บทที่ 578

จิเหยียนโจวดูไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนจะหัวเราะเยาะจี้ซือหาน "นายน่าจะรักเธอมากเลยสิท่า ถึงขั้นยอมปล่อยศัตรูไปเพื่อรักษาความรู้สึกของเธอเลย?"

ใบหน้าอันแสนเยือกเย็นของจี้ซือหานไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา แววตาที่ดูซับซ้อนเย็นชาจนไม่สามารถเดาอะไรได้จับจ้องไปยังจิเหยียนโจว "ฉันจะรักหรือไม่รักเธอแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย?"

ราวกับว่าจิเหยียนโจวสามารถมองทะลุเข้าไปในใจของจี้ซือหานได้ เขาแค่นหัวเราะเยาะอย่างไม่แยแส "มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันหรอก ฉันแค่รู้สึกว่าถ้านายยังใจอ่อนเพื่อผู้หญิงคนนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่งนายได้ตายคามือเธอแน่"

จี้ซือหานที่ตอนแรกยอมผ่อนลงแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่จิเหยียนโจวพูดใส่ร้ายป้ายสีซูหว่าน แววตาที่คมกริบดั่งใบมีดน้ำแข็งก็ฉาบไปด้วยรังสีอาฆาต

"ถ้าอยากตายมากนัก ฉันจะสงเคราะห์ให้——"

หลังจากสิ้นสุดน้ำเสียงเฉียบขาดแสนเยือกเย็นนั้น มือที่ลดปืนลงในตอนแรกก็ยกขึ้นเล็งไปที่ต้นขาของจิเหยียนโจว ก่อนจะลั่นไกปืนด้วยความรวดเร็ว

ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว กั่วกัวที่อยู่ไกลออกไปราวกับว่าเธอสัมผัสได้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้า เธอจึงส่งเสียงกรีดร้องและร้องไห้ออกมา

"แง