บทที่ 568

จี้เหลียงชวนเก็บความบึ้งตึงไว้ในใจ อึดอัดร้อนรุ่มจนพูดอะไรไม่ออก

จี้ซือหานช้อนดวงตาที่เย็นสะท้านราวหิมะ กวาดมองเขาอีกรอบนึง "ยังไม่ไป?"

จี้เหลียงชวนโมโหจนแย่งเสื้อโค้ทมาจากมือคนรับใช้ สะบัดลงบนบ่า หมุนตัวเดินจากไป

ซูหว่านรีบลงมาจากบนตัวของจี้ซือหาน เอ่ยเรียกจี้เหลียงชวนเอาไว้ "รอเดี๋ยวก่อน นายน้อยที่เจ็ดจี้"

จี้เหลียงชวนที่กำลังหัวร้อน จะสนใจซูหว่านซะที่ไหน ทว่าเมื่อนึกถึงคำเตือนของพี่รองขึ้นมาได้ สุดท้ายจึงหยุดฝีเท้าลงอย่างว่าง่าย

ไม่มีทางเลือก เลือดมันข้นกว่าน้ำ ตั้งแต่เด็กจนโตมันติดมาจนเป็นนิสัย คำพูดของพี่รอง ใครจะกล้าขัด?

ซูหว่านเดินไปตรงหน้าจี้เหลียงชวน มองเขา แล้วอธิบายอย่างจริงจัง "นายน้อยที่เจ็ดจี้ คุณอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้หักหลังพี่รองของคุณ แต่มีคนตั้งใจส่งคนไปปลอมตัวเป็นฉัน เพื่อไม่ให้พี่รองของคุณหาฉันเจอ ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องโกหก..."

จี้เหลียงชวนได้ยินดังนั้น ก็มองซูหว่านที่ร่างกายซูบผอมนิดหน่อย "งั้นครึ่งปีมานี้เธอไปอยู่ที่ไหน ทำไมไม่มาหาพี่รอง?"

ซูหว่านทอดสายตาลงต่ำ มองไปยังข้อมือซ้ายของตัวเอง แล้วตอบตามจริง "ฉันถูกจิเหยียนโจวกักขังเอาไว้ หนีออกมาไม่ได้"

จี้เหล