ตอนที่ 10 มหัศจรรย์แห่งโลกโรแมนติก

เมื่อซูโฮและโรเซ่ก้าวเข้าไปในโลกนิยายโรแมนติกที่เขาแนะนำ บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง บ้านสีขาวหลังเล็ก ๆ เรียงรายอยู่ริมทะเลสาบที่เงียบสงบ เงาของพระอาทิตย์ตกดินสะท้อนบนผืนน้ำ สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและชวนฝัน โรเซ่รู้สึกตื่นเต้นและประหม่านิด ๆ ในขณะที่ซูโฮเดินเคียงข้างเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ซูโฮมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่นและเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่นุ่มนวล

"นี่...เราจะต้องแกล้งเป็นคู่รักเพื่อผ่านด่านนี้ไป คุณคิดว่าอย่างไร"

โรเซ่ที่ดูมั่นใจมาตลอด กลับหน้าแดงเล็กน้อย เธอหัวเราะเบา ๆ พลางพยายามซ่อนความเขินอาย

"แค่แสดงบทคู่รักเอง...คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม" โรเซ่ตอบพร้อมรอยยิ้มที่พยายามจะกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริง

"ใช่ แต่คงต้องแสดงให้แนบเนียนหน่อย ไม่อย่างนั้นเราอาจจะไม่ผ่านด่านนี้" ซูโฮตอบพร้อมกับยิ้มขำ

ทั้งคู่เดินไปเรื่อย ๆ จนเจอกับคนชราที่ดูใจดีในชุดผ้าคลุมสีขาว คนชรามองทั้งสองด้วยความเอ็นดู

"ยินดีต้อนรับพวกเธอ ทั้งสองช่างเหมาะสมกันจริง ๆ เหมือนคู่รักที่เกิดมาเพื่อกันและกัน" คนชรากล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ซูโฮหันไปสบตาโรเซ่ เขาเห็นรอยยิ้มที่แฝงความขี้เล่น และเอ่ยเสียงนุ่ม

"ใช่ครับ เราสองคนเป็นคู่รักกัน กำลังมาท่องเที่ยวด้วยกัน"

"ค่ะ เราชอบบรรยากาศที่นี่มากจริง ๆ" โรเซ่เสริมด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะกลบเกลื่อนความเขินอาย

หลังจากคนชราเดินจากไป ทิ้งให้ทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันอย่างสงบ โรเซ่หันมายิ้มขำ ๆ ให้ซูโฮ

"นี่...คุณจะแกล้งให้ฉันเขินไปถึงไหน" โรเซ่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความขี้เล่น

"ผมแค่ทำให้แนบเนียนเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าคุณจะเขินจริง ๆ นะเนี่ย" ซูโฮหัวเราะเบา ๆ

**ความใกล้ชิด...และความฝัน:**

โรเซ่หัวเราะเบา ๆ และยื่นมือออกไปจับมือซูโฮอย่างมั่นใจ ทั้งคู่เริ่มเดินจับมือกันอย่างอบอุ่น ท่ามกลางทางเดินที่มีดอกไม้ประดับประดาอย่างสวยงาม กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากดอกไม้ช่วยเพิ่มบรรยากาศที่โรแมนติก

"คุณเคยฝันอยากมาในโลกนิยายแบบนี้บ้างไหม" ซูโฮถาม

"ใช่ ฉันเคยฝันมาตลอดว่าอยากให้มีใครสักคนพาฉันไปผจญภัยในโลกแฟนตาซี แต่พอมาวันนี้มันเกินความคาดหมายมากจริง ๆ" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้ม

"ถ้าอย่างนั้นผมก็คงเป็นตัวละครในฝันของคุณแล้วสินะ" ซูโฮกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น

"คุณนี่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปหรือเปล่า" โรเซ่ตอบด้วยเสียงหัวเราะ

พวกเขามาถึงจุดชมวิวริมทะเลสาบที่เงียบสงบ โรเซ่ปล่อยมือซูโฮและกางแขนสูดอากาศเต็มปอด เธอรู้สึกเป็นอิสระและมีชีวิตชีวาในบรรยากาศแบบนี้ ซูโฮมองเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

"คุณเป็นคนที่มีชีวิตชีวาจริง ๆ นะ ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้" ซูโฮกล่าว

"คุณเองก็เป็นคนดีเหมือนกัน ขอบคุณนะที่ทำให้การผจญภัยครั้งนี้พิเศษขึ้น" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้ม

ทั้งคู่ต่างสบตากันครู่หนึ่ง ความรู้สึกอบอุ่นในใจเริ่มก่อตัวขึ้น ซูโฮหันมาพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ถ้าเราจะทำให้มันเหมือนนิยายโรแมนติกจริง ๆ เธอคิดว่าเราควรทำอะไรต่อดี"

"อาจจะต้องทำให้เหมือนคู่รักในนิยายให้มากขึ้นล่ะ ไม่งั้นเราอาจไม่ผ่านด่านนี้" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

ซูโฮหัวเราะขณะที่พวกเขาหยอกล้อกันและหัวเราะไปพร้อม ๆ กัน บรรยากาศรอบตัวอบอุ่นและโรแมนติก เขารู้สึกว่าในโลกนิยายแห่งนี้ เขาและโรเซ่ต่างค้นพบด้านที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้เห็น

**ค่ำคืน...ที่เต็มไปด้วยแสงดาว:**

ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงดาว โรเซ่ปรากฏตัวในชุดเดรสยาวที่งดงามราวกับเจ้าหญิง ชุดเดรสสีอ่อนมีลวดลายละเอียดอ่อนพริ้วไหวและเข้ากับรูปร่างของเธอได้อย่างลงตัว ผมของเธอถูกรวบขึ้นเล็กน้อย ปล่อยให้บางส่วนตกลงมาปรกใบหน้าอย่างอ่อนโยน ทำให้เธอดูเป็นธรรมชาติและสวยสง่ามากยิ่งขึ้น

เมื่อซูโฮหันมาเห็น เขาถึงกับหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขามองเธอด้วยความชื่นชม และก่อนที่จะทันได้คิด เขาก็หลุดปากชมออกมาเบา ๆ

"สวยมาก...โรเซ่ วันนี้คุณสวยมากจริง ๆ"

คำชมของเขาทำให้โรเซ่สะดุดใจ เธอรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที แม้จะมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างดี แต่คำชมที่จริงใจแบบนี้กลับทำให้เธอเขินจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ โรเซ่หัวเราะออกมาเบา ๆ พยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกเขินอาย

"คุณพูดเกินไปแล้วซูโฮ ฉันแค่ใส่ชุดธรรมดาเท่านั้นเอง" โรเซ่ตอบด้วยเสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความเขิน

"ไม่หรอก ผมหมายความตามนั้นจริง ๆ โรเซ่ คุณดูสวยและ...ดูมีเสน่ห์มาก" ซูโฮกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

คำพูดของซูโฮทำให้โรเซ่รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น รู้สึกทั้งอายและดีใจในเวลาเดียวกัน เธอพยายามเรียกความมั่นใจกลับมาแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ถ้าคุณชอบมากขนาดนี้ คุณจะจ่ายค่าเครื่องดื่มให้ฉันด้วยไหม" โรเซ่ถามด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

"แน่นอนซิ ผมยินดีจ่ายทุกอย่างให้คุณอยู่แล้ว ถือว่าเป็นค่าชมไปก็แล้วกัน" ซูโฮตอบพร้อมหัวเราะ

โรเซ่หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน เธอยิ้มและขยิบตาให้ซูโฮเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเดินนำหน้าเขาอย่างมั่นใจ ทำให้ซูโฮต้องรีบเดินตาม

**การเปิดเผย...และช่วงเวลาที่แสนหวาน:**

ขณะที่ทั้งสองคนเดินไปตามถนนที่ประดับไปด้วยแสงไฟ โรเซ่ก็เริ่มรู้สึกสบายใจขึ้น จึงแกล้งแหย่ซูโฮต่อ

"ปกตินายชอบชมสาว ๆ แบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า หรือแค่ฉันคนเดียว" โรเซ่ถามด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น

"พูดแบบนั้นคุณก็ทำให้ผมดูเหมือนคนเจ้าชู้เลยนะ แต่บอกเลย ผมไม่ได้ชมใครแบบนี้บ่อย ๆ หรอก เฉพาะคนที่สมควรได้รับคำชมจริง ๆ เท่านั้น" ซูโฮตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน

โรเซ่ฟังแล้วก็ยิ้มออกมา เธอรู้สึกอบอุ่นในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ยังคงแสร้งทำเป็นไม่สนใจมากนัก

"ถ้าอย่างนั้นฉันคงโชคดีสินะ ที่ได้คำชมจากซูโฮ" โรเซ่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความขี้เล่น

"แล้วคุณคิดว่าอย่างไรล่ะ ได้คำชมจากผม คุณดีใจไหม" ซูโฮถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอยากรู้

โรเซ่หัวเราะและพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนาด้วยท่าทางขี้เล่น เพื่อปิดบังความรู้สึกของตัวเองที่เริ่มชัดเจนขึ้น เธอแกล้งทำเป็นสะบัดผมเล็กน้อยแล้วพูดด้วยความมั่นใจ

"แน่นอน ฉันก็รู้ว่าฉันสวยนะซิ! คำชมของคุณอาจจะไม่สำคัญเท่าที่ฉันคิดหรอก แต่ก็ขอบคุณนะ" โรเซ่ตอบ

ซูโฮหัวเราะอย่างเต็มเสียงที่ได้ยินคำตอบที่น่ารักและมั่นใจจากเธอ โรเซ่มีทั้งความขี้เล่นและเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร เธอเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง นั่นทำให้เขารู้สึกว่าการอยู่ใกล้เธอทำให้เขามีความสุขอย่างน่าประหลาด

จากนั้นทั้งสองก็เดินมาถึงบริเวณที่มีร้านอาหารเล็ก ๆ สไตล์บรรยากาศโรแมนติก ซูโฮพาโรเซ่เข้าไปในร้านและเลือกโต๊ะที่อยู่ริมกระจก สามารถมองเห็นวิวของแสงไฟที่ส่องสะท้อนบนผิวน้ำ ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นยิ่งขึ้น

"ดีไหม? ผมเลือกที่นี่เพราะคิดว่ามันจะเหมาะกับการแต่งตัวของคุณ" ซูโฮกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คุณเตรียมตัวมาดีจริง ๆ นะ แล้วฉันก็ชอบบรรยากาศที่นี่มากด้วย ขอบคุณนะซูโฮ" โรเซ่ตอบด้วยความซาบซึ้ง

หลังจากสั่งอาหาร ทั้งคู่ก็เริ่มพูดคุยกันต่อ โรเซ่เริ่มเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของเธอ ทั้งความฝัน ความทะเยอทะยาน และความมุ่งมั่นในการทำให้ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยสีสันและความสนุกสนาน ขณะที่ซูโฮฟัง เขาสังเกตเห็นความมั่นใจและความแข็งแกร่งในตัวเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

"คุณเป็นคนที่น่าทึ่งมาก โรเซ่ คุณไม่กลัวที่จะใช้ชีวิตตามความฝันของตัวเอง" ซูโฮกล่าวด้วยความชื่นชม

"ฉันคิดว่าเราทุกคนควรจะมีชีวิตตามที่เราฝันนะซูโฮ อย่าปล่อยให้ความกลัวมาหยุดเราไว้ เพราะถ้าเราไม่ลองดูสักครั้ง เราอาจจะพลาดสิ่งดี ๆ ในชีวิตไปก็ได้" โรเซ่ตอบด้วยความเชื่อมั่น

ทั้งสองคุยกันอย่างลึกซึ้งและหัวเราะไปกับเรื่องราวที่พวกเขาแบ่งปันกัน จนในที่สุดค่ำคืนก็ดูเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด บรรยากาศโรแมนติกและเสียงหัวเราะที่แสนอบอุ่นทำให้ซูโฮรู้สึกว่าโรเซ่เป็นคนที่มีความพิเศษที่ไม่เหมือนใคร ความมั่นใจ ความอ่อนโยน และความขี้เล่นของเธอ ทำให้เขาตกหลุมรักทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้

ค่ำคืนนั้นจบลงอย่างสวยงาม ด้วยรอยยิ้มและความทรงจำที่ทำให้ทั้งคู่ไม่อาจลืม