บทที่ 265

ณ สนามบิน ห้องน้ำข้าง ๆ ห้องรับรองวีไอพี

หลังจากซูหว่านล้างมือเสร็จก็มาเติมหน้าที่หน้ากระจก

ผิวของเธอตอนนี้ไม่ได้ซีดเซียวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดูมีเลือดฝาดขึ้นเยอะ

แค่ลงรองพื้นบาง ๆ ทาลิปสักหน่อยก็ทำให้ดูสดใสขึ้นมาไม่น้อย

หลังจากเติมหน้าเสร็จกำลังจะกลับไปห้องรับรองวีไอพี ก็มีคนร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา

เขาสวมชุดสูทสีดำ รัศมีความเยือกเย็นแผ่ออกมาจากตัวเขา หน้าตาหล่อเหลาคมคาย

ดวงตาคู่งามเย็นชาราวหิมะ สายตาของเขาเฉียบคมราวกับจะมองเธอให้ทะลุไปทุกอนูรูขุมขน มันหนาวเหน็บจนน่าหวาดกลัว

เขาเดินจ้ำอ้าวเข้ามาหาเธอโดยไม่พูดอะไรเอาแต่ปั้นหน้าเคร่งขรึม แล้วก็ลากเธออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หลังจากซูหว่านหายตกใจแล้วเธอก็ออกแรงสบัดมือเขาออก แต่เขากลับล็อกตัวเธอไว้แน่นไม่ให้เธอได้มีโอกาสดิ้นหลุดไปได้

"จี้ซือหาน!"

เธอคิดว่าเธอก็พูดกับเขาชัดเจนแล้ว ทำไมเขาถึงยังตามตื้อไม่เลิก?

จี้ซือหานไม่ได้หันหน้ามาแต่คว้าแขนเธอแล้วลากออกจากห้องน้ำไปเลย ซูหว่านเกาะประตูไว้แน่นให้ตายยังไงก็ไม่ยอมไปกับเขา

จี้ซือหานหลับตาพยายามระงับความโกรธไว้ แล้วสั่งซูชิงที่อยู่หน้าประตูว่า "อย่าให้ใครเข้ามานะ"

พอสั่งเสร็จปุ๊ปเขา