บทที่ 420

ซูหว่านตกใจเมื่อมองไปที่จี้ซือหาน ดูเหมือนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดเรื่องแบบนั้น...

เธอขมวดคิ้ว มองอย่างไม่น่าเชื่อ: “จี้ซือหาน จริงๆ แล้วคุณไม่ได้รักฉันมากขนาดนั้น แล้วทำไมต้องกังวล…”

จี้ซือหานขัดจังหวะซูหว่าน: “หว่านหว่าน ฉันต้องควักหัวใจออกมาไหม เพื่อให้เธอเชื่อว่าฉันรักเธอจริงๆ”

ซูหว่านเล่าว่าเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอและดูแลเธออย่างพิถีพิถันในช่วงเวลานี้ ซึ่งบ่งบอกถึงความรักอย่างแน่นอน

แต่ความจริงที่ว่าเขาจะกลายเป็นคนเฉยเมยหลังจากได้รับสิ่งที่เขาต้องการก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน หลังจากสิ่งที่เธอพบเจอเมื่อคืนนี้ ซูหว่านรู้สึกว่าตอนนี้เขาอยู่ในช่วงคลั่งรักเท่านั้น

เธอยิ้มกับตัวเอง ไม่ว่าเขาจะอยู่ในช่วงไหน พวกเขาก็ไม่เหมาะสมกัน และไม่จำเป็นต้องพัวพันกับเรื่องไร้สาระนี้อีกต่อไป

ซูหว่านผลักมือของเขาที่โอบหน้าเธอออก หยิบบัตรธนาคารสองใบที่เขามอบให้เธอออกจากกระเป๋าของเธอ แล้วยื่นให้จี้ซือหาน

"เอาพวกมันกลับไป"

เมื่อเห็นไพ่ทั้งสองใบนั้น ดวงตาสีแดงเข้มของจี้ซือหานก็แข็งทื่อ และร่างกายของเขาก็เจ็บปวดจนสั่นเทา

เขาคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเธอด้วยท่าทางที่ถ่อมตัวอย่างยิ่ง แต่เขาเย็นชาและ