เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 417
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 418
เธอลดสายตาลงและมองไปที่ฝ่ามือที่บาดเจ็บ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอก็พยักหน้าไปทางจี้ซือหาน"ไม่เป็นไร"มันไม่สำคัญ ไม่ว่าเมื่อคืนเขาจะทำอะไรก็ตาม ซูหว่านซึ่งเหนื่อยล้าจากความสัมพันธ์แบบนี้แล้ว ก็ไม่สนใจอีกต่อไปหัวใจเธอนั้น ได้นั่งอยู่บนม้านั่งบนถนนในกรุงวอชิงตันตลอดทั้งคืนตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์....เธอและจี้ซือหานเป็นคนจากสองโลกใบที่แตกต่างกัน คนหนึ่งมาจากด้านล่างและอีกคนหนึ่งมาจากด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหารเธอไม่เข้าใจว่าผู้คนที่อยู่จุดสูงสุดอาศัยอยู่ในโลกแบบไหน เธอมองเห็นได้เพียงมุมมองที่คับแคบของเธอเท่านั้นมุมมองที่คับแคบของเธอคือความไว้วางใจอันเปราะบางที่เธอเพิ่งสร้างขึ้นในตัวจี้ซือหานถูกทำลายลงโดยใครบางคนจากระดับสูงเธอไม่เคยคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับปัญหาสถานะที่ไม่เท่าเทียมกันของพวกเขา โดยคิดว่าตราบใดที่เธอรักอย่างกล้าหาญ เธอก็จะสามารถบรรลุจุดจบที่สวยงามได้แต่...ตอนที่พวกเขาอยู่ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสและเธอไม่เข้าใจเมนูเมื่อพวกเขาไปเยี่ยมศาลาว่าการและเธอก็เห็นคนโค้งคำนับเขาเมื่อเขาแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อน ๆ ของเขาซึ่งเป็นขุนนางจากทั่วโลกซึ่งเขารู้จักมาตั้งแต่เด็กเมื
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 419
ซูหว่านพยักหน้าเบา ๆ “คุณพูดก่อนหน้านี้ว่าเมื่อพบสิ่งของที่สูญหาย เราก็จะจบกัน ตอนนี้เมื่อพบสิ่งของแล้ว ก็มาหยุดกันแค่ตรงนี้เถอะ”ร่างกายของจี้ซือหานแข็งทื่อ ความเจ็บปวดหนักหนาสาหัสเกาะกุมนิ้วของเขา ลามจากปลายนิ้วไปยังหัวใจ ทำให้ดวงตาของเขาแดงและหายใจไม่ออกเขากัดฟัน เส้นเลือดปูดออกมาจากขมับ แต่ก็ยังเลือกที่จะอดทน จับมือเธอแรงๆ ทาไอโอดีนและพันแผลของเธอซูหว่านมองลงไปที่จี้ซือหานที่ทำสิ่งนี้ และทันใดนั้น กำแพงป้องกันก็ผุดขึ้นมาในใจของเธอ โดยไม่รู้สึกหวั่นไหวกับความอ่อนโยนที่เห็นได้ชัดของเขาอีกต่อไปหลังจากที่เขาพันมือของเธอเสร็จแล้ว เธอก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงสงบ “คุณจี้ ฉันซื้อตั๋วกลับจีนแล้ว ฉันจะย้ายออกจากคฤหาสน์วันนี้ ขอบคุณที่ดูแลฉันตลอดมา"เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างเฉยเมย จี้ซือหานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ และมีเลือดออกมาเขาเผยดวงตาสีแดงขึ้นและจ้องมองที่ซูหว่าน "เกือบหนึ่งเดือนแล้ว คุณและฉัน ในวอชิงตัน ในคฤหาสน์แห่งนี้ ทิ้งร่องรอยไว้มากมาย และสิ่งที่เธอทิ้งไว้คือคำขอบคุณงั้นเหรอ?"ซูหว่านเม้มริมฝีปากของเธอและตอบโต้ "คุณจี้ นอกจากคำขอบคุณแล้ว ฉันยังบริจาคร่
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 420
ซูหว่านตกใจเมื่อมองไปที่จี้ซือหาน ดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดเรื่องแบบนั้น...เธอขมวดคิ้ว มองอย่างไม่น่าเชื่อ: “จี้ซือหาน จริงๆ แล้วคุณไม่ได้รักฉันมากขนาดนั้น แล้วทำไมต้องกังวล…”จี้ซือหานขัดจังหวะซูหว่าน: “หว่านหว่าน ฉันต้องควักหัวใจออกมาไหม เพื่อให้เธอเชื่อว่าฉันรักเธอจริงๆ”ซูหว่านเล่าว่าเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอและดูแลเธออย่างพิถีพิถันในช่วงเวลานี้ ซึ่งบ่งบอกถึงความรักอย่างแน่นอนแต่ความจริงที่ว่าเขาจะกลายเป็นคนเฉยเมยหลังจากได้รับสิ่งที่เขาต้องการก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน หลังจากสิ่งที่เธอพบเจอเมื่อคืนนี้ ซูหว่านรู้สึกว่าตอนนี้เขาอยู่ในช่วงคลั่งรักเท่านั้นเธอยิ้มกับตัวเอง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในช่วงไหน พวกเขาก็ไม่เหมาะสมกัน และไม่จำเป็นต้องพัวพันกับเรื่องไร้สาระนี้อีกต่อไปซูหว่านผลักมือของเขาที่โอบหน้าเธอออก หยิบบัตรธนาคารสองใบที่เขามอบให้เธอออกจากกระเป๋าของเธอ แล้วยื่นให้จี้ซือหาน"เอาพวกมันกลับไป"เมื่อเห็นไพ่ทั้งสองใบนั้น ดวงตาสีแดงเข้มของจี้ซือหานก็แข็งทื่อ และร่างกายของเขาก็เจ็บปวดจนสั่นเทาเขาคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเธอด้วยท่าทางที่ถ่อมตัวอย่างยิ่ง แต่เขาเย็นชาและ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 421
ซูหว่านรู้สึกเจ็บที่ไหล่ของเธอ ราวกับกำลังตีตราเธอด้วยเครื่องหมายที่เป็นของเขาเพียงผู้เดียว และกัดเธออย่างแรงอดทนต่อความเจ็บปวด เธอหันศีรษะไปมองชายที่มีดวงตาสีแดงเลือดแล้วพูด: "จี้ซือหาน นี่มีแต่จะทำให้ฉันเกลียดคุณเท่านั้น"การกระทำของเขาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ แต่เขาตอบอย่างไม่แยแส: "ถ้าอย่างนั้นจงเกลียดฉันซะ อย่างน้อยก็พิสูจน์ว่าฉันอยู่ในใจของเธอแล้ว"ภายใต้ขนตาหนาของเขา ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความดุร้ายก่อนที่จะก้มศีรษะลงอีกครั้งและกัดลงอย่างไม่สนใจเขากัดอย่างแรง ทำให้ซูหว่านหลั่งเหงื่ออเย็นอกมากด้วยความเจ็บปวด แต่ดูเหมือนเขาจะบ้าไปแล้ว และตีตราสัญลักษณ์ของเขาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเขาปล่อยมือเมื่อพอใจกับรอยกัดแล้วเท่านั้น นิ้วที่เรียวยาวและเย็นเฉียบของเขาลากไปตามผิวหนังที่เปิดออกของเธอ"เอาล่ะ ถึงเวลาที่จะทำลูกกันแล้ว..."หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาปล่อยให้เธอนั่งบนตัวของเขา จากนั้นกดเอวของเธอแล้วปล่อยให้เธอนั่งลงช้าๆขณะที่กดร่างกายนั้น จี้ซือหานจูบซูหว่านอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าและดุร้ายซูหว่านถูกบังคับให้แบกรับคว
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 422
เขาจับเธอไว้บนเตียงและทรมานเธออีกครั้ง ทำให้ซูหว่านซึ่ง แต่เดิมมีอาการปวดศีรษะอยู่แล้ว ต้องตัวสั่นด้วยความเจ็บปวดเธอมองไปที่จี้ซือหานซึ่งมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา และความผิดหวังในดวงตาของเธอก็ยิ่งมากขึ้น “ถ้าคุณสนุกพอแล้ว คุณจะปล่อยฉันไปไหม?”นิ้วของจี้ซือหานลูบไล้ผิวของเธอทีละนิ้ว โดยพูดว่า "ฉันจะเล่นกับเธอไม่มีทางพอหรอก ทิ้งความคิดที่จะจากไปเสียเถอะ"สัมผัสอันเย็นยะเยือกทำให้ซูหว่านหวาดกลัวและต้องการหลีกเลี่ยง แต่เขารั้งเธอไว้ไม่ยอมให้เธอต้านทานเธอกำหมัดแน่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา: "คุณคิดว่าฉันจะไม่จากไปเพียงเพราะฉันท้องเหรอ?"มุมปากของจี้ซือหานโค้งเป็นรอยยิ้มที่กระหายเลือด: "เมื่อมีลูกกันแล้ว หว่านหว่านของฉันจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป"สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าเขาจินตนาการถึงฉากครอบครัวของพวกเขาทั้งสามที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขหลังจากจ้องมองเขามาสักพักแล้ว ซูหว่านก็พูดอย่างเย็นชา: "แม้ว่าฉันจะตั้งท้องลูกของคุณ ฉันก็ยังจะจากไป"นิ้วที่สัมผัสผิวของเขาแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง และดวงตาของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะถูกความเย็นชาเข้ามาแทนที่"นั่นไม่ไ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 423
รถขับมาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว และเขาก็รีบเข้าไปในห้องฉุกเฉินโดยอุ้มคนไว้ในอ้อมแขน——ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรับสายตรงจึงรีบเร่งไปโดยไม่หยุดผลักผู้ป่วยหมดสติเข้าห้องฉุกเฉินจี้ซือหานนั่งลงบนพื้นเย็นเฉียบ จ้องมองไปที่ประตูที่ปิดสนิท ร่างของเขาดูไร้วิญญาณและไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิงจนกระทั่งผู้อำนวยการออกมา เขาจึงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองดูบุคคลในเสื้อคลุมสีขาว"คุณจี้ ไม่ต้องกังวลไป มันเป็นแค่อาการขาดสารอาหารและความเหนื่อยล้าอย่างมากที่ทำให้เธอเป็นลม ไม่มีอะไรร้ายแรง"เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจที่ด้านชาของจี้ซือหานก็ลับมามีความรู้สึกเล็กน้อยเขาเงยหน้าขึ้นมองผู้อำนวยการ “แล้วเรื่องอื่นล่ะ…”ผู้อำนวยการปลอบเขาเบาๆ “ส่วนเรื่องอื่นๆ ไม่มีอะไรผิดปกติ มั่นใจได้เลย”นิ้วที่วางบนเข่า เพราะถึงรู้คำตอบแต่ยังไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ และถามว่า “เธอท้องหรือเปล่า?”ผู้อำนวยการสะดุ้งครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัวอย่างรวดเร็ว: "ไม่ เป็นเรื่องยากสำหรับคุณซูที่จะตั้งครรภ์..."หน้าของจี้ซือหานซีดลงเมื่อเขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ทำไมล่ะ?”ผู้อำนวยการอธิบายอย่างตรงไปตรงมา: “อย่างแรก เนื่องจากการใช้ยาคุมกำ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 424
ซูหว่านมองเขาอย่างคลุมเครือและพูดเบาๆ “จี้ซือหาน ถ้าฉันมีลูก คุณจะปล่อยฉันไปไหม?”ชายผู้เจ็บปวดรวดร้าวตัวแข็งทื่อ ก้มศีรษะลง ไม่กล้าสบตาเธอเลย...ซูหว่านโดยไม่ได้สังเกตอารมณ์ของเขา จึงพูดต่อ: "ฉันสามารถมีลูกได้ แต่หลังจากที่เขาเกิดมา ฉันหวังว่าคุณจะปล่อยฉันไป"ใบหน้าของจี้ซือหานซีดเผือด และเขารู้สึกขนลุกไปทั้งตัว...เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอไร้สีสัน หัวใจของเขาก็ปวดร้าวจนหายใจไม่ออกหลังจากจ้องมองเธอสักพัก เขาก็เอื้อมมือที่เย็นยะเยือกและสั่นเทาและแตะแก้มซึ่งทุกการขมวดคิ้วและรอยยิ้มอาจทำให้เขาล้มลงได้“หว่านหว่าน เธอไม่จำเป็นต้องมีลูก ฉันจะ...ปล่อยเธอไป”สามคำสุดท้ายราวกับใช้กำลังทั้งหมด พูดช้าๆ และเบาอย่างไม่น่าเชื่อภายใต้การจ้องมองที่รักใคร่ของเขามีน้ำตาที่กลั้นไว้ ความไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ แต่ยังเป็นสิ่งจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะปล่อยเธอไปเขาได้ทำร้ายเธอ ทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานตั้งแต่แรกเริ่ม และตอนนี้เธออาจจะสูญเสียความสามารถในการเป็นแม่คนความผิดพลาดร้ายแรงเช่นนี้ไม่อาจชดเชยได้...ไม่น่าแปลกใจที่เขาไม่เคยพบความสุข
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 425
จี้ซือหานอยู่กับเธออย่างเงียบๆ สักพัก แล้วค่อยๆ ปล่อยมือของเธอ แล้วเอาผ้าห่มคลุมเธอไว้ จากนั้นจึงออกจากห้องพักผู้ป่วยเขากลับมาที่บ้านพักและเข้าครัวไปทำโจ๊กลิลลี่ในหม้อ ปรุงอย่างพิถีพิถันราวกับเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำโจ๊กให้เธอหลังจากปรุงโจ๊กแล้ว เขาก็เทมันลงในภาชนะและเตรียมเครื่องเคียงที่เธอชอบอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงนำทุกอย่างกลับไปที่โรงพยาบาลเมื่อเขากลับมา ซูหว่านก็งีบหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อเห็นเขาเข้ามาพร้อมสิ่งของมากมาย สีหน้าของเธอก็ชะงักไปครู่หนึ่งจี้ซือหานวางภาชนะบรรจุอาหารไว้บนโต๊ะข้างเตียงทีละใบ จากนั้นหยิบชามเล็กๆ ออกมาแล้วเติมโจ๊กดอกลิลลี่ลงไปเขานั่งลงข้างเตียง มองดูซูหว่านที่กำลังจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ “หว่านหว่าน เธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว เธอคงจะหิวใช่ไหม?”ดวงตาของซูหว่านสั่นเล็กน้อย แต่เธอไม่ตอบสนอง อย่างไรก็ตาม จี้ซือหานยกหัวเตียงของเธอขึ้นแล้วตักช้อนเล็กๆ ขึ้นมาที่ริมฝีปากของเธอเธอไม่อ้าปากเพียงแค่มองเขา เมื่อเห็นเธอมองด้วยความงุนงง ริมฝีปากของจี้ซือหานก็โค้งขึ้นเล็กน้อย“เธอต้องกินอะไรสักอย่างเพื่อให้อาการดีขึ้น”เสียงของเขาแผ่วเบาราวกับว
บทล่าสุด
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 715
ช่างเสื้อหยิบชุดเจ้าสาวชุดนั้นลงมา เมื่อสัมผัสโดนเนื้อผ้าและเพชรที่ประดับอยู่ด้านบน ก็อึ้งไปชุดแต่งงานชุดนี้เต็มไปด้วยผ้ากอซสีอ่อนหลายชั้น ประดับด้วยดอกกุหลาบและเพชรที่ทอจากผ้าซาตินเนื้อนุ่ม ตัวชุดเป็นสีขาวคริสตัลเรียบง่ายและวิจิตรงดงามด้วยเพชรที่ถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ส่องประกายด้วยเสน่ห์อันงดงามและสง่างามจนน่าทึ่งถ้าดูไม่ผิด หากอ่านไม่ผิด นี่คือชุดแต่งงานเพียงชุดเดียวในโลกที่ถูกออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชุดแต่งงานชื่อดังระดับโลกหลายปีก่อน ชุดเจ้าสาวชุดนี้ถูกเก็บเอาไว้ในห้องนิทรรศการที่ต่างประเทศ แต่ต่อมาได้ยินว่าถูกคนซื้อไปในราคาสูงลิ่วคิดไม่ถึงว่าคนที่ซื้อชุดเจ้าสาวไป จะเป็นท่านประธานของกลุ่มบริษัทจี้ ถ้าไม่ได้รักอีกฝ่ายจริง จะยอมจ่ายหนักขนาดนี้ได้ยังไง?ที่สำคัญอีกชุดนึงที่อยู่ในตู้ ราคาก็ไม่ธรรมดา ดูก็รู้ว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ด เดาว่าก็น่าจะมีแค่ชุดเดียว ไม่ซ้ำใคร"คุณนายจี้ ท่าทางคุณผู้ชายจะรักคุณมากเลยนะคะ..."ซูหว่านได้ยินคำพูดของช่างเสื้อ ก็พยักหน้าอย่างไม่ปิดบังผู้ชายคนนั้นรักเธอมาก รักจนยอมมอบทุกอย่างให้กับเธอ รักจนยอมตายไปพร้อมกับเธอเธอคิดว่าชีวิตที่เหลืออยู่หล
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 714
ซูหว่านพยักหน้าด้วยความเข้าใจ "ก็ได้ค่ะ ฉันเอาตามที่คุณพูด ตอนนี้ถ้าคุณไม่ขึ้นเครื่องบิน ก็ต้องขึ้นรถพยาบาลก่อน..."ถ้ายังไม่ห้ามเลือดอีก เขาจะทนไม่ไหวเอา จี้ซือหานเห็นว่าเธอเป็นห่วงเขา ถึงได้จับมือเธอขึ้นเครื่องบินอย่างว่าง่ายคืนนี้ ซูหว่านเฝ้าอยู่ข้างกายจี้ซือหาน รอหมอห้ามเลือด เย็บแผล เปลี่ยนยาให้เขาเสร็จ เธอถึงได้โล่งใจเมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มสาง ซูหว่านก็รู้สึกว่าไม่น่าจะจัดงานแต่งได้ จึงเอ่ยข้อเสนอกับเขา "หรือเลื่อนออกไปวันนึงไหม"ชายหนุ่มที่ถือผ้าขนหนูช่วยเช็ดผมให้เธอ พูดด้วยความแน่วแน่ "ไม่ได้ ยังไงวันนี้ก็ต้องจัดงานแต่ง!"ซูหว่านที่เพิ่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ อุงไอน้ำร้อนๆในมือ หันกลับไปมองเขา "แต่แผลของคุณ..."จี้ซือหานพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น "ต่อให้แผลจะใหญ่กว่านี้ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการจัดงานแต่ง"ซูหว่านยังอยากพูดอะไรอีก แต่จี้ซือหานหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมให้เธอจากนั้น ขับรถไปส่งเธอที่วิลล่าของซานซานด้วยตัวเอง โดยไม่สนคำทัดท้านของเธอ"สิบเอ็ดโมง ฉันจะพาคนของตระกูลจี้ มารับเธอ"กำหนดการณ์เดิมคือสิบโมง แต่กลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกินไป อยากให้เธอพักผ่อนกว่านี้อีกหน่อย ชาย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 713
จี้ซือหานกอดเธอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอ หัวใจที่เจ็บปวดจนชา ก็ค่อยๆสงบลงเขาคลายซูหว่านออก เห็นร่างกายของเธอเปียกปอนไปทั้งตัว ทั้งยังสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บ หัวใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอีก"คนที่ควรพูดขอโทษคือฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้""คุณพูดอะไรโง่ๆ เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ"ซูหว่านพูดจบ ก้มหน้าลงมองมือตัวเองแวบนึง เมื่อเห็นเลือดที่เลอะเต็มมือ ใบหน้าก็ซีดไปทันที"แผลที่หลังของคุณฉีกแล้ว รีบขึ้นรถพยาบาลเถอะ..."เมื่อกี้เธอนึกว่าเป็นน้ำทะเล ไม่คิดว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเลือด แผลที่หลังจะต้องฉีกออกแล้วแน่ๆ!ซูหว่านควงแขนของเขาได้ ก็เตรียมจะเดินไปยังทิศทางของรถพยาบาล ทว่าจี้ซือหานกลับดึงเธอกลับมา"หว่านหว่าน แผลแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก"เขาพูดจบ ก็มองเจียงโม่ที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลแวบนึง"จับตัวเธอ แล้วค่อยแจ้งคุณเจียง ให้เขามาไถ่ตัวด้วยตัวเอง ไม่งั้นก็ปลดชีวิตเธอซะ!"คำพูดนั้นเขาพูดกับซูชิง ซูชิงรีบรับคำสั่งทันที "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!"เจียงโม่ที่คาดเดาได้ตั้งแต่แรกว่าคุณเย่ไม่มีทางปล่อยเธอ เห็นซ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 712
ซูหว่านครุ่นคิด ก่อนจะถามเขา "คุณแซ่ชู งั้นคุณรู้จัก..."ชูยีไหม?ยังไม่ทันจะได้เอ่ยคำนี้ออกไป ก็ถูกชูจิ่นเหยียนตัดบท "ผมจะส่งคุณกลับไป"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็กลืนคำพูดลงไป ขมวดคิ้วมองเขา "ลำบากแทบตายกว่าฉันจะหนีออกมาได้ จะส่งกลับไปทำไม?"ชูจิ่นเหยียนกรอกตาใส่เธออย่างหมดคำพูด "ผมหมายความว่า จะส่งคุณกลับบ้าน..."ซูหว่านจึงได้พยักหน้า ลุกขึ้นจากหาดทราย เธอต้องรีบกลับไปบอกจี้ซือหาน...ว่าเธอหนีออกมาแล้ว เธอปลอดภัย เธอไม่ได้กลายเป็นภาระของเขา และเขาก็ไม่ต้องถูกแบล็กเมล์อีกหลังจากที่เธอขึ้นฝั่งมากับชูจิ่นเหยียน ก็เห็นรถพยาบาลคันแล้วคันเล่าขับตรงไปยังบีชคลับอย่างรวดเร็วฝีเท้าของเธอชะงัก ช้อนสายตามองไปยังชายหาดที่อยู่ห่างไกล มองเห็นร่างมนุษย์ไม่ชัด เห็นแต่เรือลำเล็กลำใหญ่แล่นลงทะเลทีละลำซูหว่านทอดสายตาลงต่ำครุ่นคิดอยู่สักครู่ เอาแต่รู้สึกว่าเจียงโม่ไม่น่าจะส่งคนจำนวนมากขนาดนั้นมาตามหาและช่วยชีวิตเธอ หรือว่าจี้ซือหานมาแล้ว?ถ้าจี้ซือหานมาถึงแล้ว รู้ว่าเธอกระโดดลงทะเล เกรงว่าจะทำให้เขาตกใจมาก เพราะคิดมาถึงตรงนี้ซูหว่านก็เปลี่ยนความคิด"เราไปดูตรงนู้นหน่อยเถอะ?"ไปดูแปบนึง ถ้าจี้
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 711
ซูหว่านที่พยายามหนีถึงสามครั้งแต่ก็ถูกจับกลับมาได้ทุกครั้ง หันกลับมามองเจียงโม่ที่เดินตามหลังเป็นระยะๆเธอเห็นเอาแต่รับโทรศัพท์ตลอดเวลา ราวกับกำลังปรึกษาเรื่องอะไรอยู่ เพราะระยะค่อนข้างห่าง จึงได้ยินไม่ชัด แต่บางครั้งก็จะได้ยินแค่ชื่อของจี้ซือหานเธอไม่รู้ว่าจี้ซือหานรับปากหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง รู้แค่ว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระของจี้ซือหานไม่ได้เธอมองไปยังผืนน้ำทะเลที่สาดเป็นคลื่นดุเดือด หลังจากมองอยู่หลายอึดใจ ก็กระโดดเข้าไปในทะเลโดยไม่ลังเล...เธอเคยพูดว่าถ้าหากมีใครเอาตัวเธอเพื่อไปข่มขู่จี้ซือหาน ถ้างั้นเธอก็จะไม่ยอมกลายเป็นตัวถ่วงของเขาเด็ดขาดเจียงโม่ที่กำลังเกลี้ยกล่อมพ่อบุญธรรมว่าอย่าแบล็กเมลล์จี้ซือหานอีก ได้เห็นภาพช็อตนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดในทันที"ซูหว่าน!"เธอกรีดร้องออกมาทีนึง โยนโทรศัพท์แล้วพุ่งลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิต ทว่าถูกร่างใครบางคนพุ่งตัดหน้าเข้ามาก่อน...เสียงกระโดดลงทะเลดัง "ตู้ม" ของชูจิ่นเหยียน ว่ายเข้าไปหาร่างเล็กบางที่พุ่งเข้าไปในคลื่นทะเลด้วยความแข็งขันเจียงโม่ที่อยู่บนชายหาด ตอนแรกยังพอจะเห็นร่างของทั้งสองคนลอยอยู่เหนือผิวน
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 710
ฝีเท้าของซูหว่านชะงักไปทันทีเธออยากจะหันกลับไปโต้ตอบเขาสักสองสามประโยค แต่ก็กลัวจะเสียเวลา จึงไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่ผลักประตูห้องน้ำหญิงด้วยความรวดเร็วหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็เดินสำรวจห้องน้ำรอบนึง เมื่อเห็นว่าด้านข้างมีหน้าต่างบานเล็ก ก็รีบเดินเข้าไปแล้วเปิดออกข้างนอกเป็นถนนหลวง แค่ปีนออกจากตรงนี้ไป ก็จะสามารถเดินไปถึงถนนหลวงได้ และโอกาสที่จะหนีรอดก็สูงมากทีเดียวเธอเองก็ขี้เกียจมานั่งคิดว่าหลังจากเดินไปถนนหลวงแล้วจะกลับไปยังไง จึงพับแขนเสื้อขึ้น แล้วปีนไปยังขอบหน้าต่างสูงชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนหลวง เขางอขาข้างหนึ่งขึ้น มือข้างหนึ่งทาบบนเข่า กำลังสูบบุหรี่ไปพร้อมกับที่มองดูเธอปีนออกไปนอกหน้าต่างพิลึกคน!ถ้าอยากจะออก ก็เดินผ่านคลับ ออกจากมาประตูหลัก หรือไม่ก็ข้ามชายหาดมาก็ได้แล้ว ทำไมต้องปีนหน้าต่าง?"นี่!"เขาแหกปากคำนึง ทำเอาซูหว่านตกใจจนตกลงมาจากบนขอบหน้าต่าง...ซูหว่านล้มลงอย่างแรง เธอหน้าบูดบึ้งเนื่องจากความเจ็บปวด โชคดีที่ด้านล่างเต็มไปด้วยทราย ไม่อย่างนั้นคงได้กระดูกหักเธอตะเกียกตะกายขึ้นมาจากพื้น จ้องผู้ชายที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนถนนหลวงตาเขม็ง "นายเป็นโรคหรือไง
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 709
เจียงโม่ไม่หลงกล ซูหว่านจึงใช้เล่นแง่ในทางความรู้สึกแทน"คุณหนูเจียง คุณก็รู้ว่าคนที่จี้ซือหานแคร์ มีแต่ฉันมาโดยตลอด""คุณกักตัวเพื่อนของฉันไม่ยอมปล่อย ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ ทำไมต้องให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มารับเคราะห์ด้วยล่ะ?"เจียงโม่จ้องดวงตาใสบริสุทธิ์ของซูหว่านนานอยู่สักพัก จากนั้นก็โบกมือ "ช่างเถอะ แค่คุณอยู่ก็พอแล้วล่ะ"เธอส่งคนไปโทรศัพท์ หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายวางสาย ก็หันมาพยักหน้าให้เธอ แล้วจึงอธิบายให้ซูหว่านฟัง"เพื่อนของคุณไม่รู้ว่าตัวเองถูกลักพาตัว ฉันก็แค่ส่งคนไปก่อกวนพวกเขานิดหน่อย หลังจากที่คุณกลับไป อย่าพูดถึงเรื่องนี้ก็แล้วกัน"สรุปว่าที่ซานซานออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ที่อลันกับซีอี้ไม่ได้มาที่วิลล่า ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่ถูกคนของเจียงโม่สร้างสถานการณ์แต่ว่า ฟังจากความหมายของเจียงโม่ ถ้าเธอไม่มาล่ะก็ คตที่สร้างสถานการณ์กลุ่มนั้น จะต้องลงมือกับพวกซานซานเป็นแน่...เพียงแต่เพราะเจียงโม่คำนึงถึงจี้ซือหานหรือเธอ ถึงได้เลือกใช้วิธีนุ่มนวล ไม่งั้นลักพาตัวไปเลยก็จะง่ายกว่า...แต่ไม่ว่าคนที่เจียงโม่คำนึงเป็นใคร หรือไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็ไม่สำคัญทั้งนั้น
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 708
ซูหว่านฟังเข้าใจความหมายที่แฝงในคำพูดของเจียงโม่ ก็ถามเธอว่า "ฉันขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหม?"เจียงโม่อ่านความคิดของเธอออกทันที "คุณซู คิดถึงสถานการณ์ของเพื่อนคุณให้มากหน่อยก็ดีค่ะ"ความหมายอีกอย่างก็คือ มีชีวิตของเพื่อนเธออยู่ในกำมือ ถึงเธอจะใช้ข้ออ้างไปบอกบอดี้การ์ด หรือแหกปากร้องตะโกนก็ไม่มีประโยชน์ซูหว่านครุ่นคิด ปล่อยมือที่ประคองประตูรถมาตลอดลง ไพล่ไว้ด้านหลัง ทำสัญลักษณ์ให้กับบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอส่งสัญญาณมือโดยเงียบเชียบเสร็จ ก็เปิดประตูรถ แล้วเข้าไปนั่งข้างในเห็นเธอขึ้นรถมาแต่โดยดี เจียงโม่ก็เขี่ยซิก้าร์ในมือจนมอด จากนั้นสตาร์ทรถ...ตอนที่เธอเหยียบคันเร่ง มองกระจกมองหลังแวบนึง บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นตามมาดังคาดเจียงโม่ดึงสายตากลับ เหยียบคันเร่งจนมิด เลี้ยวผ่านไปไม่กี่โค้งก็สลัดบอดี้การ์ดสำเร็จถึงยังไงก็เป็นถึงระดับหัวหน้าของทีมย่อยในS การที่เจียงโม่สลัดบอดี้การ์ดทิ้งได้ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากซูหว่านกำเข็มขัดนิรภัยแน่นถึงไม่โดนสะบัดออกจากรถไป ทว่าความรู้สึกพะอืดพะอมในท้องกลับทำให้เธออยากอ้วกเธอกุมหน้าอกที่เต้นระรัว อดกลั้นความรู้สึกสะอิดสะเอียนไว้ มองไปย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 707
นิ้วของเจียงโม่ที่คีบซิการ์ เคาะขี้เถ้าเบาๆ"คุณซู มีใครเค้าพาสามีไปร่วมปาร์ตี้คนโสดกันบ้าง?"การที่เจียงโม่จะปฏิเสธ เป็นสิ่งที่คาดเดาไว้ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ทำไมล่ะ?ที่เจียงโม่เชิญเธอไปร่วมงานปาร์ตี้คนโสด ก็เพราะอยากให้เธอสอนว่าจะจีบเจียงเจ๋อยังไงไม่ใช่หรอ?งั้นถ้าเธอจะพาจี้ซือหานไปด้วย ก็ไม่ได้หน่วงต่อการสอนเจียงโม่จีบเจียงเจ๋อไม่ใช่หรอ?เธอคิดว่าบางทีเจียงโม่อาจจะอยากอาศัยปาร์ตี้นี้เพื่อพาตัวเธอไป ส่วนเป้าหมายคืออะไร เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เจียงเจ๋อคุยกับจี้ซือหานหลังจากที่ซูหว่านคิดได้ดังนั้น ก็มองเจียงโม่ด้วยสายตาที่จริงใจ"คุณหนูเจียง ฉันกับจี้ซือหานถูๆไถๆกันมาเกือบสิบปี กว่าจะได้แต่งงานกันไม่ง่ายเลย ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นก่อนวันแต่งงาน""พรุ่งนี้เช้า ฉันแค่อยอยากสวมชุดแต่งงานที่เขาส่งมาให้ แต่งให้เขาด้วยสภาพร่างกายจิตใจที่สมบูรณ์แบบที่สุด หวังว่าพวกคุณจะช่วยให้เราสมหวังด้วย"ตอนที่พูดสิ่งเหล่านี้ เธอเห็นสีหน้าของเจียงโม่ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็รู้ได้ทันทีว่าเจียงโม่มีจุดประสงค์อย่างแท้จริง จึงยกริมฝีปากยิ้ม"คุณหนูเจียง ถ้าคุณอยากให้ฉันสอนคุณจีบ
