บทที่ 408

มือที่ถูกเขาปล่อยออกเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า เช่นเดียวกับหัวใจที่รู้สึกหวิวๆขึ้นมา

เธอมองไปยังจี้ซือหานซึ่งยืนอยู่ในระยะไกล กําลังเงี่ยหูฟังคําพูดของหญิงสาว สีหน้าค่อยๆหม่นหมองลง

"รู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?"

เซิ่งจิ่นเดินมาอยู่ข้างกายซูหว่าน ยืนมองไปยังที่ไกลๆไปพร้อมกับเธอ

ซูหว่านไม่ได้ตอบ แต่เซิ่งจิ่นกลับบ่นงึมงำออกมา

"เธอคือเจียงโม่ แก้วตาดวงใจของคุณเจียง หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของยุโรป"

เซิ่งจิ่นหันศรีษะมาด้านข้าง สังเกตใบหน้าของซูหว่านที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ยังแสร้งทำเป็นนิ่งเฉยอยู่

"ภูมิหลังชีวิตของเธอ แม้แต่ฉันยังต้องยอมถอยให้ แต่คุณที่เทียบไม่ติดแม้กระทั่งฉัน จะไปแย่งจี้ซือหานกับเธองั้นหรอ?"

ซูหว่านกำมือข้างที่ว่างเปล่าแน่น หันศีรษะมาด้านข้างมองเซิ่งจิ่นด้วยสายตาเย็นชา

"คุณหมอเซิ่ง ถ้าแม้แต่คนรักยังต้องแย่งมาล่ะก็ ถ้างั้นฉันก็ไม่เสียดายหรอก ฉันว่าคุณก็เก็บความคิดที่จะแย่งไปด้วยดีกว่านะ"

เธอหมุนตัวอยากจะออกจากสนามม้าไปก่อน แต่เซิ่งจิ่นกลับตามเธอมาด้านหลัง ไม่เลิกราวี

"คุณซู ถ้าจี้ซือหานรักคุณจริง เมื่อกี้คงไม่ปล่อยมือคุณ แล้วเดินไปกับคุณหนูเจียงโดยไม่ลังเลขนาดนั้น"

"เห็นได้ชัดว่า