แชร์

บทที่ 682

ซูหว่านไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน พยายามฝืนหนังตาเพื่อเฝ้าเขา

กระทั่งแสงแรกในยามเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง เธอถึงได้เผยความเหนื่อยล้า

ชายหนุ่มที่ค่อยๆตื่นขึ้น ลืมตาที่สะลึมสะลือคู่นั้น มองหญิงสาวที่เอียงศีรษะเล็กๆพิงอยู่หัวเตียงครึ่งนึง

แสงอาทิตย์อ่อนๆอบอุ่น ส่องรอบๆตัว เปล่งออร่าอันแสนอ่อนโยนออกมา

แค่ได้มองเธอแบบนี้ อาการเจ็บปวดหลังจากยาสิ้นฤทธิ์ ก็บรรเทาลงไม่น้อย

บนใบหน้าขาวชืดของเขา ผุดรอยยิ้มจางๆ คิ้วและดวงตาสวยงามโค้งขึ้นเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

บางทีอาจเป็นเพราะในใจเป็นห่วงเขามากเกินไป ซูหว่านที่หลับได้ไม่สนิทนัก ก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็อยากจะไปลูบหน้าผากของเขาโดยอัตโนมัติ

ทว่าประสานเข้ากับดวงตาระยิบระยับคู่นั้นพอดี แรงปะทะที่เข้าจู่โจมราวกับมีแรงดึงดูด ทำให้ละสายตาออกไม่ได้

เขารูปลักษณ์งดงามมากจริงๆ ต่อให้เป็นดวงดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า ก็ไม่อาจเทียบได้ ในใจของเธอนั้น มีแค่เขาคนเดียวที่งดงามจนไม่มีใครเหมือน

หลังจากที่เธอมองเขาอย่างอึ้งๆอยู่สักพัก สุดท้ายก็วางมือลงบนหน้าผากของเขา อุณหภูมิปกติ ไม่มีไข้แล้ว

เธอโล่งใจ แล้วถามเขาด้วยเสียงอ่อนโยน "หิวไหม?"

ชายหนุ่มส่ายหน้า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status