บทที่ 15

ซูหว่านไม่คิดว่าหลินเจ๋อเฉินจะโกหกไปแบบนั้น เธอจึงทำหน้าไม่ถูกทันที

จี้ซือหานเป็นโรคอนามัยจัด เขาเคยบอกว่าไม่อนุญาตให้เธอไปมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น

เธออยากจะอธิบายอะไรสักอย่างกับจี้ซือหาน แต่ตอนนี้ระหว่างเขาสองคนมันจบลงแล้ว ก็คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก

ขณะกำลังลังเลอยู่นั้น จู่ๆจี้ซือหานก็พยักหน้ามาทางเธอ "ในเมื่อบริสุทธิ์ขนาดนั้น ก็ให้เธอมาริน"

หลินเจ๋อเฉินเห็นว่าจี้ซือหานให้โอกาสซูหว่าน ก็รีบส่งขวดไวน์คืนให้ซูหว่าน "รีบไป"

ซูหว่านนึกว่าจี้ซือหานจะโกรธ แต่ที่ไหนได้นอกจากจะไม่ได้อารมณ์แปรปรวนเลยสักนิด แถมยังเปลี่ยนใจให้เธอเป็นคนริน

นั่นทำให้ซูหว่านไม่เข้าใจอย่างมาก แต่เพราะหลินเจ๋อเฉินกำลังเร่งเธออยู่ ก็เลยต้องรับขวดไวน์มาใหม่ แล้วโน้มตัวรินให้เขา

ยังไม่ทันจะได้รินของเหลว มือที่เห็นเส้นเลือดของเขาก็ปิดปากแก้วอีกรอบ

เขาช้อนสายตาเย็นชานั้นจ้องหน้าเธอ "คุกเข่าริน"

คราวนี้หลินเจ๋อเฉินแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นแล้วว่าจี้ซือหานมีอะไรในใจกับซูหว่านแน่นอน

เพียงแต่เขาคิดยังไงก็คิดไม่ออก ทำไมจี้ซือหานต้องรังแกซูหว่านแบบนี้? หรือทั้งสองคนรู้จักกัน?

ซูหว่านได้ยินคำนั้น ก็ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ให้เธอคุกเข่ารินเหล้า?

เธอเคยเป็นคู่นอนของเขาก็จริง แต่เธอไม่ใช่ทาสใต้บัญชาของเขา

ซูหว่านยืดตัวขึ้นอีกครั้ง แล้วพูดกับจี้ซือหาน "ประธานจี้ ฉันไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจ ถ้าฉันทำให้คุณรู้สึกขัดหูขัดตา งั้นฉันก็จะไปเดี๋ยวนี้ ไม่ขอรบกวนพวกคุณอีก"

พูดจบ เธอก็วางขวดไวน์ลงบนโต๊ะ หยิบกระเป๋า หมุนตัวเตรียมจะออกไป

แต่หลินเจ๋อเฉินรั้งเธอเอาไว้ "อย่าทำตัวอยู่ไม่เป็น ต่อให้ประธานจี้จะไม่เห็นหัวเธอ แต่เธอจะทำให้เขาโกรธไม่ได้"

เขายังต้องเจรจาเรื่องโปรเจคอีก จะให้ซูหว่านมาทำแผนงานตะวันตกของเมืองปลิวหายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้

เขาพยายามเกลี้ยกล่อมซูหว่านดีๆแล้ว แต่เห็นซูหว่านดื้อดึงจะไปให้ได้ นัยตาของเขาก็เย็นชาลงทันที

เขากดเสียงต่ำ ใช้โทนเสียงที่มีแค่ซูหว่านที่ได้ยิน แล้วขู่ "นึกถึงเพื่อนสนิทของเธอไว้"

ซูหว่านสงบสติอารมณ์ในทันที เธอตั้งใจจะใช้โอกาสที่ถูกจี้ซือหานรังแกแล้วออกไปจากที่นี่ซะ แต่ไม่คิดว่าหลินเจ๋อเฉินจะใช้เธอปรนนิบัติจี้ซือหาน ไม่เลิกเพราะผลประโยชน์เรื่องโปรเจค แถมยังใช้ซานซานมาข่มขู่อีก ซูหว่านเริ่มเดือดมากขึ้น

แต่เพราะไม่อยากทำให้ซานซานต้องเดือดร้อนไปด้วย เธอจึงหมุนตัวกลับมาอีกครั้ง หยิบขวดไวน์แล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าจี้ซือหาน

วินาทีที่เธอคุกเข่าลง อันเหยียนยิ้มจนหน้าบาน หลินเจ๋อเฉินขมวดคิ้ว สีหน้าเจ็บปวดของหลินเจ๋อเฉินก็หายวับไป ส่วนคนอื่นๆต่างก็นั่งดูดราม่านี้อยู่สนุกสนาน

มีเพียงจี้ซือหานที่นั่งพิงโซฟาราวกับกษัตริย์ที่กุมชีวิตของเธอไว้ในกำมือ เขาปรายตามองเธออย่างผู้สูงส่งและอยู่เหนือ

ซูหว่านย้อนคิดไปถึงความแนบเนื้อเสน่หาตลอดหลายปีที่ผ่านมา จู่ๆก็คิดได้ว่าเขาไม่คู่ควรเลยสักนิด

เธอหลงคิดไปว่าจะไปจากเขาได้อย่างสิ้นเชิงแล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องทิ้งศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อปรนนิบัติเขา

บางทีนี่คงเป็นความแตกต่างทางสถานะล่ะมั้ง เธอเป็นคู่นอนของเขามาห้าปี คงถูกกำหนดมาแล้วว่าจะต้องถูกเขาเหยียบย่ำไปตลอดชีวิต

แต่ยังดีที่เธอกำลังจะตายในอีกไม่ช้า อีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น ทนๆเอาหน่อย

เมื่อซูหว่านคิดได้ว่าเธอกำลังจะจากโลกนี้แล้ว ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นเฉยชา

เธอคุกเข่ารินเหล้าเสร็จ จากนั้นก็ยื่นไปตรงหน้าเขา

นิ้วเรียวของจี้ซือหานยื่นมือออกมารับแก้ว

ขณะที่ซูหว่านเข้าใจว่าเขาจะรับมันไปดื่มนั้นเอง จู่ๆเขาก็ชูแก้วขึ้น แล้วค่อยๆราดมันลงบนศีรษะเธอ

ไวน์แดงค่อยๆไหลจากผม ลงมาบนใบหน้าซีดเซียว คอ กระดูกไหปลาร้า จนถึงชุดกระโปรงบางๆ...

กระทั่งหยดลงบนหลังมือของเธอ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองจี้ซือหานอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

ในขณะที่สายตาเย็นชาราวน้ำแข็งคู่นั้น ปรายตามองเธออย่างดูถูก

"ผู้หญิงชั้นต่ำ"

น้ำเสียงเย็นยะเยือกจนทำให้คนฟังรู้สึกขนลุก ซูหว่านสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เธอกำหมัด กัดริมฝีปากแน่น แล้วจ้องหน้าจี้ซือหานตาไม่กระพริบ ราวกับอยากจะฆ่าเขาให้ตายด้วยสายตา

แต่จี้ซือหานกลับหยิบผ้าเช็ดมือขึ้นมาเช็ดตามซอกนิ้วที่สัมผัสโดนตัวเธอตอนรับแก้วมาเมื่อกี้ โดยไม่แคร์

เธอมองการกระทำของเขาเต็มชัดทั้งสองตา หัวใจของเธอราวกับถูกมีดคมทิ่มแทงอย่างไม่ต้องสงสัย

เขาสาดเหล้าใส่เธอ ด่าเธอชั้นต่ำ คิดว่าเธอสกปรก ทั้งหมดนี่คือการแก้แค้นของเขา

ซูหว่านอยากถามเขาสักคำว่า ในเมื่อเขาและเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว เธอจะสกปรกหรือไม่แล้วมันเกี่ยวกับเขาตรงไหน?!

แต่เธอไม่กล้าพูดมันออกไป เธอยังไม่รอดพ้นจากเงื้อมมือหลินเจ๋อเฉิน หากยังหาเรื่องจี้ซือหานเพิ่มอีก ดูท่าว่าต่อให้มีเก้าชีวิตก็คงไม่พอที่จะให้เขาทรมาน

เมื่อจี้ซือหานเช็ดมือเช็ด ก็โยนผ้าเช็ดมือทิ้ง จากนั้นลุกขึ้นแล้วเตรียมจะเดินออกไป

บอร์ดี้การ์ดครึ่งนึงภายในห้อง เมื่อเห็นเขาทำท่าจะกลับ ก็รีบตามไปติดๆ