แชร์

บทที่ 272

จี้ซือหานแบมือออกมา มองดูไปที่รอยแผลบนฝ่ามือของตัวเอง แล้วจู่ๆ ก็ยิ้มออกมาน้อยๆ

รอยยิ้มอย่างสิ้นหวังสุดขีดแบบนั้น ซูหว่านก็เพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก...

เธออดที่จะก้าวขาขยับเดินเข้าไปใกล้เขาไม่ได้ แต่เขากลับพูดว่า "อย่าเข้ามาเลย"

เขาไม่ได้หันหน้ากลับมาอีก แต่น้ำเสียงแหบพร่าก็ได้ดังออกมาจากในรถ "คฤหาสน์ที่อยู่ข้างหน้าหลังนั้นก็คือที่ๆ เขาพักอยู่ในตอนนี้ เธอเข้าไปหาเขาเถอะ"

ซูหว่านมองไปยังทิศที่ตั้งคฤหาสน์แว๊บหนึ่ง แล้วก็หันมามองผู้ชายในรถแว๊บหนึ่ง สุดท้ายก็เก็บสายตาแล้วหมุนตัวเดินออกไปทางทิศของคฤหาสน์

ในตอนที่เห็นเงาร่างเล็กๆ นั้นเดินออกไปหาซ่งซือเยว่โดยไม่อาลัยวาวรณ์ ขอบตาของจี้ซือหานก็ค่อยๆ แดงขึ้น...

เขาค่อยๆ กำฝ่ามือของตัวเองช้าๆ ราวกับตัดสินใจที่จะปิดผนึกเรื่องราวในอดีตทั้งหมด ไม่พูดถึงอีก แล้วก็จะไม่ดึงดันอะไรอีก

ซูชิงหันหน้ากลับมามองที่จี้ซือหาน "ประธานจี้ คุณเองก็เคยฆ่าตัวตายเพราะเธอนะครับ..."

จี้ซือหานยกริมฝีปากบางขึ้นแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "เรื่องพวกนี้ต่อไปห้ามบอกให้เธอรู้"

ซูชิงขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ "เพราะอะไรครับ?"

เขาเองก็ทำเรื่องมากมายเพื่อคุณ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status