บทที่ 362

ซูหว่านมองแผ่นหลังของเสิ่นหนานอี้ ชะงักนิ่งอยู่กับที่

เธอไม่คิดว่าโครงการแรกที่พี่รับจะเป็นขององค์การนาซ่า

เธอไม่กลัวที่จะต้องลงพื้นที่จริงปฏิบัติ แต่เธอกลัว...

อลันเคยบอกว่าจี้ซือหานอยู่ที่องค์การนาซ่า ถ้าบังเอิญเจอกันล่ะก็...

ซานซานเห็นซูหว่านก้มหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ก็รู้ความคิดเธอทันที

เธอปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "หว่านหว่าน ไม่ต้องห่วงหรอก องค์การนาซ่าใหญ่ขนาดนั้น ไม่บังเอิญเจอง่ายขนาดนั้นหรอก..."

ใช่ จี้ซือหานรับผิดชอบด้านการบินและอวกาศ ส่วนเธอรับผิดชอบด้านการออกแบบคนหนึ่งอยู่บนฟ้า อีกคนอยู่บนดิน งานสองงานที่แตกต่างกันจะทำงานที่เดียวกันได้ยังไง เธอคงคิดมากไป

ซูหว่านเก็บความคิดแล้วถาม "ซานซาน เธอจะไปด้วยไหม?"

แม้ซานซานจะอยากไปดูโลกกว้างบ้างแต่ก็ส่ายมือ "ฉันไม่ไปแล้วล่ะ ไนท์คลับยุ่งมากไปไม่ได้หรอก"

ซานซานพูดจบก็ย้ำเตือนเธอเหมือนย้ำเตือนลูก "หว่านหว่าน อย่าเข้าใกล้เสิ่นหนานอี้นะ เธออยู่เมืองนอกต้องดูแลความปลอดภัย ป้องกันตัวเองให้ดี ๆ เข้าใจไหม?"

ซูหว่านคล้องแขนเธอแล้วตอบอย่างหมดหนทาง "ได้ ฉันรู้แล้ว คุณพี่สุดที่รักของฉัน..."

ซานซานยิ้มลูบผมสั้นเธอเบา ๆ แล้วให้เธอรีบไปเ