บทที่ 555

ซูหว่านรอคำตอบจากจี้ซือหาน รออยู่นานมาก แต่เขาก็ไม่ได้ตอบ สุดท้ายเป็นเธอที่ยกมุมปากขึ้น แล้วยิ้มแข็งทื่อให้เขา...

"ฉันเข้าใจแล้ว คุณ...ไม่ต้องการฉันแล้ว..."

เธอยกมือขึ้นปัดน้ำตาที่หางตาออก เดินถอยหลังก้าวนึง น้ำตาที่เอ่อล้น เต็มไปด้วยความผิดหวัง...

ทว่าเธอไม่ได้เดินจากไป แต่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเดียวดาย มองชายหนุ่มตรงหน้าที่เงียบไม่พูด แล้วเอ่ยปากเบาๆ

"ให้เหตุผลสักข้อกับฉันได้ไหม?"

ชายหนุ่มที่คลุมเสื้อโค้ทตัวใหญ่สีดำ สวมแว่นกรอบสีทอง ราวกับเทพบุตรที่ไกลเกินเอื้อม

ซูหว่านรู้ระยะห่างของตัวเองกับเขาดี มันเหมือนฟ้ากับผืนดิน ไม่มีวินาทีที่จะได้มาบรรจบกัน

แต่เมื่อสวรรค์ได้ให้โอกาสพื้นดินมาแล้ว เธอก็จะกำความหวังอันเจือจางนี้ไว้ให้แน่น เพื่อเอาคำตอบที่อาจจะพรากชีวิตของเธอไปเลยก็ได้

ถึงกระนั้น ชายหนุ่มกลับทำลายความหวังของเธอจนย่อยยับ เขาเอาแต่เงียบ และไม่ได้เงยหน้ามองเธอ ราวกับกำลังใช้ความเย็นยะเยือกบังคับให้เธอจากไป

หลังจากที่ซูหว่านสำรวจความคิดของเขาออกแล้ว ก็ยกมือขวาขึ้น ลูบรอยแผลเป็นที่ฆ่าตัวตายเพื่อเขาบนมือซ้าย...

จนถึงตอนนี้ เธอถึงได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าความเจ็บปวดที่แท้จริงจากกา