แชร์

บทที่ 577

ซูหว่านอุ้มกั่วกัวที่ตอนนี้ตกใจร้องไห้จนไม่กล้าส่งเสียงต่อแล้วขึ้นมาส่งให้จอร์จอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินกลับไปหาทั้งสองคนอีกครั้ง

เธอมองจี้ซือหานที่ยังไม่ยอมวางปืนจนถึงตอนนี้ ก่อนจะเอ่ยกับเขาเสียงเบา "ซือหาน ฉันขอพูดอะไรกับเขาสักหน่อยได้ไหม?"

ดวงตาของจี้ซือหานขยับเล็กน้อยดูไม่ค่อยอยากให้ซูหว่านคุยกับจิเหยียนโจวสักเท่าไหร่ แต่ก็ค่อย ๆ ลดมือลงและยอมให้เธอคุย

ซูหว่านอยากก้าวเข้าไปอยู่ตรงหน้าของจิเหยียนโจว แต่กลับถูกจี้ซือหานคว้ามือเธอเอาไว้ดึงให้กลับมาอยู่ที่เดิม "คุยตรงนี้สิ"

ซูหว่านมองจี้ซือหานก่อนจะมองไปยังจิเหยียนโจวที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ก้มหน้าดื่มเหล้าอยู่อย่างนั้น

"คุณเพิ่งบอกว่าสิ่งที่คุณเจอล้วนเป็นความจริง แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่าพี่ฉันไล่ตามคุณมาเป็นสิบปีแล้ว คนที่รักคุณขนาดนี้จะทรยศคุณง่าย ๆ ได้ยังไง มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรแน่ ๆ ฉันหวังว่าคุณจะลองคิดดูอีกที อีกอย่าง..."

ซูหว่านหันกลับไปมองกั่วกัวที่กำลังสะอื้นไห้เบา ๆ อยู่ในอ้อมแขนของจอร์จ "ฉันรู้สึกมาตลอดว่ากั่วกัวเป็นลูกของคุณกับพี่สาวฉัน"

นิ้วของจิเหยียนโจวที่จับแก้วเหล้าอยู่หยุดชะงักก่อนจะส่งเสียงหัวเราะเยา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status