แชร์

บทที่ 376

เมื่อเห็นลิ้นชักที่ว่างเปล่า หัวใจของเธอก็จมลงทันที

สมุดภาพเล่มนั้นเป็นสิ่งของที่ตกทอดมาจากพี่สาว แต่ถูกเธอทําหายแล้ว

ซูหว่านจ้องมองลิ้นชักอย่างอึ้งอยู่สองสามวินาที แล้วหันหลังเดินไปตรงหน้าเสิ่นหนานอี้ วิเคราะห์อย่างใจเย็นว่า

"ขโมยธรรมดาจะสนใจแต่เงินเท่านั้น แต่พวกเขากลับขโมยแบบแปลนการออกแบบของเราไป แสดงว่าพวกเขามาเพื่อแบบแปลนการออกแบบ คุณลองคิดดูสิว่ามีเพื่อนร่วมทางที่อยากได้สมุดภาพชูยี่หรือเปล่า?"

เสิ่นหนานอี้ยังคงส่งรูปพู่กันสีทองให้ซูหว่านอยู่ เมื่อได้ยินซูหว่านถามแบบนี้ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

เขาเงยหน้ามองซูหว่าน "นักออกแบบหลายคนล้วนคิดถึงสมุดภาพของชูยี แต่ไล่ตามมาขโมยที่วอชิงตัน..."

เขาเหมือนนึกอะไรออก รีบบอกชื่อนักออกแบบหลายคนให้พวกเขาไปตรวจสอบ

หลังจากได้รับเบาะแสและจากไป เสิ่นหนานอี้ก็เดินไปหาซูหว่าน

"โรงแรมนี้ไม่ปลอดภัย เราเปลี่ยนที่กันเถอะ"

ซูหว่านเคยผ่านประสบการณ์นี้มาแล้ว รู้สึกว่าที่ไหนก็ไม่ปลอดภัย

"ตอนนี้สํารวจสถานที่ก่อสร้างเสร็จแล้ว ยังต้องอยู่ที่นี่ทําอะไรอีกไหม?"

ถ้าไม่จําเป็นต้องอยู่ที่นี่ กลับประเทศเร็วหน่อยดีกว่า

"เดิมทีสํารวจเสร็จก็กลับประเทศได้แล้ว ตอนนี้ข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Chavunnard
...️...️...️...️...️
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status