ตอนที่ 3 เปิดมุมมองรักการอ่านของโรเซ่

หลังจากทำงานเสร็จในแต่ละวัน โรเซ่จะไปที่ห้องสมุดประจำที่เธอโปรดปราน ซึ่งมีชื่อเรียกกันอย่างอบอุ่นว่า "ห้องสมุดแห่งความฝัน" ห้องสมุดนี้มีบรรยากาศเงียบสงบและเต็มไปด้วยหนังสือหลายประเภท ตั้งแต่วรรณกรรมคลาสสิกไปจนถึงนิยายรักและแฟนตาซี ที่นี่เป็นที่ที่โรเซ่ได้ปลดปล่อยจินตนาการ และดื่มด่ำไปกับการเป็นนางเอกในเรื่องราวต่าง ๆ ที่เธออ่าน

ในช่วงเย็นวันหนึ่ง หลังจากใช้เวลาในห้องสมุดนานกว่าปกติ โรเซ่ก็กลับมาถึงบ้านพร้อมกับรอยยิ้มและประกายตาแห่งความตื่นเต้น ขณะที่เธอวางกระเป๋าลง แม่ของเธอก็ยิ้มทักทายจากในครัว

แม่ซูฮี: "กลับมาแล้วเหรอลูก? วันนี้ดูอารมณ์ดีนะ ไปอ่านหนังสืออะไรมาอีกล่ะ?"

โรเซ่ยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบหยิบหนังสือนิยายที่เพิ่งยืมมาและยืนอยู่ตรงหน้าครอบครัวเหมือนนักเล่านิยาย

โรเซ่: "แม่ พ่อ วันนี้ฉันเจอนิยายเรื่องใหม่สุดตื่นเต้นเลยค่ะ เป็นเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งที่หลงเข้าไปในโลกแฟนตาซี เธอเป็นคนธรรมดาแต่กลับกลายเป็นนางเอกที่ต้องช่วยเหลือผู้คนในอาณาจักรนั้น!"

พ่อมินซู: "โอ้ น่าสนุกจริง ๆ แล้วนางเอกของเราทำยังไงต่อ?"

โรเซ่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ น้องสาวของเธอ มินจี ที่ฟังอย่างตื่นเต้นตาโต

โรเซ่: "นางเอกคนนี้เก่งมากค่ะพ่อ เธอฉลาด มีความกล้าและยังใจดีด้วย ในเรื่องเธอต้องร่วมมือกับเจ้าชายที่ทั้งฉลาดและใจดี เขาคอยปกป้องเธอเวลาที่มีอันตราย แถมยังมีเหตุการณ์ตลก ๆ ที่ทำให้ทั้งสองใกล้ชิดกันด้วย!"

มินจีที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ เธอขยับเข้ามาใกล้พี่สาว พลางจินตนาการตามสิ่งที่โรเซ่เล่า

มินจี: "ว้าวพี่โรเซ่ หนูอยากเป็นเหมือนนางเอกคนนั้นจัง! แล้วสุดท้ายเธอได้กลับบ้านไหม?"

โรเซ่: "ยังไม่รู้เลยค่ะน้องมินจี เรื่องยังไม่จบ พี่ต้องไปอ่านต่อถึงจะรู้"

แม่ซูฮี: "นี่ลูกรักนิยายจริง ๆ เลยนะโรเซ่ เห็นเป็นนางเอกในทุกเรื่องที่อ่านได้ทุกวันแบบนี้ ไม่เบื่อบ้างเหรอ?"

โรเซ่: "เบื่อได้ยังไงล่ะคะแม่ นี่เป็นโลกแห่งความฝันของหนูเลยนะ! ตอนที่หนูกำลังอ่านมันก็เหมือนกับหนูได้ผจญภัยไปในโลกนั้นจริง ๆ ทุกครั้งที่อ่านก็เหมือนหนูได้หลุดเข้าไปในเรื่องราวเหล่านั้น ถ้าพวกเราได้เข้าไปในนิยายสักเรื่อง จะดีแค่ไหนนะคะ?"

พ่อหัวเราะขำกับความคิดของลูกสาว ขณะที่แม่ยิ้มอ่อนโยนและฟังอย่างตั้งใจ เพราะเธอรู้ว่าโรเซ่ชอบใช้เวลากับนิยายเพื่อปลดปล่อยจินตนาการ

พ่อมินซู: "แล้วถ้าลูกต้องเลือกระหว่างอยู่ในโลกนิยายหรืออยู่กับครอบครัวของเราล่ะ ลูกจะเลือกแบบไหน?"

โรเซ่: "อืม…ถ้าหนูต้องอยู่ในโลกนิยาย หนูจะทำได้ไหมนะ แต่ถ้าให้หนูต้องทิ้งครอบครัวไป หนูก็คงทำไม่ได้ค่ะ เพราะทุกครั้งที่กลับบ้านมาเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้พ่อแม่ฟัง มันทำให้หนูมีความสุขที่สุด"

มินจียิ้มตาหยีและพยักหน้าเห็นด้วย โรเซ่จึงยิ้มกว้างและลูบหัวน้องสาวด้วยความรัก

มินจี: "ถ้าหนูเป็นนางเอกของเรื่อง หนูก็อยากกลับมาหาครอบครัวเหมือนกันค่ะ เพราะไม่มีที่ไหนอุ่นใจเท่าบ้านเราเลย!"

หลังจากพูดคุยกันจบ โรเซ่ก็เริ่มช่วยแม่จัดเตรียมโต๊ะอาหารเย็น แต่ตลอดเวลานั้น เธอยังคงพูดถึงตัวละครต่าง ๆ ในหนังสือที่เธออ่านมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งพ่อและแม่ฟังไปหัวเราะไป กับจินตนาการที่ไม่สิ้นสุดของลูกสาว

โรเซ่: "แม่คะ ถ้าเราเปิดร้านกาแฟในโลกนิยาย จะดีแค่ไหนนะคะ? พอมีเจ้าชายหลงเข้ามาในร้าน แม่ก็จะเป็นคนเสิร์ฟกาแฟและให้คำแนะนำให้เขาดี ๆ ส่วนหนูจะเป็นบาริสต้าที่ออกแบบกาแฟให้ดูน่ารัก ๆ ไว้ต้อนรับคนแปลกหน้า"

แม่ซูฮี: "ฮ่าฮ่า แม่ก็อยากเป็นนางเอกเหมือนกันนะ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!"

หลังจากการพูดคุยเรื่องนิยายและโลกแฟนตาซีที่โรเซ่หลงใหลในแต่ละวัน ครอบครัวก็เริ่มมีการพูดถึงแผนการที่จะเปิดร้านกาแฟในโลกแฟนตาซีที่โรเซ่จินตนาการขึ้นมา เมื่อพ่อมินซูเริ่มถามว่าพวกเขาจะสร้างร้านกาแฟในโลกนิยายของโรเซ่ได้จริงไหม แม่ซูฮีเริ่มสนใจและเสนอความคิดเห็นในทิศทางที่น่าสนใจ

แม่ซูฮี: "ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็เหมือนกับเราจะมีส่วนร่วมในการสร้างโลกใหม่ขึ้นมาด้วยตัวเองเลยนะคะ โรเซ่ลูกคิดว่าส่วนไหนของร้านกาแฟจะทำให้มันพิเศษที่สุด?"

โรเซ่ยิ้มและเริ่มนึกถึงไอเดียใหม่ๆ ที่อาจจะเป็นไปได้ในโลกที่เธอจินตนาการถึง เธอเริ่มตั้งข้อสงสัยว่าอยากให้ร้านนั้นมีลักษณะพิเศษที่ไม่เหมือนใคร โรเซ่หยิบกระดาษขึ้นมาและเริ่มจดไอเดียในหัว

โรเซ่: "แม่คะ คิดว่าเจ้าชายที่หลงเข้ามาจะชอบกาแฟรสชาติไหนบ้าง? น่าจะเป็นกาแฟที่มีรสชาติอ่อนโยนหรือไม่ก็รสชาติที่ตื่นเต้น เหมือนเขากำลังออกผจญภัยไปในโลกใหม่..."

พ่อมินซู: "แล้วลูกจะทำกาแฟที่มีรสชาติแปลกๆ เช่น กาแฟรสเผ็ดหรือหวานจัดไหมล่ะ? เพื่อให้มันเข้ากับการผจญภัยของเจ้าชายในโลกแฟนตาซี"

โรเซ่: "อ๋อ! มีไอเดียค่ะพ่อ! จะทำกาแฟที่มีรสชาติหลากหลาย เหมือนกับตัวละครในนิยายเลยค่ะ ทุกครั้งที่เขากลับเข้ามาที่ร้านกาแฟของเรา ก็จะเหมือนเขาได้สัมผัสกับรสชาติของการเดินทางทุกครั้งที่ดื่มกาแฟ!"

มินจี: "แสดงว่าในโลกนี้จะมีร้านกาแฟที่ทุกคนอยากเข้ามาใช่ไหมพี่โรเซ่?"

โรเซ่: "ใช่ค่ะ! และพอเจ้าชายเข้ามาในร้านแล้ว เราจะทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยการผจญภัยไปพร้อมกัน! น้องมินจีจะเป็นคนคอยต้อนรับลูกค้าค่ะ ช่วยเสิร์ฟกาแฟให้พวกเขา"

มินจี: "เย้! หนูจะทำให้ทุกคนยิ้มได้!"

แม่ซูฮี: "เห็นลูกๆ มีความฝันแบบนี้ แม่ก็ดีใจนะคะ ถ้าเราได้สร้างโลกแบบนี้ขึ้นมา มันคงจะทำให้ทุกคนมีความสุข"

เมื่อพูดถึงนิยาย โลกจินตนาการของโรเซ่ก็ยิ่งเปิดกว้าง ครอบครัวของเธอคอยรับฟังอย่างอบอุ่น และให้ความสำคัญกับสิ่งที่โรเซ่รักเสมอ ทำให้โรเซ่รู้สึกว่าความฝันและจินตนาการของเธอมีคนคอยสนับสนุนอยู่เสมอ ไม่มีเงื่อนไขจากพ่อแม่ของเธอ ซึ่งทำให้เธอสามารถฝันได้อย่างไม่มีข้อจำกัด

การผจญภัยในโลกแฟนตาซีที่โรเซ่รักนั้นอาจจะไม่ได้จำกัดแค่ในหน้าหนังสือเท่านั้น แต่มันอาจจะเป็นเรื่องราวที่ค่อยๆ ขยายออกไปในโลกแห่งความจริงที่โรเซ่และครอบครัวร่วมกันสร้างสรรค์ไปด้วยกัน