บทที่ 369

เธอคิดไปคิดมาแล้วสุดท้ายก็ตอบตกลง

จี้ซือหานพาเธอไปที่ระเบียงและสั่งบริกรนําไวน์แดงสองแก้วมาให้พวกเขา

เดิมทีซูหว่านดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้ แต่อยู่กับเขาตามลำพังมันอึดอัดจนหายใจไม่ออก

เธอเลยได้แต่ต้องรับแก้วไวน์มา ก้มหน้าจิบไวน์เพื่อให้ผ่านช่วงเวลาสั้น ๆ ที่แสนหนักหน่วงนี้ไป

จี้ซือหานเห็นว่าเธอดื่มไวน์ไปหลายอึกจึงยื่นนิ้วที่เรียวยาวออกและคว้าแก้วไวน์ในมือของเธอไป

"เธอเคยผ่าตัดใหญ่มาอย่าดื่มเยอะ"

เขาวางแก้วไวน์ไว้บนบาร์ข้าง ๆ หันข้างมามองซูหว่าน

แสงสลัวส่องลงบนใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือทำให้ผิวให้ขาวเนียนละเอียดบวกกับเครื่องหน้าที่ประณีตงดงามดูนุ่มนวลจนไร้ที่ติ

สายตาของเขาค่อย ๆ เลื่อนลงมา ผมสั้นยุ่งเหยิงติดอยู่ที่ต้นคอขาว

เขามองแค่แวบเดียวเลือดก็เดือดพล่าน เขากลัวว่าตัวเองจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสมอีกจึงรีบละสายตา

เขายกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบแล้วมองไปข้างหน้า ถามซูหว่านที่ยืนเคียงบ่าอยู่ข้างกายว่า "ตอนนี้เธอเริ่มทํางานหรือยัง"

หลังจากซูหว่านส่งเสียงอืมเบา ๆ เธอก็ยกมือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างที่ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนดีที่ขึ้นมาวางที่ขอบบาร์

จี้ซือหานเอียงหน้ามองไปที่แผ่นหลังของเธออีกครั้ง

เมื่อเห็นผิวที่