บทที่ 678

จี้ซือหานเปิดประตูรถออก ประคองซูหว่านข้าไปนั่งในรถ จากนั้นกัดฟันโน้มตัวลงนั่งข้างกายเธอ

เมื่อชายหนุ่มพิงลงบนเก้าอี้เบาๆ แม้แต่เส้นผมที่ร่วงลงมาปรกใบหน้า ก็ยังสั่นตามไปด้วย...

ซูชิงที่นั่งอยู่ข้างหน้า เห็นเขาเจ็บจนสภาพเป็นแบบนี้ มือที่อุ้มกั่วกัวอยู่ ก็เผลอออกแรงโดยไม่รู้ตัว

เมื่อกี้ตอนที่จี้ซือหานอยู่ต่อหน้าซูหว่าน แผ่นหลังหันมาทางเขาพอดี เขาก็เลยได้เห็นชัดเต็มสองตา

เสื้อเชิ้ตราคาแพงตัวนั้น ด้านบนเปื้อนเลือดเป็นหย่อมๆ ราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน

เขาตกใจจนเกือบร้องออกมา ทว่านิ้วมือที่พาดหลังของชายหนุ่ม กลับทำสัญลักษณ์ให้เขาอย่างรวดเร็ว...

เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณซู ดูเหมือนประธานจี้จะไม่เห็นความเป็นความตายของตัวเองอยู่ในสายตา เขาไม่ยอมแม้แต่จะทำให้เธอกังวล

ซูชิงไม่อาจสาธยายออกมาได้ว่า ความรักที่ประธานจี้มีต่อคุณซูมันลึกซึ้งมากขนาดไหน ได้แต่เรียกให้คนขับขับเร็วอีกหน่อย เร็วกว่านี้อีกหน่อย...

แม้ว่าชายหนุ่มจะเข็บจนเหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผาก แต่ก็ยังกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน คิดถึงเธอสุดๆเลย

ซูหว่านเงยหน้าขึ้นมองเขาหลายครั้ง แต่ก็ถูกเขากดศีรษะเอาไว้ ไม่ให้เงยหน้า