บทที่ 680

แม้ว่าจะแค่แง้มประตูออกมาเพียงเล็กน้อย แต่กลิ่นคาวเลือดที่อยู่ข้างในก็ยังโชยออกมาอย่างล้นหลาม

เมื่อได้กลิ่นคาวเลือด ซูหว่านก็ตกใจจนแข้งขาอ่อนแรง ทว่ายันร่างกายเอาไว้ ผลักหมอออก แล้วสาวขาเดินเข้าไป

ซูชิงกับอาเจ๋อกับลำทำความสะอาดคราบเลือดบนพื้น เห็นซูหว่านพุ่งเข้ามา ทั้งสองคนก็ตกใจจนหยุดการเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับบรรดาหมอ

"คุณ...คุณซู?"

เธอยังไม่ได้กลับหรอกหรอ?

ดวงที่ตาคละคลุ้งด้วยน้ำตาของซูหว่าน มองผ่านเลือดบนพื้น ไปยังชายหนุ่มที่หลับสนิทอยู่บนเตียง

แผ่นหลังที่แข็งแรงบึกบึน ได้รับการฆ่าเชื้อ ทายา แต่ยังไม่ได้พันแผล รอยมีดเหวอะหวะ สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น

ผ้าปูที่นอนเบื้องล่างตัวเขา อาจเพราะยังไม่ทันได้เปลี่ยน เต็มไปด้วยเลือดที่รินไหลลงมายังพื้นที่ละนิด

เห็นชายหนุ่มที่เย็นชาสูงส่งและเหยียดหยามโลกทั้งใบในเวลาปกติ ตอนนี้กลับอ่อนแอไม่ต่างอะไรกับเด็กคนนึง ซูหว่านก็เสียศูนย์อย่างสิ้นเชิง

เธอเดินโซเซมาใกล้เตียง ย่อตัวลง ยื่นมือสั่นเทาออกไปหวังจะลูบบาดแผลนั่น แต่ก็กลัวจะทำเขาเจ็บ

เธอลูบไล้ไปมาบนอากาศนิดหน่อย จากนั้นวางมือลงบนหลังมือที่เห็นเส้นเลือดเรียงสวยงาม แตะเขาเบาๆ

เมื่อสัมผัสได้ว่าม