บทที่ 677

พอเขาเอ่ยถึงกั่วกัว ซูหว่านถึงได้หันเหความสนใจไปที่กั่วกัว

เมื่อเห็นเด็กน้อยที่เคยอ้วนตุ้บตั้บ จู่ๆก็ผอมลง ก็รู้สึกปวดใจทันที

เธอรีบคลายจี้ซือหานออก ยองตัวลงนั่ง กุมใบหน้าเล็กๆของกั่วกัว

"กั่วกัว ทำไมหนูผอมลงขนาดนี้?"

เมื่อเห็นคุณน้าของตัวเอง กั่วกัวก็เผยอริมผฃฝีปากเล็กๆสีชมพู ราวกับอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมา

เห็นท่าทางของกั่วกัวก้มหน้าลงเล่นของเล่นในมือ ไม่พูดอะไรสักคำ ในใจของซูหว่านก็เป็นทุกข์มากขึ้น

ต้องเป็นเพราะกั่วกัวถูกเคซีย์บังคับให้เล่นเกมยิงปืน เห็นพ่อแท้ๆของตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา ได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจ ถึงได้กลายเป็นคนไม่พูดแบบนี้สินะ?

จี้ซือหานฝืนร่างกายอันสั่นเทา แล้วอธิบายให้ซูหว่านฟัง "เธอได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังมีปฏิกิริยาสนองต่อความเครียด หลังจากนี้ต้องพาไปพบจิตแพทย์"

หลังจากที่เคซีย์บีบจิเหยียนโจวจนตาย ก็เริ่มทารุณเด็กขึ้นมา หลายวันมานี้ขังกั่วกัวที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้เอาไว้ในห้องมืดเล็กๆ แล้วยังใช้โซ่ตรวนล่ามเธอเอาไว้อีกด้วย ให้เธอกินข้าวกินน้ำเพียงน้อยนิด ถ้าเขามาไม่ทัน เกรงว่าเด็กคงจะมีชีวิตรอดไม่พ้นสามวัน

เมื่อได้ยินสิ่งที่กั่วกัวต้องเ