บทที่ 410

จี้ซือหานอุ้มซูหว่านเข้าไปในรถ จากนั้นพูดกับเธอว่า "หว่านหว่าน อีกชั่วโมงนึงกว่าจะถึงบ้าน เธอนอนพักสักหน่อยเถอะ"

ซูหว่านพยักหน้าเบาๆ เดิมทีอยากจะพิงหน้าต่าง แต่เพราะสายตาที่คาดหวังของเขา จึงเป็นฝ่ายนั่งคร่อมลงบนต้นขาของเขา

เธอเคยเข้าใจว่าจี้ซือหานไม่ได้รักเธอ จึงไม่กล้าแสดงความรักออกไปก่อน

ตอนนี้แน่ใจแล้วว่าเขารักเธอ แต่เธอก็ยังรักเขาอยู่ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะกล้าหาญให้มาก

ถึงแม้เธอเองก็กลัวมากว่าจะเป็นอย่างที่เซิ่งจิ่นพูด ถูกผู้ชายคนเดิมทำร้ายจิตใจถึงสองครั้ง

แต่อย่างน้อยก่อนที่ผลลัพธ์จะมาถึง ถ้าจะทุ่มเททั้งหมด และกล้าที่จะรัก

เธอพิงศีรษะลงบนไหล่ของจี้ซือหานแผ่วเบา มองดูใบหน้าหล่อเหลามุมข้างของเขา พูดเสียงเบาๆ "ถึงแล้วปลุกฉันนะ"

จี้ซือหานหันหน้ากลับมา ประทับจูบลงบนริมฝีปากสีแดงของเธอ หยิบผ้าห่มข้างตัวขึ้นมา คลุมลงบนร่างกายของเธอ

เขายกนิ้วเรียวยาวขึ้น ลูบแผ่นหลังของเธอ กล่อมให้เธอนอนในขณะเดียวกันก็พึมพำว่า "หว่านหว่าน ขอบคุณนะ"

เพราะจิตใจเมตตาของเธอ ถึงทำให้เขาได้มีโอกาสครอบครองเธออีกครั้ง ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมทำหว่านหว่านที่เป็นแบบนี้หายไปอีก

ซูหว่านได้ยินค