แชร์

บทที่ 556

ชายหนุ่มบนรถโคนิเซ็กจ้องร่างเล็กนั่งยองๆกับพื้นแล้วค่อยๆหดตัวลง ผ่านกระจกมองหลังหลังนิ่ง...

กระทั่งร่างนั้นกลายเป็นแค่จุดสีดำ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็คลายกำปั้นที่มือออก แล้วตะโกนออกมา...

"จอดรถ..."

คนขับรีบเหยียบเบรกกระทันหัน รถหรูที่ตามหลังมาสิบกว่าคัน ก็รีบจอดลงตาม

นิ้วมือที่สั่นเทาของจี้ซือหาน หยิบเสื้อโค้ทตัวใหญ่สีดำ ผลักประตูรถออก ก้าวขายาวเดินไปหาซูหว่าน

เขาเหยียบลงบนกองหิมะนุ่ม เมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ได้ยินเสียงหัวเราะไม่ค่อยปกติที่เธอเปล่งออกมา จู่ๆหัวใจก็กระตุก

"หว่านหว่าน..."

เขาเรียกชื่อของเธอ คนบนพื้น สะดุ้งออกมาเบาๆ ทว่าไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

จี้ซือหานจ้องร่างกายที่บางประหนึ่งกระดาษแผ่นนึง สายตาเรียบเฉย จู่ๆก็แดงระเรื่อขึ้น

เขาคุกเข่าข้างนึงลงตรงหน้าเธอ จากนั้นกางเสื้อโค้ทในมือ แล้วคลุมลงบนร่างกายอ่อนแอของเธอ

"อากาศหนาวขนาดนี้ ทำไมเธอถึงใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้"

เสียงแหบพร่าลอยมาจากเหนือศีรษะ ทำให้ซูหว่านเข้าสู่สภาวะมึนงงอีกครั้ง

กระทั่งตอนที่เสื้อโค้ทตัวใหญ่คละคลุ้งด้วยกลิ่นซิก้าร์ นำความอบอุ่นมาให้เธอ เธอถึงได้ดึงสติกลับมา

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปยังชายหนุ่มที่ค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Apinya Kongchana
น้ำตาไหลเลย
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status