดรับโลกใบใหม่ ผมเองไม่ค่อยมีโอกาสได้ผจญภัยหรือคิดจินตนาการเหมือนเธอมาก่อน แต่พอได้อยู่กับเธอ ผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันน่าตื่นเต้นขึ้นมา”

โรเซ่: (หัวเราะและหยอก) “ถ้าอย่างนั้นก็ขอต้อนรับสู่โลกแห่งจินตนาการของฉันนะ! ในโลกนี้ เราต้องพร้อมที่จะเผชิญอุปสรรคและความท้าทายอย่างไม่ย่อท้อ แต่ไม่ต้องห่วงไปนะ เพราะฉันจะอยู่ข้าง ๆ นายเสมอ”

ซูโฮ: (ยิ้มและมองโรเซ่ด้วยแววตาที่อบอุ่น) “ขอบคุณนะ โรเซ่ ที่ทำให้ผมได้พบโลกใหม่ ผมว่าต่อจากนี้ ไม่ว่าต้องเจอกับอะไร ผมก็พร้อมจะเผชิญไปกับคุณ”

ความสนิทสนมและความเชื่อมโยงระหว่างโรเซ่และซูโฮยิ่งลึกซึ้งขึ้นในทุก ๆ นาทีที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน ทุกคำพูดและการกระทำของโรเซ่ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความเป็นตัวของตัวเองช่วยทำให้จินฮยองเปิดใจมากขึ้น และเชื่อมั่นในเส้นทางแห่งการผจญภัยที่พวกเขากำลังเดินไปด้วยกัน