บทที่ 14

สีหน้าของซูหว่านตึงขึ้นมา

สูทที่จี้เหลียงชวนใส่ แค่ถอดตัวนอกออก เขายังเหลือเสื้อเชิ้ตตัวในอีก แต่ถ้าเธอถอด ก็ไม่เหลืออะไรเลย

เธอเงยหน้ามองทุกคน ทุกสายตาราวกับกำลังรอเธอถอดอยู่ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่คิดจะช่วยแก้สถานการณ์ให้เธอ

แม้แต่หลินเจ๋อเฉินก็ตั้งหน้าตั้งตารอ สายตาจับจ้องมาที่รูปร่างของเธอ

ตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับสัตว์แปลกๆตัวนึง ที่กำลังถูกกลุ่มผู้มีอิทธิพลทั้งหลายจ้องมองเชยชม

ถ้าเธอยอมทำตามแต่โดยดี พวกเขาก็คงยอมปล่อยเธอไป แต่ถ้าไม่ คิดว่าคงไม่ปล่อยให้เธอได้ออกจากห้องนี้ไปง่ายๆ

เมื่อซูหว่านคิดได้ เธอก็คลายมือที่กำแน่นออก

ถึงยังไงเธอก็จะตายในอีกไม่ช้า จะยังสนใจเรื่องศักดิ์ศรีไปทำไม

ขณะที่เธอเอื้อมไปด้านหลัง แล้วรูปซิปชุดกระโปรงลง จู่ๆจี้เหลียงชวนก็พูดขึ้น

"ฉันเล่นไม่เป็นเอง ก็เลยทำให้คุณซูต้องเดือดร้อนไปด้วย รอบนี้ฉันจะถอดแทนเธอเอง"

จี้เหลียงชวนพูดจบ เขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตออกทันที เผยให้เห็นซิกแพ็กแข็งแรงเป็นรูปสวย

อันเหยียนเห็นจี้เหลียงชวนถึงขั้นยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อปกป้องซูหว่าน หล่อนก็ยิ่งไม่พอใจซูหว่านมากขึ้น

หล่อนกัดฟันจ้องหน้าซูหว่าน แต่ซูหว่านกลับไม่สนใจสายตาของหล่อน และหันไปหาจี้เหลียงชวนอย่างซาบซึ้ง "ขอบคุณค่ะ"

จี้เหลียงชวนยกมือปัดรับความเกรงใจเบาๆ

ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเกมรอบนี้จบลงแล้วนั้น จี้ซือหานที่นั่งพิงโซฟา สีหน้าเย็นชาไม่เป็นมิตร จู่ๆก็พูดขึ้นเสียงเย็น "เล่นเกมก็ต้องทำตามกติกา"

คำพูดของเขากำลังสื่อว่าไม่พอใจที่จี้เหลียงชวนถอดเสื้อผ้าแทนซูหว่าน

จี้เหลียงชวนหันไปมองจี้ซือหานเล็กน้อย รู้สึกว่าวันนี้เขาทำตัวแปลกๆ รู้ทั้งรู้ว่าสาวน้อยคนนี้ใส่แค่ชุดราตรีชุดเดียว ถ้าถอดออกก็เท่ากับแก้ผ้า ชายหนุ่มที่ไม่เคยหมกมุ่นในเรื่องกามอย่างเขา ทำไมถึงได้บีบบังคับให้สาวน้อยคนนี้ต้องอับอาย?

ความพิลึกนั่นเก็บไว้ก่อน ในเมื่อเขาออกโรงช่วยซูหว่านแล้ว ก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด "พี่รอง ผมถอดแทนเธอไปแล้ว ก็ไม่ต้องทำโทษด้วยวิธีนี้แล้ว เปลี่ยนวิธีแล้วกัน"

หลินเจ๋อเฉินใช้โอกาสนี้ส่งไวน์มาขวดนึง "งั้นให้หว่านหว่านรินเหล้าให้ประธานจี้แทนแล้วกัน"

อันที่จริงเขาก็อยากเห็นซูหว่านแก้ผ้าอยู่เหมือนกัน แต่พอคิดไปคิดมา นี่เป็นผู้หญิงที่เขาพามาเอง แถมยังแนะนำกับคนอื่นไปแล้วว่าเป็นคนของเขา ถ้าปล่อยให้แก้ผ้าต่อหน้าประชาชีจริง เขาจะมุดหน้าไปที่ไหนได้

จี้เหลียงชวนก็หัวไวไม่แพ้กัน เขารีบผสมโรงกับหลินเจ๋อเฉิน "นั่นสิ ให้เธอรินเหล้าให้พี่ก็นับว่าถูกลงโทษแล้ว"

พูดจบ จี้เหลียงชวนก็ส่งสายตาบอกให้ซูหว่านไปรินเหล้าให้จี้ซือหาน

ซูหว่านช้อนตามองจี้ซือหานที่นั่งอยู่ตรงข้าม เห็นขาเงียบ ไม่ได้ตกลงหรือปฏิเสธ ก็ไม่รู้ว่าจะเอายังไงดี

แต่สุดท้ายเธอก็ปลุกความกล้าแล้วหยิบไวน์แดงราคาแพงบนโต๊ะ เดินไปตรงหน้าเขา แล้วค่อยๆโน้มตัวลง

ขณะที่เธอกำลังยกขวดขึ้น เตรียมจะรินของเหลวใส่แก้ว จู่ๆมือที่เห็นเส้นเลือดชัดก็ปิดปากแก้วไว้

เขามองหน้าเธอ ก่อนจะพ่นออกมาคำนึงอย่างมีอารมณ์ "สกปรก"

หัวใจของซูหว่านบีบตัวแน่น เธอรู้สึกเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก มือที่กำขวดไวน์อยู่สั่นขึ้นอย่างห้ามไม่ได้

เธอได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ สบตาเขา ในสายตาของเขาไม่หลงเหลือมิตรภาพในอดีตเลยแม้แต่นิดเดียว จะมีก็แต่ความเหยียดหยาม

เขาคิดว่าเธอมาอยู่กับหลินเจ๋อเฉิน ก็เลยสกปรกงั้นสิ?

น่าขัน แล้วที่เธอนอนกับเขามาห้าปี อย่างงั้นไม่เรียกสกปรกหรอ?

ซูหว่านโมโหขึ้นมาทันที เธอยืดตัวตริง แล้วยื่นขวดไวน์ไปให้หลินเจ๋อเฉินอย่างมีน้ำโห

"ประธานหลิน เขาบอกว่าฉันสกปรก คุณไปรินให้ประธานจี้เองแล้วกันค่ะ"

น้ำเสียงนุ่มนวลของเธอที่เรียกเขาว่า "ประธานหลิน" แทบจะทำให้หลินเจ๋อเฉินใจละลายอยู่ตรงนี้

เขาดึงร่างของเธอมากอดอย่างหนำใจ แล้วกระซิบข้างๆใบหูของเธอ "ฉันเอง"

จากนั้นก็รับขวดไวน์ในมือเธอมา แล้วรินให้จี้ซือหานแทน "ประธานจี้อย่าเข้าใจผิด เธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า สะอาดแน่นอนครับ"

จี้ซือหานแค่นหัวเราะ "หรอ?"

เสียงแค่นหัวเราะนั่น เป็นไม่ยอมรับซูหว่านอยู่นัยๆ

หลินเจ๋อเฉินลอบมองจี้ซือหานอย่างสงสัย

แปลกชะมัด ทำไมเขาถึงรู้สึกตะหงิดๆว่าจี้ซือหานมีอะไรในใจกับซูหว่านก็ไม่รู้?

เขากลัวว่าจี้ซือหานจะเข้าใจซูหว่านผิด แล้วจะพลอยมาทำให้โปรเจคของเขาเสียแผนไปด้วย ก็รีบยิ้มและแก้ตัวอีกรอบ "ผมพิสูจน์แล้ว สะอาดแน่นอน"

มือของจี้ซือหานที่กำลังถือแก้วไวน์ก็ชะงักไป

เขาช้อนสายตาอันเย็นยะเยือกมองไปยังหลินเจ๋อเฉิน "พิสูจน์ยังไง?"

หลินเจ๋อเฉินไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติของเขา ก็ยืดอดพูดอย่างมั่นใจ "ด้วยการนอนกับเธอ บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็น"