บทที่ 564

ซูหว่านสบดวงตาที่มีแค่เงาของเธอตลอดไปคู่นั้นด้วยดวงตาแดงก่ำเคล้าไปด้วยน้ำตา "ซือหาน ผู้ชายที่ฉันเคยมีมา ก็มีแค่คุณ คนแรกคือคุณ และหลังจากก็จะมีแค่คุณ..."

เธอยกนิ้วขึ้น ลูบคิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นของเขาทีละนิดด้วยความรักสุดซึ้ง แล้วพูดเสียงอ่อนโยน "เรื่องพวกนั้นที่คุณพบเจอมา ฉันจะหาวิธีเดินออกมาพร้อมกับคุณเอง..."

น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอ มีมนต์สะกดที่ช่วยปลอบประโลมจิตใจคนได้ ทำให้หัวใจที่ว้าวุ่น หวาดกลัว และยากที่จะปล่อยวางของจี้ซือหาน ค่อยๆผ่อนคลายลง

เขากอดซูหว่าน ใช้แรงทั้งหมดที่มี โอบร่างเล็กๆของเธอเอามาในอ้อมกอดของตัวเอง "หว่านหว่าน ต่อจากนี้ไปอย่าไปจากฉันอีกนะ"

ซูหว่านยื่นมือสองข้างออกมา แล้วกอดเขาแน่นเช่นเดียวกัน "คุณก็เหมือนกัน ห้ามไปจากฉันนะ"

พวกเขาสัญญากันว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป งั้นก็ต้องตลอดไป ห้ามจากกันไปไหน นอกจาก...ความตายจะมาพรากไปจากกัน

หลังจากที่จี้ซือหานปล่อยวางฝันร้ายเหล่านั้น ก็ก้มหน้าถามเธอ "หิวไหม?"

ซูหว่านส่ายหน้า เขาก็ถามอีก "ยังง่วงอยู่ไหม?"

เธอส่ายหน้าอีกครั้ง มุมปากของชายหนุ่มจึงยกยิ้มขึ้น "งั้นไปอาบน้ำกับฉัน"

เขาพูดจบ ก็ช้อนขาทั้งสองข้างของเธอขึ้น ให้เธอ