บทที่ 7

กระทั่งจี้ซือหานเดินจากไปไกลแล้ว หลินเจ๋อเฉินถึงได้สังเกตว่านั่นคือคุณชายรองแห่งตระกูลจี้ ก็รีบปล่อยซูหว่านออก แล้ววิ่งตามไปทักทาย

แต่จี้ซือหานกลับขึ้นรถไปหน้าตาเฉย เสียงปิดประตูดัง "ปึ้ง" รถหรูสิบกว่าคันที่จอดอยู่ด้านนอกก็เคลื่อนตัวออกไป

เหลือไว้เพียงความว่างเปล่า หลินเจ๋อเฉินจึงได้แต่ย้อนกลับไปหาซูหว่าน ก่อนจะพบว่าเธอหายไปจากล็อบบี้แล้ว

หลินเจ๋อเฉินลูบริมฝีปากที่เพิ่งจูบซูหว่านมาหมาดๆ แววตาก็เผยความสนุกตื่นเต้นราวกับนักล่า

"หลินหยาง มาสืบที่อยู่เธอมาที"

หลินหยางที่เดินตามหลังก็รีบตอบรับสั้นๆ "ครับ"

ซูหว่านกลับมาถึงบ้าน โยนกระเป๋าลง แล้วทิ้งร่างไร้วิญญาณนั่งตรงโซฟา

กระทั่งเสียงเรียกเข้าดัง เธอถึงดึงสติกลับมา

หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เมื่อเห็นหมายเลขที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอ ซูหว่านก็ขมวดคิ้ว

ทำไมซูชิงถึงโทรมาหาเธอ?

ซูหว่านลังเลนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็สไลด์หน้าจอปลดล็อครหัส "มีอะไรหรอคะ ผู้ช่วยซู?"

เสียงยินดีปรีดาของซูชิงดังมาจากปลายสาย "คุณซู เมื่อกี้ตอนที่ผมทำความสะอาดคอนโด ก็เห็นว่ามีของของคุณตกหล่นอยู่ ไม่ทราบว่าสะดวกเข้ามารับของวันไหนครับ?"

ซูหว่านหลงเข้าใจไปว่าจี้ซือหานอยากมาตามตัวเธอเพื่ออธิบายอะไรซะอีก ที่ไหนได้ก็เธอทำของหล่น จู่ๆหัวใจก็รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา

"ผู้ช่วยซู รบกวนฝากโยนทิ้งให้ทีนะคะ"

พูดจบ ซูหว่านไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบกลับ ก็กดวางสายไป

จากนั้นเธอก็ลบช่องทางการติดต่อทั้งหมดของซูชิงและจี้ซือหานออกจากติดต่อในระบบจนเกลี้ยง

เมื่อวานเธอยอมรับว่ายังแอบหวังว่าจี้ซือหานจะติดต่อมา ก็เลยตัดใจลบไม่ได้

ตอนนี้เมื่อได้รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว เธอก็ตัดใจได้จริงๆสักที

เธอปิดเครื่อง จากนั้นก็นอนขดอยู่บนโซฟาจนผล็อยหลับไป

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่เสียงเคาะประตูดังเป็นระลอกก็ทำให้ซูหว่านตกใจตื่น

ช่วงนี้ซานซานทำงานกะค่ำ กว่าจะกลับก็ดึกแล้ว แถมยังเอากุญแจทิ้งไว้ให้เธออีก

เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอจึงเข้าใจว่าซานซานกลับมาจากเลิกงาน จึงรีบลุกขึ้นเปิดประตู

แต่ตอนที่เปิดประตูออก คนที่เธอเห็นไม่ใช่ซานซาน แต่เป็นหลินเจ๋อเฉิน!

ทันทีที่มองเห็นใบหน้าคนชั่วในคราบผู้ดีนั้น ซูหว่านก็หน้าซีดเผือด

เธอรีบล็อคประตู แต่หลินเจ๋อเฉินยืนแขนแข็งแรงเข้ามาแล้วดันประตูให้เปิดออก

ซูหว่านเห็นการกระทำนั้นของเขา ก็ตกใจจนถอยหลังหนี

"ประธานหลิน จะทำอะไรของคุณ!"

ถึงขั้นตามมาถึงบ้านนี่มันชักจะมากเกินไปแล้ว!

หลินเจ๋อเฉินเห็นเธอกลัวจนตัวสั่นเหมือนกระต่ายตัวน้อย ก็รู้สึกสนุกขีดสุด

สองมือของเขาจับอยู่ที่บานประตู พร้อมกับส่ายหน้ามองเธอ "กลัวอะไรกัน ฉันไม่จับเธอกินหรอกหน่า"

ดวงตาสีดำขลับของเขาผสมกับสีเทาจางๆเพราะเป็นลูกครึ่ง ตอนที่จ้องมาที่เธอ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเร้าใจราวกับกำลังออกล่าเหยื่อ

"คุณซู ไม่คิดจะเชิญฉันเข้าไปนั่งหน่อยหรอ?"

เขาแสร้งถามอย่างเกรงอกเกรงใจ แต่ซูหว่านได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งใจเต้นรัว

หลินเจ๋อเฉินเป็นใคร คิดจะทำอะไร เธอรู้ดีอยู่เต็มอก จะให้เขาเข้ามาในบ้านได้ยังไง?

เธอตอบหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา "ขอโทษที แต่นี่เป็นบ้านของเพื่อนฉัน ไม่สะดวกรับแขก"

ซูหว่านพูดจบ ก็เตรียมจะปิดประตูด้วยความเร็ว แต่หลินเจ๋อเฉินไวกว่า เขาเดินนำเข้ามาข้างใน พร้อมทั้งปิดประตูลง

เขาเข้ามาเรื่อยๆ ประตูก็ถูกปิดแล้ว ซูหว่านไม่มีแม้แต่โอกาสจะหนีได้อีก สีหน้าของเธอเคร่งขรึมมากขึ้น

"ประธานหลิน คุณจะทำอะไรกันแน่?"

"นอนกับเธอ"

ตอนที่เขาพูดคำนั้น ดวงตาก็จับจ้องไปที่หน้าอกของเธออย่างไม่ปิดบังจุดประสงค์อีกต่อไป

ก่อนซูหว่านจะนอน เธอเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนซาตินที่คอค่อนข้างลึก

หลินเจ๋อเฉินสูงกว่าเธอ แค่ก้มลงมองนิดเดียวก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน

เธอรีบดึงเนื้อผ้าจากชุดนอนมารวมๆกันเพื่อปกปิกหน้าอก

แต่ยิ่งเธอดึงรัดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้ามากขึ้นเท่านั้น

ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือนั้น ถึงแม้จะซีดเซียวเพราะอาการป่วย แต่กลับทำให้คนมองรู้สึกสงสารเอ็นดู

ใบหน้าของเธออ่อนหวานไร้ที่ติ ดวงตาที่ใสดั่งกับน้ำทะเลราวกับสามารถใส่ดวงดาวทั้งหมดบนฟากฟ้าเข้าไปได้

หน้าอกที่อยู่ภายใต้ผ้าลื่นยับเกลียวเป็นคลื่น ราวกับแทบจะทะลุออกมาได้ง่ายๆเวลาที่หายใจ เอาบางๆที่สามารถรัดเอาไว้ได้ด้วยมือเดียว กับต้นขาเรียวยาวขาวเนียน

รูปร่างที่เซ็กซี่จะเย้ายวนขนาดนี้ ใครที่ได้เห็นก็ไม่อาจควบคุมไฟแห่งตัณหา

หลินเจ๋อเฉินโดนหน้าตากับหุ่นเอ็กซ์ๆของเธอดึงดูดเข้าให้อย่างจัง วันที่เธอมาส่งเอกสาร เขาแทบอยากจะจับเธอปล้ำซะตั้งแต่ตอนนั้น

ตอนนี้เธอที่อยู่ในสุดนอนบางๆยั่วเพศต่อหน้าต่อตาแบบนี้ จะให้เขาอดใจยังไงไหว

ความร้อนรุ่มไปทั่วทั้งกาย ทำให้หลินเจ๋อเฉินสูญเสียสติสัมปชัญญะ เขาดึงร่างของซูหว่านมากดไว้กับกำแพง

"ฉันให้เธอห้าล้าน แลกกับการเสียตัวให้ฉันหนึ่งคืน"

ซูหว่านตกใจจนร่างกายสั่นสะท้าน เธอใช้มือทั้งสองข้างออกแรงดันแผงอกของเขา ไม่ให้เขาเข้ามาใกล้

"ไสหัวไป! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ!"

เธอเพิ่งจะหลุดพ้นจากชีวิตการเป็นเด็กเสี่ย ไม่เลยคิดเลยว่าไม่ทันไรก็มีคนอยากจะขอซื้อเธออีกแล้ว น่าขำสิ้นดี!

"สองร้อยห้าสิบล้าน กับวิลล่าอีกหลังนึง"

"ต่อให้คุณจ่ายเป็นพันล้าน ฉันก็ไม่เอา รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!"

"ก็แจ้งเลย ดูสิว่าใครหน้าไหนมันจะกล้าจับฉัน!"

หลินเจ๋อเฉินไม่กลัวสักนิด เขายังคงระดมจูบลงบนใบหน้าของเธอไม่หยุด

ซูหว่านพยายามหนีสุดชีวิต แต่ก็ถูกเขาจูบลงตรงหน้าผากจนได้

สัมผัสเย็นๆนั่น ราวกับถูกลิ้นของงูเลียลงมา เธอขยะแขยงจนจนทนไม่ไหว