แชร์

บทที่ 363

เมื่อเครื่องบินแลนด์อิ้งที่วอชิงตัน ซูหว่านก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว

แต่เสิ่นหนานอี้ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ยังคงรักษาบุคลิกท่าทางอดทนเป็นเวลาสิบกว่าชั่วโมง

เมื่อลงเครื่องเสร็จก็รีบไปโรงแรมทันทีโดยไม่หยุดพัก...

เขาน่าจะมาทำงานที่วอชิงตันบ่อยจึงคุ้นชินกับที่นี่มาก ไม่จำเป็นต้องมีคนมารับที่สนามบินด้วยซ้ำ

ซูหว่านเห็นเขารู้จักเส้นทางก็ค่อยโล่งใจ ท้ายที่สุดเธอก็ยังกลัวเล็กน้อยเพราะไม่ว่ายังไงก็อยู่เมืองนอกต่างถิ่น

เสิ่นหนานอี้ทำเรื่องเชคอินเสร็จก็ยื่นคีย์การ์ดให้ซูหว่าน "คืนนี้เธอพักผ่อนให้ดี ๆ พรุ่งนี้จะไปที่องค์การนาซ่าเลย"

ซูหว่านพยักหน้ารับคีย์การ์ดมาแล้วถามเขา "ถ้าเราสำรวจพื้นที่จริงจะต้องเข้าไปในองค์การไหม?"

เสิ่นหนานอี้เดินพาเธอไปที่ห้องพักและตอบไปด้วย "ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันต้องดูอีกฝ่าย"

ซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อยกังวลว่าจะบังเอิญเจอกับจี้ซือหาน

แต่เมื่อลองคิดดูแล้ว ถ้าบังเอิญเจอจริงแล้วยังไงล่ะ มีอะไรให้กลัว

เมื่อคิดได้ดังนี้ความกังวลของเธอก็ค่อย ๆ จางลง

ซูหว่านหยิบกระเป๋าเดินเข้าไปในห้องพัก เมื่อประตูปิดลงเธอก็เดินไปตรงกน้าต่างบานใหญ่

พวกเขาพักในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในวอชิงตัน จอง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status