หลังจากจี้ซือหานออกไปแล้ว ซูชิงผู้ช่วยส่วนตัวของเขาก็เดินถือยาเข้ามาเขาส่งยาให้กับซูหว่าน แล้วพูดด้วยความเคารพ "คุณซู รบกวนด้วยนะครับ"มันคือยาคุม เพราะจี้ซือหานไม่ได้รักเธอ เขาจึงไม่ต้องการให้เธอท้องทุกครั้งหลังจากเสร็จกิจ เขามักจะให้ซูชิงเอายามาให้ แถมกำชับให้ซูชิงดูให้เห็นกับตาว่าเธอกินไปแล้วจริงๆซูหว่านมองดูยาเม็ดสีขาว ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้ว่าเป็นเพราะหัวใจล้มเหลว หรือเพราะถูกจี้ซือหานทิ่มแทงอย่างไรความปราณี เอาเป็นว่าเธอเจ็บปวดจนรู้สึกหายใจลำบาก"คุณซู..."ซูชิงเห็นเธอเงียบไป ก็รีบเรียกสติ กลัวว่าเธอจะไม่ยอมกินซูหว่านมองเขานิดนึง ก่อนจะรับยามาโดยไม่พูดอะไร เธอใส่มันเข้าปากล้วกลืนลงไปโดยไม่แม้แต่จะดื่มน้ำสีหน้าเป็นกังวลของซูชิงหายเป็นปลิดทิ้ง เขาหยิบเช็คกับโฉนดบ้านออกมาจากแฟ้มเอกสาร แล้ววางไว้ตรงหน้าซูหว่าน"คุณซู นี่เป็นค่าตอบแทนที่ประธานจี้มอบให้คุณ นอกจากบ้าน และรถหรูแล้ว ยังมีเงินอีกจำนวนสองร้อยห้าสิบล้านบาท กรุณารับไว้ด้วยครับ"ก็นับว่าใจป๋าอยู่หรอกแต่น่าเสียดายตรงที่ สิ่งที่เธอต้องการมาโดยตลอด ไม่ใช่เงินซูหว่านเงยหน้ามองซูชิงแล้วยิ้มบางๆ
ซูหว่านลากกระเป๋ามาถึงบ้านเฉียวซานซานเพื่อนสนิทของเธอเธอยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ จากนั้นก็ยืนรออยู่ด้านข้างเฉียวซานซานกับเธอต่างก็เป็นเด็กกำพร้า ทั้งสองคนเติบโตขึ้นในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันเป็นอย่างดีจำได้ว่าตอนที่เธอถูกจี้ซือหานรับตัวไป เฉียวซานซานบอกกับเธอว่า "หว่านหว่าน ในอนาคตถ้าเขาไม่ต้องการเธอแล้ว ให้กลับบ้านนะ"แล้วก็เป็นเพราะคำพูดนั้น ซูหว่านถึงกล้าปฏิเสธบ้านที่จี้ซือหานมอบให้ไม่นาน เฉียวซานซานก็เปิดประตู พอเห็นเธอ มุมปากก็ยกขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างก็ยิ้มจนหยีไปหมด"หว่านหว่าน มาได้ไงเนี่ย?"มือของซูหว่านที่จับกระเป๋าเดินทางอยู่ก็กำแน่น เธอพูดอย่างเขินอายนิดๆ "ซานซาน ฉันมาเกาะเธอกินแล้ว"ตอนนี้เองเฉียวซานซานถึงสังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางในมือเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อทันที "เกิดอะไรขึ้น?"ซูหว่านแสร้งยิ้มราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร "ฉันเลิกกับเขาแล้ว"เฉียวซานซานอึ้งไป แล้วมองรอยยิ้มฝืนๆของซูหว่านใบหน้าเล็กเท่ากำปั้นนั้น ทั้งซูบผอม ทั้งซีดเซียวร่างที่ยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว ยิ่งไม่ต่างอะไรกับกระดาษบางๆแผ่นนึงเมื่อเห็นซูห
"อะไร? อะไรนะ?"โจวโจวราวกับได้ยินความลับระดับชาติ แล้วเขย่าจ้าวหยูด้วยความตื่นเต้น "ไหนบอกว่าคนแซ่จี้อะไรนั่นไม่สนใจผู้หญิงไม่ใช่หรอ? ฮีมีนางในดวงใจได้ไงอะ? หรือบริษัทเรากำลังจะมีท่านประธานเป็นผู้หญิง?"จ้าวหยูตีมือโจวโจวเบาๆแล้วหัวเราะ "ดูยัยคนนี้ นี่มันท็อปซีเคร็ทระดับสิบเลยนะ ขนาดในแวดวงไฮโซเค้ายังไม่รู้กันเลย แถมยังพูดในออฟฟิศท่านประธานอีก!"โจวโจวดึงแขนเสื้อจ้าวหยูแล้วอ้อน "คุณพี่หยูโปรดกรุณาเฉลยให้น้องทีค่ะ!"ตอนนี้เองจ้าวหยูจึงกดเสียงต่ำ "ประธานจี้กับลูกสาวท่านประธานของเราโดนจับคู่ให้กันตั้งแต่เด็กๆ เค้าว่ากันว่า ประธานจี้เคยขอคุณหนูหนิงแต่งงานเมื่อห้าปีก่อน""แต่คุณหนูหนิงน่ะสิ ชีปฏิเสธประธานจี้เพราะเรื่องเรียน สองคนนั้นก็เลยทะเลาะกันใหญ่โต แล้วขาดการติดต่อกันไปตั้งห้าปี แต่คุณหนูหนิงเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ประธานจี้ก็ไปรับที่สนามบินด้วยตัวเอง นี่ก็บอกได้แล้วว่าประธานจี้รักจริงหวังแต่งซีอีโอหญิงคนนี้แน่แท้"โจวโจวยกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพล่ง สีหน้าเต็มไปด้วยควมตื่นเต้น "แม่เจ้า! นี่มันพล็อตเรื่องในซีรีส์เกาหลีชัดๆ!"ซูหว่านรู้สึกหายใจไม่ออก ใบหน้าของเธอซีดมา
หนิงหว่านแนะนำตัวเองง่ายๆ และทักทายอย่างสุภาพอีกนิดหน่อย จากนั้นก็ควงแขนจี้ซือหานเดินตามสวีหานเข้าไปในห้องทำงานผู้บริหารโจวโจวยืดคอมองตามทั้งสองคน สีหน้าอิจฉาสุดๆ "รับตำแหน่งวันแรก ประธานจี้ก็ไปรับมาส่งถึงที่ นี่สินะท่านประธานเผด็จการกับภรรยาแสนสวยที่ใครๆเค้าพูดกัน?"จ้าวหยูยกมือขึ้นวางบนไหล่หญิงสาว "ยังไม่รู้อะไรสินะ? ชีเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกมาถึงก็นั่งทำแหน่งท่านประธาน บรรดาผู้ถือหุ้นตัวเอ้ไม่มีทางยอมอยู่แล้ว ที่ประธานจี้มาส่งด้วยตัวเองตั้งแต่รับตำแหน่งวันแรก ก็เพื่อจะแสดงให้พวกผู้ถือหุ้นเห็นว่าชีมีตระกูลจี้เป็นแบ็คอัพให้อยู่น่ะสิ!"โจวโจววางสองมือเท้าไว้ที่คาง อิจฉาสุดอะไรสุด "ไม่ทันไรก็ปูทางให้ภรรยาซะดิบดีเบอร์นี้ ประธานจี้ท่าจะคลั่งรักไม่ไหว"จ้าวหยูก็รู้สึกร้อนผ่าวในดวงตาไม่แพ้กัน "ถ้าไม่ใช่ลูกสาวท่านประธาน ผู้ชายทรงอำนาจแห่งเมืองเอที่ไหนจะมาชอบ"โจวโจวส่ายหน้าไม่เห็นด้วย "เดิมทีประธานหนิงก็โปรไฟล์เลิศอยู่แล้ว เรียนจบสูง เติบโตมาอย่างดี นี่ยังไม่พูดถึงหน้าตา..."โจวโจวหันไปหาซูหว่าน "ฉันเพิ่งสังเกตว่าหว่านหว่านกับซีอีโอคนใหม่หน้าตาคล้ายกันอยู่นะ?"จ้าวหยูเองก็รีบจอยเข้ามา
ซูหว่านกดหัวใจที่เจ็บปวดจนแทบหยุดเต้น พยุงร่างให้เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเธอจะลาออก ต้องลาออกให้เร็วที่สุด เวลาของเธอเหลืออีกไม่มาก เธอไม่อยากใช้เวลาในละวันไปกับการเห็นเขาทั้งสองคนพลอดรักกันเธอกลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้ กลัวจะเผลอตัวพุ่งเข้าไปถามจี้ซือหานว่าทำไมต้องใช้เธอเป็นตัวแทน!หลังจากเขียนจดหมายลาออกเสร็จ ก็ไปให้ผู้รับผิดชอบประจำออฟฟิศผู้บริหารอย่างสวีหานอนุมัติสวีหานไม่ได้มีภาพจำดีๆต่อเธอมากนัก เมื่อเห็นเธอจะลาออก ก็แค่พูดรั้งพอเป็นพิธี จากนั้นก็อนุมัติให้ขั้นตอนการลาออกจะมีผลในหนึ่งเดือน ซูหว่านจึงไม่สามารถจากไปได้อย่างทันที ได้แต่ใช้สิทธิ์ลาพักร้อนครึ่งเดือนเธอทำงานที่อิงฮว่ามาห้าปี วันหยุดที่สะสมมาทั้งหมดก็ได้สิบห้าวันพอดี หากจะใช้สิทธิ์ทั้งหมดก่อนลาออกก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติสวีหานเห็นเธอดูท่าทางรีบร้อนมาก ก็กรอกตาใส่อย่างทนไม่ไหว "ฉันอนุมัติวันฃาให้เธอก็ได้ แต่หมดพักร้อนแล้วต้องรีบกลับมาส่งต่องาน"ซูหว่านตอบกลับ "ค่ะ" สั้นๆ แล้วหยิบกระเป๋าเดินออกจากอิงฮว่าอินเตอร์เนชั่นแนลทันทีขณะกำลังเดินออกจากบริษัทด้วยท่าทางรีบร้อน ก็บังเอิญเจอกับหลินเจ๋อเฉิน ประธานแห่งหลินกรุ๊ป
กระทั่งจี้ซือหานเดินจากไปไกลแล้ว หลินเจ๋อเฉินถึงได้สังเกตว่านั่นคือคุณชายรองแห่งตระกูลจี้ ก็รีบปล่อยซูหว่านออก แล้ววิ่งตามไปทักทายแต่จี้ซือหานกลับขึ้นรถไปหน้าตาเฉย เสียงปิดประตูดัง "ปึ้ง" รถหรูสิบกว่าคันที่จอดอยู่ด้านนอกก็เคลื่อนตัวออกไปเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า หลินเจ๋อเฉินจึงได้แต่ย้อนกลับไปหาซูหว่าน ก่อนจะพบว่าเธอหายไปจากล็อบบี้แล้วหลินเจ๋อเฉินลูบริมฝีปากที่เพิ่งจูบซูหว่านมาหมาดๆ แววตาก็เผยความสนุกตื่นเต้นราวกับนักล่า"หลินหยาง มาสืบที่อยู่เธอมาที"หลินหยางที่เดินตามหลังก็รีบตอบรับสั้นๆ "ครับ"ซูหว่านกลับมาถึงบ้าน โยนกระเป๋าลง แล้วทิ้งร่างไร้วิญญาณนั่งตรงโซฟากระทั่งเสียงเรียกเข้าดัง เธอถึงดึงสติกลับมาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เมื่อเห็นหมายเลขที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอ ซูหว่านก็ขมวดคิ้วทำไมซูชิงถึงโทรมาหาเธอ?ซูหว่านลังเลนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็สไลด์หน้าจอปลดล็อครหัส "มีอะไรหรอคะ ผู้ช่วยซู?"เสียงยินดีปรีดาของซูชิงดังมาจากปลายสาย "คุณซู เมื่อกี้ตอนที่ผมทำความสะอาดคอนโด ก็เห็นว่ามีของของคุณตกหล่นอยู่ ไม่ทราบว่าสะดวกเข้ามารับของวันไหนครับ?"ซูหว่านหลงเข้าใจไปว่าจี้ซือหานอยา
หลินเจ๋อเฉินกลับไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง เขากระชากชุดนอนส่วนบนของเธอออกตอนที่มือเย็นๆน่ารังเกียจนั่งสัมผัสที่เอวด้านหลัง ซูหว่านก็กรีดร้องออกมาเสียงดัง"หลินเจ๋อเฉิน!"เสียงดังสนั่นทำให้หลินเจ๋อเฉินหยุดลูบคลำในทันใดซูหว่านอยากจะฆ่าเขาให้ตาย "หลินเจ๋อเฉิน ถ้าวันนี้คุณกล้าข่มขืนฉัน พรุ่งนี้ฉันจะไปฟ้องศาล!"หลินเจ๋อเฉินหัวเราะเยาะออกมาราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก "ขนาดตำรวจฉันยังไม่กลัว เธอคิดว่าฉันจะกลัวโดนเธอฟ้อง?"ซูหว่านกำหมดแน่น เธอพูดกัดฟัน “ฉันรู้ว่าตระกูลหลินของคุณมีอำนาจ แล้วยังไง นี่มันยุคของโซเชียลมีเดีย ถ้าคุณกล้าใช้อำนาจทำผิดให้เป็นถูก ฉันก็จะแฉคุณกับพวกสื่อ!”หลินเจ๋อเฉินเลิกคิ้วอย่างไม่สะทกสะท้าน "เอาสิ ไปแฉเลย ฉันไม่ได้ขึ้นเทรนด์ทวิตนานแล้วเหมือนกัน"คำพูดของหลินเจ๋อเฉินบ่งบอกชัดว่าเขาไม่กลัว จู่ๆซูหว่านก็รู้สึกหมดแรง คนที่เธอต่อกรอยู่ไม่ใช่ประชาชนตาดำๆทั่วไป แต่เป็นลูกหลานของผู้มีอำนาจ แค่กระดิกขานิดเดียวก็ปิดข่าวได้หมด การที่เธอคิดจะสู้กับเขาก็ไม่ต่างอะไรกับเอาไม่จิ้มฟันไปงัดกับเหล็กซูหว่านค่อยๆดึงสติกลับมา ถ้าคิดจะสู้กับคนอย่างหลินเจ๋อเฉิน เธอจะใช้ไม้แ
เดิมทีซูหว่านคิดเอาไว้ว่า สามเดือนต่อจากนี้เธอก็คงไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ถึงตอนนั้นถ้าหลินเจ๋อเฉินอยากจะนอนกับเธอ คงเหลือไว้แค่ผงกระดูกแต่ตอนนี้เขารวบรัดเวลาเหลือแค่สามวัน เธอรู้สึกว่ามันเกินกว่าจะรับได้เธออยากจะพูดอะไรต่อ แต่จู่ๆหลินเจ๋อเฉินก็ปล่อยเธอเป็นอิสระในที่ซูหว่านก็กลับมาหายใจหายคอได้คล่อง เธอจึงกลืนคำพูดเมื่อกี้ลงไปยังไงก็ตาม เอาคืนนี้ให้รอดก่อนค่อยว่ากัน"ที่รัก"หลินเจ๋อเฉินโน้มตัวลง จุ๊บแก้มของเธอหนักๆ "งั้นคืนนี้ฉันจะกลับไปก่อน อีกสามวันจะมารับ"ซูหว่านกุมแก้มข้างที่โดนเขาจุ๊บ เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนที่สุดแต่เพราะอยู่ต่อหน้าหลินเจ๋อเฉิน เธอจึงกล้ำกลืนมันเอาไว้ แล้วผงกหัวอย่างเชื่อฟังเห็นเธอว่าง่ายแบบนี้ หลินเจ๋อเฉินจึงยอมปล่อยเธอ แล้วเดินไปที่ประตูตอนที่เธอมาถึงหน้าประตู จู่ๆเขาก็ชะงักฝีเท้า"จริงสิ"เขาหันกลับมา มองซูหว่านอย่างมีเลศนัย "ที่รัก เพื่อนสนิทเธอชื่อเฉียวซานซานสินะ?"สีหน้าที่เธอฝืนแสดงออกมาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีที่แท้หลินเจ๋อเฉินก็รู้จักซานซาน ดูท่าทางเขาจะสืบข้อมูลของเธอมาอย่างละเอียดก่อนแล้วความรู้สึกที่ถูกค้นประวัติแบบหมดจดนี้ ซูหว่